Ο δίσκος της εβδομάδας
Mount Eerie – A Crow Looked At Me
Death is real
Someone’s there and then they’re not
And it’s not for singing about
It’s not for making into art
When real death enters the house, all poetry is dumb
Αυτοί οι πρώτοι στίχοι του A Crow Looked At Me δίνουν και το στίγμα του δίσκου. «Ο θάνατος είναι αληθινός» και όταν σε βρει, σε συνθλίβει. Δεν υπάρχει καμία διάθεση λυρικής ωραιοποίησης εδώ, δεν πρόκειται για μία ακόμη «στιλιστική» προσέγγιση του concept του θανάτου. Έχουμε να κάνουμε με μια μακάβρια, ανατριχιαστικά ρεαλιστική αποτύπωση του δραματικού συναισθήματος της πρόσφατης απώλειας, πολύ πριν επέλθει το στάδιο της αποδοχής.
Οι στίχοι του Phil Elverum αποτελούν μικρές θύρες στην καταπνικτική του καθημερινότητα, αυτούς τους 9 μήνες που μετράει –μέρα προς μέρα– από την απώλεια της συντρόφου του. Αντανακλάσεις του παρελθόντος, σκόρπιες αναμνήσεις, στιγμές κατάρρευσης, υπαρξιακές κρίσεις. Και ατόφια θλίψη παντού, χωρίς καμία διαφυγή από το βάρος του πόνου. Μέχρι και η μουσική είναι υποτυπώδης, με πενιχρή μελωδικότητα. Σαν τίποτα να μην έχει σημασία δίχως Εκείνη.
Το A Crow Looked At Me δεν είναι φυσικά ο πρώτος δίσκος απώλειας που συναντάμε τα τελευταία χρόνια –πoιος μπορεί να ξεχάσει το Carrie & Lowell του Sufjan Stevens (2015) ή το A Church That Fits Our Needs των Lost In The Trees (2012); Είναι όμως διαφορετικός από τους υπόλοιπους, ακριβώς επειδή η αμεσότητα με την οποία ακουμπάει τα βάρη του πάνω σου αφήνει ένα πρωτοφανές σάστισμα. Ένα ψυχικό μούδιασμα, το οποίο είτε θα το διώξεις με συνοπτικές διαδικασίες παρατώντας τον δίσκο μια για πάντα, είτε θα περιδινηθείς μέσα του, καταλήγοντας να κλαις γοερά στη συνειδητοποίηση της φρίκης του θανάτου.
Είναι πραγματικά δύσκολο άκουσμα το A Crow Looked At Me. Είναι όμως και μοναδικό, μέσα στη θλιβερή συγκυρία που στοιχειώνει τη δημιουργία του. Είναι από εκείνα τα αριστουργήματα που πυροδοτούνται μόνο όταν η ζωή δείχνει το πιο σκληρό της πρόσωπο.
{youtube}H2R2Ck8qKWM{/youtube}
Ακούστε επίσης
Drake – More Life
Πολύ σοφά ο Drake επέλεξε να αποκαλέσει τη νέα του δουλειά «playlist» και όχι άλμπουμ. Καμία συνοχή δεν υπάρχει σε αυτά τα 22 κομμάτια. Με βάση το hip hop και με λίγο trap, λίγο R'n'B, λίγη pop, μια γεύση από grime και με διάφορους πειραματισμούς να συμβαίνουν εδώ κι εκεί, το More Life πράγματι μοιάζει με μια playlist από ιδέες που δεν χώρεσαν σε προηγούμενους δίσκους. Πλην όμως μια playlist η οποία περιέχει και εκπληκτικό υλικό, ανάμεσα σε ορισμένα αδιάφορα κομμάτια. To More Life δίνει την αίσθηση ότι μελλοντικά θα μνημονεύεται ως μία από τις πιο cult κυκλοφορίες του Καναδού, ενώ ο ίδιος, δίσκο με τον δίσκο, αποδεικνύει ότι Kendrick Lamar δεν θα γίνει ποτέ μεν, αλλά θα μείνει στην ιστορία ως ένας από τους πλέον συνεπείς στην ποιότητα rappers των 2010s.
{youtube}fN4nj_Mkacg{/youtube}
Mastodon – Emperor Οf Sand
Η στήλη δεν πολυαγγίζει metal πράγματα, αλλά αν δεν γίνει μια εξαίρεση για τους Mastodon, για ποιους θα γίνει; Ακόμα και σε έναν από τους λιγότερο καλούς δίσκους της, η μπάντα από την Ατλάντα ακούγεται αιχμηρή και ακμαία. Σύνθετη, αλλά ποτέ απρόσιτη.
{youtube}Og39iIBeOHI{/youtube}
Sorority Noise – You're Not As_______As You Think
Στο νέο άλμπουμ της emo μπάντας από το Κονέκτικατ την παραγωγή υπογράφει ο Mike Sapone (Taking Back Sunday, Cymbals Eat Guitars). Δεν κάνουν καμία υπέρβαση στον ήχο τους, αλλά ο δίσκος είναι στρωτός και το υλικό πολύ άνω του μετρίου.
{youtube}BSk8kY_rcrk{/youtube}
