Τις δύο προηγούμενες εβδομάδες δημοσιεύσαμε τους δίσκους που βρίσκονται στις θέσεις #30-21 (εδώ) και #20-11 (εδώ). Ήρθε λοιπόν η ώρα για την κορυφαία 10άδα, όπου κατάφεραν να χωρέσουν μόνο εξαιρετικές κυκλοφορίες.
Το να βάλει κανείς σε μια σειρά αυτά τα 10 άλμπουμ μόνο εύκολη υπόθεση δεν είναι, τουλάχιστον για εκείνους που προτιμούν να μην φτιάχνουν λίστες με κριτήριο το τι έπαιξε πιο συχνά στο iPod τους. Κρατήστε, λοιπόν, ότι η σειρά (ειδικά στα πρώτα 4) είναι λίγο-πολύ ενδεικτική και αφιερώστε χρόνο για να ακούσετε, αν σας έχει ξεφύγει κάποιο μέσα στη χρονιά.
Σύντομα θα δημοσιευτεί και η συγκεντρωτική λίστα των συντακτών του Avopolis, ενώ η στήλη θα επανέλθει με νέες κυκλοφορίες τον Ιανουάριο, ο οποίος προμηνύεται ενδιαφέρων (έρχονται καινούριοι δίσκοι από Japandroids, The xx και Run The Jewels, μεταξύ άλλων). Τα ξαναλέμε σύντομα, επομένως…
10. Kanye West – The Life Of Pablo
Ναι, o 7ος δίσκος του δαιμόνιου Kanye είναι ημιτελής και δεν έχει καμία συνοχή. Ναι, είναι ένα σκορποχώρι ασύνδετων μεταξύ τους ιδεών. Είναι όμως τόσο ευφυείς οι επιμέρους αυτές ιδέες και τόσο στιβαρά τα κομμάτια μεμονωμένα μέσα στο άλμπουμ, που δεν μπορείς να μην του συγχωρέσεις τη διανοητική τρικυμία και να του βγάλεις το καπέλο, για μία ακόμη φορά.
Listen: Ultralight Bean
9. Nick Cave & The Bad Seeds – Skeleton Tree
Σε έναν δίσκο στοιχειωμένο από την ιδέα του θανάτου και της απώλειας, ο Nick Cave και οι Bad Seeds παραδίδουν το καλύτερο σύνολο τραγουδιών που έχουν υπογράψει εδώ και πολλά χρόνια. Δίσκος ηχητικής απογύμνωσης, βαρύς και αποπνικτικός, προορισμένος για ακροάσεις σπάνιες, μα καθαρτικές.
Listen: I Need You
8. Bon Iver – 22, A Milion
Η ηχητική στασιμότητα δεν αποτέλεσε ποτέ επιλογή για τον Justin Vernon και το βασικό του project, γι’ αυτό και επιστρέφει πάντα νικηφόρος. Στο 22, A Million –ένα ανατρεπτικό άλμπουμ ηλεκτρονικών πειραματισμών– συνθλίβει ολοκληρωτικά τα τείχη του folk ήχου, διατηρώντας ωστόσο τον πυρήνα της ηχητικής του ταυτότητας, όπως και τον έμφυτο λυρισμό της τραγουδοποιίας του. Μοναδικός.
Listen: 33 “GOD”
7. ANOHNI – Hopelessness
Μια κραυγή διαμαρτυρίας ενάντια στα κακώς κείμενα της αμερικανικής πολιτικής, με ηχητικό περίβλημα πρωτοποριακής electronica και καρδιά με pop σφυγμό. Το Hopelessness είναι ένας απόλυτα σύγχρονος δίσκος, δημιουργικό προϊόν απελευθέρωσης μιας περσόνας που επανεφήυρε τον εαυτό της με τον πλέον λυτρωτικό τρόπο.
Listen: Crisis
6. Car Seat Headrest – Teens Of Denial
Παρά το γεγονός ότι το κιθαριστικό indie διανύει τα τελευταία χρόνια τις χειρότερές του μέρες, ο Will Toledo κατάφερε να δημιουργήσει ένα θαυμάσιο (στα όρια του υποδειγματικού για το είδος) άλμπουμ. Όπως και το περσινό ντεμπούτο της Courtney Barnett, έτσι και το Teens Of Denial θα αποτελέσει δίσκο αναφοράς για το indie rock των 2010s.
Listen: Fill In The Blank
5. Chance The Rapper – Coloring Book
Με το Coloring Book, o Chance The Rapper επιχείρησε να εκμοντερνίσει τις gospel ρίζες της μαύρης μουσικής, γεφυρώνοντάς τις με το hip hop, την πλέον επίκαιρη έκφανσή της. Με υπέροχες ενορχηστρώσεις, στιχουργική που εστιάζει στα θετικά συναισθήματα και πολύ ενδιαφέρουσες συνεργασίες, παρέδωσε τελικά τον καλύτερο hip hop δίσκο της χρονιάς. Άξιος καλλιτεχνικός απόγονος του Kanye West.
Listen: No Problem
4. David Bowie – Blackstar
Πέρα από το ανατριχιαστικής σύλληψης concept της αινιγματικής προοικονομίας του θανάτου του, ο δισκογραφικός επίλογος του Bowie είναι και εξαιρετικός ως δίσκος, καλύτερος από οτιδήποτε έχει κάνει από το Let’s Dance του 1983. Μια ηχητική πρόταση γνήσια προοδευτική, που δεν ακούγεται ουσιαστικά σαν τίποτα άλλο εκεί έξω –παλιά του τέχνη κόσκινο. Η απόδειξη ότι πρώτα πεθαίνει ο άνθρωπος και μετά το χούι. Ευτυχώς, στην περίπτωσή του.
Listen: ‘Tis A Pity She Was A Whore
3. Radiohead – A Moon Shaped Pool
Η αρμονία ανάμεσα στο οργανικό και στο ηλεκτρονικό στοιχείο, η εξαιρετική αισθητική, η εύστοχη τοποθέτηση του κάθε ήχου ώστε να αναδεικνύεται χωρίς να βαίνει εις βάρος των υπόλοιπων, η κρυστάλλινη καθαρότητα και γενικότερα ο ανατριχιαστικός βαθμός στον οποίο είναι δουλεμένη η κάθε λεπτομέρεια, καθιστούν το A Moon Shaped Pool ένα στουντιακό θαύμα που πολλοί παραγωγοί θα ζήλευαν. Όχι ότι λείπουν οι συνθέσεις –κάθε άλλο…
Listen: Burn The Witch
2. Beyoncé – Lemonade
Ο έκτος δίσκος της χαρισματικής R'n'B ντίβας αντανακλά το «τώρα» καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο κυκλοφόρησε φέτος, από όποια σκοπιά κι αν το εξετάσει κανείς. Όπως συνέβη και με το (εξίσου καλό) ομώνυμο άλμπουμ που κυκλοφόρησε το 2013, έτσι και το Lemonade αποδεικνύει ότι στη σφαίρα του mainstream υπάρχει ακόμα χώρος για συναρπαστική μουσική –αρκεί να ξεφορτωθεί κανείς παρωπίδες και προκαταλήψεις ώστε να την απολαύσει.
Listen: All Night
1. Frank Ocean – Blond
Εάν η ζουμερή pop του Lemonade αντιπροσωπεύει το «τώρα», η avant-soul ηχητική νιρβάνα του Blond αποτελεί τον προάγγελο του «αύριο». Ένα γνήσιο αριστούργημα βραδείας καύσεως, το οποίο έχει τη μαγκιά να πλασάρει τις εκπληκτικές μελωδίες που διαθέτει με τον πλέον απαιτητικό, μη φιλικό προς τον χρήστη τρόπο, στο πλαίσιο μιας αινιγματικής εσωτερικότητας, αλλά και μιας πραγματικά ριζοσπαστικής θεώρησης του τι εστί soul και R'n'Β σήμερα. Ένα άλμπουμ απόλυτα υπερβατικό, αλλά και ακαταμάχητα σαγηνευτικό. Το άλμπουμ της χρονιάς.
Listen: Self Control
