Η δεκαετία των 2010s ήταν η πρώτη, από τα 1960s και μετά, κατά την οποία η βρετανική δισκογραφία έχασε έδαφος σε τόσο συντριπτικό βαθμό, σε σχέση με την αμερικάνικη –τουλάχιστον με όρους ποιότητας και επιδραστικότητας. Η δεύτερη μεγαλύτερη μουσική αγορά του πλανήτη, που κατά το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα (αλλά και στα πρώτα χρόνια του 21ου) συνέβαλλε καθοριστικά στην εξέλιξη της Δυτικής μουσικής και της ποπ κουλτούρας, διαμορφώνοντας ένα σωρό τάσεις, πλέον εμφανίζεται στερεμένη, κορεσμένη, αλλά και κουρασμένη. Εγκλωβισμένη σε μια λούπα αναβίωσης και εσωστρέφειας.
Την ίδια στιγμή που στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού πραγματοποιείται μια μικρή επανάσταση στη μαύρη μουσική αλλά και στην πειραματική σκηνή, η Βρετανία αγκομαχάει κι αναστενάζει για να γεννήσει νέους ήρωες και να δημιουργήσει οικουμενικές τάσεις –οι οποίες στις περισσότερες των περιπτώσεων ξεθυμαίνουν πριν καν εδραιωθούν. Συγχρόνως, ακόμα και σε ήχους του πιο συμβατικού πεδίου, η βρετανική βιομηχανία αδυνατεί να σταθεί στο ύψος της παράδοσής της και περιορίζεται ως επί το πλείστον σε χρυσές μετριότητες και (ημι)συμπαθητικές κυκλοφορίες.
Παρόλα αυτά, εξαιρέσεις –όπως πάντα– υπήρξαν. Θα ήμασταν άδικοι και ισοπεδωτικοί αν δεν ξεχωρίζαμε ορισμένους βρετανικούς δίσκους οι οποίοι έκαναν τη διαφορά, είτε παρουσιάζοντας μια φρεσκάδα που ξέφυγε από τη νόρμα, είτε κάνοντας καλή δουλειά σε ήδη χαρτογραφημένα μονοπάτια.
Η παρακάτω λίστα περιλαμβάνει λοιπόν τον κατά τη στήλη καλύτερο βρετανικό δίσκο για κάθε χρονιά, από το 2010 έως και το 2019 (τουλάχιστον το πρώτο μισό του).
2010: These New Puritans - Hidden
Η πειραματική, art rock στροφή των These New Puritans στον δεύτερό τους δίσκο αποτέλεσε ευχάριστη έκπληξη για μουσικό Τύπο και ακροατές, πίσω στο 2010. Και πράγματι, η μυσταγωγική ατμόσφαιρα, οι επιβλητικές ενορχηστρώσεις και η όλη αντισυμβατική του φύση, που ευτυχώς δεν συνοδεύτηκαν από καμία αχρείαστη σοφιστικέ στρυφνότητα, κατέστησαν το Hidden ένα από τους πιο ενδιαφέροντα άλμπουμ της χρονιάς του.
{youtube}mJ7YmtWM5gE{/youtube}
2011: PJ Harvey - Let England Shake
Το αριστούργημα της PJ Harvey δεν ήταν μόνο ο καλύτερος βρετανικός δίσκος του 2011, ήταν ο καλύτερος δίσκος του 2011 (τελεία). Ο δίσκος αποτύπωσε την παράνοια και το σκοτάδι του πολέμου με τραγουδοποιία υψηλής στιχουργικής και λυρικής αξίας, προορισμένη για να μείνει άφθαρτη στο πέρασμα των δεκαετιών, αφού περιέχει όλα τα συστατικά των μεγάλων singer-songwriter άλμπουμ του 20ου αιώνα.
{youtube}Fws4fEE8Yy0{/youtube}
2012: Alt-J – An Awesome Wave
Ένα από τα σπουδαιότερα και πιο φρέσκα βρετανικά ντεμπούτα της δεκαετίας, που χάρισε στους Alt-J το πολυπόθητο Mercury Prize του 2012. Ξεχώρισε κυρίως για το χαρακτηριστικό ηχητικό του στίγμα, που συνδυάζει ευρηματικά τη folk με μια ιδιαίτερα ζωηρή ρυθμολογία, αλλά και με μια τολμηρή (και καινοτόμα, για την εποχή) arty αισθητική. Οι αριθμοί που συγκεντρώνει στο YouTube υπερβαίνουν κάθε προσδοκία, δεδομένης της εναλλακτικής του φύσης.
{youtube}rVeMiVU77wo{/youtube}
2013: Arctic Monkeys - AM
Παρότι η διατλαντική του εμπορικότητα αποτέλεσε κόκκινο πανί για τους νοσταλγούς των πρώτων ημερών των Βρετανών, κανείς δεν διαφωνεί στο ότι το AM αποτέλεσε τον δίσκο που μεταμόρφωσε τους Arctic Monkeys από μια μεγάλη μπάντα, σε μια τεράστια μπάντα. Κι αν ακούγονται Αμερικανάκια, τουλάχιστον το παίζουνε σωστά. Από τους λίγους rock δίσκους των 2010s που θα μείνουν ως «κλασικοί» στη συλλογική μνήμη.
{youtube}bpOSxM0rNPM{/youtube}
2014: FKA Twigs - LP1
Η εναλλακτική R'n'B της FKA Twigs είναι εκκεντρική και φουτουριστική, σε βαθμό που όχι μόνο αποτέλεσε state-of-the-art ηχογράφηση το 2014, αλλά θα ακουγόταν φρέσκια ακόμα και αν κυκλοφορούσε το 2024. Ελάχιστες παραγωγές υπήρξαν τόσο forward thinking ή άγγιξαν τα επίπεδα δημιουργικότητας του LP1 τα τελευταία χρόνια. Όλα δείχνουν ότι το κορίτσι με την «εξωγήινη» γοητεία θα μας απασχολήσει ξανά σύντομα, με νέο δίσκο.
{youtube}3yDP9MKVhZc{/youtube}
2015: Jamie xx - In Colour
Στο σόλο ντεμπούτο του, ο Βρετανός παραγωγός ξεπέρασε τον εαυτό του, παραδίδοντας έναν δίσκο που βάζει κάτω ακόμα και εκείνο το εξαιρετικό ντεμπούτο των xx. Ηλεκτρονική μουσική με pop τάσεις, μελωδική αλλά και αιχμηρή, «διαβασμένη» μα όχι εξεζητημένη, με ποικιλομορφία, αλλά και έξοχη αισθητική. Η απόδειξη ότι η ηλεκτρονική μουσική μπορεί να προσεγγίζει την pop, χωρίς να καταφύγει στη φτήνια.
{youtube}hTGJfRPLe08{/youtube}
2016: Radiohead - A Moon Shaped Pool
Το πιο πρόσφατο πόνημα των Radiohead, χάρμα ώτων από τα λίγα, παρουσίασε μια εντυπωσιακή αρμονία ανάμεσα στο οργανικό και στο ηλεκτρονικό στοιχείο, αλλά και μια παραγωγή κλάσης ακαδημαϊκής, η οποία διαμορφώνει μια κατατονική ατμόσφαιρα και ρουφάει τον ακροατή μέσα της. Κερδίζει έτσι στα σημεία το Blackstar του David Bowie, που θα μπορούσε επίσης να βρίσκεται στη θέση του σε αυτήν εδώ τη λίστα.
{youtube}TTAU7lLDZYU{/youtube}
2017: Sampha - Process
Με το ντεμπούτο του, ο ταλαντούχος Βρετανός soulman εξασφάλισε μια περίοπτη θέση δίπλα στον James Blake, στον Frank Ocean και σε όλους εκείνους τους soul/R'n'B τραγουδοποιούς νέας κοπής, όσους προτιμούν να ντύνουν τις συνθέσεις τους με τον ήχο της εποχής τους, από το να ακολουθούν την παραδοσιακή πεπατημένη. Εξασφάλισε επίσης το Mercury Prize του 2017, κάτι το οποίο είχε προβλέψει από την πρώτη στιγμή το (τότε) Monday Blues.
{youtube}_NSuIYwBxu4{/youtube}
2018: IDLES - Joy Αs Αn Act Οf Resistance
Ένας σαρωτικός τυφώνας μελωδικού punk, σκληροτράχηλου μα και ευαίσθητου, που παρά τις στιχουργικές του αστοχίες (σε σημεία ακούγεται σαν εφηβική αντιεξουσιαστική εκσπερμάτωση), κερδίζει το στοίχημα χάρη στην τολμηρή του θεματολογία και την ακαταμάχητη μουσικότητά του. Punk anthems σαν το “Danny Nedelko” ή το “Samaritans” δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τη χρυσή εποχή ενός είδους που δεδομένα δεν έχει πεθάνει.
{youtube}QkF_G-RF66M{/youtube}
2019: Little Simz - GREY Area
Στον φετινό της δίσκο, η Little Simz καταθέτει άψογα beats και αναβαθμισμένο songwriting, το οποίο αναδεικνύεται χάρη σε μια πολυεπίπεδη και έξοχα δουλεμένη παραγωγή. Και παρά το γεγονός ότι δεν παρακολουθεί ιδιαίτερα τις τελευταίες τάσεις του ήχου και προτιμά να πατά σε πιο κλασικές hip hop βάσεις, το GREY Area αναβλύζει φρεσκάδα και μια πυγμή που το καθιστούν απαραίτητο άκουσμα για το 2019.
{youtube}iOjyGr01VZ4{/youtube}
