Sharon Van Etten – Remind Me Tomorrow
Μετά τη θεαματική της εξέλιξη στο Are We There του 2014, το οποίο την κατέταξε στην αφρόκρεμα των σύγχρονων singers-songwriters, πολλοί πιστέψαμε ότι η Sharon Van Etten είχε πιάσει το προσωπικό της ταβάνι. Το σαρωτικό Remind Me Tomorrow ήρθε τον Ιανουάριο και μας διέψευσε πανηγυρικά, επιδεικνύοντας μια αξιοζήλευτη συλλογή συνθέσεων, αλλά παρουσιάζοντας και μια ανανεωμένη και διευρυμένη ηχητικά παραγωγή. Δεν υπάρχει τίποτα περιττό στην tracklist, αλλά κομμάτια σαν τα “No One’s Easy To Love”, “Seventeen” και “You Shadow” δεν θα ακούσουμε πολλά μέσα στο 2019. Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, ο δίσκος θα βρεθεί στη δεκάδα της χρονιάς στις συγκεντρωτικές λίστες του Δεκέμβρη –και μάλιστα όχι στις χαμηλές θέσεις. 8,5/10
{youtube}j7sTHoeH0eA{/youtube}
Solange – When I Get Home
Το πρόσφατο surprise release της Solange εντυπωσίασε με τον τολμηρό του ήχο, ο οποίος ξεκινάει από το ποτισμένο με jazz στοιχεία, εκλεπτυσμένο R'n'B, και φτάνει μέχρι την avant-soul. Πρόκειται πρωτίστως για δίσκο ατμόσφαιρας και διαθέσεων και σε δεύτερο επίπεδο για δίσκο ευθύβολων μελωδιών και ηχηρού στιχουργικού περιεχομένου, γεγονός που τον διαφοροποιεί ελαφρώς από τον προηγούμενο, που της χάρισε και το μεγάλο breakthrough. Παραμένει ωστόσο άκουσμα εξαιρετικό, με πολλαπλά επίπεδα στις συνθέσεις, έντονη μουσικότητα, έξοχη αισθητική και υπόγεια σαγήνη. Και βέβαια, με μουσικό όραμα που υπερβαίνει τα κλισέ του είδους και στρέφεται προς το μέλλον, με την αυτοπεποίθηση μιας αυτόφωτης πλέον μουσικού, η οποία συνδιαμορφώνει την εξέλιξη του μαύρου ήχου. 8/10
{youtube}6giKIu5jUvA{/youtube}
Little Simz – GREY Area
Μπορεί η Βρετανία να βρίσκεται χιλιόμετρα πίσω σε σχέση με την Αμερική στο hip hop, ωστόσο ο τρίτος αυτός δίσκος της Λονδρέζας ράπερ βάζει τα γυαλιά σε πολλούς από τους Αμερικανούς εκπροσώπους του είδους. Πέρα από το έξοχο flow που γνωρίζαμε ότι διαθέτει, εδώ η Little Simz καταθέτει άψογα beats και αναβαθμισμένο songwriting, το οποίο αναδεικνύεται χάρη σε μια πολυεπίπεδη και έξοχα δουλεμένη παραγωγή. Και παρά το γεγονός ότι δεν παρακολουθεί ιδιαίτερα τις τελευταίες τάσεις του ήχου και προτιμά να πατά σε πιο κλασικές hip hop βάσεις, το GREY Area αναβλύζει φρεσκάδα και μια πυγμή που το καθιστούν απαραίτητο άκουσμα για το 2019. 8/10
{youtube}iOjyGr01VZ4{/youtube}
Julia Jacklin – Crushing
Ο δεύτερος δίσκος της Αυστραλέζας singer-songwriter ελίσσεται ανάμεσα στο indie rock και το indie folk με τρόπο που θυμίζει τις καλές στιγμές της τραγουδοποιίας της Angel Olsen και της Courtney Barnett. Η Julia Jacklin δεν επινοεί τον τροχό, ξέρει όμως πώς να γράφει κομμάτια «ίσια», με στιβαρή μελωδική υπόσταση και με αφηγηματική στιχουργική που ενίοτε καθηλώνει με την ευθύτητά της, τo relatability της και τη διαύγεια με την οποία επεξεργάζεται, ερμηνεύει και αποτυπώνει τα βιώματα της δημιουργού. Το Crushing δεν ψαρεύει μεν κοινό εκτός των ορίων του ήχου του, αλλά θα αποτελέσει σημαδιακή κυκλοφορία για το είδος μέσα στο 2019. 7,5/10
{youtube}ktvJ2PiBgtQ{/youtube}
Ariana Grande – thank u, next
Στον καλό δρόμο που χάραξε με τον περσινό της δίσκο, η 25χρονη star κυκλοφόρησε φέτος ένα ακόμη άλμπουμ αξιοπρεπέστατης εμπορικής pop, που, εάν ακουστεί ακομπλεξάριστα και απενοχοποιημένα, ανταμείβει. Πέρα από το ομώνυμο, που εξελίσσεται σε ένα από τα πιο επιτυχημένα singles της καριέρας της, εδώ κατοικοεδρεύουν ζουμερά κομμάτια σαν τα “NASA”, “Needy” και “Fake Smile”. Κομμάτια «εύκολα» μεν, μη αναλώσιμα δε. Αν δεν έκανε και μια σύντομη κοιλιά κάπου στα μισά, θα μιλούσαμε για ένα ολοκληρωμένο σύνολο, με αξιώσεις για εικοσάδα χρονιάς. Όπως και να 'χει, όμως, παραμένει άκουσμα που φωτίζει την καλή πλευρά του mainstream. 7,5/10
{youtube}5OeR5XBEahU{/youtube}
