Μια σειρά...
Inspector Montalbano (1999-)
Φέτος μου κρατάει συντροφιά η τηλεοπτική μεταφορά των αστυνομικών μυθιστορημάτων του Andrea Camilleri. Τα επεισόδια μας διαδραματίζονται στη Σικελία, στην επινοημένη κωμόπολη της Βιγκάτα και μας δείχνουν μικρά και μεγάλα δράματα καθημερινών ανθρώπων, χωρίς εντυπωσιασμό και τραβηγμένες πλοκές με εγκληματίες διάνοιες.
Ο επιθεωρητής Σάλβο Μονταλμπάνο αγαπά εμμονικά τον τόπο του και απολαμβάνει τη ζωή. Κολυμπάει κάθε πρωί μπροστά στο σπίτι του, τρώει μανιωδώς τα μαγειρευτά της οικιακής βοηθού του Αντελίνας και τα αγαπημένα του θαλασσινά στο παραλιακό ταβερνάκι του Έντζο, ενώ προσπαθεί να μην παρασύρεται από τις καλλονές που ζητάνε τακτικά την βοήθεια του. Δυστυχώς, όμως, το έγκλημα δεν σέβεται τους ρυθμούς του και ο πιστός Καταρέλα, ένας σικελός Αυλωνίτης, τον κόβει πάντα στο καλύτερο για να του ανακοινώσει πως κάποιος σκοτώθηκε. Τότε ξεκινάει η δράση με την βοήθεια του επιμελούς Φάτσιο και του αμετανόητου γυναικά Μιμί. Η μεγάλη επιτυχία της σειράς είναι πως η ανθρωπιά του Camilleri και η απέχθειά του για την διαπλοκή και την διαφθορά του συστήματος, έχει διατηρηθεί στο ακέραιο. Ο Σάλβο δεν είναι σκληρός, δεν κρίνει τα πάθη και την φτώχεια όσων συναντά, προσπαθεί μόνο να φανεί δίκαιος. Και όλο αυτό, σε ένα μαγευτικό σκηνικό όπου μου είναι απίστευτα γνώριμο και γι’ αυτό αγαπημένο.
...ένας δίσκος...
The Isley Brothers - 3+3 (1973)
Ο Αύγουστος προσφέρεται για γνήσια κλασική soul και γι’ αυτό φροντίζω να έχω στα ακουστικά τον 3+3 που κυκλοφόρησαν οι Isley Brothers το 1973. Πρόκειται για ένα άλμπουμ πλήρες, μελιστάλαχτο και με κλασάτη μελωδικότητα. Ένα ορόσημο της soul μνήμης. Από τη λυγερή μελωδία του "That Lady" στην ικετευτική φύση του "Don't Let Me Be Lonely Tonight", και από τη χυμώδη ατμόσφαιρα του "Listen To The Music" στη δροσερή αύρα του "Summer Breeze", το 3+3 εσωκλείει ένα ερωτικό κάλεσμα που δεν αφήνει περιθώρια για αντιστάσεις. Το βελούδινο φαλσέτο του Ron Isley και οι καψωμένες κιθάρες του Ernie Isley πρωταγωνιστούν σε ένα άλμπουμ αισθαντικό που καθιέρωσε τον όρο «bedroom soul», προτού τροφοδοτήσει το ψωνισμένο γκλάμουρ και το σαλονάτο sexploitation των macho soulmen που ακολούθησαν. Αυτός ο δίσκος με συντρόφεψε σε πολλά καλοκαίρια (και χειμώνες) της ζωής μου – και νομίζω θα επισκέπτομαι τη soul αισθαντικότητά του για πάντα. Άλλωστε πρόκειται για φιλόξενη μουσική παντός καιρού που θα ακούγεται θαυμάσια όσα χρόνια κι αν περάσουν.
...μια ταινία...
Vanishing Point (Richard. C. Sarafian, 1971)
Πρόσφατα είδα ξανά το Vanishing Point (1971) του Richard C. Sarafian και θυμήθηκα αυτό το θαυμάσιο φιλμ που αποτελεί αναρχικό μανιφέστο με το μανδύα του road movie. Ήρωας του φιλμ είναι ο Kowalski, ένας λιγομίλητος τύπος που βάζει ένα παράλογο στοίχημα να οδηγήσει ένα λευκό Dodge Challenger από το Ντένβερ στο Σαν Φρανσίσκο σε μιάμιση μέρα. Λίγα πράγματα θα μάθουμε για τη ζωή του Kowalski και για τα κίνητρα που τον έκαναν να διασχίσει τους αυτοκινητόδρομους της Ούτα και να κόψει απ’ την έρημο της Νεβάδα, ώστε να βγει στα σύνορα της Καλιφόρνια καταπίνοντας χάπια speed για να μείνει ξύπνιος. Η αθόρυβη ανταρσία του ήρωα απέναντι στο κράτος και τις αρχές θα τον φέρει σε μια σύγκρουση με το συνονθύλευμα των εχθρών του. Το interstate 80 θα χωρέσει τις εμμονές του δυτικού πολιτισμού: παρανοϊκούς των αυτοκινητόδρομων, θρησκόληπτους θεραπευτές, ρατσιστές troopers και αλληλέγγυους χίπηδες. Ο Kowalski πριν συγκρουστεί με το κακοποιό πρόσωπο των κρατικών μηχανισμών που τον καταδιώκουν, θα αναπτύξει μια μεταφυσική σχεδόν σχέση με έναν ξεσαλωμένο DJ που τροφοδοτεί με r‘n’b, soul και gospel την μοναχική του πορεία. Το Vanishing Point χρησιμοποιεί το κυνηγητό ανάμεσα σε έναν πρώην «υποδειγματικό» πολίτη και στα ανδρείκελα που συμβολίζουν τους θεσμούς που υπηρέτησε (πατρίδα, αστυνομία, καλοκαίρι της αγάπης, οικογένεια, καριέρα κ.α.) για να μας αναγκάσει να επανακαθορίσουμε τι σημαίνει «ελεύθερο πνεύμα».
...κι ένα βιβλίο.
P. D. James - An Unsuitable Job for a Woman
Η εποχή είναι ιδανική για να διαβάσει κανείς τις ιστορίες μυστηρίου της P. D. James (Φύλις Ντόροθι Τζέιμς). Ειδικά το The Lighthouse (Ο Φάρος, 2008) ή το πιο μοντέρνο The Private Patient (Θάνατος Σε Ιδιωτική Κλινική, 2008) . Φέτος ανακάλυψα το An Unsuitable Job for a Woman με την υπέροχη ηρωίδα Cordelia Gray να βρίσκεται στο επίκεντρο των μυστηρίων. Η νεαρή ηρωίδα θα κληρονομήσει ένα γραφείο ντετέκτιβ μετά από μια τραγική αυτοκτονία και θα επιλέξει να συνεχίσει τη δουλειά. Απολαυστική αφήγηση, γάργαρο υλικό και witty φεμινιστικά σχόλια. Οι ιστορίες της P. D. James δεν εξαντλούνται στην δεύτερη ανάγνωση μετά την «αποκάλυψη» του όποιου μυστικού και λειτουργούν σαν comfort food τη στιγμή που το έχεις ανάγκη. H ανάγνωση αστυνομικής λογοτεχνίας χρειάζεται και κάτι συμπληρωματικό και η ιδανική λύση που έχω βρει είναι το Manual for Cleaning Women: Selected Stories (Οδηγίες για Οικιακές Βοηθούς, 2015) Υποκλίνομαι στην εξυπνάδα των σελίδων της Lucia Berlin. Τα μικρά διηγήματά της είναι τόσο διαβολεμένα έξυπνα και γραμμένα με τόση μαεστρία που ένιωσα την οικειότητα που αισθάνεται κάποιος που του μιλάνε μια γνώριμη, πάτρια γλώσσα.
