Κάθε καλοκαίρι η ίδια μανούρα μέχρι τις 15. Από νησί σε νησί και από το ένα dj set στο επόμενο, με τόσους γνωστούς «άγνωστους» για παρέα, σχεδόν ποτέ δεν τολμούσες να ξεστομίσεις «Θα πάω κάπου ήρεμα να διαβάσω».
Και ήρθε ο Covid. Και κρατάς μόνο τα safe dj set με το αυτοκίνητο και κάθε π/σ/κ μοιράζεσαι τον χρόνο μακριά από το σπίτι, με την τύχη να μπορείς να έχεις έναν φίλο παρέα ή την οικογένεια και όλως περιέργως, έχεις χρόνο. Γιατί ο φίλος και η οικογένεια ξέρουν τα όρια σου και πότε τα έχεις πιάσει. Στη μετά πανδημίας εποχή κανένας δεν σε αναγκάζει να κάνετε παρέα όλη μέρα και η μέχρι πέρσι μοναχικότητα του dj σε άγνωστο προορισμό, στην εποχή των Netflix - Kindle και Spotify εφαρμογών είναι επιβιώσιμη χωρίς να ψάχνεις για ψυχική ισορροπία (και υγεία) μετά από ζόρικο hangover.
Το airc ondition στους 25, τα παντζούρια στο δωμάτιο του ξενοδοχείου κλειστά (με την ελπίδα ότι θα ξανακοιμηθείς όταν υποχωρήσει η υπερένταση του «Είμαι σε περιοδεία και κάνω τον dj») και η παρακάτω λίστα με τα αγαπημένα, φιλοδοξεί να δημιουργήσει παράγωγα για το detox δεκαπενθήμερο ξεκούρασης που θα ακολουθήσει από τις 16 Αυγούστου και μετά.
Ένας δισκος...
24 Carat Black - III (2020, Numero Group)
H Numero Group φέρνει στο φως ακυκλοφόρητο υλικό από το αρχείο του Dale Warren, παραγωγού και ιδρυτικού μέλους των 24 Carat Black, της μπάντας που έδρασε πίσω στα funk-soul-jazz αμερικάνικα 70s. Παρά το γεγονός ότι κυκλοφόρησε μόλις ένα άλμπουμ στην ώρα της (το Ghetto: Misfortune's Wealth του 1973 για την περίφημη Stax) στις επόμενες δεκαετίες πέρασε σε θρυλικό status, κυρίως χάρη στα samples που ανέδειξε η αφρόκρεμα του αμερικάνικου ραπ, από τους Eric B και Dr. Dre μέχρι τον Pusha-T και τον Kendrick Lamar.
Το III μπορεί να μην έχει απόλυτα τον καινοτόμο ήχο των προηγούμενων δύο, αλλά έχει περισσότερη ψυχή, με τις φωνές των Princess Hearn, Vicki Gray και κυρίως της LaRhonda LeGette να πηγαίνουν το παιχνίδι σε άλλο επίπεδο -ειδικά με την επική διασκευή του "Speak Low”.
Στην βάση βρίσκονται ο ζεστός ήχος των Rhodes και των αναλογικών keyboards, μαζί με την πιο μίνιμαλ εκδοχή των βελούδινων 70s ενορχηστρώσεων και η μυστήρια μουσική ιδιοφυΐα του Dale Warren μας αφήνει για τελευταία φορά να θαυμάσουμε το ηχητικό του όραμα.
Αγορασμένο και στην φροντισμένη βινυλιακή κόπια από τα χεράκια των παιδιών στο Rock And Roll Circus στη Σίνα, γιατί αυτοί ξέρουν.
...μια ταινία...
The King Of Staten Island (Judd Apatow, 2020)
Γιατί κάποια στιγμή η γενιά του Kids, του Superbad και του Mid 90s πρέπει να μεγαλώσει. Ο Pete Davidson κυνηγά το στέμμα του νέου βασιλιά του Hollywood και το "Pursuit Of Happiness" του Kid Cudi επαναφέρει στα μαζικά ακροατήρια τόσο το μικτό lifestyle rap κουλτούρας με indie καταβολές όσο και το μεγάλο θέμα της ψυχικής αστάθειας για την γενιά που ενώ έχει σχεδόν τα πάντα, εξακολουθεί να ψάχνει το εγχειρίδιο για τις βασικές αξίες της ζωής.
...μια σειρά...
Trigger Warning With Killer Mike (Vikram Gandhi, 2019)
Ο μπροστάρης των Run The Jewels δύο χρόνια πριν καπαρώσει την θέση για τον δίσκο της χρονιάς με το φετινό RTJ4, γύρισε την Αμερική και προσπάθησε να αλλάξει το σύστημα. Από τις εντυπωσιακές 48 ώρες στις οποίες προσπαθεί να καταναλώσει μόνο προϊόντα φτιαγμένα από την κοινότητα των μαύρων (κάτι που φέτος πήρε επιτέλους πραγματικές διαστάσεις, στo πλαίσιo του Black Lives Matter) μέχρι την δημιουργία αναψυκτικού φτιαγμένο από μέλη συμμοριών, η ανατρεπτική πρώτη σεζόν βγάζει από την ζώνη άνεσης όλους του επαναστάτες του καναπέ και μεγαλώνει έστω και ελάχιστα το αίσθημα ακτιβισμού που κρύβουμε όλοι μέσα μας.
Σε πιο ανάλαφρα βράδια, η επανάληψη της δεύτερης σεζόν του Master Of None (ειδικά τα επεισόδια στην Ιταλία) θα μου υπενθυμίζει ότι κάθε καλοκαίρι, ο πήχης στην ευρύτερη έννοια του όρου «ποιότητας ζωής», πάντα θα έχει πιο πάνω.
κι ένα βιβλίο.
Michael Azerrad - Our Band Could Be Your Life: Scenes from the American Indie Underground 1981-1991
Ο Michael Azerrad ήταν εκεί που συνέβαινε η indie επανάσταση στη χρυσή δεκαετία. Από τις ρίζες του DIY στην punk/hardcore σκηνή της Ουάσινγκτον μέχρι το Nevermind των Nirvana (από το οποίο ξεκινάει η ιστορία) και τη σκηνή του Σιάτλ, καταγράφει όλο τον εντυπωσιακό μηχανισμό που στήθηκε στα 80s του Reagan ώστε κάθε μπάντα (ακολουθεί από κοντά ονόματα όπως Minutemen, Black Flag εποχής Henry Rollins, Sonic Youth, The Replacements, Fugazi και όλο το παρεάκι της Dischord), κάθε φανζίν, κάθε κολλεγιακός σταθμός και κάθε μικρός promoter να βάλει το λιθαράκι του στην παγκόσμια αναγνώριση της αμερικάνικης ανεξάρτητης σκηνής, μέσα από τις μπάντες που τότε ήταν οι φίλοι όλων και ξαφνικά μετατράπηκαν σε ροκ superstars.
Ακόμα και αν οι who is who της αθηναϊκής σκηνής το είχαν διαβάσει στην ώρα του, σήμερα τα πράγματα (και) στην Αθήνα θα ήταν αλλιώς. Χορταστικό και στην digital εκδοχή του, για να το έχετε στο κινητό σας και κοστίζει μόλις 3,99 ευρώ.
*Στην κουζίνα δεν έχω ολοκληρώσει το section με τις συνταγές από το Beastie Boys Βook και αν όλα πάνε βάση σχεδίου πρέπει να πιάσω στα χέρια μου το πολυσυζητήμενο Girl in a Βand της Kim Gordon.
