Άγνωστες απολαύσεις, μικροί θησαυροί. Και αν αυτό δεν σας λέει τίποτα κάντε την μετάφραση (unknown pleasures, little treasures) και αν θέλετε υιοθετήστε το τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Στην αφάνεια του Twitter έζησε για λίγο αυτό το εξαιρετικό ρεπορτάζ των reporters united gr . Η χώρα είχε μεσάνυχτα όταν “τα χρυσά διαμερίσματα” γέμιζαν κρατικοδίαιτες τσέπες ενώ και στα δικά μας (δηλαδή τα μουσικά) δεν πέρασε ούτε για δείγμα από το timeline μου μία τοποθέτηση από τους δισκοκαβαλάρηδες της πόλης, σχετικά με την απώλεια της θρυλικής Βραζιλιάνας ερμηνεύτριας Elza Soares.
Ή απλά μπορώ να υποθέσω πως κάποιοι ευχήθηκαν μέσω των κοινωνικών δικτύων στον Phillip Glass που έγινε 85 αυτή την εβδομάδα και που ευτυχώς η Warp φρόντισε να μας θυμίσει αυτήν την επικών διαστάσεων συνέντευξη του με το Red Bull Music Academy - περισσότερα για την ιστορία των RBMA σύντομα.
Αλλά έτσι είναι πια. Αν δεν μπορείς να το πουλήσεις με likes δεν το ποστάρεις και αν δεν μπορεί να σου φέρει clicks ας ζήσει στο μικρόκοσμό του. Όπως αυτό το twitter thread που ξεκάθαρα φωνάζει στους πιτσιρικάδες “να γίνετε οι Andre3000 αυτού του κόσμου”.
Once Andre 3000 was on my ferry ride to Alcatraz and I said hi. My 6 y.o. autistic son came over and started talking his ear off about German Shepherds, his obsession at the time. Andre talked to him about dogs for like 20 mins. We exchanged numbers. 4 years later I got this text pic.twitter.com/OMm3Db62EF
— Jason Roth (@LucidJay) January 26, 2022
Και όμως συνέβη. Ο τύπος που κερδίζει τον σεβασμό κάθε φορά που η κουβέντα έρχεται στους καλύτερους και πιο επιδραστικούς ράπερ, μια κατηγορία fashion icon και πρότυπο καλοζωίας από μόνος του όπως επιβεβαιώνουν τέτοια viral videos , ζει με γνώμονα τον ανθρώπινο παράγοντα που καθημερινά όλο και περισσότεροι αγνοούμε.
Η σκέψη που ξεκίνησε την προηγούμενη εβδομάδα, περί false icons δεν έχει σταματήσει να επιστρέφει με την πρώτη ευκαιρία -όπως, στο πρόσφατο thread του Steve Albini . Βλέπετε, είναι που μιλάνε όλοι τελευταία για το Spotify με αφορμή ότι ξεκίνησαν οι μουσικοί που έχουν ζήσει τουλάχιστον μία πολιτιστική και κοινωνική αλλαγή στα χρόνια τους, αλλά ασφαλώς υπάρχει και το “στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα” ακριβώς όπως το ξαναέκανε για όλους λιανά αυτή την εβδομάδα ο τύπος από το Σικάγο.
1/ There's an important thread of continuity over time about the exploitation of bands by record labels that deserves a closer look, re the current Spotify debate. https://t.co/jLfPLpjKj8
— regular steve albini (@electricalWSOP) January 31, 2022
Στο παρελθόν, η προτροπή μου για μερική ανεξαρτητοποίηση των καλλιτεχνών έχει τύχει δριμύτατης κριτικής, αλλά ευτυχώς ο Albini και ο κάθε Albini σχεδόν σε κάθε κλάδο του πολιτισμού ξέρουν. Όπως άλλωστε ξέρουν και οι περισσότεροι από αυτούς που διάλεξαν να ζήσουν στον άκρως δημιουργικό μικρόκοσμο τους, απομακρυσμένοι ή διατηρώντας αποστάσεις ασφαλείας από τον εθισμό των social media.
Ευτυχώς, κάποιοι ακόμα τα χρησιμοποιούν για να αφήνουν τα ίχνη τους και να μας οδηγούν σε άγνωστες μέχρι πρότινος απολαύσεις. Λίγα ήξερα για τον πρόσφατα αδικοχαμένο Γερμανό dj Carsten Klemann, αλλά όταν τα ίχνη με οδήγησαν σε αυτό το mix του, σχεδόν ανέτρεψα ολόκληρο το δικό μου. Και ένας θεός ξέρει αν θα μάθουμε ποτέ, που και πως μπορούμε να βρούμε στη χώρα μας το νέο βιβλίο για την ζωή του J.Dilla ή πότε θα καταφέρουμε να δούμε το Meet Me In The Bathroom documentary για την μοναδική σκηνή της Νέας Υόρκης που έζησε η γενιά μας.
Εννοείται ότι πρέπει να ψάξουμε ακόμα πιο βαθιά. Αν το avopolis.gr λειτουργεί σαν το 2ο επίπεδο, με λίγο πιο συγκεκριμένες προτάσεις περί πολιτισμού και -μουσικής κυρίως- κουλτούρας, αναλογικά με μαζικό ύφος των ειδήσεων που μοιράζει ο καθένας στο δίκτυο, το να δημιουργήσουμε μια ατζέντα που βλέπει και ακούει περισσότερη και πιο “δύσκολη” μουσική από την “βασική” εναλλακτική μουσική που μοιράζεται κατά κόρον, δεν μας διαφοροποιεί χάριν εντυπωσιασμού, αλλά δημιουργεί μια μεγαλύτερη πισίνα ενημέρωσης και αφήνει περισσότερο χώρο στο να αναπνεύσουν μουσικές υποκουλτούρες.
Στις πολλές φορές που σε αυτή τη στήλη έχουν γραφτεί κριτικές κυκλοφοριών που οι ίδιοι οι δημιουργοί δεν περίμεναν να τις δουν ποτέ δημοσιευμένες στα ελληνικά, προσθέστε 3 ακόμα.
minorINVENTION (a.k.a. Jon Dixon) - Coda (4EVR 4WRD)
Ασφαλώς και δεν ανοίχτηκε τυχαία ο φάκελος Underground Resistance .Ένας από τους σημαντικότερους συνεχιστές του UR ήχου και της Galaxy 2 Galaxy παραλλαγής, ο πάντα ταγμένος στην jazz πλευρά Jon Dixon, επιστρέφει με το minorINVENTION project και πάνω σε ογκώδεις techno μπότες, χτίζει minimal μοτίβα με την ζεστασιά των jazz πλήκτρων στην βάση των ενορχηστρώσεων. Κoφτά θέματα, από αυτά που είναι ικανά να στροβιλίσουν τον εγκέφαλο τις μεγάλες ώρες και το σοβαρό know how που του άφησε η μαθητεία δίπλα σε θρύλους όπως ο Mike Banks και ο Amp Fiddler.
https://jon-dixon.bandcamp.com/album/coda-ep
Tudor Acid - Empathy for Cyborgs (Tudor Beats)
Και όμως υπάρχει mellow acid. Ο Tudor από το Μπρίστολ ανακαλύπτει την ευαίσθητη πλευρά των cyborgs και γεμίζει το νέο του άλμπουμ με υπερηχητικούς διαλόγους ήπιων μελωδιών πάνω σε κοφτά beats που ιδανικά θα μπορούσε να απολαμβάνει κανείς στο walkman του στις αρχές των 90s ατενίζοντας τα λιβάδια της Βρετανικής υπαίθρου, μετά από ολονύχτιο rave. Ξεκάθαρα ένας από τους επόμενους και δυστυχώς παραγνωρισμένους μάστορες του εγκεφαλικού -from ambient to breaks- ήχου στο Ηνωμένο Βασίλειο. Δίκαια, με αυτήν την κυκλοφορία τρύπωσε στο σπίτι των Ravenscroft. Ο μπαμπάς John (Peel) θα τον συμπαθούσε εξίσου.
Benoit B – Kismet (Natural Selections)
O Γάλλος Benoit B με παρελθόν σε ετικέτες όπως η δική μας Into The Light, κυκλοφορεί αυτή την εβδομάδα το ντεμπούτο του “Kismet” στο Βρετανικό label Natural Selections. Η Αθήνα έχει υπάρξει τόπος διαμονής και βασική επιρροή του (ο ίδιος χαρακτηρίζει το album σαν ημερολόγιο ημερών και ιστοριών στη ζωή του μεταξύ Αθήνας και Βερολίνου), εξ' ου και κομμάτια όπως το σύντομο “Greek Salad” ή ο ήχος φλογέρας που εμφανίζεται στο “Mystik Spiral”, ενώ η βάση του ήχου είναι τα dreamy και αέρινα μοτίβα με αρκετή από την abstract 80s βάση που ανέδειξε τους αναλογικούς ηλεκτρονικούς πειραματισμούς καλλιτεχνών όπως η Πλάτωνος. Ακούγεται βγαλμένο από τον δικό του χωροχρόνο και η άρνησή του να ακολουθήσει μόνο την ambient ή μόνο την breakbeat ρυθμολογία είναι που του εξασφαλίζει την διαχρονικότητα. Δηλαδή, ακριβώς όπως δεν μπορείς να εντοπίσεις ή να είσαι σίγουρος για την era που εκπροσωπεί, έτσι και στο μέλλον δεν θα έχεις απολύτως κανένα πρόβλημα να επιστρέψεις σε αυτό σαν ένα ηχογράφημα που προσφέρει διαχρονικά μουσικά ταξίδια γεμάτα φινέτσα.
https://nase.bandcamp.com/album/kismet
