Είναι άλλο πράγμα να μην έχεις τις ανέσεις και τις προσβάσεις στα καλά του ιντερνετικού και ανεπτυγμένου δυτικού κόσμου και άλλο να τις έχεις και τελικά να διαλέγεις την πλέμπα.
Στην χώρα που το Big Brother κάνει νούμερα, είναι μόνο φυσικό και επόμενο τα όποια πολιτιστικά media να προσπαθούν να ξεκατινιάσουν μουσικούς αλλά και διοργανωτές συναυλιών την ίδια στιγμή που από “content” (ή αλλιώς περιεχόμενο) παγκόσμιων ειδήσεων είναι ικανοί μόνο στο να αφιερώνουν χώρο στα VMAs, βραβεία που σε λίγο ούτε το MTV θα ξέρει ότι υπάρχουν. Το MTV έχει σταματήσει να παίζει μουσικά βίντεο όπως και να 'χει και το καταλαβαίνεις όταν βραβεύει τον Machine Gun Kelly σαν alternative καλλιτέχνη.
Άρα, είναι άλλο να λες ότι γράφεις ή ασχολείσαι με τις μουσικές τάσεις αναπαράγοντας ειδήσεις ξένων site, μάλιστα ίσως τις πιο ρηχές και ανούσιες αυτών, απλά για να μοιράσεις "content" και άλλο να ξέρεις που πραγματικά υπάρχει η μουσική είδηση.
Το βράδυ της Τρίτης που μας πέρασε, ένα ακόμη, ίσως το επικότερο όλων Verzuz event, ένωσε τις επί δεκαετίες άσπονδες φίλες Brandy & Monica. Το Verzuz είναι πλέον το δημοφιλέστερο ίσως μουσικό webcast που δημιούργησαν από κοινού οι παραγωγοί Timbaland και Swizz Beatz. Το concept είναι να εμφανίζονται στο πλατό θρυλικά ονόματα -κυρίως- της ραπ και r&b μουσικής και να κοντράρονται, σχολιάζοντας και παρουσιάζοντας τις μεγάλες επιτυχίες τους.
Από τους παραγωγούς Teddy Riley και Babyface μέχρι τον RZA με τον Dj Premier και την Erykah Badu με την Jill Scott, η σειρά στο πρόσφατο επεισόδιο της έφτασε στο δίδυμο Brandy & Monica του περίφημου "The Boy Is Mine".
To Verzuz με τις δύο εμβληματικές R&B περσόνες των 90s ξεπέρασε κατά 1 εκατομμύριο tweets τις αντιδράσεις του Twitter στα VMAs και επιβεβαίωσε για μία ακόμη φορά την κυριαρχία της πλατφόρμας της Apple Music στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Παρεμπιπτόντως, το lifting του Beats 1 online ραδιοφώνου της Apple Music για τη νέα χρονιά είναι εντυπωσιακό, με πραγματικούς superstars στην θέση του παρουσιαστή, από τη Lady Gaga μέχρι τον J. Balvin και τον Nile Rogers, την ίδια στιγμή που μόλις και μετά βίας στην Ελλάδα οι τελευταίοι δύσπιστοι ανακαλύπτουν τις ανέσεις του Spotify, ενώ οι εναλλακτικοί ακροατές σχολιάζουν κείμενα γύρω από την κόντρα Bandcamp και Spotify (βλέπε εδώ).
Στο ξεκίνημα μίας ακόμη σχολικής χρονιάς, μεγαλώνει ο φόβος ότι ο κόσμος γενικά (και η χώρα μας ακόμη περισσότερο) τείνει στην περαιτέρω απαξίωση της μουσικής, πόσω μάλλον της νέας μουσικής και των αλλαγών που προκύπτουν από την μετάβασή της στην digital εποχή.
Την ίδια στιγμή, γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο ότι, μεταξύ άλλων, η μουσική στην καινοτόμα εκδοχή της είναι ένα από τα αγαθά που έχουμε ανάγκη για να ξεπεράσουμε όλο αυτό που βιώνουμε. Η δημιουργία μουσικών ή πολιτιστικών κοινοτήτων, ενωμένων "under one roof" μικρόκοσμων με κοινά χαρακτηριστικά (υπό)κουλτούρας αν προτιμάτε, θα επαναπροσδιορίσουν τον τρόπο με τον οποίο θα επιστρέψει η κοινωνία στα κοινά. Ήδη γίνεται λόγος για αυτούς που ζουν με και χωρίς συναυλίες όλο αυτό το διάστημα, οπότε ακόμα και αν μείνουμε απογοητευτικά λίγοι ώστε να ορίζουμε μία «αδύναμη» μουσική αγορά, θα έχουμε τουλάχιστον την ευκαιρία να αναπτύξουμε από την αρχή και σε σωστή βάση την σχέση μας με την μουσική. Αντιμετωπίζοντάς την αυτή την φορά σαν ψηφιακό προϊόν που καταναλώνουμε τόσο για την απόλαυση μας, όσο και για να υποστηρίξουμε την επιβίωση αυτού που την δημιούργησε, χωρίς να επαναπαυόμαστε στην λανθασμένη βάση της ψηφιακής επανάστασης που προηγήθηκε και όρισε την μουσική σαν «ελεύθερο» ιντερνετικό αγαθό.
*Μέσα στον Αύγουστο, το blog Music Business δημοσίευσε μία συνέντευξη γύρω από την δράση μου στην εγχώρια ανεξάρτητη σκηνή σε συνδυασμό με την έντονη κινητικότητα της Just Gazing Records τελευταία. Μπορείτε να την διαβάσετε εδώ.
Τρία singles που άφησε ο Αύγουστος:
1. Α.G. Cook - "Oh Yeah" (PC Music)
O ιδρυτής της PC Music, του label που υπέγραψε το ταλέντο της Sophie και συμπαραγωγός σε δίσκους της Charlie XCX και του Jonsi των Sigur Ros επιστρέφει με νέο album. To Apple κυκλοφορεί 18 Σεπτέμβρη και το single “Oh Yeah” έχει την vocoder ποπ δροσιά που χρειάζονται τα ραδιόφωνα για να παλέψουν την επιστροφή στην πόλη.
2. Eartheater - "How To Fight" (PAN)
Σίγουρα πλέον υπάρχουν λόγοι πέραν της μουσικής ώστε να αξίζει να τσεκάρει κανείς κάθε νέα κυκλοφορία της Eartheater στην PAN. Για παράδειγμα, το βίντεο του single “How To Fight” είναι ικανό να παίζει σε λούπα αν αποφασίσει η Cantina Social να προσθέσει κάτι ακόμα πιο άρρωστο στις προβολές της. Μουσικά, όσο οι πειραματικοί μουσικοί ανοίγονται στις ποπ φόρμες τόσο θα αλλοιώνουν το σύστημα εκ των έσω και οι φρέσκες γενιές θα μεγαλώνουν με την ανατρεπτικότητα ως τη νέα νόρμα.
3. Matthew Dekay - "Heimreise" (Siamese)
Αυτό το εξαιρετικό desert house mix που δημοσιεύσε ο Diplo μέσα στον Αύγουστο υπήρξε, κατ' εμέ, σοβαρή πηγή έμπνευσης για το μέλλον της ατμοσφαιρικής χορευτικής μουσικής.
Ξεκίνησα, λοιπόν, εδώ και μερικές εβδομάδες να διαλέγω disco house jams με αντίστοιχο desert vibe. Άλλωστε, μπορείς να καταλογίσεις πολλά αρνητικά για τη mainstream μανία του Diplo, αλλά αν κοιτάξεις τα charts της Αγγλίας, θα δείς το νέο κομμάτι του label του να ανεβαίνει με γοργούς ρυθμούς στις τάσεις. Πίσω στον desert house ήχο, δίπλα στο Split Wick του Durante θα μπορούσε να στέκεται το single “Heimreise” του Matthew Dekay στην Siamese (ακολουθείται και από το Deep Tech remix των πολυσυζητημένων Andriatique) ενώ με λίγο πιο χαμηλές στροφές, το remix του Matthew Johnson στο "Nouveau Mode" του Rone, θα μπορούσε να αποτελεί σοβαρό επίλογο για μελετημένο σετ.
Στο φινάλε, σε τόσο δύσκολες για την χορευτική μουσική εποχές, λίγη πνευματικότητα στις παραγωγές δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Το αντίθετο μάλιστα, ίσως με αυτό τον ήχο τα bar που υπερτερούν των club αυτή την περίοδο μπορούν να μεγαλώσουν έστω και λίγο το sexiness τους.
