Παρατηρώντας τα άπλυτα που κρέμονται καθημερινά από τα μανταλάκια της πολιτικής, σκέφτομαι τι θα έκαναν αν ζούσαν εδώ ο Ian McKay, η ομάδα της Positive Force ή τα κορίτσια του riot girrrl κινήματος και το καλά οργανωμένο παρεάκι της Ουάσινγκτον (ειδικά στην περίοδο των 80s-90s). Αυτό που ζούμε είναι ο ορισμός της πρόκλησης για όποιον έχει άκουσει punk rock και κατάλαβε την ουσία και την επίδραση αυτού. Και αναφέρομαι περισσότερο στο punk rock των Bad Brains, των Rites Of Spring, των Fugazi και έπειτα των Bikini Kill, παρά σε αυτό των Sex Pistols. H ανάγκη για να ενωθεί η φωνή όλων των ανεξάρτητων μουσικών που έχουν εμπνευστεί από την δύναμη του DIY πανκ ύφους είναι κατεπείγουσα, όχι μόνο για το όποιο έργο αλληλοϋποστήριξης μπορούν να προσφέρουν στην Αθήνα, αλλά και για την φασαρία που μπορούν (αν μπορούν) να κάνουν ώστε να ιδρώσουν αυτιά.
Δηλαδή, αν το περίφημο επαναστατικό καλοκαίρι του 1985 στην Ουάσινγκτον σήμαινε πορείες της punk κοινότητας με τύμπανα και κονσερβοκούτια έξω από την Πρεσβεία της Νοτίου Αφρικής και η ετήσια επανάληψη αυτού φάνηκε πως, μοιραία, έπαιξε ένα μικρό, έστω, ρόλο στην κατάργηση των νόμων του απαρτχάιντ στη Ν. Αφρική μεταξύ '89-'91, βάλτε με το μυαλό σας, πώς θα ένιωθαν όλοι αυτοί που χρησιμοποίησαν τη δύναμη της μουσική τους (και μιλάμε για τον ήχο που προετοίμασε την μαζική επέλαση του grunge) αν γίνονταν μάρτυρες της διαφθοράς που είναι στην καθημερινή μας ατζέντα και εμείς ζούμε σαν να μην συμβαίνει τίποτα.
Δυστυχώς αυτό δεν είναι call to action. Η Ελλάδα και η σκηνή της φαντάζει αδύναμη να στηριχτεί στα πόδια της, πόσω μάλλον στην Covid-19 εποχή. Πάντως, ο ενωτικός χαρακτήρας και η αποφασιστικότητα που έχει δείξει ειδικά η πιο heavy σκηνή στο παρελθόν είναι εντυπωσιακός. Τώρα είναι μια εποχή που όλες αυτές οι μπάντες θα έπρεπε να σηκώσουν την φωνή τους, όπως πολύ σωστά ενώθηκαν για το χτεσινό Merch Of The Bands.
Δύο πρόσφατες κυκλοφορίες από το hardcore μέτωπο:
Trash Talk - Squalor ep
(Trash Talk Collective)
Κολλητοί της Odd Future κολεκτίβας και ένα από τα πλέον δημοφιλή ονόματα όχι μόνο στο L.A., αλλά και στην παγκόσμια hardcore σκηνή. Το νέο ep έχει την σφραγίδα του πολυσυζητημένου, τελευταία, χιπ χοπ παραγωγού Kenny Beats (βλ.Vince Staples, JPEG Mafia, Denzel Curry) και την ηχογράφηση έχει επιμεληθεί ο Steve Albini. Σε πραγματικούς όρους και πέραν του hype των ονομάτων, ο Albini έχει βάλει τον ωμό και ξερό ήχο και ο Kenny Beats την ροή του ep ώστε να περνάνε τα λιγότερα από 10 λεπτά σαν σε όνειρο. Οι brutal ερμηνείες είναι στην θέση τους, το φλερτ με τον urban ήχο όπως πάντα είναι τριγύρω και υποθέτουμε ότι τα καλύτερα έπονται για την μπάντα που έτσι και αλλιώς έχει μάθει να ισορροπεί στις δύο βασικές street μουσικές κουλτούρες του L.A.: τον heavy ήχο και το rap ύφος.
Entry - Detriment
(Southern Lord)
Καλιφορνέζικη και ανερχόμενη hardcore punk κολεκτίβα. Το Detriment είναι το πολυαναμενόμενο ντεμπούτο της που κυκλοφορεί στις 17 Ιουλίου και τα δύο μέχρι τώρα singles “Your Best Interest” και “Selective Empathy” προδίδουν τις κλασικές επιρροές. Η βάση είναι οι Discharge, Minor Threat, Tragedy, Cramps και Exploited. Σε αυτή προσθέστε μια δόση doom στίχων και τα αναμενόμενα βαριά φωνητικά. Η θεματολογία περιστρέφεται γύρω από τις θεμελιώδεις αξίες του punk, βλέπε αυθεντικότητα, ακεραιότητα και κοινωνικότητα. Είναι σίγουρο ότι αυτή η σκηνή του L.A. έχει κάνει την φάση της στον hardcore ήχο και είναι θέμα χρόνου η πιτσιρικαρία στην μετά Covid εποχή, που τα live θα επανέλθουν, να την μετατρέψει σε μαζικό φαινόμενο. Keep an eye.
