Το 2012, ο ενθουσιασμός μου για τη χορευτική μουσική εξαντλήθηκε. Και γι' αυτό φταίει αποκλειστικά ο μηχανισμός αυξομείωσης του hype των ονομάτων που την περιβάλλουν. Όσο δηλαδή κι αν εναπόθεσα τις ελπίδες μου σε φρέσκα ονόματα σαν π.χ. του Nicolas Jaar και σε labels όπως Wolf + Lamb, Ηot Creations κλπ. το 2011, όταν η φήμη που απόκτησαν τους έφερε αντιμέτωπους με ασταμάτητες ημερομηνίες και με αυστηρό DJing πρόγραμμα (το οποίο αντιστοιχεί σε supestar DJs) ήταν δύσκολο να συνεχίσουν, παράλληλα, να γράφουν/κυκλοφορούν καινούρια καλή μουσική. Σκέψου και το εξής απλό, άλλωστε: γιατί έχεις χρόνια να ακούσεις κάτι καινούριο από τον Sasha ή από τον Oakenfold;
Θα αναρωτηθείτε βέβαια, και δίκαια, για τους λόγους που δεν αναζήτησα τα νέα ονόματα αυτής της σκηνής. Αλλά η απάντηση είναι επίσης δύσκολη. Αφενός, η στήλη σχεδόν εγκλωβίστηκε στην πολιτική των promo agencies του εξωτερικού, που έγιναν ακόμα πιο επιλεκτικά μέσα στον καταιγισμό κυκλοφοριών, συνεχίζοντας να προσφέρουν μουσική χαμηλότερης ποιότητας από τα labels τα οποία είχαν ήδη ξεχωρίσει μέσα στο 2011. Αφετέρου, φταίει δυστυχώς και το κύκλωμα των DJs, καθώς δεν άφησε χώρο για νέα ονόματα μέσα στο 2012. Αντιθέτως, ο υγιής τρόπος με τον οποίον επεκτείνεται παγκόσμια η «μαύρη» μουσική την έφερε στην ευχάριστη θέση να λανσάρει ουκ ολίγα καινούρια ονόματα, κυριαρχώντας τόσο σε επίπεδο πωλήσεων, όσο και σε επίπεδο ποιότητας.
Τέλος, σε μια χρονιά κατά την οποία η ανεξάρτητη μουσική έπαψε να στηρίζεται στην άνοδο της χορευτικής κουλτούρας (καθόλου τυχαία οι πάλαι ποτέ underground ήρωες επιπέδου Diplo έγιναν το απόλυτο mainstream, χωρίς πάντως να χάνουν τη φινέτσα τους), έφτασε επιτέλους ο καιρός να απενοχοποιήσουμε και επίσημα πλέον τις καλοφτιαγμένες παραγωγές των πολυεθνικών. Ακούστε λοιπόν προσεκτικά τους δίσκους των Lana Del Ray, Bruno Mars και Frank Ocean και –πριν τους ρίξετε στον καιάδα– μπείτε για λίγο στη διαδικασία να προσέξετε πόσο καλοφτιαγμένοι είναι. Φυσικό επόμενο αν ξοδεύτηκαν τόσα λεφτά για την παραγωγή τους θα πει κανείς, αλλά ναι, εφόσον αναμείχθηκαν άνθρωποι που ξέρουν και αντιλαμβάνονται την τέχνη του να κάνεις ποπ μουσική (όπως κάποτε οι Beatles, o Phil Spector, o Quincy Jones και ο Michael Jackson), τότε θεωρώ ότι δεν υπάρχει τίποτα κακό στην εφήμερη έστω ποπ διασκέδαση την οποία μας προσφέρουν. Kαλές γιορτές και ευτυχισμένο το 2013.
Η έκτακτη υποβολή τη παρούσας στήλης λίγο πριν την εβδομάδα των Χριστουγέννων δεν άφησε τελικά περιθώρια για τις λίστες φίλων/DJs και συνεργατών. Τελευταίο λοιπόν Incoming για το 2012 με τα καλύτερα 20 singles και τα καλύτερα 20 άλμπουμ της χρονιάς που πέρασε. Η σειρά είναι και αυτή τη φορά αξιολογική, ενώ η λίστα των άλμπουμ είναι ίδια με αυτή που θα βρείτε στο Sonik που κυκλοφορεί. Τα σχόλια που συνοδεύουν κάθε τίτλο, κατά τα 3/4 των singles είναι από αναφορές της στήλης μέσα στο 2012, ενώ όσον αφορά στα άλμπουμ (επειδή τα περισσότερα από αυτά δεν είχα την τύχη να τα έχω νωρίτερα σε μορφή promo) είναι σε μορφή συνοδευτικού σημειώματος.
Το εορταστικό DJ πρόγραμμα έχει ως εξής:
Σάββατο 22.12 @ Pere Ubu - Κύπρου 74, Γλυφάδα (Lilis Bros)
Kυριακή 23.12 @ TΩΡΑ Κ44 - Κωνσταντινουπόλεως 44. Γκάζι w/ No Sequense + 10 Code live
Δευτέρα 24.12 @ Pere Ubu - Xmas Eve w/ Lilis Bros
Τετάρτη 26.12 @ ΤΩΡΑ Κ44 w/ The Wedding Singers Live
Πέμπτη 27.12 @ ΤΩΡΑ Κ44 w/ Λεωνίδας Μαράντης Live
Παρασκευή 28. 12 @ Pere Ubu
Σάββατο 29. 12 @ ΤΩΡΑ Κ44 Lilis Bros w/ Lord 13 Live
Δευτέρα 31.12 @ Pere Ubu - N.Y.Eve w/ Lilis Bros
Τετάρτη 2.1.13 @ ΤΩΡΑ Κ44 w/ The Wedding Singers Live
Πέμπτη 3.1.13 @ ΤΩΡΑ Κ44 w/ The Wedding Singers Live
Top 20 Singles of 2012
20. Mario Bosanov – Child Of Love (Needwant)
Βαθύ disco house για τη γενιά των nu disco εραστών.
19. Happa – Beat Of The Drum/Bring It Back (Church)
Ο Ηappa είναι μόλις 15 ετών και τα δύο dub drum κοφτερά κομμάτια που παρουσιάζει εδώ έχουν δίκαια κερδίσει τον ενθουσιασμό παραγωγών όπως οι Skream, Loefah, Four Tet, The XX και Nicolas Jaar.
18. Fever Kids – Play Hard (Demo)
Μπόλικα κιθαριστικά delay, ποπ ψυχεδέλεια για μεγάλα παιδιά και ίσως η πιο ώριμη ερμηνεία της Στέλλας (Εxpert Medicine/My Wet Calvin) μέχρι σήμερα –με τη χροιά της Tracey Thorn να πλανάται στην ατμόσφαιρα.
17. Unknown – #001-#004 (Champion Sound)
Αφού διαψεύσθηκαν οι φήμες για ανάμειξη στο project ονομάτων όπως οι Four Tet, Burial ή Skrillex και αφού κέρδισε τον σεβασμό του νέου ποπ ειδώλου Εllie Goulding, ο chillwave dub ήχος του Unknown αναδεικνύεται σε ιδανικό soundtrack για τα πρώτα φθινοπωρινά απογεύματα.
16 . Jimmy Edgar - Sex Drive (Hotflush Recordings)
Στίχοι όπως «Take me on a sex drive (windows down, legs up high)» σου μένουν από την καλύτερη στιγμή του άλμπουμ "Majenta".
15. Night Plane - Heartbeat EP (Soul Clap Records)
To 001 της εταιρείας των soft house superstar DJs Soul Clap είναι ίσως το crossover track του τριμήνου.
14. Ben Pearce – What I Might Do (MTA Records)
Τα soulful φωνητικά του "What Might Do" και η πιασάρικη pulse γραμμή στο μπάσο μπορούν να κουνήσουν ένα club.
13. Gomma All Stars feat. Peaches – Casablanca Reworks (Gomma)
Οι Moullinex, Telonius Munk και The Phenomenal Handclap Band από τη Νέα Υόρκη μπήκαν στο στούντιο και, με τη συνεισφορά της καλής τους φίλης (και πάντα ανήσυχου πνεύματος) Peaches, μετέτρεψαν σε must play –με ένα σύγχρονο disco house twist– κλασικά hits όπως τα "Maniac", "Our Love", "Walk The Night" και "Υou Can't Run From My Love". Αν ψάχνετε party tracks για ένα δυναμικό comeback σε χορευτικές βραδιές, αυτή η κυκλοφορία σας είναι απαραίτητη.
12 . Fur Coat feat. Cari Golden – You And I (Crosstown Rebels)
«You and I we are like cocaine and Ketamine»...
11. Soul Clap - I Need Your Lovin' (Wolf + Lamb)
Το τραγούδι που απολαμβάνω περισσότερο από το ντεμπούτο των Soul Clap και περιέργως δεν έχω ακόμα κουραστεί να το παίζω. Μια διασκευή που εξιδανικεύει το κίνημα της house αγάπης που μας ήρθε από τη Νέα Υόρκη την τελευταία τριετία.
10. Duke Dumont – For Club Play Only vol. 2 (Turbo)
Αν είναι να διαλέξετε ένα καινούριο club track για τα σετ της φετινής σαιζόν, δώστε βάση στο "Giver", το οποίο ξεχωρίζει από αυτό το single. Εκστατική vocal house για τη γενιά των 120+ bpm. Aπαραίτητο.
09. Kilo Kish – Watergun (Blue Rider)
Η νέα R'n'B μούσα της Νέας Υόρκης είναι μόλις 22 και συνεργάζεται με τον εξίσου περιζήτητο τελευταία παραγωγό Τhe Internet.
08. Luca C & Brigante ft. Roisin Murphy – Flash Of Light (Southern Fried)
Το κομμάτι ορόσημο για τη σέξι house των αθηναϊκών clubs φέρει στην παραγωγή τη σφραγίδα του Ιταλού και στα φωνητικά τη μεταξένια φωνή της Roisin Murphy. Φτιαγμένο για να δακρύζουν κορίτσια στις πίστες.
07. Laura Mvula - Like The Morning Dew (RCA)
Συγκρατήστε το όνομα της δεσποινίδας, θα κάνει τα πάντα για να κερδίσει μια θέση στο πάνθεον των Amy Winehouse και Αdele.
06. Bruno Mars - Moonshine (Atlantic)
Ένα από τα πιο όμορφα ποπ κομμάτια της χρονιάς, σε συμπαραγωγή του αψεγάδιαστου Mark Ronson.
05. Isaac Delusion - Early Morning EP (Cracki Records)
Στ' αλήθεια αυτό το EP σε κάνει να θες να κλείσεις το ξυπνητήρι και να ονειρευτείς για 5 λεπτά ακόμα.
04. Benzel ft. Jessie Ware - If You Love Me (White Label)
Νέα είσοδος λίγο πριν το νήμα, αλλά έπρεπε να γίνει έστω και έτσι αναφορά σε μία από τις ιδιαίτερες νέες φωνές. Η φορτσάτη Jessie Ware συνεργάζεται με το αγνώστου ταυτότητας crew παραγωγής σε μια dub love διασκευή του R'n'B hit των Brownstone από τα 1990s.
03. Asap Rocky - Fuckin' Problems (RCA)
Η αφρόκρεμα των μελλοντικών rap superstars σε ένα σχεδόν κλασικό single για το 2012. Drake, 2 Chainz και Kendrick Lamar σιγοντάρουν το νέο γκάνι του U.S. hip hop, Asap Rocky.
02. Kendrick Lamar - Backseat Freestyle (Interscope)
Από τις λίγες φορές που το Pitchfork δεν ευαγγελίζει στον γάμο του Καραγκιόζη. Όλη η αλητεία που ξέχασε να βγάλει η Μ.Ι.Α την τελευταία φορά που μπήκε στο στούντιο.
01. Mark Ronson ft. Erykah Badu, Trombone Shorty, Mos Def, Zigaboo Modeliste & The Dap Kings - La Modeliste
{youtube width="480" height="300"}yAP4Y0r8BB4{/youtube}
Μόνο στα singles για φέτος θα ακολουθήσω το έθιμο της στήλης να αφήνει στην κορυφή μια προσωπική αγαπημένη στιγμή από τη χρονιά που έφυγε.
Top 20 albums of 2012:
20. Rufus Wainwright - Out Of The Game (Decca Records)
Σε Incoming συνθήκες, αυτό είναι πολύ εναλλακτικά mainstream και φλώρικο για τα γούστα της στήλης. Αλλά, ναι, πέρασα μια φάση στις αρχές της χρονιάς που άκουγα μόνο δίσκους του Elton John.
19. Soul Clap - E - Funk (Wolf + Lamb)
Μακριά από τα στιβαρά deep house beats τα οποία επικρατούν στα σετ τους, εδώ κρατούν μόνο το συναίσθημα και το βάθος της ψυχής (soul) που έχουν αποδείξει ότι διαθέτουν μέσα από τα εκλεκτικά podcasts τους.
18. Tristesse Contemporaine - Tristesse Contemporaine (Dirty)
Στίχοι που σηκώνουν δεύτερες αναλύσεις και σκοτεινές electropop ενορχηστρώσεις με σωστές αναλογίες από τα disco punk grooves και τα ψυχεδελικά περάσματα. Είναι εντυπωσιακό το ότι καταφέρνουν να κρατήσουν σε ποπ ύφος τις μελωδικές γραμμές τους χωρίς αυτές να ακούγονται εύκολες και φτηνές, ενώ παράλληλα δημιουργούν μια μυστικιστική ατμόσφαιρα η οποία καταφέρνει να σε μυήσει στον ιδιαίτερο ήχο τους.
17. Grimes - Visions (Arbutus Records)
Στην αρχική μου κριτική για το Sonik είχα καταλάβει τις ιδιαιτερότητες του ήχου της και οι εκ νέου ακροάσεις μέσα στο καλοκαίρι της έδωσαν δικαιωματικά μια θέση στην τελική 20άδα της χρονιάς.
16. Bruno Mars - Unorthdox Jukebox (Atlantic)
Το καλύτερο τρίο νέων μπλοκ μπάστερ παραγωγών βρίσκεται πίσω από αυτό το άλμπουμ, χρίζοντας τον Bruno Mars ως τον νέο M.J.
15. Rick Ross - Rich Forever Mixtape
Yo, yo, check this shit out! Το καλύτερο mixtape της χρονιάς.
14. John Talabot - Fin (Permanent Vacation)
Ολοκληρωμένη άποψη και όραμα με μπροστάρη τον ηλεκτρονικό ήχο.
13. Land Of Light - Land Of Light (ESP Institute)
Έξι πεντάλεπτες (κατά μέσο όρο) συνθέσεις αποτυπώνουν την ομορφιά της φύσης που μας περιβάλλει με τον πιο οργανικό τρόπο και μας αναγκάζουν –για πρώτη φορά στην ακρόαση ενός άλμπουμ– να προσέξουμε το φως στο δωμάτιο, τα συναισθήματά μας για τους άλλους, την ποιότητα της ζωής μας.
12. Bobby Womack - The Bravest Man In Universe (XL)
Ο Womack αναστήθηκε φέτος στα χέρια του μεγάλου Damon Albarn.
11. Lee Fiels & The Expressions - Faithful Man (Truth & Soul)
Ο ήχος του καταραμένων soul men σε έναν δίσκο που έρχεται με φόρα από τη σωστή μεριά των 1960s.
10. Chromatics - Kill For Love (Italians Do It Better)
Οι noir αγάπες πάνε στον παράδεισο.
09. Miguel - Kaleidoscope Dream (RCA)
Αν η Janet Jackson έπρεπε στα μέσα των 1990s να αφήσει έναν δίσκο ορόσημο, θα ακουγόταν κάπως έτσι. Παραγωγή υψηλού επιπέδου.
08. Django Django - Django Django (Because Music)
Η καλύτερη νέα μπάντα της Βρετανίας.
07. Mala - Mala In Cuba (Brownswood Recordings)
Τον Μάιο του 2011 ο dubstep supertar Mala (Digital Mystikz) ταξίδεψε στην Αβάνα της Κούβας μαζί με τον Gilles Peterson για να ηχογραφήσουν και να συνεργαστούν με ντόπιους μουσικούς από το Havana Cultura Project. Το αποτέλεσμα έσπασε για μία ακόμη φορά τα όρια.
06. Tame Impala - Lonerism (Modular)
Το ότι ακούγεται σαν τη φυσική συνέχεια του αριστουργηματικού τους ντεμπούτο, εξακολουθεί να τους εξασφαλίζει μια θέση στις απανταχού λίστες του 2012.
05. XX - Coexist (XL)
Κλείσε τα μάτια κι άστο να παίζει.
04. Sinner DC - Future That Never Happened (Mental Groove)
Χτισμένα πάνω στο υποθετικό στόρι μιας έφηβης κοπέλας που φεύγει από το σπίτι της, τα δέκα κομμάτια του Μέλλοντος Που Ποτέ Δεν Συνέβη χτίζουν νωχελικά μια αξιοθαύμαστη ατμόσφαιρα από sci-fi κιθάρες, shoegaze θορύβους και ηλεκτρονικά beats που, όταν παντρεύονται με τις επαναλαμβανόμενες μελωδίες των αιθέριων φωνητικών, σε μεταφέρουν νοητικά στο wall of sound συγκροτημάτων όπως οι Bloody Valentine και οι M83.
03. Εl_Txef_A - Slow Dancing In A Burning Room (Flakun)
Γεμάτος και φρέσκος ήχος, με ωραίες ιδέες και με έξυπνες ποπ ενορχηστρώσεις, οι οποίες θα κερδίσουν τους ανοιχτόμυαλους ακροατές.
02. Lana Del Ray - Born To Die (Interscope)
Do believe the hype, γιατί πρώτα πέρασες μεθυσμένα πρωινά μαζί της και μετά μελέτησες πόσο καλοστημένο ήταν το εγχείρημα.
01. Frank Ocean - Channel Orange (Def Jam)
Έχω την εντύπωση ότι η Def Jam είχε να δει δίσκο που να τρυπώνει τόσο μαζικά στα σπίτια των λευκών από την εποχή των Beastie Boys. Word.
