Προσπαθώ σκληρά να μείνω ανεπηρέαστος απ' όσα συμβαίνουν γύρω μας και να εστιάσω στη νέα μουσική –που είναι και το ζητούμενο σε αυτήν τη στήλη– αλλά, διάολε, μένω στο ίδιο τετράγωνο με το Αστυνομικό Τμήμα Εξαρχείων και η ζωή μας έχει γίνει ανυπόφορη... Μπορεί άραγε κάτω από αυτές τις συνθήκες να προκύψει, από αντίδραση και μόνο, ένα wall of sound από αθηναϊκά acts που σε κάθε τους πρόβα και ηχογράφηση θα ψάχνουν το κομμάτι το οποίο θα τους διώξει από αυτή την πόλη και θα τους ταξιδέψει σε όλα τα φεστιβάλ του κόσμου;
P.S.: Η φάση για αυτό το Σ/Κ είναι στο secret location party των ΥID!! SID!! Μάθετε λεπτομέρειες εδώ:
http://www.facebook.com/event.php?eid=109601989128841
Mερικές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα εντωμεταξύ, εκεί όπου όλα συμβαίνουν σωστά, η ηλεκτρονική (και όχι μόνο) μουσική επικαιρότητα έχει ως εξής για αυτή την εβδομάδα:
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: MANIK
Το ντεμπούτο του ανερχόμενου Νεοϋρκέζου MANIK (Armies Of The Night: I Declare War, στην Ovum) είναι αρκετά soundtrack-ικό και λιγότερο ηλεκτρονικό και house-y από ό,τι θα περίμενε κανείς από κυκλοφορία του θρυλικού label Ovum του Josh Wink. Βασισμένος στο κλασικό καλτ φιλμ The Warriors (1979) και επηρεασμένος σε μεγάλο βαθμό από τη ζωή στην αμερικανική μητρόπολη, ο νεαρός ισορροπεί με μοναδικό τρόπο ανάμεσα στις κλασικές house φόρμες και στη hip hop αισθητική που, εδώ και χρόνια, χαρακτηρίζει την πόλη. Περισσότερα για αυτό το αξιόλογο ντεμπούτο στη συνέντευξη που ακολουθεί...
Τι έχει προηγηθεί σε επίπεδο παραγωγών πριν από το Armies Of The Night: I Declare War;
Μέχρι τώρα, είχα κυκλοφορήσει singles σε ετικέτες όπως η Ovum και η Culprit, ενώ παράλληλα εργαζόμουν σκληρά στο στούντιο. Άρχισα ως μουσικός πρώτα απ' όλα και έτσι το DJing ήρθε φυσικά μετά τα δύο πρώτα singles. Αυτήν την περίοδο έχω επίσης έτοιμο ένα ακόμη EP (για τη Hot Creations) καθώς και το δεύτερο δωδεκάιντσό μου για την Culpit.
Σχετικά με τη διαδικασία παραγωγής του άλμπουμ, είχες συλλάβει το concept από την αρχή ή προέκυψαν ιδέες και κατά τη διάρκεια της στούντιο επεξεργασίας;
Δεδομένου ότι θα επρόκειτο για το ντεμπούτο μου, θέλησα να εστιάσω πραγματικά σε ένα συγκεκριμένο θέμα το οποίο να αντιπροσωπεύει το όραμά μου κατάλληλα. Θέλησα έτσι να δώσω σε όσους παρακολουθούν το έργο μου ένα κομμάτι του εαυτού μου και του concept που εξυπηρετεί ο δίσκος. Φυσικά, χρησιμοποίησα τη Νέα Υόρκη –μιας και είναι η πόλη μου– και εστίασα στο καλτ φιλμ The Warriors (την αγαπημένη μου ταινία από όσες σχετίζονται με τη Nέα Yόρκη) ως τα δύο κύρια θέματα του δίσκου. Ήξερα αμέσως ποιες έννοιες επιθυμούσα να χρησιμοποιήσω αρχικά και, εκ των υστέρων, θεωρώ ότι αυτό που προέκυψε ήταν η καλύτερη προσέγγιση που θα μπορούσα να έχω. Εργάστηκα για το άλμπουμ περίπου 6-8 μήνες το 2010 και λίγο στις αρχές του 2011. Έκανα όλα τα βασικά φωνητικά μόνος μου και μόνο σε δύο κομμάτια ζήτησα τη βοήθεια μερικών φίλων. Όλη η παραγωγή έγινε από εμένα κι αυτό γιατί θέλω στο ντεμπούτο μου να υπάρχει ο ήχος μου, ανεπηρέαστος από συνεργασίες. Από τον επόμενο δίσκο νομίζω ότι θα είμαι έτοιμος να συνεργαστώ με άλλους καλλιτέχνες και να προσεγγίσω κι ένα διαφορετικό μουσικό ύφος.
Το Αrmies Of The Night: I Declare War δεν είναι ακριβώς το είδος του δίσκου που θα ανέμενε κάποιος από μια ετικέτα με house/techno ύφος όπως η Ovum. Σε απασχόλησε καθόλου το αν θα έπρεπε να κάνεις τον ήχο του δίσκου διαφορετικό, ώστε να συμβαδίζεις με τον ήχο του label;
Καθόλου! Kι αυτό ήταν το καλύτερο μέρος της συνεργασίας με την Ovum. Αν και έχουν πράγματι ένα συγκεκριμένο ύφος στις κυκλοφορίες τους, σε αυτή την περίπτωση απέδειξαν το πόσο ανοιχτόμυαλοι είναι –περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο. Και αν μη τι άλλο η πορεία τους στον χρόνο είναι άμεσα συνδεδεμένη με υψηλής ποιότητας κυκλοφορίες. Έτσι, ασχέτως με το εάν το άλμπουμ είναι house/techno ή όχι δεν τους ενδιαφέρει –αρκεί να τους κάνει και να ξέρουν ότι κυκλοφορούν ποιοτική μουσική. Αυτό είναι άλλωστε και το μυστικό της επιτυχίας τους. Οπότε ναι, μπορείς να πεις ότι δεν υπήρξε καμία πίεση σχετικά με το άλμπουμ μου.
Βρίσκεσαι ήδη σε περιοδεία ανά την Ευρώπη και τις Η.Π.Α. παίζοντας σε cool parties με cool DJs; Τι άλλο θα ήθελες να κάνεις στη ζωή σου εάν δεν ήσουν DJ/παραγωγός;
Χμ, αυτή είναι μια καλή ερώτηση... Όμως αισθάνομαι ακόμα ότι τώρα αρχίζω να ζω με αυτόν τον τρόπο κι έτσι ελπίζω να συνεχίσω το cool partying για λίγο ακόμα! Παρόλα αυτά, μόλις ετοιμάζομαι να ξεκινήσω μια πιο ζωντανή μπάντα με γυναικεία φωνητικά και με φυσικά όργανα. Σχετικά με μια μη-μουσική δραστηριότητα, ενδιαφέρομαι κυρίως για επιχειρηματικά πράγματα και για τη διοίκηση επιχειρήσεων. Επίσης θα μου άρεσε να ασχοληθώ με τα φιλμ και με τη σκηνοθεσία και να κάνω περισσότερα μουσικά βιντεοκλίπ. Αυτές τις μέρες ολοκλήρωσα μάλιστα ένα video concept για το κομμάτι “Need Your Loving”.
Υπάρχουν σχέδια για live παρουσιάση του άλμπουμ από πλήρη μπάντα; Και σχετικά με τις καλοκαιρινές DJ ημερομηνίες σου, πού μπορεί να σε ακούσει κάποιος;
Νομίζω ότι με την κυκλοφορία του δίσκου και του βιντεοκλίπ, ο κόσμος θα είναι έτοιμος να δεχτεί μια πιο live version του άλμπουμ –οπότε έχω σχέδια για ένα σετ με guest μουσικούς. Όσον αφορά στο DJing, θα βρίσκομαι στη Βαρκελώνη τις μέρες του Sonar και θα επιστρέψω στην Ευρώπη τέλη Ιουλίου με αρχές Αυγούστου για μερικές ημερομηνίες, κυρίως στις Ανατολικές χώρες.
ΤΟ ΑΛΜΠΟΥΜ: Mihai Popoviciou – The Unexpected Truth (HighGrade)
Μετράμε τουλάχιστον μια πενταετία από την εποχή όταν η χορευτική σκηνή της Ρουμανίας άρχισε να βρίσκεται σε ανοδική πορεία, τόσο σε επίπεδο clubbing όσο και σε επίπεδο παραγωγών. Σωστά σχεδιασμένες βραδιές, κοινό με γούστο και promoters που παρακολουθούν τις εξελίξεις και μια σκηνή που κυρίως σε house (αλλά και σε dubstep) επίπεδο τροφοδοτεί τον κόσμο με ιδιαίτερα αξιόλογες παραγωγές. Δεν χρειάζεται να το ψάξετε και ιδιαίτερα για να καταλήξετε στο όνομα του Mihai Popoviciou ως έναν από τους μπροστάρηδες της house αντεπίθεσης της γειτονικής χώρας. Ντεμπούτο το 2005 για την Gigolo του DJ Hell και μια σειρά από singles για βερολινέζικα labels ("Deaf Sniper", "Lagoon" και "Urban Ballroom") τον οδήγησαν στο πρώτο ολοκληρωμένο του άλμπουμ για την καλοστημένη HighGrade. Τα 11 κομμάτια του Unexpected Truth χαρακτηρίζονται από μια easy going διάθεση και καλύπτουν ένα ευρύ μουσικό φάσμα –από το jazzy funk του "Pe Furisch" μέχρι το ξεσηκωτικό electro house του "Riding On Electric". Βασιζόμενος στη μίνιμαλ αισθητική της βερολινέζικης house και δημιουργώντας άλλοτε συναισθηματικές κορυφώσεις με τα ατμοσφαιρικά backround synths και άλλοτε ρυθμικές εκρήξεις κάνοντας ισορροπημένη χρήση των επιπλέον κρουστών, ο Popoviciou παρουσιάζει ένα άλμπουμ που –αν όντως καθρεπτίζει το ηχητικό του όραμα– μπορεί κάλλιστα να του βρει μια θέση τόσο σαν DJ όσο και σαν παραγωγού σε μερικά από τα καλύτερα clubs του κόσμου. Θα σας πρότεινα να κρατήσετε την επαφή με τον νέο ήχο της Ρουμανίας, αν μη τι άλλο μπορεί να αποτελέσει ένα πρώτης τάξεως μέτρο σύγκρισης για τις δικές μας επιδόσεις στα dancefloors.
Η ΣΥΛΛΟΓΗ: Various Artists – 116 & Rising (Hessle Audio)
Το «κλειδί» στην υπόθεση dubstep εδώ και μερικά χρόνια βρίσκεται στην ευκαιρία των πιο εύστροφων και ανοιχτόμυαλων παραγωγών του είδους όχι μόνο να συγχρονίζονται και να προσαρμόζουν στη bass βάση τους τις τρέχουσες μουσικές μόδες, αλλά παράλληλα να πειραματίζονται πάνω στους ήχους τους με νέες δομές, προκειμένου να προκύψουν τα μελλοντικά trends. Η πρωτοκλασάτη τριάδα που έστησε το 2007 τη Hessle Audio κατάφερε αφενός να δημιουργήσει ονόματα-superstars του είδους (βλ. James Blake) και αφετέρου να εξελιχθεί με τρόπο τέτοιον, ώστε με την παρούσα νέα της συλλογή να δρομολογεί για μία ακόμη φορά της εξελίξεις στον χώρο της βρετανικής dubstep σκηνής. Ο David Kennedy –γνωστός κυρίως από τη δράση του σαν Ramadan Man και Pearson Sound– o Βen Thomson (aka Ben UFO) που έχει εστιάσει στον ρόλο του μουσικού ευαγγελιστή μέσα από τα residencies του στον Rinse FM και τις Hessle Audio βραδιές στο Fabric και ο Κevin Mc Auley (aka Panaghea), ο οποίος καθιέρωσε τα μελωδικά φωνητικά στα rolling beats των bass παραγωγών, αποτελούν μία από τις πιο ισχυρές συμμαχίες της βρετανικής σκηνής. Και, με τη συμβολή παλαιότερων συνεργατών (James Blake, TRG και Untold), κυκλοφορούν τη διπλή συλλογή 116 & Rising, με προοπτική περισσότερο να επανενώσουν το ρόστερ της εταιρείας, παρά να δειγματίσουν τον κατάλογο της. Στην αναμενόμενη επιτυχία του εγχειρήματος (με κάποιες σπάνιες και κάποιες αποκλειστικές ηχογραφήσεις), καθοριστικό ρόλο παίζουν και μερικοί από τους καλούς τους φίλους, που δεν τους είχε μέχρι τώρα δοθεί η ευκαιρία να συνεργαστούν. Ο Elghato, o DI, o Addison Groove και ο ιδρυτής του φιλικού (και όχι αντίπαλου) δέους της Punch Drunk, Peverelist, συνεισφέρουν με μερικά ακόμα εξαιρετικά tracks προκειμένου να ολοκληρωθεί το παζλ με τις πρωτοποριακές bass κυκλοφορες στον κατάλογο της Hessle Audio. Hammonds, synths, κρουστά, πολυρυθμικές κορυφώσεις και μια έξυπνα πειραματική προσέγγιση της χορευτικής 4/4 ρυθμολογίας συνθέτουν το ηχητικό πάζλ της μελλοντικής κατεύθυνσης όχι μόνο του label αλλά και ολόκληρου του αγγλικού dubstep. Το "Give A Man A Rod (Second Version)" του James Blake προκαλεί ήδη χαμό.
TΑ SINGLES:
1. John Tejada – Unstable Condition (Kompakt)
Κοmpakt back on the track! Όχι ότι μας είχε λείψει και ποτέ ασφαλώς. Το label από την Κολωνία επιστρατεύει για τη νέα του 12ιντση κυκλοφορία έναν από τους καλά εδραιωμένους Αμερικανούς DJs και επαναφέρει τον μινιμαλιστικό εγκεφαλικό house ήχο στο προσκήνιο. Δεν είναι εντύπωση μας, το Polygon Window του Αphex Twin είναι όντως μέρος των samples που έχει χρησιμοποιήσει για το ομώνυμο κομμάτι.
2. Tucillo – Disco En Paradiso EP (Rebirth)
Όπως συμβαίνει με την πλειοψηφία των κυκλοφοριών της Rebirth, έτσι και η περίπτωση του βετεράνου Ιταλού Τucillo χαίρει της υποστήριξης μερικών από τους πιο αναγνωρίσιμους DJs των http://co106w.col106.mail.live.com/default.aspx?n=388956480 καιρών μας (βλ. Reboot, Moodymanc, Tim Green, Ashley Beedle). Το ομώνυμο track αναβιώνει με τον δικό του tech house τρόπο τον balaeric ήχο των 1990's, που καθιέρωσε την Ιbiza σαν τον απόλυτο πάρτυ προορισμό.
3. Tommy Tempa – The Quixotic EP (Somethinksounds)
Red Alert! Εδώ έχουμε καινούριο label από το Λονδίνο. Στο πρώτο τους EP με τον Eliphino πέρυσι κέρδισαν τις εντυπώσεις και τώρα επιστρέφουν για τα ρέστα με τον πολυοργανίστα και υποψήφιο για τη θέση του επόμενου Four Tet, Τommy Tempa. Ήχοι από ποδήλατα και κασέτες, πολλά κρουστά και έξυπνο sampling, αυτό το EP είναι ό,τι πρέπει για τον Larry Gus.
4. Mikael Stavöstrand & Cesare vs Disorder – Le Plaisir (Clink)
Σκοτεινό, βαθύ και με διάχυτο τον ερωτισμό που δημιουργούν τα φωνητικά εις τη Γαλλικήν. Η λέξη ελίτ θα πρέπει να συνοδεύει έτσι κι αλλιώς αυτή την κυκλοφορία. Χτίστε σωστά το σετ σας και αφήστε το να παίξει γύρω στις 5. Μετά αρχίστε να νιώθετε σαν τον τρελό μάγειρα στο Soul Kitchen...
5. Voices Of Black – Have U To My Self (Double Standard)
Παρότι στη Double Standard του Gadi Mizrahi και όχι στη Wolf + Lamb, και παρότι έχουν εμφανέστατα ανεβάσει το επίπεδο τόσο στην παραγωγή τους όσο και στις ιδέες τους, οι Voices Of Black εξακολουθούν στις original συνθέσεις τους να μην με ενθουσιάζουν –παρά το soulful και καλοκαιρινό των προθέσεων. Από την άλλη, και τα δύο remixes των Worst Friends και Tanner Ross στο ομώνυμο και στο "Take Back Soho" αντίστoιχα, μου προσφέρουν την ιδανική laid back συντροφία για τα ανοιξιάτικα βράδια.
