Οι Φινλανδοί Archgoat ομολογουμένως παραμένουν ιδιαίτεροι εκπρόσωποι της πρώιμης black/death σκηνής, καθώς καταφέρνουν να συνδυάζουν τη bestial ορμή με mid-tempo περάσματα, αναδιπλώνοντας τις διαφορετικές πτυχές που αποκαλύπτει μια ανάμεικτα σκονισμένη παραγωγή. Παρά το κραταιό γεγονός πως οι διαφοροποιήσεις στο ύφος τους ήσαν μικρές και συγκεκριμένες, κατάφεραν με κάθε κυκλοφορία να διατηρούν το ενδιαφέρον ζωτικό, τοποθετώντας από έναν νέο λίθο σε ένα οικοδόμημα το οποίο φαντάζει αλώβητο από το πέρασμα του χρόνου.
Jesus Spawn demo [1991], Penis Perversor demo [1993], Angelcunt (Tales Οf Desecration) EP [1993]
Οι τρεις αυτές κυκλοφορίες έδωσαν το έναυσμα της σύντομης πορείας των Archgoat στα 1990s, αποτελώντας κατά γενική ομολογία το υλικό της κλασικής τους περιόδου. Το demo του Jesus Spawn ηχεί άκρατα πρωτόλειο με όσους ανασταλτικούς παράγοντες ενδέχεται να επιφέρει η ελλιπής ηχογράφησή του, όντας κλασικότροπος προπομπός μιας πορείας μέσω τραγόμορφων σκιών και βλάσφημων επικλήσεων. Το δε Penis Perversor αποτελεί επίσημη live κασέτα, την οποία η μπάντα ντούμπλαρε και ταχυδρομούσε σε όσους της έστελναν μια άδεια κόπια, μαζί με ένα δολάριο για τα έξοδα αποστολής.
Ουσιαστικά, λοιπόν, ως πρώτη ολοκληρωμένη καταγραφή της ανίερης μανίας των Φινλανδών στέκει το ΕΡ Angelcunt (Tales Οf Desecration), το οποίο κυκλοφόρησε μέσω της Necropolis Records. Το μουσικό του υλικό αποτελούταν από συνθέσεις που είχαν παρουσιαστεί προγενέστερα στις δύο demo κυκλοφορίες, μόνο που τώρα οι αρετές μιας επιμελημένης ηχογράφησης είχαν προσδώσει μια σφριγηλή, βαρύγδουπη υφή, δίχως να αφαιρούν τις λιτές δόσεις βρωμιάς που ενίσχυαν τη διαδραστική τους πυγμή. Όντας ακράδαντα επιδραστικοί για μυριάδες συγκροτήματα που ακολούθησαν τα χνάρια τους, οι Archgoat συνδύασαν εδώ ευθύβολες επιθέσεις με μαγνητικά doomy περάσματα, προσδίδοντας στα κομμάτια τους τόσο τον σχεδιασμό, όσο και τη βάρβαρη βία που απαιτούταν.
{youtube}kfRm692ACtM{/youtube}
Angelslaying Black Fucking Metal EP [2005], Whore Οf Bethlehem [2006]
To 1993 αποδείχθηκε χρονιά παραγωγική, αλλά και φρούδα για τους Archgoat, καθώς οι διαφωνίες που επήλθαν μεταξύ των μελών και της Necropolis Records επέφεραν την ακύρωση του πολυαναμενούμενου full-length τους, με τη διάλυση της μπάντας να ακολουθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα. Χρειάστηκαν 12 χρόνια ώσπου να επανέλθουν στο προσκήνιο οι δίδυμοι αδερφοί Lord Angelslayer & Ritual Butcherer, φέροντας ως νέο ντράμερ στις τάξεις τους τον επίσης Φινλανδό Sinisterror. Πρώτο απαύγασμα της αναγεννημένης συνεργασίας αποτέλεσε το Angelslaying Black Fucking Metal EP, υπό τη μορφή ενός εφτάινσου, το οποίο περιείχε υλικό προορισμένο να συμπεριληφθεί στο ακυκλοφόρητο 1990s full-length.
Το Whore Of Bethlehem ακολούθησε ένα έτος μετέπειτα, και αποθεώθηκε από κοινό και κριτικούς ως μία από τις πληρέστερες reunion επιστροφές στο ευρύτερο metal πεδίο. Πατώντας στον ήχο που προσδιόρισε το Angelslaying Black Fucking Metal EP, τα πρίμα ενισχύθηκαν προς ενστερνισμό μιας πιο απειλητικής διάθεσης, βάσει της οποίας οι κιθάρες πλέον έκοβαν σαν τα ανοξείδωτα ξυράφια μιας ανηλεούς, μανιώδους επίθεσης. Έστω και αν κάτι τέτοιο επέφερε μια έκπτωση της groovy αίσθησης των αργών περασμάτων, το αποτέλεσμα κρίθηκε άκρως επιτυχημένο χάρη στη σωρεία των εμπνευσμένων riffs, τα οποία γράπωναν τον ακροατή από την πρώτη κιόλας επαφή. Σημαντική δε διαφοροποίηση παρατηρήθηκε και στην επιμήκυνση των συνθέσεων καθαυτών, καθώς για πρώτη φορά ο σχεδιασμός τους άγγιζε διάρκειες της τάξης των τεσσάρων και πέντε λεπτών.
{youtube}_-c2z3igzaI{/youtube}
Desecration & Sodomy split [2008], The Light-Devouring Darkness [2009]
Η κυκλοφορία του Desecration & Sodomy από κοινού με τους Black Witchery ουσιαστικά δεν πρόσφερε νέο υλικό, αφού η ολότητα των επιλογών των Archgoat αποτελούταν από στιγμιότυπα παρμένα από τις προαναφερθείσες κυκλοφορίες. Πρόκειται για την ηχογραφημένη αποτύπωση της εμφάνισής τους στο Bitterfield Open Air της Γερμανίας το 2007 –σταθμού της από κοινού περιοδείας που έλαβε χώρα την ίδια χρονιά. Παρόλα αυτά, αποτελεί ουσιώδη απόδειξη της ζωντανής δυναμικής της μπάντας, από τη στιγμή που οι εκτελέσεις όχι μόνο σφύζουν από ζωή και ενέργεια, αλλά κοντράρουν και σε πυγμή τις αντίστοιχες στούντιο εκτελέσεις τους.
Το Light-Devouring Darkness αποτελεί κατά πολλούς την ποιοτικότερη έως σήμερα κυκλοφορία των Archgoat. Αποστρέφοντας το βλέμμα από την πριμάτη οπτική του Whore Οf Bethlehem, φέρνει τα τύμπανα και τα φωνητικά περισσότερο στο προσκήνιο, επενδύοντας παράλληλα στην επιδραστική διαύγεια των αργών περασμάτων. Οπωσδήποτε, η εμφανώς εντεινόμενη ευκρίνεια των διαφορετικών οργάνων που το απαρτίζουν ωφελεί τον δυναμισμό των συνθέσεων, στις οποίες τα groovy σημεία ασκούν ισχυρότερη επίδραση από ποτέ. Την ίδια στιγμή, όμως, το όλο σύνολο μοιάζει τέλεια ισορροπημένο, με τις διάρκειες των τραγουδιών να συντομεύουν μοχθηρά, προς τέρψη των ευθύβολων βλέψεων των Φινλανδών για ακόμη καταιγιστικότερες επιθέσεις.
{youtube}gmw4_u55kos{/youtube}
Heavenly Vulva (Christ's Last Rites) EP [2011], Reh & Live 1990 / Jesus Spawn split [2013], Angelslaying Christbeheading Black Fucking Metal split [2013], The Apocalyptic Triumphator [2015]
Το Heavenly Vulva (Christ's Last Rites) EP συνεχίζει από εκεί όπου σταμάτησε το Light-Devouring Darkness, προβαίνοντας παράλληλα και σε μερικά βήματα προς το παρελθόν. Η στάθμη μεταξύ των οργάνων φαντάζει περισσότερο ομοιογενής, τη στιγμή που ο πηχτός ήχος στοχεύει σε καίρια χτυπήματα στις εντυπώσεις του ήδη υποψιασμένου ακροατή. Παρόλα αυτά, σε αντίθεση με τα συνήθη τραγόμορφα artwork, το εξώφυλλο ακολουθεί μια διαφορετική προσέγγιση (για τα δεδομένα του Chris Moyen), ανόμοια για την καταγεγραμμένη ιστορία του καλλιτέχνη. Ενδεχομένως να αποτέλεσε μια προσπάθεια διαφοροποίησης λόγω του EP χαρακτήρα ή ένα εγχείρημα διαφυγής από μια διαφαινόμενη λούπα ανακύκλωσης των ίδιων γνώριμων ιδεών.
Η συνέχεια επιφύλασσε την από κοινού split επανακυκλοφορία του Jesus Spawn demo με το Reh & Live 1990 των Αμερικανών Incantation, όπως και τη split συνεργασία με τους Ταϊλανδούς Surrender Οf Divinity, ηχογραφημένη στη Μπανγκόκ το έτος 2013. Χρειάστηκαν έτσι 4 ολόκληρα χρόνια για μια πιο ολοκληρωμένη προσπάθεια, η οποία έλαβε χώρα με το Apocalyptic Triumphator, σε μια σταθερή πια συνεργασία με τη γαλλική Debemur Morti Productions. Οι προσπάθειες διαφοροποίησης λαμβάνουν εδώ διαφορετική υφή, κυρίως αναφορικά με τα υποδόρια, αβυσσαλέα σημεία στα πλήκτρα, προωθώντας παράλληλα την κατεύθυνση της μίξης προς μια πιο «επαγγελματική» σε ευκρίνεια οπτική. Τα δε riffs καθαυτά παραμένουν πιο εμπνευσμένα από ποτέ, προσφέροντας έναν καταιγιστικό ορυμαγδό από ιδέες, εγκλωβισμένες στα πιο ανήλιαγα μπουντρούμια ενός νου λίαν νοσηρού.
{youtube}BKhuAvo61UU{/youtube}
Lux Satanae (Thirteen Hymns Of Finnish Devil Worship) split [2015], Eternal Damnation Of Christ EP [2017], The Luciferian Crown [2018]
Την ίδια χρονιά με το Apocalyptic Triumphator, οι Archgoat κυκλοφόρησαν το split τους με τους αμφιλεγόμενους Satanic Warmaster υπό την αιγίδα της αμερικανικής Hells Headbangers. Μια κυκλοφορία μάλλον αχρείαστη, δεδομένου πως έχουν πια ανακυκλώσει τα ίδια τραγούδια τόσες πολλές φορές, σε σημείο που στοχεύουν πια αποκλειστικά στους κατεξοχήν συλλέκτες βινυλίου. Περισσότερη ουσία κρύβεται στο εφτάιτσο EP Eternal Damnation Οf Christ, το οποίο παρουσιάζει για δεύτερη φορά τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος (Left Hand Path / Right Hand Path), ακολουθώντας την τραγόμορφη πεπατημένη που έχουν στρώσει οι προαναφερθείσες κυκλοφορίες τους.
Το Luciferian Crown είναι η πιο πρόσφατη έως σήμερα κυκλοφορία των Archgoat, στην οποία διαφαίνονται μικρές δόσεις των έτερων επιρροών τους. Αργά σημεία στα περάσματά τους επενδύονται δηλαδή από κολασμένα χορωδιακά μέρη, με στοιχειωμένα πλήκτρα να προσδίδουν τις τελικές πινελιές σε ατμόσφαιρα. Η δε παραγωγή φαντάζει διαυγής και συνάμα τσιμεντένια, σε βαθμό που αποτελεί την πιο άριστα ισοσταθμισμένη που έχουν ποτέ παρουσιάσει στη μετα-reunion εποχή τους. Παρά ταύτα, μεγαλύτερη έκπληξη προκαλεί το σχεδόν πάνκικο "Darkness Has Returned", το παλλόμενο vibe του οποίου δύναται να ωθήσει μια γεμάτη αρένα σε καταστάσεις αέναου circle pit. Κομμάτι που έχει γραφτεί συγκεκριμένα για ζωντανές αποδόσεις, το οποίο δεν αποκλείεται να παρουσιάσουν στην επικείμενη εμφάνισή τους στο Temple Athens, στις 19 Ιανουαρίου.
{youtube}ilgQIplsqso{/youtube}
