Έχοντας βγάλει με αστρονομική διαφορά τον πιο συναυλιακό τους δίσκο, οι HEALTH έρχονται στη χώρα μας σε μερικές μέρες. Μπορεί τα σώματα μας να είναι οι φυλακές της ψυχής, όμως στις 26 Ιουνίου οι ψυχές και τα σώματα όλων θα ενώνουν σε ένα αέναο πάρτι με επίκεντρο ένα σκοτεινό club στο Γκάζι. Εικάζω πως μετά και από τις τελευταίες συνεργασίες τους με τεράστια ονόματα, οι HEALTH είναι ένα κλικ πριν κάνουν το μεγάλο μπαμ, αρχίσουν να γεμίζουν αρένες και να βρίσκονται στην κεφαλή μεγάλων φεστιβάλ. Είμαστε πολύ τυχεροί που πετυχαίνουμε μια τέτοια μπαντάρα σε αυτή τη φάση της καριέρας τους και μπορούμε να τους δούμε σε κάτι πιο προσωπικό, σχεδόν οικογενειακό. Τα λέμε στο πάρτι!
Είναι 2012. Η χώρα μαστίζεται από το κίνημα της πατάτας. Οι ναζί αντί να κάνουν μπουρμπουλήθρες σε πηγάδι της Μεσσηνίας, είναι μέσα στη Βουλή. Ο κόσμος έχει μπει σε τροχιά για ολική καταστροφή τον Δεκέμβριο, η οποία λογικά ακυρώθηκε επειδή η ταινία του Emmerich δεν βλεπόταν. Που μας οδηγούν όλα αυτά; Το τιμημένο αυτό έτος λοιπόν, στο Piratininga Airport του São Paulo, ήρθα σε επαφή για πρώτη φορά με τους HEALTH. Αρματωμένος με ένα οπλοπολυβόλο και άπλετη οργή, κλείνει το 14ο και τελευταίο κεφάλαιο μιας καταπληκτικής ιστορίας, σε μια αιματηρή ανταλλαγή πυρών υπό τους ήχους του TEARS. Όταν οι HEALTH δέχτηκαν κλήση από τη Rockstar Games, θεώρησαν πως κλήθηκαν να δώσουν ένα δύο τραγουδάκια που θα έμπαιναν σε κάποιο επόμενο Grand Theft Auto, μέσα σε θάλασσα και άλλων καλλιτεχνών. Η ανακοίνωση πως θα αναλάβουν εξ ολοκλήρου το soundtrack για το επερχόμενο Max Payne 3 αποτέλεσε τεράστια έκπληξη στην underground σκηνή, αλλά και στους ίδιους. Και boy oh boy! Did they deliver! Ένα από τα πιο μνημειώδη soundtracks σε παιχνίδι. Η ποιότητα και το ψυχολογικό/φιλοσοφικό υπόβαθρο του παιχνιδιού πολλαπλασιάζει το impact της μουσικής. Αντίστοιχα ο εσωτερικισμός και το σκοτάδι της μουσικής εντείνει την επιδραστικότητα των στιγμών του παιχνιδιού, και κάνει τις θεματικές να κόβουν πολύ βαθύτερα. Ένα εγχείρημα που μόνο ως θρίαμβος μπορεί να χαρακτηριστεί για την underground noise/industrial σκηνή.
Πίσω στο τώρα πριν κάνουμε ένα πέρασμα από τη βασική τους δισκογραφία. Το Noise Rock/Experimental Pop/Industrial τρίο από την California αποτελείται από τους Jake Duzsik σε φωνή και κιθάρες, John Famiglietti σε μπάσο, synths και παραγωγή και BJ Miller στα τύμπανα. Τα τραγούδια τους πέρα από clubs, μουσικές σκηνές και τα ηχεία του δωματίου μου όταν προσπαθούν οι δίπλα να απολαύσουν στιγμές γαλήνης, έχουν κοσμήσει και διάφορα video games, όπως το προαναφερθέν Max Payne 3, Grand Theft Auto V, GTA Online, Cyberpunk 2077 και Ultrakill. Οι HEALTH τα τελευταία χρόνια έχουν γνωρίσει τεράστια αναγνώριση και δείχνουν τα βρίσκονται στο απόγειο τους, με σταθερό ανοδικό trajectory. Η δημοτικότητα τους όμως σίγουρα δεν είναι απόρροια ενός παράγοντα, αλλά προϊόν που χτίστηκε με κόπους χρόνων και ατελείωτου grind στα στούντιο και στο δρόμο. Μια μπάντα που συνεχώς μένει ανήσυχη και δεν επαναπαύεται ποτέ στο δημιουργικό κομμάτι. Μεταξύ των δίσκων τους υπάρχει τεράστια διαφοροποίηση. Αν λάβεις δείγμα από το ντεμπούτο τους και αργότερα από το RAT WARS του 2023, οι πιθανότητες να αναγνωρίσεις πως είναι η ίδια μπάντα είναι μικρότερες και από τον δείκτη εγκυρότητας των media στην Ελλάδα.
HEALTH (2007)
Το 2007 κυκλοφορεί ο πρώτος δίσκος της μπάντας ο οποίος κινείται σε καθαρόαιμα experimental electronic και noise rock μονοπάτια. Ένας δίσκος που κυλάει πάρα πολύ γρήγορα και πολλές φορές οι εναλλαγές μεταξύ τραγουδιών είναι εντελώς seemless. Αν και πολύ διαφορετικά μεταξύ τους έχουν μια απροσδιόριστη αρμονία. Στον κύκλο περιοδειών αυτού του δίσκου, σε συνδυασμό με το remix album HEALTH//DISCO βγήκαν ως βασικό support των Nine Inch Nails, πράγμα που έδωσε ένα σημαντικό boost στη δημοτικότητα τους. Το CRIMEWAVE είναι σίγουρα το μεγάλο banger του δίσκου, και η διασκευή από τους Καναδούς electropunk Crystal Castles ήταν σίγουρα καταλυτικός παράγοντας για ένα πρώτο exposure σε μεγαλύτερο κοινό. Το PERFECT SKIN είναι ίσως το πιο "νορμάλ" τραγούδι στο δίσκο, ο οποίος αναβλύζει πειραματικό θόρυβο. Σίγουρα είναι αυτό με την πιο συμβατική δομή. Σαν μια post industrial black metal πινελιά στον δίσκο. Σαν μια δομημένη όαση στη θάλασσα του noise. Όμως τότε σε εκείνον το θρυλικό δισκο όμως Sachiko Matsubara όπου μετά από 30 λεπτά ντιιιιιιιν το γύρισε στα νταααααααααν και άρχισα να ζητοκραυγάζω μόνος μου στη μπανιέρα που ήμουν πνιγμένος. Σε γενικές γραμμές όμως καταπληκτικός, ωμός δίσκος με φοβερή συνοχή που όμως χάνει σε προσβασιμότητα για το ευρύ κοινό. Και αυτό σε καμία περίπτωση δεν το προσάπτω ως αρνητικό.
GET COLOUR (2009)
Όλα τα καλά του ντεμπούτου υπάρχουν ακόμα εδώ, αλλά επαυξημένα. Οι HEALTH εδώ κάνουν αρκετά πιο μετρημένες κινήσεις. Δεν αφήνονται τελείως και στα περισσότερα τραγούδια φαίνεται να υπάρχει μια πιο συμβατική δομή. Βλέπουμε μια κίνηση προς κάπως πιο mainstream καταστάσεις και πιο προσβάσιμα ηχοχρώματα, βέβαια σε καμία περίπτωση οι HEALTH δεν γράφουν mainstream μουσική εδώ. Τα ζωώδη ένστικτα έχουν κάπως κατευναστεί, χωρίς όμως να λείπουν στιγμές που ξυπνούν μνήμες, όπως στα Death+, Eat Flesh και Before Tigers. Μια ψύχραιμη τοποθέτηση είναι πως ΤΙ Γ%#€ΝΟ ΕΠΟΣ ΕΙΝΑΙ το We are Water! Σαν μια μετααποκαλυπτική έκδοση τραγουδιού που θα μπορούσε να παίζει στο Kung Fury. Μπορώ να έχω μια 20λεπτη βερσιόν να την χαίρομαι; Τόσα remixes κάνετε, κάντε και αυτό. Ένας καταπληκτικός δίσκος, και με την κατάλληλη διάρκεια για το είδος. 33 λεπτά σαν τα χρόνια του... Bill Skarsgard. Overall, ο ίσως αγαπημένος μου δίσκος τους, που με βρίσκει να επιστρέφω συχνότερα.
DEATH MAGIC (2015)
Η ηχητική τους αλλαγή είναι αρκετά πρόδηλη εδώ. Ο Noise προσανατολισμός τους, που στους πρώτους δύο δίσκους αποτελούσε το βασικό πλαίσιο, πλέον είναι αφομοιωμένος σε πιο συμβατικές poppy δομές. Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει πως χάνεται το ακέραιο του χαρακτήρα της μπάντας. Η σύγκρουση των δύο εσωτερικών κόσμων των HEALTH είναι πολύ έντονη εδώ. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα και σε τραγούδια όπως το MEN TODAY, COURTSHIP II και SALVIA που λειτουργούν σαν ένα blast from the past. Από την άλλη, τραγούδια όπως τα DARK ENOUGH, LIFE, LA LOOKS και STONEFIST μπορούν να κατεδαφίσουν συθέμελα οποιοδήποτε club. Ένας καταπληκτικος δίσκος από όλες τις απόψεις, που όμως έχει την ατυχία να βρίσκεται στο καλλιτεχνικό μεταίχμιο μεταξύ της πιο ωμής και της πιο mainstream περιόδο.
VOL 4 :: SLAVES OF FEAR
Το 2019, έτοιμοι για την επόμενη κυκλοφορία, τίθενται μπροστά στο πιο μεγάλο στοίχημα που έχει βρεθεί στο δρόμο τους. Το 2015, μετά την κυκλοφορία του DEATH MAGIC, o Jupiter Keyes, ο κιθαρίστας και βασικός πληκτράς της μπάντας αποχωρεί. Το μέλλον μετά από αυτό μοιάζει αβέβαιο, καθώς ο Keyes είχε πολλά συγγραφικά credits και ήταν από τους βασικούς καλλιτεχνικούς οδηγούς. Το ερώτημα που τέθηκε είναι: Μπορούν οι HEALTH ως τρίο πλέον να κρατήσουν τον χαρακτήρα τους; Η απάντηση ήταν ένα γιγάντιο ΝΑΙ το οποίο μπορεί να ακουστεί από το διάστημα και το αποτέλεσμα ήταν το SLAVES OF FEAR. Μπορεί να μην είναι ο αγαπημένος μου δίσκος τους, σίγουρα όμως είναι αυτός που με εντυπωσίασε περισσότερο. Αρχικά στο ποσό δεμένοι ακούγονται, στο πόσο catchy ρυθμούς σκαρφίστηκαν και κυρίως στο ότι αν δεν είχα διαβάσει πουθενά για την αποχώρηση, δεν θα το μάντευα ποτέ. Τα industrial metal στοιχεία εδώ είναι πιο ηχηρά από ποτέ, και σε συνδυασμό με την καθαρότητα της φωνής του Duzsik και τους μακάβριους στίχους, δημιουργούν ένα μοναδικό αποτέλεσμα. Τρανταχτά παραδείγματα τραγούδια όπως το FEAR NOTHING, το THE MESSAGE και το SLAVES OF FEAR, με άψογη εναλλαγή χορευτικότητας και headbanging ικανού να σπάσει και το Ποντιακότερο κεφάλι. Σαν να έχεις πάρει έναν dream pop δίσκο και να τον χτύπησες με μπάλα κατεδάφισης. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία σε ήχους, από τους εξ ανατολής φερμένους ρυθμούς στο NC-17, στο STRANGE DAYS 1999 που μοιάζει να βγήκε από υγρό όνειρο του DEATH MAGIC, στα EBM πυροτεχνίματα BLACK STATIC και LOSS DELUXE. Μεγαλειώδης δίσκος, με τις σάλπιγγες της νέας περιόδου να ηχούν περήφανα.
RAT WARS (2023)
Βρισκόμαστε στο σήμερα. Οι HEALTH πλέον δεν προσπαθούν να επανακαλύψουν τον τροχό. Ο δίσκος του 2019 ήταν το kickstart στη νέα τους περίοδο. Το 2023 τους βρίσκει σε ένα σημείο όπου δεν μπορείς με τίποτα να μαντέψεις το επόμενο τους βήμα και την επόμενη στυλιστική κατεύθυνση. Μετά το φαινομενική αρτιστική κορύφωση που ήρθε με το SLAVES OF FEAR, το RAT WARS φαίνεται να έχει να επιτελέσει πολύ δύσκολο έργο. Αν θεματικά και στιχουργικά το VOL 4 ήταν ένα ταξίδι σε μία αποκαλυπτική πραγματικότητα, το RAT WARS είναι ένα πέταμα σε μια μεταπολεμική δυστοπία που ο κόσμος έχει φαγωθεί από τα ποντίκια. Η διαφοροποίηση μεταξύ κομματιών και εδώ είναι κολοσσιαία, περνώντας από αμέτρητα είδη, με αντίστοιχη επιτυχία. Έχουμε το DEMIGODS με το μεγαλειώδες χτίσιμο και το γκρανγκινιολικό κρεσέντο. Το FUTURE OF HELL με ένα main riff βγαλμένο από το στομάχι του Bender σε υπερφόρτωση και ρεφραίν πιο εθιστικό από παγωτό μηχανής σε λούνα παρκ.
Το CHILDREN OF SORROW με τις κιθάρες να φλερτάρουν με thrash στοιχεία.
Το DSM-V, ένα Rammstein-ικό banger που σαρώνει τα πάντα. Σχεδόν βλέπεις τον Lindemann να χτυπάει σφυριά στον αέρα. Το SICKO με sample από τους Godflesh σκάει σαν σφαλιάρα, υπενθυμίζοντας πως ακούς μουσική για λίγους.
Το ASHAMED που θα μπορούσε να έχει θέση στο DEATH MAGIC, αλλά του έκαναν ένα πέρασμα από υδραυλική πρέσα. Το HATEFUL που σε πετάει αυτομάτως σε ένα σκοτεινό club με 5 σακουλάκια άγνωστης σκόνης φυτεμένα στις τσέπες σου από ασφαλίτες.
Το CRACK METAL γεμάτο με βρωμιά και δεν θα το πιστέψεις... metal. Η παραγωγή τους σε κάθε δίσκο γίνεται και καλύτερη, με το RAT WARS να είναι σίγουρα το πιο καλογυαλισμένο. Τι τιτανομέγιστη δισκάρα!
Οι HEALTH εμφανίζονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα την Τετάρτη 26 Ιουνίου στο Temple. Περισσότερα εδώ.
Κείμενο: Δημήτρης Τσούπρος
