Τι Ακούσαμε τον Νοέμβριο;

Νοέμβριος ή αλλιώς ο τελευταίος πραγματικά υπολογίσιμος δισκογραφικά μήνας του χρόνου, πριν δρομολογηθούν οι λίστες με τα καλύτερα, από (και με) τις οποίες βομβαρδιζόμαστε (και βομβαρδίζουμε) κάθε Δεκέμβριο.

Ως τότε, ας δούμε τι κάναμε στο Avopolis τον περασμένο μήνα…

Ζήσαμε τον disco ηδονισμό με τη Róisín Murphy...

Róisín Murphy - Róisín Machine
(Skint Records)

«Η κοσμική space disco της Róisín Murphy δεν έρχεται ούτε από το μέλλον ούτε από το παρελθόν. Η αμετανόητα κονσεπτική τραγουδίστρια μας παίρνει από το χέρι και μας καθοδηγεί στο άχρονο, καλλίγραμο και κάργα αστικό groove που έφτιαξε [...]».

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική του Ανδρέα Κύρκου εδώ.

...όχι, όμως και με την Kylie Minogue

Kylie Minogue - Disco
(BMG)

«Τα τραγούδια του Disco θέλουν ψυχαναγκαστικά να ασχοληθείς μαζί τους, χωρίς να προσφέρουν ικανοποιητικούς λόγους. Νιώθεις πως δεν είναι απλά εκεί για όσους ενδιαφέρονται να τα ακολουθήσουν, αλλά όταν δεν τα ακούει κανείς, θέλουν να κλείσουν τη μύτη τους και να σκάσουν από μοναξιά».

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική του Ανδρέα Κύρκου εδώ.

Χορέψαμε πάντως και στους meta ρυθμούς κάποιων πιτσιρικάδων από το Γιορκσάιρ

Working Men’s Club - Working Men’s Club
(Heavenly Recordings)

«Φυσικά, είναι ένα άλμπουμ που σε δεύτερο χρόνο σε βάζει σε σκέψεις: πόσο αποδεκτή είναι πλέον η meta-διάσταση στη μουσική πραγματικότητα, που, με κάποιο εντελώς παράδοξο τρόπο, οι δίσκοι αυτοί ακούγονται φρέσκοι, ενώ τα υλικά τους θα έπρεπε να έχουν πεταχτεί στα σκουπίδια εδώ και χρόνια;».

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική του Άγγελου Κλειτσίκα εδώ.

Κοντέψαμε να πούμε στην Ariana Grande “thank you, next”

Ariana Grande - Positions
(Republic)

«Η δημιουργική ξηρασία είναι προφανής, το filler δίνει και παίρνει (δεν μπορείς παρά να σκεφτείς πως στον δίσκο ήρθε να χωρέσει οτιδήποτε κόπηκε από το thank u, next), ενώ η ροή του είναι τέτοια (25 συνεχόμενα λεπτά κοιλιάς με μουσική υπό του μετρίου), που καθιστά άθλο την αφοσιωμένη ακρόαση».

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική του Άρη Καζακόπουλου εδώ.

Ήπιαμε το ελιξίριο της νεότητας “from Down Under”...

AC/DC - Power Up
(Columbia)

«Το rock των AC/DC ήταν πάντα απλό και είναι το μόνο στοιχείο που τους χρεώνουν όσοι δεν τους πολυγουστάρουν. Είναι, όμως, ένα συγκρότημα πάντα πιστό στις διδαχές των μεγάλων rock’n’rollers των 50s-60s. Και το υλικό που φτιάχνουν στο Power Up δεν παρεκκλίνει ούτε εκατοστό από τους ιερούς αυτούς κανόνες».

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική του Αλέξανδρου Τοπιντζή εδώ.

...κι είδαμε το metal και το indie να δίνουν τα χέρια

Emma Ruth Rundle & Thou - May Our Chambers Be Full
(Sacred Bones)

«Σχεδόν σε ολόκληρο το May Our Chambers Be Full προσαρμόζεται η επιβλητική αλλά και ταυτόχρονα εύθραυστη φωνητική παρουσία της Rundle στην ακρότητα της μουσικής των Thou, χωρίς να χάνεται η δυναμική ή το βάρος που προσδίδουν οι δεύτεροι στον ήχο τους».

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική του Αλέξανδρου Τοπιντζή εδώ.

Πήραμε δύναμη από το εύθραυστο, ανάμεσα σε τραγούδια και ορχηστρικές συνθέσεις

Adrianne Lenker - Songs/Instrumentals
(4AD)

 Tα "Τραγούδια" της Lenker βιώνονται σαν όνειρα: αν δεν τα σκεφτείς αρκετά την ώρα που τελειώνουν, εξατμίζονται μονομιάς και γίνονται αέρας, αν όμως η συγκέντρωση σου παραμείνει εκεί, τότε ξαφνικά αποκτούν υπόσταση, βάρος, βάθος και αφήνουν μία αίσθηση που μπορεί να σε στοιχειώνει όλη την ημέρα. [...] οι συνθέσεις της Lenker παραμένουν κρυπτικές, λεπτές σαν αέρας, απαλές σαν μετάξι, εύθραυστες σαν ένα κλωνάρι που σπάει στη γη με ένα πάτημα».

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική του Άγγελου Κλειτσίκα εδώ.

Δεν τα βάψαμε μαύρα, αλλά λευκά

Sugahspank & Blend Mishkin - Paint Everything White
(Rewind Guaranteed)

«Δώδεκα χρόνια μετά το The Incredible The Invisible, το Paint Everything White συνεισφέρει στη εγχώρια μουσική σκηνή άλλη μια λαμπερή "back to the roots" στιγμή, στην άλλη άκρη ενός ουράνιου τόξου που το συνδέει με χαρακτηριστικά feelgood μουσικά κεφάλαια, από τη neo soul αισιοδοξία  της Motown μέχρι την ‘90s ευφορία των Morcheeba».

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική της Τάνιας Σκραπαλιώρη εδώ.

Ακούσαμε τη δημιουργική κορύφωση του LogOut ανάμεσα στο «εδώ» και στο «εκεί»...

LogOut - ΕΔΩ/ΕΚΕΙ
(Tiny Room Records)

«[...] το ΕΔΩ/ΕΚΕΙ αποτελεί τη δημιουργική κορύφωση του LogOut και παράλληλα την ιδανική μετάβασή του στον ελληνικό στίχο. Γιατί μέσα στα 30 λεπτά διάρκειάς του, ο έλληνας μουσικός καταφέρνει να πετύχει μία μαγική ισορροπία ανάμεσα στις ηχητικές του επιρροές από το εξωτερικό και την αίσθηση ελληνικότητας που αφήνουν οι λέξεις και οι ρυθμοί, αιχμαλωτίζοντας ακριβώς αυτό το στιγμιότυπο που βλέπουμε τη δεδομένη στιγμή στην εγχώρια, μουσική δραστηριότητα».

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική του Άγγελου Κλειτσίκα εδώ.

....αλλά και τον Γάγγη να κυλάει

Various Artists - How The River Ganges Flows
(Third Man Records)

«Η συλλογή How the River Ganges Flows δεν είναι απλώς ένα εξωτικό άκουσμα της στιγμής, αλλά ένα παράθυρο σε έναν πολυδιάστατο, πολύχρωμο αλλά και αυστηρό πολιτισμό που δίνει την ευκαιρία, ειδικά στους έλληνες ακροατές, να βρουν στοιχεία σύνδεσης με τη μουσική μας παράδοση».

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική του Μάκη Μηλάτου εδώ.