Το Avopolis επικοινώνησε και αυτή τη χρονιά με τις αγαπημένες μπάντες και τους μουσικούς που φέτος κυκλοφόρησαν album, τους πρωτοεμφανιζόμενους που έκαναν αίσθηση, τις παλιές καραβάνες που επανήλθαν, ακόμα και από όσους αναμέναμε περισσότερα και δεν μας ικανοποίησαν. Ζήτησε τις λίστες τους με τα δικά τους αγαπημένα άλμπουμ της χρονιάς που μας αφήνει. Κάθε μέρα, λοιπόν, από τις σελίδες του Avopolis θα περνούν οι λίστες των πρωταγωνιστών -με κάθε τρόπο- της φετινής χρονιάς. Ξεκινήσαμε χθες με τους Devastations, συνέχεια σήμερα με τους Piano Magic και ερχονται: National, Puressence, Dakota Suite και You Say Party! We Say Die! Περισσότερα: http://www.piano-magic.co.uk/ Piano Magic
Το έκανε πάλι το θαύμα του ο Glen Johnson και η παρέα του... Piano Magic
Κλείσε τα μάτια και φύγε μακριά μ’ αυτές τις μουσικές… Η ιστορία των Piano Magic Η αρχή έγινε το καλοκαίρι του 1996, κατά το οποίο ο Glen Johnson ξεκινάει να πειραματίζεται με τον Dick Rance, στο διαμέρισμα του τελευταίου, στη δημιουργία instrumental μουσικής. Με την προσθήκη δύο συγκατοίκων του Rance φτιάχνονται οι πρώτες δύο συνθέσεις των Piano Magic (‘I have loved a suicide’, ‘Wrong French’). Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την αρχή των ζωντανών εμφανίσεων, με ξεκίνημα μία support εμφάνιση στους Third Eye Foundation του μέγα Matt Elliott, το Δεκέμβριο του ’96 στο Soho του Λονδίνου.
Λίγο πριν μπει το καλοκαίρι του ’99 η Rocket Girl παρουσιάζει τη δεύτερη δουλειά του σχήματος, με τίτλο “Low birth weight” και τα μουσικά μέσα ενημέρωσης εκστασιάζονται. Το Allmusic γράφει χαρακτηριστικά στην αρχή της κριτικής του album: «Ο Glen Johnson είναι μάλλον η πιο σπουδαία φιγούρα που αναδύθηκε από τη Βρετανική ανεξάρτητη σκηνή από τη εποχή του Kevin Shields των My Bloody Valentine.». Υπερβολή ή όχι το μόνο που φαντάζει αναμφισβήτητο είναι πως το “Low birth weight” είναι ένας εξαιρετικός δίσκος, από ένα υπερβολικά ελπιδοφόρο συγκρότημα.
Ο τρίτος δίσκος του συγκροτήματος ηχογραφείται και μιξάρεται σε πέντε μόλις μέρες, σε παραγωγή του πασίγνωστου John A Rivers (Swell Maps, Love & Rockets, Dead Can Dance, Felt μεταξύ άλλων) και βρίσκει τους Piano Magic στα καλύτερά τους, στο ανοδικότερο σημείο της καριέρας τους. Κι αυτό έχει να κάνει αφενός με το ότι το “Artists’ rifles” είναι ένα σπουδαίο album, στα σημεία καλύτερο του “Low birth weight”, και αφετέρου γιατί μέσω του John Peel και ενός session για το BBC η Αγγλία και κατεπέκταση η Ευρώπη υποκλίνεται στην παρέα του Glen Johnson.
Τον Αύγουστο του ’01 κυκλοφορεί το soundtrack της ταινίας Son De Mar, του Ισπανού Bigas Luna, και το συγκρότημα παίζει μπροστά στο περισσότερο κόσμο που είχε ποτέ ως κοινό, στο Benicassim της Βαρκελώνης. Δύο μήνες αργότερα η Rocket Girl εκδίδει το “Seasonally affective”, ένα διπλό cd που περιλαμβάνει όλα τα non-album αποσπάσματα που ανά καιρούς ηχογράφησαν οι Piano Magic (από singles, eps, 7”, 12”, split releases)… στο σύνολο 25 συνθέσεις, διαφορετικών μουσικών μοτίβων. Το Φεβρουάριο του ’02 ο Miguel Marin εγκαταλείπει τη μπάντα, για να ασχοληθεί με το προσωπικό του project (Arbol), και τη θέση του πίσω στα drums παίρνει ο Jerome Tcherneyan. Τον Μάιο της ίδιας χρονιάς κυκλοφορούν από την 4AD το 12” “Writers remixed”, με remixes των Dntel, Fortdax, Sybarite και ένα μήνα μετά έρχεται η σειρά του καινούργιου δίσκου, τέταρτου ολοκληρωμένου, “Writers without homes” (4AD).
Ελάχιστους μήνες μετά λήγει η συνεργασία των Piano Magic με την 4AD και η ισπανική Green UFOs γίνεται η νέα δισκογραφική στέγη, στην οποία κυκλοφορούν τον Απρίλιο του ’03 το ep “Speed the road, rush the lights”, τριών τραγουδιών, εκ των οποίων δύο (συμπεριλαμβανομένου και του εκπληκτικού ομώνυμου) θα βρεθούν στο tracklist του πέμπτου δίσκου “The troubled sleep of Piano Magic” [Green UFOs – December ‘03].
Οι Piano Magic επιστρέφουν με το “Disaffected” στην Darla, στην οποία είχαν κυκλοφορήσει – όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω – το πειραματικό “A trick of the sea”. Δέκα συνθέσεις, οι περισσότερες ισάξιες μεταξύ τους, που δημιουργούν ένα conceptual album, το οποίο ξεκινά με το ορμητικό ‘You can hear the room’ και τελειώνει με τον ήρεμο αποχαιρετισμό του ‘You can never get lost (when you’ve nowhere to go)’. Ο John Grant των Czars αναλαμβάνει τα φωνητικά στο θαυμάσιο ‘Your ghost’, όπως είχε κάνει παλιότερα στο ‘The season is long’ από το “Writers…”, ενώ ο Johnson παραδίδει δύο θεσπέσια δείγματα γραφής, το ομώνυμο απόσπασμα και φυσικά το γκρίζο και κάπως καταθλιπτικό ‘I must leave London’.
Το 2006 βρίσκει τους Piano Magic να περιοδεύουν και πάλι με σύνεση, χωρίς τους εξαντλητικούς ρυθμούς που ακολουθούν άλλες μπάντες, δίνοντας μερικές συναυλίες σε Ρωσία, Ιταλία και Βέλγιο. Ιδιαίτερης μνείας χρίζει το ep που κυκλοφόρησαν στην Important Records με τίτλο “Incurable’, εξαιτίας κυρίως του εναρκτήριου τραγουδιού – μιας άτυπης και ποιοτικότερης συνέχειας του ομώνυμου από το “Disaffected” – στο οποίο συμμετέχει και πάλι η Angele David-Guillou. |
