Ο Ιούλιος βρήκε άλλους σε παραλίες, άλλους στις πόλεις, ετοιμοπόλεμους να εκδράμουν στις παραλίες και πολλούς μουσικούς να συνεχίζουν να αποδεικνύουν ότι διανύουμε μια πολύ καλή δισκογραφική χρονιά. Από την επιστροφή-έκπληξη της Taylor Swift μέχρι την disco αναβίωση της Jessie Ware και την ποπ Αμερική των HAIM, αυτοί είναι οι 10 δίσκοι που ακούσαμε στο repeat τον Ιούλιο.
Έτσι, λοιπόν...
...παραδοθήκαμε αβίαστα στην έκπληξη της Taylor Swift
Taylor Swift - Folklore
(Republic)
«Στο Folklore, για το οποίο χρειάστηκε μόλις μισή μέρα promo, η Taylor Swift γράφει όλα εκείνα τα κομμάτια που θα ήθελαν να γράφουν οι ευαίσθητες singer songwriters που τραβούν ανά καιρούς το ενδιαφέρον του indie Τύπου, αλλά που είναι πολύ βουτηγμένες στην εναλλακτική τους τρυφερότητα για να τολμήσουν τόσο στρογγυλές και μεγάλες μελωδίες. [...] Συγχρόνως, γράφει την πιο ώριμη και απαλλαγμένη από το Νάσβιλ εκδοχή του δίσκου που ευελπιστούσε να γράψει με τις τρεις πρώτες δουλειές της».
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική της Ελένης Τζαννάτου εδώ.
Χορέψαμε disco με την Jessie Ware
Jessie Ware - What’s Your Pleasure?
(PMR/Friends Keep Secrets/Interscope)
«Το What’s Your Pleasure? επαναφέρει στο τραπέζι τα αυτονόητα και τα αυταπόδεικτα: η pop είναι υψηλή τέχνη που σε κάνει να νιώθεις υπέροχα σε κάθε δεδομένη στιγμή, ενώ προάγει αγνά αισθήματα και σε ωθεί σε ηδονικές απολαύσεις. [...] Η pop ξαναβρήκε το λαμπερό της εαυτό, μπήκε ξανά στα πιο ένδοξα ρούχα της και ξανάγινε υψηλή τέχνη, έστω για έναν δίσκο. Ας το χαρούμε».
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική του Ανδρέα Κύρκου εδώ.
Συνειδητοποιήσαμε πως η Phoebe Bridgers ήρθε για να μείνει
Phoebe Bridgers - Punisher
(Dead Oceans)
«Είναι η μουσική σωματοποίηση του ψυχικού αγώνα της Bridgers, είναι η έκρηξη και το άδειασμα που αναζητά. Είναι επίσης η αντιπροσωπευτική στιγμή μίας μουσικού που ήρθε για να μείνει».
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική του Άγγελου Κλειτσίκα εδώ.
Αφήσαμε τις HAIM να μας τραγουδήσουν τη δικιά τους, ποπ Αμερική
HAIM - Women In Music Pt. III
(Polydor)
«Με αφετηρία μια pop γεμάτη κλεισίματα του ματιού στο soft rock, η μπάντα δεν σταματά να κάνει διακριτικά -αλλά και διακριτά- άλματα ανάμεσα στα είδη. [...] Στο Women In Music Pt. III, οι HAIM είναι τα κορίτσια με τα blue jean και το πονηρό, α λα Alanis Morissette στυλάκι που επιλέγουν να μας πουν την δική τους (όχι πρωτότυπη) ιστορία με ένα ξέγνοιαστο ταξίδι στον αμερικάνικο ήχο που αποδεικνύεται αξιέπαινο ακριβώς γιατί απέφυγε τις λακκούβες στη διαδρομή -αλλά όχι και τους παραδρόμους».
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική της Ελένης Τζαννάτου εδώ.
Ανακαλύψαμε την «Björk της Λατινικής Αμερικής»
Lido Pimienta - Miss Colombia
(ANTI-)
«Παίρνει υλικό και στοιχεία από την μουσική παράδοση της χώρας της πριν καταφθάσουν οι κατακτητές και σπείρουν τον σπόρο της Ιβηρικής Χερσονήσου, όταν ακόμη η μουσική πραγματικότητα της Λατινικής Αμερικής συνδεόταν περισσότερο με την αφρικανική ήπειρο και την αφροκουβανέζικη μουσική παράδοση. Πολυφωνικά φωνητικά, afrobeat, απλή και επαναλαμβανόμενη ρυθμολογία, παράδοση και σύγχρονοι ήχοι και μία ερμηνεία που από μόνη της είναι ένα ουσιώδες κεφάλαιο».
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική του Μάκη Μηλάτου εδώ.
Αναρωτηθήκαμε πόσο multikulti αντέχουμε
Khruangbin - Mordechai
(Dead Oceans)
«Το Mordechai παίρνει άριστα δέκα στην πολυαναφορικότητα και το ραφιναρισμένο πάντρεμα των μουσικών πηγών και επιρροών που χαρακτηρίζουν τους Khruangbin, αλλά ίσα που πιάνει τη βάση όσων αφορά εκείνη τη μικρή ή μεγάλη ανατριχίλα που παραδοσιακά σου δημιουργεί η πραγματικά σπουδαία μουσική».
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική της Τάνιας Σκραπαλιώρη εδώ.
Βρήκαμε τη βρετανική jazz απάντηση στο Black Lives Matter...
Moses Boyd - Dark Matter
(Exodus Records)
«Παρότι ο δίσκος κυκλοφόρησε πριν την δολοφονία του George Floyd, κάθε στίχος που θα βρείτε εδώ αναφέρεται με κάποιο τρόπο στο κίνημα του Black Lives Matter. Γεννημένος και μεγαλωμένος στο Λονδίνο, ο Boyd αφουγκράστηκε πλήρως την εποχή του τόσο μουσικά όσο και κοινωνικά και εν τέλει δημιούργησε το τέλειο soundtrack του πρώτου μισού της χρονιάς αυτής».
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική του Αλέξανδρου Τοπιντζή εδώ.
...αλλά και τα χίλια κι ένα πρόσωπα της σύγχρονης γυναίκας
Nadine Shah - Kitchen Sink
(Infectious Music)
«Στο Kitchen Sink η Shah αλλάζει με εκπληκτική ταχύτητα και αποτελεσματικότητα θέσεις από τραγούδι σε τραγούδι κι από ιστορία σε ιστορία, σκιτσάροντας στερεοτυπικές γυναίκες, πρωταγωνιστικές φιγούρες σε οικείες, καθημερινές ιστορίες. Αυτό το κάνει με παιχνιδιάρικη διάθεση, αλλά και στιβαρό χέρι, με εμπνευσμένη μουσική προσέγγιση αλλά και θαυμάσια ακονισμένο, υποδόριο χιούμορ».
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική της Τάνιας Σκραπαλιώρη εδώ.
Απολαύσαμε μονορούφι την electronica του Melorman
Melorman - For The Sun
(Same Different Music)
«[...] τα 6 tracks του For the Sun ξεχειλίζουν από εκείνα τα ambient ποιοτικά στοιχεία και την άψογη, βαθιά παραγωγή που θα σε βάλουν στη διαδικασία να ασχοληθείς λίγο περισσότερο με αυτό που ακούς –σίγουρα πολύ περισσότερο από οποιοδήποτε track ειδυλλιακού chilling out που κολυμπάει στη θάλασσα του μέσου όρου εκεί έξω. [...] Η ατμόσφαιρά του είναι συμπαγής και αδιαίρετη, μια φωτεινή μουσική ανάσα που απολαμβάνεις με το πάσο σου ακούγοντάς την μονορούφι».
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική της Τάνιας Σκραπαλιώρη εδώ.
Και ακούσαμε πρώτοι την σύμπραξη των Odezsa με τον Golden Features
Bronson - Bronson
(Ninja Tune)
«Ο πρώτος δίσκος των Bronson είναι απολύτως συνεπής και λειτουργικός ως προς τους στόχους του. Όλες οι συνθέσεις -σύντομης, κατά βάση, διάρκειας για τα δεδομένα του είδους- είναι προς «εκμετάλλευση» από τους dj αλλά και για τα remix που σίγουρα θα ακολουθήσουν».
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική του Μάκη Μηλάτου εδώ.
