Κλείνουμε σήμερα ακριβώς 40 χρόνια από την εμφάνιση των R.E.M. (το πρώτο τους live έγινε στις 5 Απριλίου του 1980 στο St Mary's Episcopal Church, στην Αθήνα της Georgia) και 9 από την τελευταία studio δουλειά τους, το Collapse Into Now. Με την ευκαιρία, το Avopolis φέρνει στην επιφάνεια ένα άρθρο του Στυλιανού Τζιρίτα και κάνει μια αναδρομή στη δισκογραφία τους, βασισμένη σε ένα (ομαδικό) άρθρο του 2008 που συμπληρώθηκε με κριτικές που έχουμε δημοσιεύσει στο Avopolis, αλλά και νέες.
Γράφουν οι: Χάρης Συμβουλίδης, Μάνος Μπούρας, Νίκος Μποζινάκης, Παναγιώτης Φουρκιώτης, Νίκος Σβέρκος, Διονύσης Κοτταρίδης, Ροζίνα Αράπη, Βάσια Μπακογιάννη, Άγγελος Γεωργιόπουλος, Τάσος Βογιατζής.
Chronic Town EP (I.R.S., 1982)
Η εμπορική αποτυχία του single “Radio Free Europe” απαίτησε την άμεση απάντηση με μια νέα κυκλοφορία – και το EP Chronic Town ανέλαβε τα δύσκολα. Γεμάτο δράση και ρυθμό, έδινε εξέχουσα θέση στις garage επιρροές των R.E.M., στις φασαριόζικες κιθάρες και στα ακατάληπτα ακόμη φωνητικά του Michael Stipe, διαθέτοντας, όμως, στο φόντο και αποκαλυπτικά ψήγματα του μετέπειτα θεμελιωμένου κιθαριστικού pop/rock ήχου τους. Δουλειά με ανάκατες αρετές και αδυναμίες, που θέλει τις ακροάσεις της, σίγουρα όμως απολαυστική μέσα στη ζωντάνια των πέντε κομματιών της, με highlights ανάμεσά τους την ψυχεδελική, σκοτεινή μελωδία του “Wolves, Lower” και την ευφυή pop του “Carnival Of Shorts”, με το δυνατό του ρεφρέν. - Βάσια Μπακογιάννη
7
ALBUM PLAYLIST
{youtube}www.youtube.com/embed/FTsRTU9C3I8?list=PL8B750C1D024065F9{/youtube}
Murmur (I.R.S., 1983)
Σχεδόν 4 δεκαετίες μετά την κυκλοφορία του, το Murmur παραμένει ένας από τους σπουδαιότερους –μα και ομορφότερους– δίσκους του indie/alternative rock. Μια δουλειά η οποία και τον ήχο αυτού του είδους καθόρισε με τραγούδια όπως τα “9-9”, “Shaking Through”, “Talking About The Passion” και “A Perfect Circle”, αλλά και τον ήχο της πρώτης φάσης των R.E.M. σφράγισε. Κι αυτό γιατί, εντελώς συνειδητά, η μπάντα αποφάσισε να απέχει πλήρως από τη χρήση κιθαριστικών σόλο και πλήκτρων, στοχεύοντας σε μια μοντέρνα μελωδική φιλοσοφία, η οποία φιλοδοξούσε να γεφυρώσει το post-punk πνεύμα με τη folk και garage παρακαταθήκη. Φιλοσοφία η οποία υλοποιήθηκε τόσο χάρη στον αξέχαστο τρόπο που ο Peter Buck μεταχειρίστηκε τις κιθάρες, όσο και από τους έξω από τα συνηθισμένα στίχους του Stipe και, βέβαια, από τις ιδιοσυγκρασιακές του ερμηνείες. - Χάρης Συμβουλίδης
8
ALBUM PLAYLIST
{youtube}www.youtube.com/embed/FvgUD9nnXQk?list=PLX6zIVM97wXD17vsT82h4DF0KQhSck3Qa{/youtube}
Reckoning (I.R.S., 1984)
«Πάντρεμα» του garage feeling του Chronic Town με τη στιχουργική ματιά του Murmur, το Reckoning προκύπτει ως ένας σφιχτοδεμένος up tempo δίσκος ο οποίος, όμως, διηγείται ιστορίες όχι και τόσο φωτεινές. Τα “(Don’t Go Back To) Rockville” και “So. Central Rain” χαρίζουν στους R.E.M. το πρώτο τους airplay στα ψαγμένα κολεγιακά ραδιόφωνα, ενώ αρκετές underground μπάντες οι οποίες βρίσκονταν στην ίδια φάση ηχητικής αναζήτησης εμπνέονται από τα όλο ζωντάνια riffs του, αλλά και από τη στιχουργική ματιά του Stipe. Αρκετοί θεωρούν το Reckoning ισάξιο του Murmur, κατά τη γνώμη μου όμως είναι ελαφρώς κατώτερο και δίχως τη δική του πρωτοποριακή ματιά – χωρίς αυτό να σημαίνει, βέβαια, πως δεν είναι μια πολύ καλή στο σύνολό της δουλειά. - Χάρης Συμβουλίδης
7,5
ALBUM PLAYLIST
{youtube}www.youtube.com/embed/XXXQA31GBO8?list=PLgM4uWbcrhJoTLt8jTUdCJdmVYM0Rar5u{/youtube}
Fables Of The Reconstruction (I.R.S., 1985)
Νέα αλλαγή ύφους για μια μπάντα η οποία απέδειξε με τούτο το album πως περισσότερο την ενδιέφεραν οι αναζητήσεις της, παρά η παγίωση της επιτυχημένης φόρμουλας του Reckoning. Με άλλον παραγωγό και ηχογραφώντας στο Λονδίνο, οι R.E.M. στρέφουν τη ματιά τους στον μετεμφυλιακό Νότο της πατρίδας τους (πέραν των στίχων, βλέπε και την παρουσία μπάντζο, όπως και την κατεύθυνση των ενορχηστρώσεων), ρίχνουν τους μελωδικούς τόνους ωθώντας τα όργανά τους προς έναν «λασπώδη» rock ήχο – και βγαίνουν νικητές: παρά την αλλαγή πλεύσης και τον πιο intellectual αέρα του, το Fables Of The Reconstruction διατηρεί τη δυναμική τους στην Αμερική, βγάζει ραδιοφωνικό hit (το “Driver 8”), ενώ καθιστά για πρώτη φορά ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία τους και στην Ευρώπη. - Χάρης Συμβουλίδης
7
ALBUM PLAYLIST
{youtube}www.youtube.com/embed/5eNljSR-U0Y?list=PLDZmtI4GBWqyhbjYM_xm_NT1ZAvwPFaOv{/youtube}
Life’s Rich Pageant (I.R.S., 1986)
Το τέταρτο album των R.E.M. ήταν μια ευκαιρία να εκφράσουν την αντίθεσή τους στην πολιτική του Reagan, αποσκοπώντας στην αφύπνιση του ακροατηρίου τους – π.χ. με το “Begin The Begin” – και ρίχνοντας το βάρος τους στο πολιτικό μήνυμα, πότε διαμαρτυρόμενοι για την καταστροφή του πολιτισμού της Κεντρικής Αμερικής από τους «ανεπτυγμένους» λαούς (“Flowers Of Guatemala”) και πότε για τη μόλυνση του περιβάλλοντος (“Cyahoga”). Οι συνθέσεις είναι ήρεμες, με την εξαίρεση της χιουμοριστικής έκρηξης του “Underneath The Bunker”, αφήνουν τους έξυπνους και φορτισμένους στίχους να ταρακουνήσουν την κοιμισμένη συνείδηση του Δυτικού κόσμου, και ενώνουν τη φωνή του Stipe με άλλες φωνές αγανάκτησης και διαμαρτυρίας. - Ροζίνα Αράπη
7,5
ALBUM PLAYLIST
{youtube}www.youtube.com/embed/rePNg6MmdEQ?list=PLqZjG2CJnxpThuJrVpBn3WZTV5uQfGzPn{/youtube}
Dead Letter Office: B-Sides & Rarities 1981-1986 (I.R.S., 1987)
Μιλώντας για επιχειρήσεις, πάντα πουλάει πολύ το «ανεξερεύνητο» παρελθόν μιας μπάντας που μέλλει να γίνει super group με εκατομμύρια πωλήσεις. Υπάρχουν, λοιπόν, δυο ενδιαφέρουσες πλευρές αυτής της συλλογής. Από τη μία να δούμε τι έπαιζε η τετράδα όταν ήταν ελάχιστα γνωστή, από την άλλη να ανιχνεύσουμε τις πρωτογενείς της επιρροές. Το “Femme Fatale” των Velvet Underground αντιμετωπίζεται με σεβασμό και απλότητα, με ήρεμες κιθάρες και ερασιτεχνισμό, αλλά στο “Toys In The Attic” των Aerosmith (κι όμως, ναι) αποκαλύπτονται οι άγριοι και ποζεράδες R.E.M. – με ανήκουστα για τα δεδομένα τους solo στην κιθάρα, ενώ στο “King Of The Road” βλέπουμε τη blues εκδοχή των «Αθηναίων». Οι R.E.M. κάνουν τέτοια ετερόκλητα κομμάτια να μοιάζουν γραμμένα από τους ίδιους, πολλά όμως από τα υπόλοιπα κατέχουν δικαίως τη θέση των b-sides στη δισκογραφία τους. - Νίκος Σβέρκος
6
ALBUM PLAYLIST
{youtube}www.youtube.com/embed/-r19oHoJ2NY?list=PL0xXGZWysIya7mduEVbgIc0yz-0xb1LPI{/youtube}
Document (I.R.S., 1987)
Οι πραγματικά μεγάλοι ποτέ δεν χωρούν σε στενούς κύκλους και σε περιχαρακωμένα «στρατόπεδα». Είναι καταδικασμένοι να χαϊδέψουν, αργά ή γρήγορα, τις αισθητικές κεραίες των πολλών – και το Document αποτέλεσε το πρώτο εμφατικό βήμα των R.E.M. πάνω σ’ αυτό το μονοπάτι-μονόδρομο. Πέτυχε να ισορροπήσει ιδανικά στο σκοινί που χωρίζει το «εναλλακτικό» παρελθόν τους με το stadium rock που έμελλε να στρογγυλοκαθίσει πάνω στο στήθος τους χάρη στην επιτυχία των “The One I Love” και "It's the End of the World as We Know It (And I Feel Fine)”. Βουτήξτε, όμως, και πιο βαθιά για να ανακαλύψετε πού κονόμησαν τέτοιες κιθάρες οι Stone Roses (“Finest Worksong”) και πόσο διαφορετικά μπορούν να ακούγονται τα riffs του Springsteen (“Disturbance At The Heron House”). Ιδού, άλλο ένα ντοκουμέντο, μήλο στο στόμα των «ψαγμένων», που ξινίζουν τα μούτρα τους όποτε η αγαπημένη τους μπάντα βρίσκει δρόμο για το player του «άσχετου» γείτονα. - Διονύσης Κοτταρίδης
9
ALBUM PLAYLIST
{youtube}www.youtube.com/embed/YiP-KuR1l8M?list=PLv8ZCmeG525YIkSEbyFsgcou4t7MtlIJA{/youtube}
Green (Warner, 1988)
Το Green βρίσκει τους R.E.M. σε νέα δισκογραφική στέγη και με διαφορετικές φιλοδοξίες, καθώς φαίνονται έτοιμοι να δημιουργήσουν έναν ήχο πιο δυνατό και κατασταλαγμένο. Tους βάζει, λοιπόν, στη νέα δεκαετία των 1990s, προετοιμάζοντας το έδαφος για τους ογκόλιθους που θ’ ακολουθήσουν, όντας, κατά μία έννοια, το προσχέδιο πριν το τέλειο έργο: εμπεριέχει πειραματισμούς (τα “You Are The Everything” και “Hairshirt” ντύνονται με τους ήχους του μαντολίνου του Buck), φανερώνει την εξέλιξη των στιχουργικών σχημάτων του Stipe (ο οποίος κυριεύεται από την αμφιβολία και την ενδοσκόπηση και αρέσκεται στο να προαναγγέλει το άμεσο μέλλον της μουσικής στο “Pop Song 89”) και χαρίζει στο group δύο ακόμα επιτυχίες, τα λατρεμένα από το ραδιόφωνο singles “Orange Crush” και “Stand”. - Βάσια Μπακογιάννη
8
ALBUM PLAYLIST
{youtube}www.youtube.com/embed/rmwlpFy89o0?list=PL0xXGZWysIyZh6udh0sTdJyMc1oMtpliU{/youtube}
Out Of Time (Warner, 1991)
Αν έχεις ζήσει αυτή την εποχή, με το άλμπουμ να βρίσκεται σε κάθε δισκοθήκη και το “Losing My Religion” να τραγουδιέται γηπεδικά σε κάθε party, δεν μπορείς να είσαι αντικειμενικός με το Out Of Time. Αν θέλεις όμως να είσαι και δίκαιος, δεν μπορείς παρά να σημειώσεις ότι είναι ένα άνισο άλμπουμ, με μερικά κλασικά κομμάτια της δισκογραφίας τους και κάποια που μόνο ως b-sides θα μπροούσαν να σταθούν δίπλα τους. Ίσως, αν το πάλευαν λίγο περισσότερο, να είχαν παραδώσει σε αυτό το άλμπουμ το αριστούργημά τους, αλλά με τα αν και τα ίσως χάνουμε το νόημα. Στα αριστουργήματα, εκτός του “Losing My Religion”, θα έβαζα τα “Texarkana”, “Half a World Away” και φυσικά τον alt-country θρίαμβο του “Country Feedback” που σαφώς άντεξαν στον χρόνο. Μολονότι είναι το άλμπουμ-σημείο αναφοράς για τους περισσότερους και με παραγωγή σεμιναριακή, εδώ πολλές φορές οι R.E.M. δοκιμάζουν ή εξελίσσουν πράγματα που θα βρούμε ως διαμάντια αργότερα, ενώ η ηλιόλουστη ποπ τους σε κομμάτια όπως το “Near Wild Heaven” στρατολογεί κόσμο που αργότερα θα εντρυφούσε εξίσου εύκολα στην εσωστρέφεια που θα ακολουθούσε. - Τάσος Βογιατζής
7,5
ALBUM PLAYLIST
{youtube}www.youtube.com/embed/EJa0vpdhTEw?list=PLOG8hvQCmf-PYJ06n-vVRvUYXAcjZSUDG{/youtube}
Automatic For The People (Warner, 1992)
Ούτε “Losing My Religion” έχει εδώ, ούτε “Shiny Happy People”. Την έξω καρδιά διάθεση του Out Of Time τη διαδέχεται η ομιχλώδης ατμόσφαιρα και η εσωστρέφεια, με τους R.E.M. να βυθίζονται αργά, σχεδόν τελετουργικά, στα υπαρξιακά τους σκοτάδια, σαν τους καταραμένους folk ήρωες των ονείρων τους. Οι στίχοι και η ερμηνεία του Stipe μοιάζουν να γεννήθηκαν για τέτοια απόκοσμα ταξίδια και οι κιθάρες του Buck μπορεί να ησυχάζουν λίγο, μα παραμένουν παντοδύναμες στο παιχνίδισμα με τις αισθήσεις μας. Οι ενορχηστρώσεις είναι γδυμένες, τα ξεσπάσματα μετρημένα και τα έγχορδα – τα εύσημα στον John Paul Jones των Led Zeppelin – αγκαλιάζουν τρυφερά τις συνθέσεις. Αποτέλεσμα; Μέσα από αυτή τη σκοτεινή μελαγχολία αναδύεται το εκτυφλωτικό φως της τραγουδοποιίας των R.E.M., η οποία τη μια στιγμή σε κάνει να χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου, ενώ την επόμενη σε ανεβάζει στα φτερά της, για να σε βγάλει πάλι στην επιφάνεια. Μέχρι να προλάβεις να συνειδητοποιήσεις τι συμβαίνει, έχεις ξαναχαθεί μέσα σ’ αυτή την αέναη λούπα. Μην κάνετε το λάθος να αρκεστείτε στα “Drive”, “Everybody Hurts” και “Man On The Moon”, γιατί πολύ απλά θα χάσετε έναν απ’ τους πραγματικούς δισκογραφικούς θριάμβους των 1990’s. - Διονύσης Κοτταρίδης
9
ALBUM PLAYLIST
{youtube}www.youtube.com/embed/nK8HWMrAEUg?list=PL7185FFD38DAED8A0{/youtube}
Monster (Warner, 1994)
Οι R.E.M. βάζουν μπόλικη «βρώμα» στους ενισχυτές και απλά rock-άρουν. Παίρνουν στην παρέα τους τον Thurston Moore των Sonic Youth για το “Crush With Eyeliner”, νοερά και τον Kurt Cobain - «Είχα την έγνοια να σε σταματήσω» του εξομολογείται ο Stipe μέσω τηλέφωνου στην ηλεκτρική μελαγχολία του “Let Me In” – ενώ στις σημειώσεις του album βρίσκουμε και τον κολλητό του Stipe, River Phoenix, ο οποίος πνίγηκε στην κοκαΐνη και την ηρωίνη. Μόνο από αυτές τις λεπτομέρειες εύκολα μιλάμε για έναν δίσκο που παίζει με τα άκρα για τα δεδομένα την τετράδας. Από τη μία, άγρια παραγωγή με βαριές κιθάρες και παράλληλα στίχοι με ακραίο συναισθηματισμό. Από τη μια το “Bang And Blame”, το highlight του album, από την άλλη το “Strange Currencies”, απόδειξη για το ότι έφτιαξαν πολλές φορές και χαζά τραγούδια. Στο σύνολό του, πάντως, το Monster είναι ένας δίσκος ο οποίος εμφάνισε ένα διαφορετικό πρόσωπο των R.E.M., λειτουργώντας ως άλλοθι για να κάνουν και πάλι pop στροφή στις επόμενες δημιουργίες τους... - Νίκος Σβέρκος
7
ALBUM PLAYLIST
{youtube}www.youtube.com/embed/4EETSO0r5zs?list=PLv8ZCmeG525arBWL_snhuH7kErL84IkuV{/youtube}
New Adventures In Hi-Fi (Warner, 1996)
Το New Adventures In Hi-Fi αντικατοπτρίζει στιχουργικά και μουσικά τα προβλήματα που απασχολούσαν το group, όπως αρρώστιες των μελών και θάνατοι φίλων, αλλά ταυτόχρονα εκφράζει την επιθυμία φυγής τους από μια τότε πεσιμιστική καθημερινότητα. Χωρίς να είναι από τα καλύτερα album τους, αποτελεί σταθμό, πρώτον γιατί το μεγαλύτερο μέρος του ηχογραφήθηκε κατά τη διάρκεια της τότε περιοδείας τους και, δεύτερον, γιατί μετά από αυτό αποχώρησε ο Bill Berry. Μία αίσθηση λύπης υπάρχει σχεδόν σε όλα τα κομμάτια, με την καρδιά βέβαια του album να χτυπά στο αφιερωμένο στον River Phoenix “E-Bow The Letter”, ένα πολύ συγκινητικό τραγούδι, με δεύτερα φωνητικά από την Patti Smith. Ο Stipe παραδίδει ακόμη μια φορά μαθήματα εκφραστικής και ανατριχιαστικώς εσωστρεφούς ερμηνείας (“Departure”), σε μια δουλειά-ταξίδι στις πιο μελαγχολικές στιγμές της μπάντας. - Ροζίνα Αράπη
7
ALBUM PLAYLIST
{youtube}www.youtube.com/embed/2IXbpnFgFgY?list=PLVZo4za24WH-bzGel-6GFu8PXzYykHj7i{/youtube}
In The Attic: Alternative Recordings 1985 - 1989 (I.R.S., 1997)
Την εποχή εκείνη η ένδοξη I.R.S. είχε εξαγοραστεί από την ΕΜΙ, η οποία ήθελε διακαώς να εκμεταλλευτεί το 1990s άστρο των R.E.M., ρίχνοντας στο εμπόριο αυτή τη γεμάτη ακυκλοφόρητα καλούδια συλλογή (με live ηχογραφήσεις, demo κτλ.). Δεν της βγήκε η κίνηση (το album πάτωσε στα charts), σε αντίθεση όμως με άλλα παρόμοια ξεζουμίσματα, εδώ η κίνηση άξιζε τον κόπο. Γνωστό, βέβαια, το υλικό από τις στούντιο κυκλοφορίες, παραδίδεται όμως με ένα home-made feeling (κυρίως από την πλευρά του Stipe), το οποίο προσφέρει μια διαφορετική οπτική γωνία – όπως π.χ. σε ένα λιγότερο θυμωμένο και δίχως drums “The One I Love” ή στη διασκευή στο “Dream (All I Have To Do)” των Everly Brothers. - Χάρης Συμβουλίδης
6,5
Up (Warner, 1998)
Τεράστιες οι αποκλίσεις στην αποδοχή αυτού του (για τον γράφοντα) παραγνωρισμένου άλμπουμ, του πρώτου μετά την αποχώρηση του drummer Bill Berry. Είναι η χρονιά που και οι Smashing Pumpkins αγκαλιάζουν τα drum machines στο Adore, κι αυτό από μόνο του αρχίζει και δημιουργεί μια κατάσταση που για κάποιους... ξεφεύγει όταν αυτό φτάνει και στους R.E.M.. 22 χρόνια μετά την κυκλοφορία του, όμως, το άλμπουμ παραμένει φρέσκο, όχι χάρη στα vintage, αναλογικά πλήκτρα που μπλέκονταν με τα ηλεκτρονικά στοιχεία, ούτε χάρη στις στιγμές που δεν θα ξενέρωναν τους fans (όπως το αδιάφορο "Daysleeper"). Ακόμα και η νοητή παρουσία του Brian Wilson είναι απόλυτα συμβατή με τους ίδιους. Δεν κάνει όμως τη διαφορά, όσο το απόλυτα προσωπικό, σκοτεινό στα όρια του goth και σχεδόν ψυχεδελικό δεύτερο μισό του άλμπουμ που παίζαμε στο repeat για ώρες, χωρίς σταματημό. Και, πάνω απ' όλα, με αυτό το άλμπουμ έδειχναν και δείχνουν με τον καλύτερο τρόπο τι σημαίνει να μεταμορφώνεις τις ασκήσεις σε τραγούδια. - Τάσος Βογιατζής
8
ALBUM PLAYLIST
{youtube}www.youtube.com/embed/6HCddPhjqdY?list=OLAK5uy_mwMB8Y9bhyKWhnsGwRmUcaUz4w5T6z9vQ&index=2&t=0s{/youtube}
Reveal (Warner, 2001)
Tο Reveal δεν έτυχε και των καλύτερων κριτικών όταν πρωτοκυκλοφόρησε. Ίσως να έφταιγε λίγο το μούδιασμα του Up ή και η πάγια τακτική κάποιων να κρίνουν ένα album σε συνάρτηση με το παρελθόν του εκάστοτε καλλιτέχνη, με αποτέλεσμα καμιά φορά να το αδικούν. Πάντως, αυτός ο συνδυασμός back-to-basics, σε πιο τραγουδιστικές φόρμες δηλαδή, με την τάση των R.E.M. (από το δεύτερο μισό των 1990s και μετά) να ακολουθήσουν και λίγο τις μουσικές εξελίξεις λειτούργησε μια χαρά. Δεν ισχυρίζομαι βέβαια πως έφτασαν σε ύψη αντίστοιχα του παρελθόντος, αλλά μας χάρισαν ένα album με ροή, ποικιλία, ιδέες και κάμποσα διαμαντάκια. Μια δαγκωνιά απ’ τη ζαχαρένια pop του “Imitation Of Life” θα σε γλυκάνει μέχρι τα νύχια, ενώ το “I’ll Take The Rain” θα μπορούσε άνετα να σταθεί πλάι στους σκοτεινούς ύμνους του Automatic For The People. Ίσως και να τα παραλέω, αλλά δεν νομίζω πως οι R.E.M. έχουν να επιδείξουν καλύτερο album τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Ιδέα μου είναι ή μήπως κάνουν πάντα σεφτέ αντάξιο του ονόματός τους με την αυγή κάθε δεκαετίας; - Διονύσης Κοτταρίδης
8
ALBUM PLAYLIST
{youtube}www.youtube.com/embed/oCM8fiPGPUo?list=PLvpf6oNghbpDSBEOCoEZJyPMd27u77d5n{/youtube}
r.e.m.IX (Warner, 2002)
Περίεργοι για την τέχνη του remix, οι R.E.M. έστειλαν κόπιες του Reveal σε διάφορους ανά τον κόσμο «μάστορες», για να δούνε τι θα μπορούσαν να κάνουν με τα τραγούδια τους. Τα αποτελέσματα που τους άρεσαν περισσότερο μαζεύτηκαν σε αυτή την ειδική κυκλοφορία, η οποία δεν εμφανίστηκε ποτέ στο εμπόριο, αλλά έγινε διαθέσιμη στο κοινό δωρεάν, μέσω downloading από την επίσημη ιστοσελίδα της μπάντας. Χωρίς να πρόκειται για κάτι το σπουδαίο, αποτελεί μια όντως διαφορετική ματιά στο υλικό του Reveal, με ορισμένους από τους συμμετέχοντες (Jamie Candiloro, Andy Lemaster, Knobody) να διακρίνονται για τη φρεσκάδα της προσέγγισής τους πάνω σε τραγούδια τα οποία δύσκολα θα φανταζόσουν σε ένα ηλεκτρονικότερο περιβάλλον. - Χάρης Συμβουλίδης
6
Vancouver Rehearsal Tapes EP (iTunes, 2003)
Στα zeros, με τη διάδοση των νέων τεχνολογιών, δισκογραφία δεν σημαίνει μόνο ό,τι κυκλοφορεί μέσω μιας δισκογραφικής εταιρείας. Το παρόν EP οι R.E.M. το κυκλοφόρησαν αποκλειστικά για το iTunes και περιλαμβάνει 5 τραγούδια τους ζωντανά ηχογραφημένα στο Vancouver του Καναδά, λίγο πριν ξεκινήσουν για την περιοδεία υποστήριξης της συλλογής τους In Time: The Best Of 1988-2003. Υπόθεση για τους fans, θα μου πείτε, έχει όμως κάτι ωραίες εκτελέσεις στα παλιότερα “Maps And Legends” και “So.Central Rain”, που θα άξιζε ίσως να ακουστούν και ευρύτερα. - Χάρης Συμβουλίδης
6,5
ALBUM PLAYLIST
{youtube}www.youtube.com/embed/oXwyX1i8xsk?list=RDoXwyX1i8xsk{/youtube}
Around The Sun (Warner, 2004)
Ένα από τα πιο μέτρια πονήματά τους, μια από τις φτωχότερες συλλογές τραγουδιών τους, ένα άλμπουμ απ’ το οποίο λείπει η ευστροφία, η έκπληξη, η ανάγκη να δοκιμάσουν καινούργια πράγματα. Ξεκινούν το δίσκο με τρία πολύ καλά κομμάτια, το σινγκλ “Leaving New York”, το “Electron Blue” και το “The Outsiders” (με τη συμμετοχή του Q-Tip των A Tribe Called Quest στα φωνητικά), και μετά πέφτουν σημαντικά σε απόδοση. Αυτό μεταφράζεται απλά σε κομμάτια που δεν έχουν αρκετά στοιχεία ικανά να ελκύσουν το ενδιαφέρον σου, δείχνουν να αναζητούν την ταυτότητά τους και, ακόμα σπουδαιότερα, τη διαφορετικότητά τους, εκείνο που τα έκανε να ξεχωρίζουν πάντα, να προδίδουν την υπογραφή των δημιουργών τους – και μιλάμε για αληθινά μεγέθη, όχι μονάχα εξαιτίας της χαρακτηριστικής φωνής του Stipe ή λόγω της χρησιμοποίησης κάποιων μοτίβων που φέρνουν αβίαστα στο μυαλό το γκρουπ, όπως στο “High Speed Train” που πλησιάζουν στο ύφος και το κλίμα του “At My Most Beautiful” για παράδειγμα. Εν τω μεταξύ, τραγουδούν στο “The Worst Joke Ever” : “The crime of good men who can’t wrestle with change,/ or are too afraid to face this life’s misjudged unknowns/ you’re not hurting anybody else’s chances/ But your disfiguring your own”.Ακριβώς αυτό εννοούμε! Προς το παρόν λοιπόν, το Around The Sun –καλύτερα θα ήταν να το ονόμαζαν Around The Sound!– δεν είναι αρκετό, μιλώντας για εκείνους συγκεκριμένα. - Μάνος Μπούρας
6
ALBUM PLAYLIST
{youtube}www.youtube.com/embed/wo6Vh4Uz7Sk?list=PL0xXGZWysIyYTaVZpHCeixOwMU0wM7CDX{/youtube}
Live In Dublin 2005 (Warner, 2007)
Οι R.E.M. προσπαθούν να μας κάνουν να επανεκτιμήσουμε τα κομμάτια του Around the Sun, με ένα live cd/dvd που ηχογραφήθηκε/κινηματογραφήθηκε στην περιοδεία για την προώθησή του. Μάταια, βέβαια, καθώς οι συγκρίσεις και αναπόφευκτες είναι και αποκαλυπτικές τις δυο βραδιές των συναυλιών, στο Δουβλίνο -τα τελευταία κομμάτια λειτουργούν περισσότερο ως διαλείμματα. Όπως και να 'χει πάντως, το group φαίνεται να βρίσκεται σε εξαιρετική φόρμα τις δυο βραδιές αυτές - και δε μιλάμε για αμιγώς στουντιακό προϊόν επιλογής κομματών από διάσπαρτα live. Ο Michael Stipe μπορεί να έχει χάσει μέρος των φωνητικών δυνατοτήτων του, αλλά το αναπληρώνει με περισσή ενέργεια τόσο φωνητικά, όσο και στη σκηνή. Χορεύει, χοροπηδάει, σκίζει εικονικά το πρόσωπό του και ξεσηκώνει το κοινό με περίσσεια αποθέματα συναισθήματος για χιλιοπαιγμένα κομμάτια, ενώ οι Buck και Mills δεν ακούγονταν ποτέ πιο δεμένοι. Παίζουν τα "What's the Frequency, Kenneth?", "The One I Love" και "Bad Day" με χαρακτηριστική ενέργεια και απολαμβάνουν τα sing-alongs των παλιών fans στα "Cuyahoga" και "(Don't Go Back To) Rockville", ενώ τα "Losing My Religion", "Man On The Moon" δίνουν τον απαραίτητο διονυσιακό τόνο στη γιορτή τους. Συνολικά το πρώτο άλμπουμ περιέχει δεκαεπτά κομμάτια, ενώ το δεύτερο μόνο πέντε, λειτουργώντας (πρωτότυπα) ως το cd του encore... To δε dvd είναι γυρισμένο από τον Blue Leach (Depeche Mode) και στρατευμένο στη λογική ενός long play video-clip, δηλαδή πολλαπλές κάμερες που εναλλάσσονται σε σημείο ζαλάδας. Εστιάζει αρκετά και στους εκστασιασμένους fans, ενώ περιλαμβάνει τα ίδια κομμάτια, με την ίδια σειρά, χωρίς bonus tracks ή συνεντεύξεις, όπως συνήθως γίνεται. Μάλιστα, το μοναδικό audio format στο οποίο η συναυλία είναι διαθέσιμη είναι το παλιό καλό stereo. Μικρό το κακό, όμως, σε ένα τόσο πλούσιο πακέτο... - Νίκος Μποζινάκης
7
Accelerate (Warner, Μάρτιος 2008)
Το Accelerate βρίθει ενέργειας και ρυθμού. Περιέχει τρία-τέσσερα πολύ ωραία τραγούδια, το πραγματικά καλό και πιασάρικο “Man Sized Wreath” το οποίο θυμίζει παλιούς καλούς R.E.M., το “Accelerate” και το “Sing For The Submarine”, άντε και το single “Supernatural Superserious”. Μακριά από το ευαίσθητο ύφος της δεκαετίας του 1990 και πίσω στις πανκίζουσες ρίζες τους, οι R.E.M. φτιάχνουν ένα album (ξεπέτα;) 35 λεπτών που περιέχει δυναμικά κομμάτια, κιθάρες-γκάζια και drums δυναμίτες. Προσθέστε και τη φωνή του Michael Stipe και έτοιμη η συνταγή. Όλα ωραία ως εδώ. Κάτι λείπει όμως, κι αυτό δεν είναι άλλο από την αίσθηση του φρέσκου. Ο Stipe φαίνεται, μέσα από τις εκτελέσεις, ότι αφενός προσπαθεί υπερβολικά να κρατήσει τη μπάντα του στο επίπεδο το οποίο θέλει, αφετέρου να ακουστεί νέος και σφύζων από ζωή. Όσο για τις συνθέσεις, είναι από αδιάφορες ως εκνευριστικές - με εξαίρεση τα προαναφερθέντα κομμάτια που θα έφτιαχναν ένα εκπληκτικό EP. Συνολικά, το Accelerate είναι πάντως ένα συμπαθητικό album. Τα καλά κομμάτια που περιέχει είναι όντως πολύ αξιόλογα, πράγμα που σε κάνει να σκέφτεσαι πως ίσως θα έπρεπε να περιμένουν να γράψουν μερικά τέτοια ακόμα και μετά να κυκλοφορήσουν νέο δίσκο. - Παναγιώτης Φουρκιώτης
6
ALBUM PLAYLIST
{youtube}www.youtube.com/embed/rj55GSeXYuI?list=PL7p7d9_Cv59pkYIS33nrPWWgnDEmIftUb{/youtube}
Live From London (iTunes, Ιούλιος 2008)
Άλλη μια αποκλειστική κυκλοφορία για το iTunes, το live αυτό βρίσκει τους R.E.M. στο Λονδίνο να προμοτάρουν βασικά το Accelerate και είναι ίσως ό,τι πιο κοντινό στα όσα πρόκειται να ακούσουμε στο Καλλιμάρμαρο. Αρκετά δυνατό και με πολλή rock ‘n’ roll διάθεση εκ μέρους της μπάντας, μάλλον αδικείται από τον χώρο στον οποίο δόθηκε (ένα κατάστημα Apple δεν είναι ιδανικό συναυλιακό venue), όπως και από την ηχογράφηση. Το γεγονός δε πως ο κύριος κορμός του είναι τραγούδια από το Accelerate δεν το βοηθά ιδιαίτερα, με το αποτέλεσμα να προκύπτει, έτσι, μέτριο, παρά την καλή φόρμα των R.E.M. - Χάρης Συμβουλίδης
6
Collapse Into Now (Warner, 2011)
Μια εκ νέου προσπάθεια των R.E.M. να ακουστούν φρέσκοι και σύγχρονοι. Σε αυτήν τη προσπάθεια προσέγγισαν μεταξύ άλλων την Patti Smith, τον Eddie Vedder και την Peaches, χάριν μιας ποικιλίας ύλης και διάθεσης η οποία θα κρατούσε τον δίσκο σε συνεχή ροή χωρίς τάσεις skip από μεριάς ακροατή. Γεγονός είναι πως ο πρωταρχικός αυτός στόχος επιτεύχθηκε με σχετική άνεση, τοποθετώντας τον δίσκο πάνω από τον μέσο όρο των ποπ/ροκ κυκλοφοριών της εποχής. Όμως είναι κάτι τέτοιο αρκετό για μια μπάντα-ογκόλιθο; Σημαντικότερη τροχοπέδη του δίσκου αποδεικνύεται η έντονη αυτοαναφορικότητα που παρατηρείται κατά τα σαράντα λεπτά της διάρκειάς του. Υπάρχουν θαρρείς στιγμές όπου το γκρουπ επιχειρεί ένα best of tribute στον εαυτό του, συνδυάζοντας όλα εκείνα τα στοιχεία που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της τραγουδοποιίας τους –όχι αναμασώντας τα ευτυχώς, πάντως αναδιαρθρώνοντάς τα. Στη συνέχεια ο δίσκος δεν ξεχνάει επ’ ουδενί να ροκάρει, να συγκινήσει και κατά προέκταση να σιγοτραγουδηθεί και να παιχτεί κατά κόρον στα μουσικά κανάλια όταν αυτά φλερτάρουν με ροκ αποχρώσεις. Έχοντας παράγει λοιπόν ένα άλμπουμ που περιέχει λίγο από όλα, οι R.E.M. μπορεί να κάλυψαν μεν όλα τα γούστα, αστόχησαν όμως στο να παραδώσουν ένα αντίστοιχο του Accelerate πυροτέχνημα. Όπως και το “Blue” το οποίο και κλείνει τον δίσκο (υπέροχη παρεμπιπτόντως η ερμηνεία της Patti Smith), το όλο εγχείρημα περισσότερο θυμίζει μια άσκηση ύφους από πλευράς της μπάντας –αντικατοπτρίζοντας το σύνολο της δισκογραφίας της μέσα από μια ντουζίνα νέα τραγούδια– παρά μια καινούργια ζωηρή κατάθεση. - Άγγελος Γεωργιόπουλος
6
ALBUM PLAYLIST
{youtube}www.youtube.com/embed/13iBzDbCu1Y?list=PL1F601B596FE1495A{/youtube}
* Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε τον Οκτώβριο του 2008 και δεν ήταν διαθέσιμο στο αρχείο του Avopolis. Ανακτήθηκε και εμπλουτίστηκε με νέα κείμενα, αλλά και κριτικές που δημοσιεύτηκαν κατά τη διάρκεια των 24 ετών του Avopolis.
Διαβάστε ακόμα:
40 χρόνια από την εμφάνιση των R.E.M.: πέρα από τον παροξυσμό και το υποσυνείδητο της ονειρικής χώρας
