Traci Lords
Μετά από μια θρυλική εμφάνιση στο εξώφυλλο του Penthouse το 1984, η 16άχρονη (τότε) Nora Kuzma μετατράπηκε σε Traci Lords και έγινε μία από τις πλέον περιζήτητες σταρ του hardcore θεάματος στις Η.Π.Α. του Ronald Reagan. Είναι όμως μετά βεβαιότητας και μία από τις πιο αγαπημένες πορνοστάρ του ανδρικού alternative κοινού: ποια άλλη, άλλωστε, μπορεί να καυχηθεί ότι έχει τραγουδήσει σε κομμάτι των Manic Street Preachers;
Όταν βέβαια το έκανε αυτό –για το "Little Baby Nothing", στο ντεμπούτο των Ουαλών Generation Terrorists (1992)– η Lords είχε πια αποστασιοποιηθεί από την πορνογραφία και προσπαθούσε να στήσει μια καριέρα στον mainstream κινηματογράφο, μα και στη δισκογραφία: είχε ήδη τσακωθεί μάλιστα με την Capitol Records, που ήθελε να τη λανσάρει σαν την Αμερικανίδα Samantha Fox, ενώ είχε συμμετάσχει και στο soundtrack του Pet Sematary 2, τραγουδώντας το "Love Never Dies".
Τελικά τα κουτσοκατάφερε με την ηθοποιία (παραμένει ενεργή, έστω και σε μικρού βεληνεκούς φιλμ), πάντως το πέρασμά της από τη δισκογραφία, αν και σύντομο, παραμένει μια αξέχαστη ιστορία. Κι αυτό γιατί αφενός το 1993 την κάλεσαν και οι Ramones να τραγουδήσει στο Acid Eaters (στη διασκευή του "Somebody To Love", ναι, του γνωστού), ενώ το 1995 κυκλοφόρησε το Control, με τον Juno Reactor και τον Mike Edwards των Jesus Jones στην κονσόλα: ένα άλμπουμ που φλέρταρε ενεργά με τις techno και τις λοιπές ηλεκτρονικές εξελίξεις της δεκαετίας του 1990 και είχε αναντίρρητα έναν απρόσμενο αέρα φρεσκάδας –το ομότιτλο μάλιστα κομμάτι, μιας και μπήκε στο OST του Mortal Combat, έγινε και club hit για τους τότε πιτσιρικάδες.
{youtube}vtN26CRPYEM{/youtube}
Βέβαια, το Control κατέδειξε και τις περιορισμένες της φωνητικές δυνάμεις: όταν χρειαζόταν κάτι παραπάνω, δεν μπορούσε. Και μάλλον το κατάλαβε και η ίδια ότι δεν κάνει για τραγουδίστρια, οπότε δεν επέμεινε με τη μουσική.
Spyder Jonez
9 στούντιο + 2 live άλμπουμ, δεν έχει κανένας άλλος πορνοστάρ. Κι αυτό γιατί λίγοι εκτός hardcore punk ξέρουν ότι ο Spyder Jones είναι στην πραγματικότητα ο Evan Seinfeld, δηλαδή ο αυθεντικός τραγουδιστής και μπασίστας των περίφημων Biohazard, με τους οποίους έμεινε από το 1987 ως το 2011 (δεν τον είδαμε επομένως στην τελευταία εμφάνισή τους στην Αθήνα). Στη συνέχεια, ίδρυσε για λίγο τη δική του μπάντα –την είπε Spyderz, ο νοών νοείτο– ενώ συμμετείχε στο σούπερ γκρουπ Damnocracy, αλλά και σε μία ακόμα ανάλογη μπάντα, τους Attica7 (το 2019 ντεμπούταρε και με τους SVG$, μα έχουν χαθεί έκτοτε).
Η ιστορία του Seinfeld στην πορνογραφία ξεκίνησε βέβαια μάλλον από σπόντα· ήταν δηλαδή περισσότερο ένας λάτρης του ...σπορ που βρήκε την κατάλληλη αφορμή για να συμμετέχει, παρά κάποιος «του χώρου». Έχοντας καημό με την ηθοποιία, έπαιξε στο τηλεοπτικό σίριαλ Oz μεταξύ 1997/2003, ενσαρκώνοντας –και μάλιστα επιτυχώς– τον Jaz Hoyt, αρχηγό μιας συμμορίας φυλακισμένων μηχανόβιων. Χάρη σε αυτόν τον ρόλο, γνώρισε την πορνοστάρ Tera Patrick, την οποία και παντρεύτηκε το 2004.
{youtube} 0nfoMPldPU4 {/youtube}
Και είναι μάλλον χάρη στην Patrick που επινοήθηκε η Spyder Jonez περσόνα, η οποία και πρωταγωνίστησε σε 7 συνολικά πορνοταινίες, πάντα στο πλάι της συζύγου. Αυτό βέβαια δεν σήμαινε πως ο Seinfeld έκανε σεξ αποκλειστικά με εκείνη: αρκεί να δείτε το γκραν orgy φινάλε του Reign Of Tera (2005), όπου στέκει ως το μοναδικό αρσενικό ανάμεσα σε 10 Ασιάτισσες... Ο γάμος δεν κράτησε και πολύ (δεν το λες και περίεργο), πάντως η προτίμησή του για τις πορνοστάρ συνεχίστηκε, αφού το 2011 παντρεύτηκε τη Lupe Fuentes. Την οποία και έπεισε κατόπιν να βγει στη δισκογραφία, έτσι για να κλείσει ο κύκλος.
Cicciolina
Για μια προηγούμενη γενιά Ιταλών, θα είναι πάντα συνυφασμένη με το πρώτο γυμνόστηθο πλάνο στην τηλεόραση της γειτονικής χώρας (1978). Για την παγκόσμια πάλι γενιά που σήμερα βολοδέρνει εκεί γύρω στα 35 με 40, αποτελεί αξέχαστη cult περσόνα, αφού με την ιδιότητα της βουλευτού του σοσιαλφιλελεύθερου Partito Radicale (κάτι σαν η Φιλελεύθερη Συμμαχία συναντά τη ΔΗΜ.ΑΡ.) προσφέρθηκε –εκεί λίγο πριν τον Πρώτο Πόλεμο του Κόλπου– να κάνει σεξ με τον δικτάτορα του Ιράκ Σαντάμ Χουσεΐν, με αντάλλαγμα την ειρήνη στην περιοχή! Ο Σαντάμ βέβαια τα έβαλε κάτω και προτίμησε το Κουβέιτ...
Κι όμως, παρότι έμεινε στην ιστορία ως πορνοστάρ-φαινόμενο, η Ουγγαρέζα Illona Staller δεν ξεκίνησε ακριβώς έτσι. Μπορεί μπαίνοντας στον ιταλικό κινηματογράφο (1970) να πόνταρε πολύ στο σεξ απίλ της και κατά καιρούς να γύρισε και μερικές συζητημένες «ελαφρές» σκηνές –βλ. La Liceale, όπου κάνει μια συμμαθήτρια της ιδιαιτέρως άταχτης Gloria Guida– όμως δεν έπαιζε σε τσόντες. Και η ραδιοφωνική εκπομπή που ξεκίνησε αργότερα, ως Τσιτσιολίνα, μπορεί να αναφερόταν σε άντρες και να είχε έτσι λίγο αλατοπίπερο, όμως έπαιζε με τα όρια του mainstream μιας πιο ελεύθερης εποχής, χωρίς να τα παραβιάζει. Χάρη σ' αυτήν την εκπομπή μπήκε μάλιστα και στη δισκογραφία, με το single "Voulez Vous Coucher Avec Moi?", το οποίο μοιράστηκε δωρεάν με το περιοδικό Nuovo Playore (1976). Για τα δεδομένα βέβαια των 1970s, ήταν αρκούντως ...αισθησιακό. Λογικά επομένως προκάλεσε κάμποσες ανατριχίλες, χωρίς ωστόσο να προκαλέσει και την ανοχή της λογοκρισίας.
Η προαναφερθείσα τηλεοπτική εμφάνιση έκανε την Τσιτσιολίνα σταρ εν μία νυκτί, κάτι που της έδωσε τα περιθώρια να προωθήσει κι άλλες φιλοδοξίες. Και μπορεί στα 1979 να μην κατάφερε να εκλεγεί βουλευτής με τους Πράσινους, κατάφερε όμως να τραγουδήσει Ennio Morricone, όταν ο περίφημος συνθέτης ζήτησε τους παιχνιδιάρικους αναστεναγμούς της για το "Cavallino A Cavallo", που συμπεριλήφθηκε στο soundtrack της ιταλο-γιαπωνέζικης sexploitation ταινίας Dedicato Al Mare Egeo. Μέσα επίσης στην ίδια χρονιά, η RCA κυκλοφόρησε και το πρώτο της άλμπουμ, με τον απλό τίτλο Ilona Staller, σε Ιταλία και Κολομβία. Δεν σημείωσε όμως καμία επιτυχία.
{youtube}eQ4bawWWvCE{/youtube}
Λίγα χρόνια αργότερα (1983), η Τσιτσιολίνα μπήκε στην πορνογραφία, όταν ο σύζυγός της τη σκηνοθέτησε στα La Conchiglia Dei Desideri και Porno Poker, ταινίες που γνώρισαν σημαντική επιτυχία, καθιερώνοντάς τη στο τερέν. Με την ιδιότητα πια της διάσημης πορνοστάρ, δοκίμασε για μία ακόμα φορά την τύχη της στη δισκογραφία το 1987, με το άλμπουμ Muscolo Rosso. Το οποίο ήταν όμως τόσο αθυρόστομο, ώστε απαγορεύτηκε η κυκλοφορία του στην Ιταλία. Εκεί περιεχόταν πάντως η μεγαλύτερή της επιτυχία, το αφιερωμένο στο ...ανδρικό μόριο ομότιτλο κομμάτι.
Σήμερα, στα 68 της πια, η Τσιτσιολίνα απολαμβάνει τη βουλευτική σύνταξη και ακόμα συγκινεί, αφού ο χρόνος κάθε άλλο παρά άσχημα της έχει φερθεί.
Jeff Stryker
Ο 24άχρονος Charles Payton από το Ιλινόι ήταν ένας άγνωστος αμφισεξουαλικός στρίπερ μέχρι το 1986, όταν τα 20 του εκατοστά έσκασαν σαν βόμβα στον κόσμο του βίντεο, χάρη στο κλασικό πλέον φιλμ του Matt Sterling, Bigger Than Life. Οι σεισμικές δονήσεις έγιναν μάλιστα αισθητές πολύ πέρα από το περιορισμένο κύκλωμα της γκέι πορνογραφίας.
Αφενός, το πέος του έγινε πρότυπο για ένα από τα πλέον διάσημα μοντέλα δονητών στην ιστορία, δίνοντάς του διαβατήριο για τη mainstream, ετεροφυλοφιλική βιομηχανία, για την οποία γύρισε το Jamie Loves Jeff στα 1988, με παρτενέρ την Jamie Summers –μία από τις μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες στη βίντεο εποχή του πορνογραφικού θεάματος. Αφετέρου, το Bigger Than Life ξεκινούσε με μια σκηνή που διαθέτει πλέον τη δική της χρυσή σελίδα στα cult χρονικά, αφού εμφάνιζε τον πρωταγωνιστή μας επικεφαλής μιας ροκ μπάντας να τραγουδάει το ομώνυμο κομμάτι, πριν ξεκινήσει περιπτύξεις με έναν από τους fans που τον αποθέωναν κάτω από τη σκηνή.
{youtube}lXRsVW8Xqq8{/youtube}
Ο «Κάρι Γκραντ του γκέι πορνό», όπως ονόμασαν τον Jeff Stryker, δεν φάνηκε να έχει κάποιο σοβαρότερο ενδιαφέρον για το τραγούδι, πολλά όμως χρόνια αργότερα (1995) κυκλοφόρησε το άλμπουμ Wild Buck, σε ελαφρούς country ρυθμούς· έναν σπανιότατο δίσκο, κοστολογημένο στα 75 ευρώ σήμερα. Ποιος τώρα δίνει 75 ευρώ για να ακούσει κομμάτια τύπου "Pop You In The Pooper", είναι πραγματικά μια άλλη ιστορία...
Marilyn Chambers
Έφυγε νωρίς η Marilyn Chambers, μόλις στα 56 της, το 2009. Όμως άφησε πίσω μια πραγματικά ιστορική καριέρα, ενώ υπήρξε και αρχέτυπο της πορνοστάρ που χρησιμοποιεί τη φήμη της για να περάσει στην «επίσημη» σόου μπιζ (λέγε με και crossover). Κι όταν λέμε crossover, το εννοούμε: έφτασε να κατέβει και υποψήφια Αντιπρόεδρος των Η.Π.Α. το 2004, έστω και με το μικρό κόμμα Personal Choice!
Τη μεγάλη της φήμη την κέρδισε το 1972, στα 20 της χρόνια, όταν πρωταγωνίστησε στο Behind The Green Door των αδερφών Mitchell, παίζοντας τη βαριεστημένη ζάπλουτη Gloria Saunders που, αναζητώντας νέες συγκινήσεις, βρίσκεται παρά τη θέλησή της σε ένα ελίτ σεξ κλαμπ κάπου στην Καλιφόρνια, γνωρίζοντας τον λεσβιακό ομαδικό έρωτα μπροστά σε ένα σιωπηλό, μασκοφορεμένο ακροατήριο –πριν εμπλακεί σε διαφυλετικό σεξ με έναν μεγαλόσωμο Αφροαμερικανό (σκεφτείτε την εποχή και τη χώρα και αναλογιστείτε το μέγεθος του σοκ), τον οποίον «ενσάρκωσε» ο γνωστός μποξέρ Johnnie Keyes. Είπατε τίποτα για τα Μάτια Ερμητικά Κλειστά; Περιττό να σημειώσουμε την τεράστια αίσθηση που προξένησε το φιλμ.
{youtube}potlSn2qWmc{/youtube}
Λίγα χρόνια μετά η Chambers δοκίμασε τις τύχες της και στο τραγούδι, καβαλώντας στον πυρετό της ντίσκο με το single "Benihana", για λογαριασμό της Roulette Records. Προς γενική έκπληξη, ήταν ένα σεξοτράγουδο πολύ γουστόζικο (κι ακόμα δεν έχει χάσει τη φρεσκάδα του): μπορεί να μη σημείωσε επιτυχία στα charts, αλλά το Billboard επαίνεσε την ερμηνεία της και ο David Cronenberg το συμπεριέλαβε στο ανεπίσημο soundtrack του Rabid, όπου και την κάλεσε να παίξει.
Έκτοτε η Chambers είπε και μερικά ακόμα τραγούδια στα φιλμ στα οποία πρωταγωνίστησε, ενώ για λίγο υπήρξε και frontwoman της country μπάντας Haywire. Ποτέ όμως δεν δοκίμασε να βγάλει άλμπουμ ή να αποκτήσει ισχυρότερο πάτημα στη δισκογραφία, καθώς προτεραιότητά της είχε το Χόλιγουντ.
Wade Nichols
Μαλλί μόλις βγαλμένο από το κομμωτήριο, μουστάκι, ρουχισμός στο όριο του λαμέ μα πάντα με στιλ και πάντα στη μόδα της εξαντρίκ πλευράς των 1970s: εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι άρεσε πολύ τότε αυτό το Μπαρτ-Ρέινολντς-του-φτωχού στυλ, το οποίο έκανε τον Νεοϋορκέζο Dennis Pose σταρ της πορνογραφίας. Άρεσε μάλιστα ιδιαιτέρως και στις κυρίες, οι οποίες έψαχναν διακριτικά να βρουν τις περιπέτειες του Κάπτεν Λάγνου ή τίτλους όπως το Summer Of Laura, το Marishino Cherries και το Teenage Pajama Party.
Εκεί στα 1979, εντούτοις, ο Nichols δοκίμασε κι εκείνος να αλλάξει πλεύση στην καριέρα του. Και, στα πλαίσια αυτά, κυκλοφόρησε το άλμπουμ Like An Eagle στην Casablanca Records, με αρωγό τον Jacques Morali –ή αλλιώς, τον άνθρωπο που έστησε τους υπερεπιτυχημένους Village People. Οπότε μην αναρωτιέστε για το περιεχόμενο: disco, disco και λίγη ακόμα disco. Μην περιμένετε βέβαια τίποτα το ιδιαίτερο, ωστόσο ο δίσκος δεν ήταν και για πέταμα. Στο ομότιτλο ειδικά τραγούδι, ο Nichols πετυχαίνει να προσδώσει τουλάχιστον ένα κάποιο σεξ απίλ.
{youtube}Ydvt7YRTF4c{/youtube}
Ακολούθως κατάφερε και πέρασε στην τηλεόραση, παίζοντας τον αρχηγό της αστυνομίας Derek Mallory στη σαπουνόπερα The Edge Of Night. Αρρώστησε όμως βαριά και οι παραγωγοί αναγκάστηκαν να τον ξεγράψουν τον ρόλο. Πέθανε το 1985, μόλις στα 38 του, από άγνωστη ασθένεια. Αρκετοί θεωρούν ότι ήταν ένα από τα πρώτα θύματα του AIDS, καθώς αυτό που δεν ξέρουν όσοι λάτρευαν στα 1970s τον Κάπτεν Λάγνο είναι πως ο Pose ήταν στην πραγματικότητα γκέι (είχε παίξει μάλιστα και σε ένα σχετικό φιλμ, πολύ νωρίς στην καριέρα του).
Andrea True
H Andrea Truden από το Νάσβιλ του Τενεσί γνώρισε τέτοια μεγάλη επιτυχία στο μουσικό στερέωμα, ώστε ελάχιστοι θυμούνται πια ότι δεν ήταν τραγουδίστρια, μα πορνοστάρ. Το κορίτσι από την επαρχία που έψαχνε καλλιτεχνικές δόξες στη Νέα Υόρκη των ύστερων 1960s δεν τις βρήκε –αν και τελικά έπαιξε στο The Way We Were του Sydney Pollack, το 1973– κι έτσι ξεκίνησε να γυρίζει φιλμ «για ενηλίκους»· αρχικά μόνο στη Σκανδιναβία, ξεθάρρεψε όμως στη συνέχεια με την επιτυχία της και ξεκίνησε να εργάζεται και στην αμερικανική βιομηχανία, με το ψευδώνυμο Andrea True.
Μάλιστα, δεν είχε καμία διάθεση να ασχοληθεί με τη μουσική, όπως άλλες συναδέλφισσές της. Απλά το 1975, πηγαίνοντας στην Τζαμάικα για κάτι διαφημιστικά σποτ, έπεσε πάνω σε πολιτικές ταραχές (μόνιμο φαινόμενο κατά τη σοσιαλιστικών διαθέσεων πρωθυπουργία του Michael Manley)· και μπορούσε μεν να φύγει για τις Η.Π.Α., αλλά χωρίς να πάρει μαζί της χρήματα. Μη θέλοντας λοιπόν να χάσει την αμοιβή της, ζήτησε από τον φίλο της Gregg Diamond να της γράψει ένα τραγούδι, τον πλήρωσε επί τόπου γι' αυτό και γύρισε στις Η.Π.Α. Προς έκπληξή της, το "More, More, More" του πρότζεκτ Andrea True Connection έγινε σύντομα μία από τις μεγαλύτερες disco επιτυχίες της χρονιάς, σαρώνοντας τα clubs, αλλά και τα charts: #4 στις Η.Π.Α., #5 στη Βρετανία. Σήμερα, το θυμόμαστε ως ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά δείγματα του είδους του.
{youtube}73RYirgeLV4{/youtube}
Η επιτυχία την έστρεψε βέβαια προς τη δισκογραφία. Υπέγραψε λοιπόν στη Buddha Records, όπου κυκλοφόρησε το ντεμπούτο της More, More, More το 1976 και στη συνέχεια το White Whitch (1977), το οποίο έβγαλε δύο ακόμα επιτυχίες: το "N.Y., You Got Me Dancing" (Η.Π.Α. #27) και το "What's Your Name, What's Your Number" (Βρετανία #34). Καθώς όμως ο πυρετός της disco έπεφτε, η ζήτηση για τέτοια κομμάτια μειώθηκε κι εκείνη βρέθηκε πια στην ευρωπαϊκή Ricordi International, να προσπαθεί να κάνει μια hard rock στροφή με το άλμπουμ War Machine (1980). Η αποτυχία υπήρξε παταγώδης και τερμάτισε τη σχέση της με τη μουσική.
Η Truden συνέχισε έκτοτε την καριέρα της στην πορνογραφία, από την οποία βαθμιαία αποσύρθηκε. Γύρω στα '00s, βρισκόταν πια στη Φλόριντα, όπου παρίστανε το μέντιουμ και έδινε συμβουλές σε όσους είχαν εξάρτηση από ναρκωτικές ουσίες, πριν επιστρέψει και πάλι στη Νέα Υόρκη. Πέθανε το 2011, στα 68 της, από καρδιά.
Colton Ford
Το μόνιμο παράπονο του Glenn Soukesian είναι ότι κανείς δεν τον βλέπει ως μουσικό, παρότι ξεκίνησε τη σχετική του καριέρα χρόνια πριν μπει στην πορνογραφία. Ποιος του φταίει όμως, αν οι περισσότεροι τον ταυτίζουν με τον μπρατσαρά daddy Colton Ford των ομαδικών γκέι οργίων του All World's Conquered (2002), παρά τον συσχετίζουν με τις σαχλές του διασκευές –όπως λ.χ. αυτή στο "Signed, Sealed, Delivered" του Stevie Wonder, που τραγούδησε το 2004 παρέα με την Pepper Mashay;
Εκείνος πάντως επιμένει και, πλην διάφορων μεμονωμένων singles, έχει ήδη κυκλοφορήσει 3 άλμπουμ, στα οποία τραγούδησε μεν και πρωτότυπο υλικό, αλλά δεν παρέλειψε κατά καιρούς να σφάξει και επιτυχίες των Nirvana ή των Fleetwood Mac. Η διασκευή του στο "Losing My Religion" των R.E.M. (από το Under The Covers του 2009) παίζει να είναι κι ένα από τα χειρότερα πράγματα που θα ακούσετε ποτέ.
Johnny Hazzard
Μυστήριο τρένο ο 42άχρονος (σήμερα) Frankie Valenti από το Κλίβελαντ του Οχάιο. Το κορμί του, τα χαρακτηριστικά του τατουάζ και βέβαια η «προίκα» των 20 εκατοστών που του χάρισε η φύση, τον έκαναν έναν από τους διασημότερους γκέι περφόρμερ των '00s, που ως Johnny Hazzard σάρωσε συχνά τα σχετικά βραβεία –ιδιαίτερα από όταν πήδηξε όλους τους συμπρωταγωνιστές του στη δυστοπία Bolt (2005) κι έπειτα. Εκείνος όμως δεν φαίνεται να έμεινε ποτέ ευχαριστημένος με αυτήν την καριέρα, την οποία και εγκατέλειψε τελικά χάριν της κανονικής ηθοποιίας και ενός online... μαγειρικού σόου!
Το ενδιαφέρον του για τη μουσική είναι πραγματικά μεγάλο και θα άξιζε να μπει κάπως σε αυτήν τη λίστα μόνο και μόνο για την επί χρόνια δουλειά του ως κριτικός στο Frontiers –το παλιότερο gay/lesbian/bi μουσικό περιοδικό του Λος Άντζελες. Αλλά το 2006 δοκίμασε να βρεθεί και στην άλλη όχθη των πραγμάτων, κυκλοφορώντας το single "Deeper Into You". Που περιέργως (και παρά τους μάλλον ανόητους στίχους) δεν ήταν χάλια, θα μπορούσε μάλιστα να είναι και κομμάτι από το συρτάρι των Depeche Mode εποχής "It's No Good". Προφανώς, εντούτοις, ούτε κι αυτό τον ικανοποίησε, αφού έκτοτε δεν ξανακυκλοφόρησε τίποτα.
Sasha Grey
Όπως πολλοί είχαν υποψιαστεί παρατηρώντας τις λεπτομέρειες των «επιμορφωτικών» προγραμμάτων που γύρισε ως Sasha Grey, η Καλιφορνέζα Marina Hantzis με την ελληνική ρίζα είχε πράγματι ένα έντονο ενδιαφέρον για τη μουσική. Το οποίο και καλλιέργησε παράλληλα με την «επίσημη» κινηματογραφική της καριέρα, όταν αποφάσισε να αφήσει πίσω της την πορνογραφία το 2009 (τα ξέρετε, Steven Soderbergh και τα λοιπά).
Το 2008, λοιπόν, δεν εμφανίστηκε μόνο ως birthgay girl στο βιντεοκλίπ των Roots για το ομώνυμο κομμάτι ή ως χορεύτρια στο κλιπ των Smashing Pumpkins για το "Superchrist", αλλά δημιούργησε και το industrial συγκρότημα aTelecine με τον Pablo St. Francis· με τους οποίους και μπήκε με τα μπούνια στη δισκογραφία: το aVigillant Carpark EP του 2009 και μια σειρά από συλλογές που μάζεψαν τα demos και τα outtakes της μπάντας κατά την πρώτη της φάση ακολούθησε τελικά ένα πλήρες άλμπουμ ονόματι The Falcon And The Pod (2011), όπως και κάποια ακόμα, μέχρι την αποχώρηση της Grey το 2013.
Έκτοτε, οι μεν aTelecine ανακοίνωσαν ότι συνεχίζουν με νέο τραγουδιστή, η δε Grey δεν αποκάλυψε κάποιο νέο μουσικό πλάνο και στράφηκε προς την έκδοση μυθιστορημάτων. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές παραμένει εντελώς άγνωστο αν σκοπεύει να συνεχίσει με τη δισκογραφία.
{youtube}wZThUZvugRM{/youtube}
