Με σταθερά και μεθοδικά βήματα, η Θεσσαλονικιώτικη Poeta Negra κατάφερε να κάνει πραγματικότητα αυτό που λίγα χρόνια πριν πολλοί θα θεωρούσαν ανεδαφικό bussiness plan. Να γίνει η πρώτη ελληνική δισκογραφική που αποκτά διεθνή αναγνωρισιμότητα, μένοντας παράλληλα πιστή σε ένα εκλεκτικό roster.
Η Poeta Negra ιδρύθηκε το 1990, αλλά 20 περίπου χρόνια πριν, οι συνθήκες και το έδαφος δεν ήταν ακόμα πρόσφορο για να την εξέλιξη και την ενδυνάμωσή της. Μετά από μόλις πέντε κυκλοφορίες με τους Biosphere, Spinalonga, Anastasia και Maeror Tri, η label «πάγωσε» τις κυκλοφορίες της για μια δεκαετία, προκειμένου να ανασυγκροτηθεί και να μαζέψει δυνάμεις, αφού η δεύτερη εκκίνησή της έπρεπε να είναι καθοριστική.
Αν και γεννήθηκε σε μια χώρα που προωθεί την ομοιογένεια, υπηρετεί από ανασφάλεια τα trends της αγοράς και γενικά ακολουθεί τις εύκολες λύσεις, η Poeta Negra αποφάσισε να ανατρέψει τους «ελληνικούς» κανόνες, βγαίνοντας τελικά νικήτρια. Διόλου τυχαία, ο ιδρυτής της, Προκόπης Τζίλης αναφέρει την Fat Cat Records, ως μια εταιρεία με την οποία μοιράζονται την ίδια φιλοσοφία. Χωρίς να οριοθετήσει το μουσικό της φάσμα, αλλά κυκλοφορώντας ποιοτική μουσική με χαρακτήρα και διαχρονικότητα, η Poeta έχει αποκτήσει σταδιακά ένα κύρος στην παγκόσμια μουσική κοινότητα και ακόμα πιο σημαντικό, έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη του κοινού της. Μέχρι σήμερα η εταιρεία έχει διατηρήσει μια αξιοθαύμαστη συνέπεια στις κυκλοφορίες της, επενδύοντας με κάθε δυνατό τρόπο σε αυτές. Από το προσεγμένο artwork, μέχρι την ποιότητα στην παραγωγή, κάθε δίσκος που φέρει πλέον την υπογραφή της Poeta έχει τα καλύτερα εχέγγυα. Οι παραγωγές της έφτασαν μέχρι και τα χέρια της επιτροπής των γαλλικών Qwartz Music Awards 2004, η οποία της προσέφερε το βραβείο για την καλύτερη label της χρονιάς.
 |
Φέτος, ένα ακόμη Qwartz βραβείο προστέθηκε στη συλλογή της εταιρείας, αυτήν τη φορά για την κατηγορία του καλύτερου δίσκου της χρονιάς -ήτοι του Shaper Of Form του Dani Joss. Το σημείο στο οποίο διαφοροποιείται σε σχέση με άλλες εταιρίες, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, είναι το γεγονός ότι επανατοποθετεί τη μουσική στο αρχικό της πλαίσιο, προσδίδοντάς της και πάλι τον χαρακτήρα μιας μορφής τέχνης και αποστασιοποιώντας την στο μέτρο του δυνατού από αυτόν ενός καταναλωτικού προϊόντος. Τολμά να διεκδικήσει το ρόλο διαμορφωτή μουσικής συνείδησης, συνάπτοντας μια αμφίδρομη σχέση εμπιστοσύνης με το κοινό της, στο οποίο αρνείται να προσφέρει τις εύκολες λύσεις και αντί αυτού, εκδηλώνει τη διάθεση να προκαλέσει τις αντιληπτικές του δυνατότητες.
Ίσως όλα τα παραπάνω φαντάζουν υπερβολικά για μια εταιρεία που αριθμεί μόλις 25 κυκλοφορίες, αλλά η μέχρι σήμερα πορεία της έχει θέσει νέες βάσεις αξιολόγησης της σύγχρονης ελληνικής μουσικής παραγωγής. Ακόμα και σε ένα περιορισμένο roster, μπορέσαμε να ανακαλύψουμε ανάμεσα στα post-rock, breakbbeat, ambient, electro, πειραματικά υβρίδια πέντε διαμαντάκια που αξίζουν την προσοχή σας.
 |
Top 5
2 By Bukowski
What A Long, Strange Journey This Has Been (2001)
Ο τίτλος του κομματιού που ανοίγει το δίσκο, “Buckle Up Scully, I Βelieve Chuck Here Is About To Take Us On A Ride To The Abnormal” τα λέει όλα. Εξού και το μέγεθός του. Σκοτεινές post-rock ηλεκτρικές κιθάρες όπου, απειλητικά drums και σκουριασμένες μελωδίες δημιουργούν έναν θολό αντικατοπτρισμό στον καθρέφτη της πραγματικότητας. Δεν ξέρω πού ακριβώς οδηγεί αυτό το απόκοσμο ταξίδι, αλλά κοίτα καλού-κακού ποιος κάθεται στο τιμόνι.
Coti
Lido/Lato (2004)
Για πολλούς το αριστούργημα του Coti. Οι συχνότητες και ο θόρυβος αποκτούν ζωή και έμπνευση στο “Lido”, ενώ το δεύτερο cd “Lato” αξιοποιεί κλασικά όργανα για να αποδώσει συνθέσεις φυσικές και οικείες που στα έμπειρα χέρια του Coti κατακτούν την επικότητα. Ως μηχανικός ήχου, πέρα από ταλέντο στη σύνθεση, ξέρει και πώς να υλοποιήσει ολοκληρωμένα τις ιδέες του και να κερδίσει το θαυμασμό ακόμη και όσων φοβούνται τον χαρακτηρισμό «πειραματικός».
Dani Joss
Shaper Of Form (2006)
 |
Ο δίσκος του Dani Joss σε αφήνει από το πρώτο λεπτό μουδιασμένο. Τα πόδια σου κολλάνε στο έδαφος και εσύ μένεις να παρατηρείς τις πιανιστικές νότες και τους ψηφιακούς θορύβους να σκαρφαλώνουν σε ολόκληρο το σώμα σου. Το Shaper Of Form έχει μια έντονη θεατρικότητα, χωρίς όμως να μας αποκαλύπτει το σενάριο της ιστορίας που αφηγείται. Διφορούμενα μουσικά μοτίβα και αιχμηροί ήχοι συγκροτούν ένα περιβάλλον σε αναβρασμό, την ίδια στιγμή που εσένα σου έχουν κλείσει τα μάτια.
Spyweirdos
Wetsound Orchestra (2007)
Φιλόδοξη πρώτη συνεργασία του Spyweirdos με την Poeta και μάλιστα με εντυπωσιακούς συμμάχους. Στο δεύτερο ρεμιξαρισμένο cd διακρίνει κανείς τα ονόματα του conceptual techno γκουρού Alva Noto, του Β. Fleischmann και των Funckarma. Οι αρχικές εκτελέσεις του Spyweirdos αποτελούν νωχελικά ορχηστικά κομμάτια με ρευστές απολήξεις και μυστηριώδη ατμόσφαιρα.
Neon
Au Theatre De Sons Imaginaires (2007)
Ένα από τα καλύτερα ντεμπούτo albums που έχουμε ακούσει από ελληνικό συγκρότημα. Οι Neon απεγκλώβισαν την αφαιρετική ambient από το συνηθισμένο εσωστρεφές πλαίσιο και έκαναν τη μουσική εικόνα. Η μουσική τους παλέτα έδωσε ζωή σε ένα δίσκο κινηματογραφικό και σε συγχορδίες που διεκδικούν όλη τη συναισθηματική σου υπόσταση. Το Au Theatre De Sons Imaginaires είναι ιδιόρρυθμα φωτεινό. Αρκεί να κοιτάξεις προσεχτικά στις χαραμάδες του.
