(... ένα μικρό συμπλήρωμα στο «υποκριτικό» παραλήρημα του Τσάβαλου, με την άδειά του που ποτέ δε ζητησα και με την εύλογη συμφωνία στα περισσότερα λήμματα της «Λίστας του Υποκριτή»).
Το κακό έγινε και τις συνεπειές του θα τις τρώμε στη μάπα για γενιές. Η διαπίστωση δεν έχει να κάνει με μια new age οικολογική ευαισθητοποίηση του κώλου, αλλά με μια πραγματικότητα που θα τη βρούμε μπροστά μας, θέλουμε δε θέλουμε. Το θέμα είναι το από δω και πέρα. Σε επίπεδο κεντρικής πολιτικής σκήνής – μέτρα, αποζημιώσεις, απόδωση ευθυνών, πολιτική αναδάσωσης, ανακαίνιση των σκουριασμένων αντανακλασικών εξοπλισμού γιατί και το επόμενο καλοκαίρι κοντά είναι. Αλλά, κυρίως σε επίπεδο ατομικό. Οι εκλογές απέχουν ακριβώς 20 μέρες. Χρονικό διάστημα όχι ικανό για να σβηστεί επικοινωνιακά η καταστροφή με φθηνά τρικ όπως το τζάκετ του Καραμανλή ή η έκκληση για «ενός λεπτού σιγή» σε προεκλογική συγκέντρωση στο Αγρίνιο (!!!) του Παπανδρέου. Άλλωστε και η γελοιότητα έχει τα όριά της.
Στις 16 του Σεπτέμβρη μπορείτε και πάλι να δώσετε στους δύο πόλους που βιάζουν μεταπολιτευτικά, καθημερινά την αξιοπρέπειά μας ένα ποσοστό λίγο κάτω από το 90%. Μόνο που τότε δε θα έχετε κανένα ελαφρυντικό και καμία δικαιολογία να κλαίγεστε (είτε από τον καναπέ, είτε στο σκηνικό της τραγωδίας) στην επόμενη Ρικομέξ, στο επόμενο Σάμινα, στις επόμενες πυρκαγιές, στα επόμενα ομόλογα και το επόμενο Χρηματιστήριο. Θα είστε και με τη βούλα συνένοχοι. Πελάτες και όχι πολίτες. Ίσως να είναι μικρό το κακό, δύο γράμματα αλλάζουν, άσε που μπορεί να σας κάνουν το ρουσφέτι που σας υποσχέθηκαν. Διαφορετικά, ας δώσουμε επιτέλους σάρκα και οστά στο ουτοπικό κλισέ περί «πολιτικού κόστους» με την καραμέλα του οποίου μεγαλώσαμε, αλλά πολύ σπάνια την είδαμε να συμβαίνει στην πράξη (εκτός αν βλέπετε συχνά κανέναν να παραιτείται ή να απομακρύνεται μετά από ανάλογες αποδείξεις της ανεπάρκειάς του). Στα λόγια είμαστε όλοι μάγκες, οργισμένοι, ανυπότακτοι, αντικομφορμιστές και «αναρχικοί». Στο παραβάν κότες και «νενέκοι»;
Υ.Γ. 1: Φυσικά τα παραπάνω δεν αποτελούν προτροπή να ψηφίσετε κάποιον άλλον. Ας πούμε το ΚΚΕ της ακατάληπτης εθνικοσοσιαλιστικής και πάντα αντιμερικάνικης μπουρδεολογίας ή την κάποτε έλπίδα του Συνασπισμού που αποφάσισε να συνεργαστεί με ένα κόμμα που το λένε ΔΗΚΚΙ (ή μήπως Βίκυ;) για να ανατρέψει το πολιτικό σκηνικό. Πόσω μάλλον τα «επικίνδυνα» ΛΑΟΣ του, Τζέρι Σπρίνγκερ της πολιτικής, Γιώργου Καρατζαφέρη ή το κόμμα του Παπαθεμελή (σύγγνωμη, αλλά μου διαφεύγει το όνομά του, άσε που βλέποντας την αφίσα στο δρόμο το πέρασα για διαφήμιση ασφαλιστικού γραφείου). Κάντε ότι καταλαβαίνετε, αλλά ‘REJECT FALSE ICONS’…
Υ.Γ. 2: Μόλις χτύπησε το τηλέφωνο, φεύγω για Εύβοια. Για ρεπορτάζ. Θα τα πούμε στην επόμενη disco urbana. Μέχρι τότε, καλά ξεμπερδέματα...
- Πληροφορίες
- Κατηγορία: ΑΡΘΡΑ - ΔΙΕΘΝΗ
