1. OutKast: Aquemini [1998]
Λόγω της δημιουργικότητας και της ευρηματικότητάς τους, με την οποία κατάφεραν να παρουσιάσουν μια πλήρη εικόνα της ζωής των φτωχών κοινοτήτων.
2. Stevie Wonder: Innervisions [1973]
Γιατί το επίπεδο mastery είναι απλώς ασύλληπτο.
3. Miles Davis: E.S.P. [1965]
Λόγω της ελευθερίας που υπάρχει στον ήχο των παικτών.
4. Los Muñequitos De Matanzas: Centar Maravilloso [1990]
Είναι μια καταγραφή της κουβανέζικης rumba, στην ύψιστη μορφή της.
5. Μαρία Κάλλας, Tito Gobbi, Luigi Alva & Philarmonia Orchestra (διευθ. Alceo Galliera): Gioachino Rossini's Il Barbiere Di Siviglia (1816) [1957]
Λόγω του ρόστερ, αλλά και της όπερας της ιδίας. Για πολλά γούστα!
6. José James: Lean Οn Me (Tribute Τo Bill Withers) [2018]
Λόγω της φρέσκιας ερμηνείας των αγέραστων τραγουδιών του Bill Withers και επίσης επειδή αυτός ο δίσκος μας φέρνει στο μυαλό τον Joel Soyffer –μέντορας του δικού μας Alberto Lopez και φίλος της μπάντας, ο οποίος έφυγε τον περασμένο Ιούνιο (είχε ηχογραφήσει πολλά από τα ορίτζιναλ κομμάτια).
7. Bootsy's Rubber Band: Live Ιn Louisville 1978 [1998]
Υπεράνθρωπα επίπεδα δεσίματος, ακονισμένα από τον «δρόμο». Φανκ μοναδικό, ξύπνιο μέχρι αηδίας. Μια ηχητικά ανώτερη εμπειρία σε σύγκριση με τα στούντιο άλμπουμ.
8. Augustus Pablo: King Tubby Μeets Rockers Uptown [1976]
Μεταξύ του αιθέριου ήχου της βουτηγμένης σε reverb μελόντικας του Pablo και του εξωγήινου-ασύλληπτου rhythm section, το άλμπουμ Original Rockers ήταν ένα καλό, ίσως αρκετά καλό άλμπουμ. Το οποίο εκτοξεύτηκε με την παρέμβαση του King Tubby σε εντελώς άλλο επίπεδο raw textures και υπνωτικού groove.
9. Marvin Gaye: What's Going On [1971]
Για τις θεϊκές μπασογραμμές τou James Jamerson, τις ενορχηστρώσεις του Marvin Gaye, τους στίχους. Πάντα επίκαιρο.
10. John Coltrane: In Europe [2001]
Το παίξιμο, η ατμόσφαιρα και οι μελωδίες καθιστούν αναπόφευκτο τον διακτινισμό σε έναν άλλο πλανήτη, όπου τα πάντα είναι συναίσθημα.
{youtube}Kz-K1q0M5sU{/youtube}
