Οι πρώτοι διδάξαντες
The Arsenal Team & The Newcastle Squad: Cup Final 1932 Souvenir [Regal, 1932]
Το 1932 ήταν η χρονιά του παραλίγο για την Άρσεναλ. Παραλίγο να πάρει το πρωτάθλημα Αγγλίας, μα το έχασε με 2 βαθμούς διαφορά από την Έβερτον. Παραλίγο να πάρει και το κύπελλο Αγγλίας, αλλά την κανόνισε 2-1 στον τελικό η Νιούκαστλ, η οποία μάλιστα πέτυχε να γυρίσει το ματς. Οι προσδοκίες για το κύπελλο, πάντως, ήταν μεγάλες. Τόσο, ώστε μια κινητή μονάδα ηχογράφησης της εταιρίας Regal βρέθηκε στο Wembley και έκοψε ένα single 78 στροφών (πλάκα γραμμοφώνου, τότε) με επί τόπου συνεντεύξεις της ομάδας και του προπονητή και με τους φιλάθλους στις κερκίδες να τραγουδούν ύμνους· το ίδιο βέβαια συνέβη και με τη Νιούκαστλ, με το δικό της υλικό να απαρτίζει τη 2η πλευρά. Κανείς δεν το είχε κάνει ως τότε, πολλοί θα το έκαναν έκτοτε. Σήμερα, το single αυτό βρίσκεται σε τσουχτερές τιμές στα βρετανικά παλαιοπωλεία (πάνω από 100 ευρώ, δηλαδή).
Οι πρώτοι που έκαναν επιτυχία
England World Cup Squad: Back Home [Pye, 1970]
Η βιομηχανία ποδοσφαιρικών δίσκων χτίστηκε ουσιαστικά πάνω στην απρόσμενη επιτυχία που γνώρισε πίσω στα 1970 το "Back Home". Κομμάτι γραμμένο από έναν Σκωτσέζο (Bill Martin) και έναν Ιρλανδό (Phil Coulter), τραγουδήθηκε από την Εθνική Ομάδα της Αγγλίας και βρέθηκε να στρογγυλοκάθεται στο νούμερο 1 της Βρετανίας για 3 συνεχόμενες εβδομάδες. Η ομάδα τραγουδάει μάλιστα και το b-side, "Cinnamon Stick". Η Αγγλία ήταν τότε η κάτοχος του Παγκοσμίου Κυπέλλου (του μοναδικού που έχει καταφέρει να πάρει) και οι οπαδοί πίστευαν ότι θα έφερνε και δεύτερη κούπα «back home» (το Μουντιάλ του 1970 γινόταν στο Μεξικό). Ωστόσο αποκλείστηκε στους 8 από την τότε Δυτική Γερμανία, ύστερα από μια ματσάρα που κρίθηκε με σκορ 3-2 στην παράταση.
Η πρώτη ομάδα κατηγορίας που έκανε επιτυχία
Leeds United Football Team: Leeds United [Chapter 1, 1972]
Σε επίπεδο ομάδων κατηγορίας, την πρώτη είσοδο στο top-10 των βρετανικών charts (στο #10) έκανε η Λιντς και μάλιστα με την ομάδα που είχε το 1972, η οποία θεωρείται ως «κλασική» από τους οπαδούς. Το "Leeds United" ήταν βασισμένο στη μελωδία του "Sally Sunshine" που είχαν κυκλοφορήσει εκείνη τη χρονιά οι Mills Brothers, με νέους βέβαια στίχους του Les Reed, οι οποίοι κάνουν αναφορές σε όλους τους βασικούς παίχτες και στον προπονητή Don Revie. Στο b-side υπάρχει το γενικά πιο γνωστό "Leeds, Leeds, Leeds". Το single κυκλοφόρησε ενόψει του τελικού κυπέλλου Αγγλίας, όπου η Λιντς λύγισε την Άρσεναλ με 1-0, κατακτώντας το τρόπαιο για πρώτη φορά στην ιστορία της (και τελευταία).
Η πρώτη ομάδα κατηγορίας που συνεργάστηκε με διάσημο μουσικό
Nottingham Forest & Paper Lace: We Got The Whole World In Our Hands [Warner, 1978]
Η ιστορία του "He's Got Τhe Whole World Ιn His Hands" χάνεται στα χρόνια που οι μαύροι σκλάβοι στις φυτείες του αμερικανικού Νότου έγιναν Χριστιανοί, φτιάχνοντας δικά τους θρησκευτικά τραγούδια (spirituals). Το 1957 το έκανε ποπ επιτυχία ο Laurie London με την ορχήστρα του Geoff Love, κατακτώντας το #12 της Βρετανίας και το #1 των Η.Π.Α. Σε αυτήν την εκδοχή «πατάει» και η ομάδα της Νότιγχαμ Φόρεστ, η οποία το διασκεύασε το 1978 ως "We've Got Τhe Whole World Ιn Our Hands" μαζί με τους Paper Lace. Ξεχασμένοι σήμερα, οι τελευταίοι ήταν μια ποπ μπάντα από το Νότιγχαμ (υπάρχουν ακόμα) που το 1974 χάλασαν κόσμο πρώτα στην πατρίδα με το "Billy Don't Be A Hero" (Βρετανία #1, Η.Π.Α. #96), κατόπιν και πέρα από τον Ατλαντικό με το "The Night Chicago Died" (Η.Π.Α. #1). Η συνεργασία με τη Νότιγχαμ Φόρεστ έφτασε στο #24 των βρετανικών charts, περιέργως όμως έγινε top-10 επιτυχία στην ...Ολλανδία!
Η πρώτη εθνική ομάδα που συνεργάστηκε με διάσημο μουσικό
Rod Stewart & Scottish World Cup Squad '78: Ole Ola (Mulher Brasileira) [Riva, 1978]
To 1978 το Μουντιάλ λαμβάνει χώρα στην Αργεντινή και μία από τις ομάδες που ταξιδεύει εκεί με πολλά όνειρα, ήταν κι αυτή της Σκωτίας. Ενόψει λοιπόν των αγώνων, ο αφοσιωμένος fan Rod Stewart την κάλεσε να ηχογραφήσουν μαζί το «επίσημο» τραγούδι με το οποίο θα τους έστελναν στη Νότια Αμερική, που αποδείχθηκε σημαντική επιτυχία, φτάνοντας στο #4 των βρετανικών charts. Επί του πρακτέου, ωστόσο, τα όνειρα έμειναν όνειρα, καθώς η Σκωτία αποκλείστηκε ήδη από τη φάση των ομίλων, πληρώνοντας κατά οδυνηρό τρόπο την ισοπαλία 1-1 με το Ιράν.
Η πρώτη εθνική ομάδα που έφτασε στο νούμερο 1 συνεργαζόμενη με διάσημο μουσικό
New Order & England World Cup Squad: World In Motion... [Factory, 1990]
Οι σπουδαίοι New Order έπρεπε να συνεργαστούν με μέλη της Εθνικής Αγγλίας (Chris Waddle, Des Walker, John Barnes, Paul Gascoigne, Peter Beardsley & Steve McMahon), συν τον κωμικό Keith Allen, ώστε να γευτούν το βρετανικό νούμερο 1 για πρώτη και τελευταία φορά στην καριέρα τους. Αυτός πάντως που κλέβει την παράσταση είναι ο εξαίρετος αμυντικός Barnes με το ...ραπάρισμά του! Όπως πάντα, οι Άγγλοι κατέβαιναν με μεγάλες φιλοδοξίες στο Μουντιάλ του 1990 (Ιταλία) και φάνηκε ότι θα ήταν όντως η χρονιά τους όταν μπόρεσαν και νίκησαν 3-2 το απίστευτο Καμερούν του Roger Milla στην παράταση, περνώντας στους 4. Εκεί, όμως, τους περίμενε η (Δυτική, ακόμα) Γερμανία, για ένα μάθημα περί πέναλτι.
Η πρώτη ομάδα κατηγορίας που έφτασε στο νούμερο 1 συνεργαζόμενη με διάσημο μουσικό
The Manchester United Football Squad & Status Quo: Come On You Reds [Polygram, 1994]
H Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είχε πολλές φορές κόψει singles, αλλά διάνα πέτυχε το 1994, όταν συνεργάστηκε με τους (βετεράνους, πλέον) Status Quo ενόψει του τότε τελικού για το Κύπελλο Αγγλίας, όπου σάρωσαν την Τσέλσι με 4-0 και κατέκτησαν την κούπα. Σαρωτικό αποδείχθηκε όμως και το "Come On You Reds", που βασίστηκε στη μελωδία του "Burning Bridges (On Αnd Off Αnd On Again)" των τελευταίων, τραγούδι που πίσω στα 1978 τους είχε φέρει στο #5 της Βρετανίας. Ως σήμερα παραμένει το μοναδικό νούμερο 1 από ομάδα κατηγορίας, ενώ ήταν το δεύτερο και τελευταίο νούμερο 1 για τους Status Quo στην πατρίδα.
Η πρώτη εθνική ομάδα εκτός Βρετανίας που μπήκε στη δισκογραφία
Die Deutsche Fußball-Nationalmannschaft: Fussball Ist Unser Leben [Polydor, 1973]
Για τα εκτός Βρετανίας πράγματα, τα διαθέσιμα στοιχεία είναι διασκορπισμένα και «επίσημα» στατιστικά δεν υπάρχουν. Επιπλέον, εκτός Βρετανίας, οι ομάδες προτιμούσαν να υιοθετήσουν επίσημα ή ανεπίσημα ένα τραγούδι που θα γραφόταν προς τιμήν τους από επαγγελματίες, παρά να ανακατευτούν οι ίδιες με τη μουσική διαδικασία. Αν και ορισμένοι δίνουν την πρωτιά στην Εθνική Σουηδίας, που γιόρτασε τη συμμετοχή της στο Μουντιάλ της Γερμανίας (1974) με το "Vi Är Svenska Fotbollsgrabbar" (Σουηδία #5), στην πραγματικότητα αυτή ανήκει στην Εθνική της Δυτικής Γερμανίας, που έκανε κάθοδο στη δισκογραφία έναν χρόνο πριν σε schlager ρυθμούς και μάλιστα με ολόκληρο LP, προετοιμαζόμενη για το ίδιο Παγκόσμιο Κύπελλο, το οποίο παρεμπιμπτόντως και κέρδισε, νικώντας την υπερηχητική Ολλανδία με 2-1.
Ο πρώτος ποδοσφαιριστής που μπήκε στη δισκογραφία ως σόλο καλλιτέχνης
Franz Beckenbauer: Du Allein [Polydor, 1966]
Θα πιθανολογούσαμε ότι κι εδώ θα είχε την πρωτιά η Βρετανία, περιέργως όμως βρισκόμαστε στη Γερμανία και μάλιστα ενώπιον του Κάιζερ Franz Beckenbauer αυτοπροσώπως. Εδώ, ο Βαυαρός ποδοσφαιριστής είναι 21 ετών, ανερχόμενος άσσος της Μπάγερν του Μονάχου, που με τη σειρά της είναι ανατέλλουσα δύναμη στο γερμανικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Στο γήπεδο όλοι ξέρουμε για τι ήταν ικανός, πίσω από το μικρόφωνο πάντως τα πράγματα αποδεικνύονται χλιαρά· δεν βοηθάει βέβαια και η συντηρητική schlager φόρμα στην οποία κινείται τόσο το "Du Allein", όσο και το b-side "Gute Freunde Kann Niemand Trennen". Παρά ταύτα, ο Beckenbauer «σκόραρε» ένα #31 στα δυτικογερμανικά charts.
στο ίδιο μήκος κύματος, αλλά αργότερα
Johan Cruyff: Oei Oei Oei (Dat Was Me Weer Een Loei) [Polydor, 1969]
Το έπαιξε μία φορά μόνο στη ζωή του το «σπορ» της δισκογραφίας ο απίστευτος αυτός Ολλανδός ποδοσφαιριστής (που εικονίζεται και στην κεντρική φωτογραφία) και το έπαιξε με κέφι. Στατιστικά ενδιαφέρον, ότι διάλεξε κι εκείνος μια schlager φόρμα έκφρασης, έστω και στο λίιιγο πιο ολλανδικό. Στο b-side ακουγόταν το "Alle Stoppen Ineens Naar De Knoppen".
Paul Gascoigne & Lindisfarne: Fog On The Tyne (Revisited) [Best Records, 1990]
Ο Gazza, όπως τον φώναζαν οι φίλοι, υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους μέσους στο μοντέρνο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, όπου και διακρίθηκε φορώντας τη φανέλα της Νιούκαστλ, της Τότεναμ και της ιταλικής Λάτσιο. Στο Μουντιάλ του 1990 βρισκόταν στο απόγειο της δημοτικότητάς του στην πατρίδα (το φαινόμενο βαφτίστηκε μάλιστα «Gazzamania»), κάτι που εκμεταλλεύτηκε μπαίνοντας στο στούντιο μαζί με το διάσημο folk rock συγκρότημα Lindisfarne για μια διασκευή στο δικό τους "Fog Οn Τhe Tyne", από το 1971. Και όχι μόνο επαινέθηκε για τις επιδόσεις του, αλλά κόντεψε να κατακτήσει και το βρετανικό νούμερο 1 (έμεινε τελικά στο #2).
η πρώτη ελληνική ομάδα που μπήκε στη δισκογραφία
Οι Παίκτες Του ΠΑΟ: Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα [Olympic, 1986]
Όπως συνέβαινε και στην εκτός Βρετανίας Ευρώπη, έτσι και στην Ελλάδα οι ομάδες προτιμούσαν να υιοθετούν τραγούδια προς τιμήν τους από επώνυμους μουσικούς. Κάτι που ισχύει για τους ύμνους λ.χ. του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ ή του Άρη Θεσσαλονίκης, του ΠΑΣ Γιάννενα και της Βέροιας, αλλά και για διάφορους δίσκους που βγήκαν με επίκεντρο κάποια ομάδα. Στους τελευταίους κερδάει ο Ολυμπιακός, αλλά την πρωτιά της ομάδας με δισκογραφία την έχει ο Παναθηναϊκός. Το 1986, δηλαδή, η τότε ομάδα (με Δημήτρη Σαραβάκο, Νίκο Σαργκάνη, Χουάν Ραμόν Ρότσα και Βέλιμιρ Ζάετς) μπήκε στα στούντιο της Olympic και τραγούδησε εν χορώ τα ...κάλαντα(!) στους οπαδούς, σε ένα συλλεκτικό maxi single. Ναι, των Χριστουγέννων, αλλά και το "Άγια Νύχτα" και το "Ω Έλατο".
o πρώτος ποδοσφαιριστής στην Ελλάδα που έβγαλε ολόκληρο δίσκο
Ρότσα & Canibal Libre: Ρότσα Και Οι Canibal Libre [ΕΜΙ, 1989]
Στα 45άρια κερδίζει βέβαια ο Μίμης Παπαϊωάννου της ΑΕΚ, αν μιλάμε όμως για ολόκληρο δίσκο είμαστε εδώ. Ο Αργεντινός Juan Ramón Rocha είναι εδώ και χρόνια «δικός μας», γι' αυτό και όλοι τον ξέρουμε ως Ρότσα. 27 φορές διεθνής με την Εθνική της πατρίδας του, ευτύχησε να παίξει και τελικό Κόπα Λιμπερταδόρες με τη Μπόκα Τζούνιορς, πριν πάρει μια σκανδαλώδη μεταγραφή για τον Παναθηναϊκό το 1979 (πήγαν να τον περάσουν ως ομογενή), όπου και θα τερμάτιζε την καριέρα του 10 χρόνια αργότερα, έχοντας σηκώσει 2 πρωταθλήματα και 5 κύπελλα Ελλάδας. Στη συνέχεια έδρασε ως προπονητής, για ένα φεγγάρι όμως έγινε και ...τροβαδούρος της latin αγάπης, βγάζοντας έναν ολόκληρο δίσκο με επαγγελματίες μουσικούς δίπλα του (Canibal Libre ήταν ο Νίκος Πιπινέλης σε ηλεκτρική/ακουστική κιθάρα, ο Anibal Del Corral σε πιάνο, κιθάρες, δεύτερα φωνητικά και ενορχηστρώσεις, ο Peter Josel στα πλήκτρα και ο Rupert Mühlfellner στα ντραμς), σε παραγωγή Μάνου Ξυδούς. Οι βαμμένοι Παναθηναϊκοί ακόμα ακούνε το "Πράσινα Όνειρα", οι υπόλοιποι δεν πείστηκαν ποτέ από τα φωνητικά.
εντωμεταξύ, κάπου μακριά από όλα αυτά...
Roger Milla: Saga Africa [Columbia, 1991]
Το αφρικάνικο ποδόσφαιρο όλο κάτι πάει να καταφέρει, αλλά τελικά το πράγμα κάπου, κάπως σκαλώνει. Αρχίσαμε πάντως να δείχνουμε προσοχή στο Μουντιάλ του 1990, όταν από το πουθενά το Καμερούν έκανε πραγματική επέλαση και κόντεψε να βρεθεί στους 4, χάνοντας την πρόκριση από την Αγγλία στην παράταση, μετά από εκπληκτικό ματς (βλέπε και παραπάνω). Τότε μάθαμε και τον Roger Milla, ήδη 38, που έβαλε 4 γκολ και τα πανηγύριζε με χαρακτηριστικό χορό στο σημαιάκι του κόρνερ. Ο Milla είχε ξεκινήσει 18 ετών με τους Léopards Douala, «ανδρώθηκε» όμως στο γαλλικό πρωτάθλημα, όπου (μεταξύ άλλων) φόρεσε τη φανέλα της Μονακό και της Σαιντ Ετιέν. Και πήγε και σε ένα ακόμα Μουντιάλ πριν αποσυρθεί, σε αυτό του 1994 στις Η.Π.Α., όπου έβαλε μάλιστα και γκολ ενάντια στη Ρωσία, κατακτώντας το ρεκόρ του γηραιότερου παίκτη που έχει σκοράρει σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Πριν, πάντως, δοκίμασε την τύχη του και στη δισκογραφία, με ένα και μοναδικό άλμπουμ γεμάτο funk και soul ρυθμούς.
{youtube}GWLLMrQLEXE{/youtube}
