Όταν ήμουν ακόμη έφηβος δεν είχα πολλούς φίλους και ούτε έβγαινα τόσο έξω, οπότε ό,τι χαρτζιλίκι έδινε ο πατέρας μου, πήγαινε κατευθείαν σε κασέτες Nitendo DS, Image κόμικς και CDs. Το παράνομο downloading είχε αρχίσει να θερίζει, όμως προσπαθούσα να αντισταθώ και κάθε μήνα αγόραζα σίγουρα 5-6 δίσκους. Η διαφορά με σήμερα, βέβαια, ήταν πως, πριν τους αγοράσω, δεν τους είχα ακούσει καν: βάσιζα τις επιλογές μου σε έναν συνδυασμό από αναφορές στην εκπομπή του Γιάννη Πετρίδη (τότε είχε ακόμη νόημα), υψηλές βαθμολογίες και πανέμορφα κριτικά κείμενα σε μουσικά περιοδικά (μία ακαταμάχητη διαδοχή λέξεων από αρθρογράφους του Sonik, Ποπ+Ροκ, Uncut, Mojo κ.ά. μπορούσε να με στείλει κατευθείαν στο δισκάδικο) και προτάσεις από λατρεμένα blogs. Αλλά, περισσότερο απ' όλα, όσο έχτιζα μία ταπεινή δισκοθήκη, άρχιζα να παρατηρώ κι ένα μοτίβο σε επίπεδο labels, να αντιλαμβάνομαι την αξιοπιστία ορισμένων απ' αυτών και να διαμορφώνω ένα γούστο που, καλώς ή κακώς, εμπιστεύομαι μέχρι και σήμερα.
Domino, XL, ANTI-, Secretly Canadian, Rough Trade, Drag City, Matador, Merge, 4AD, Thrill Jockey, Bella Union, Jagjagwuar (και άλλες που σίγουρα ξεχνάω), ήταν μερικές από τις δισκογραφικές που δεν με απογοήτευαν σχεδόν ποτέ. Εκείνη όμως που εμπιστευόμουν τυφλά από ένα σημείο και μετά, ήταν η Sub Pop. Όχι τόσο γιατί μυήθηκα στη μυθική σκηνή του Σιάτλ (αυτό έγινε λίγο αργότερα και χρονικά αντίστροφα), όσο για τον νεότερο (τότε) κατάλογό της, με μπάντες όπως οι Thermals, οι Shins, οι Wolf Parade και οι Iron & Wine. Θυμάμαι πάντως ότι το πρώτο Sub Pop CD που είχα αγοράσει ήταν το Nouns των No Age, τον Ιούνιο του 2008. Είχα πωρωθεί τόσο πολύ μαζί του, ώστε το άκουγα ασταμάτητα στις οικογενειακές, καλοκαιρινές διακοπές στη Μάνη· και στα ενδιάμεσα διαλείμματα στην Αθήνα, όταν επισκεπτόμουν το Metropolis, άλλαζα θέσεις στα CD και έφερνα όλα τα αντίτυπα μπροστά-μπροστά για να το αγοράσουν κι άλλοι.
Η Sub Pop, το παιδί των Bruce Pavitt & Jonathan Poneman, έκλεισε 3 δεκαετίες από την επίσημη εκκίνησή της στο Σιάτλ. Ξεκίνησε ως ένα απλό fanzine στην Olympia της πολιτείας Ουάσινγκτον στις αρχές των 1980s και εξελίχθηκε σε ένα από τα πιο επιδραστικά labels της νεότερης rock ιστορίας. Όπως κάθε σπουδαία δισκογραφική, δημιούργησε το δικό της ρεύμα με τον ήχο του Σιάτλ, χαρίζοντάς μας μερικά σύγχρονα αριστουργήματα από μπάντες όπως τους Nirvana, τους Mudhoney, τους Sebadoh και τους Sunny Day Real Estate. Με την έλευση δε της νέας χιλιετίας συνέχισε να στιγματίζει το εναλλακτικό τοπίο με γκρουπ σαν τους Hot Hot Heat, Postal Service, Comets On Fire και Constantines. Μπορεί τα χρόνια που ακολούθησαν να έχασε μέρος του αντίκτυπού της στην τωρινή μουσική πραγματικότητα, αλλά σε κάθε περίπτωση παραμένει ένα από τα πιο εκλεκτικά labels. Με τις επανεκδόσεις τιμάει την θρυλική της ιστορία, ενώ με τις νέες της προσθήκες δημιουργεί κληρονομιά για το μέλλον, επιβραβεύοντας τους νεαρούς, ανήσυχους και τελευταίους ρομαντικούς εξερευνητές της εποχής μας.
Παρακάτω επιλέγω 10+1 άλμπουμ με ξεχωριστή (προσωπική) σημασία από την τρίτη και λιγότερο δημοφιλή δεκαετία της Sub Pop, τα οποία αξίζουν την προσοχή και την αγάπη κάθε ανθρώπου που δεν έχει χάσει την πίστη του στην ολοκληρωμένη ακρόαση δίσκων.
Pissed Jeans - King Of Jeans (2009) SP 818
Oι Pissed Jeans είναι μία hardcore punk μπάντα από την Πενσιλβάνια και μία από αυτές που κρατούν ακόμη ζωντανή την κληρονομιά των συγκροτημάτων της SST και της Touch & Go. Το King Of Jeans αποτελεί τη δεύτερη κυκλοφορία τους στη Sub Pop και την πιο συγκλονιστική κατάθεση της καριέρας τους: τα άτονα, σχεδόν unlistenable φωνητικά, οι μπανάλ στίχοι σεξουαλικής ανικανότητας και οι πεθαμένες συνθέσεις δημιουργούν μερικές από τις πιο αποπνικτικές συνθήκες ακρόασης στην ιστορία της δισκογραφικής. Από αυτές τις περιπτώσεις που ανησυχείς για τον εαυτό σου, που έχει πωρωθεί με έναν τέτοιο δίσκο.
{youtube}x_xNZ7NOHJk{/youtube}
Male Bonding - Nothing Hurts (2010) SP 854
Η πιο χαρακτηριστική ανάμνηση που έχω από αυτούς τους ξεχασμένους Λονδρέζους, είναι όταν είχαν εμφανιστεί από τους πρώτους στην κεντρική σκηνή του 2ου Plisskën Festival (2012), μπροστά σε 50 άτομα, και έπαιξαν τόσο ψυχωμένα, ώστε σε έκαναν να πιστεύεις πως βρίσκεσαι σε γεμάτο στάδιο. Το Nothing Hurts είναι το ντεμπούτο τους και ένας από τους κιθαριστικούς δίσκους που συνδυάστηκε με την εκ νέου άνθιση του DIY. Η lo-fi ανεμελιά στα καλύτερά της.
{youtube}Tob72c75Qr4{/youtube}
Avi Buffalo - Avi Buffalo (2010) SP 865
O Avi Buffalo και το σχήμα του μπορεί να προέρχονται από την Καλιφόρνια, αλλά η γλυκόπικρη, εμπλουτισμένη ορχηστρικά twee τους, φέρνει στο μυαλό μπάντες από την άλλη μεριά του Ατλαντικού, όπως τους Belle & Sebastian και τους Camera Obscura. Σε αυτό το ομότιτλο ντεμπούτο, ο 19χρονος τότε Avigdor Benyamin δημιούργησε ένα ταπεινό, μελωδικό αριστούργημα, με μερικούς από τους πιο ειλικρινείς και τρυφερούς στίχους της δεκαετίας. Ειδικά όταν τραγουδάει «I’ve never written a love song, but I will for you», με την αθώα, εφηβική του φωνή, δεν μπορείς παρά να τον πιστέψεις και να συγκινηθείς.
{youtube}9WNxhOPXnV0{/youtube}
Shabazz Palaces - Black Up (2011) SP 900
Το άλμπουμ αυτό έσκασε από το πουθενά. Το ντεμπούτο της hip hop δυάδας των Palaceer Lazaro & Tendai "Baba" Maraire είναι ένα από τα πιο πρωτοποριακά και καινοτόμα της δεκαετίας για το είδος. Οι πολυδιάστατες ρυθμολογίες, η διαστημική, jazzy ατμόσφαιρα και ο σεβασμός στις πηγές που επιδεικνύει, έδειξαν το μέλλον σε μία νέα γενιά από hip hop παραγωγούς, οι οποίοι και πρωταγωνιστούν στο σύγχρονο τοπίο. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, πως αποτελούν μόλις το δεύτερο hip hop σχήμα που έχει υπογράψει ποτέ στην πάντα εκλεκτική Sub Pop.
{youtube}bUEXhQEtMTk{/youtube}
Low - C’mon (2011) SP 905
Αυτός είναι ο αγαπημένος μου δίσκος των Low στη Sub Pop, από τους 5 που έχουν κυκλοφορήσει συνολικά σε αυτήν. Στο C’mon συναντάμε μερικές από τις πιο συναισθηματικά φορτισμένες συνθέσεις και ανατριχιαστικές μελωδίες της τριάδας από το παγωμένο Duluth, με τα φωνητικά του Alan Sparhawk να μπλέκονται πιο μαγευτικά από ποτέ με αυτά της Mimi Parker. Είναι ένας από τους δίσκους που ηχεί σαν μία χειμαρρώδης αλλά απόλυτα συνειδητοποιημένη εξομολόγηση, ικανή να τσακίσει όλες τις ψυχές που θα την ακούσουν προσεχτικά.
{youtube}_ZBkO1LAlhI{/youtube}
Still Corners - Creatures Of An Hour (2011) SP 940
Αυτό είναι ένα υποτιμημένο dream pop/shoegaze διαμαντάκι από μία μπάντα που δεν είχε ποτέ την ανάλογη συνέχεια. Η δυάδα από το Λονδίνο συνδυάζει στον ήχο της τη μυστηριακή αύρα των Cocteau Twins με την κιθαριστική μελαγχολία των Galaxie 500, και τη μελωδική αμεσότητα των Beach House με τη στοιχειωμένη ηλεκτρονική pop των Broadcast. Ένας από τους πιο cult δίσκους της δεκαετίας για τη Sub Pop.
{youtube}IvukCX3UT0g{/youtube}
Washed Out - Within And Without (2011) SP 945
Όταν ακούω τη chillwave του Earnest Greene, νομίζω πως τα ρουθούνια μου κατακλύζονται με τη μυρωδιά της θαλασσινής αλμύρας. Το ντεμπούτο του ήρθε να επιβεβαιώσει θριαμβευτικά τις εξαιρετικές εντυπώσεις που είχε δημιουργήσει με τα δύο lo-fi EP τα οποία είχε κυκλοφορήσει μέχρι τότε, δίνοντας παράλληλα στο προσωρινό chillwave ρεύμα εκείνης περιόδου. Τραγούδια όπως το “Amor Fati” και το “You & I” θα αποτελούν πάντα ενθύμια ανέμελων, νεανικών στιγμών στην καρδιά του καλοκαιριού.
{youtube}Jkpl-N-FGm8{/youtube}
Metz - Metz (2012) SP 1015
To ντεμπούτο των Metz είναι από εκείνους του δίσκους που σε πιάνουν από τον λαιμό, σε κολλάνε στον τοίχο και δεν σε αφήνουν να πάρεις ανάσα. Το ασφυκτικό hardcore punk των Καναδών σε εγκλωβίζει στο εσωτερικό του με βίαιο τρόπο και οι ελπίδες διαφυγής μοιάζουν ελάχιστες. Μέσα στους πιο καθηλωτικούς δίσκους για το είδος στην τρέχουσα δεκαετία. Ο Grant Hart χαμογελάει περήφανος γι' αυτούς τους συναρπαστικούς punkers.
{youtube}_yDXtDHNRsU{/youtube}
Sleater-Kinney - No Cities To Love (2015) SP 1100
Μετά από 10 χρόνια δισκογραφικής απουσίας οι Αμερικανίδες επέστρεψαν μετά επευφημιών, επαναφέροντας στο προσκήνιο την ώριμη πια riot grrrl οργή τους. Τσιτωμένες 1990s κιθάρες, απολαυστικές μελωδικές γραμμές και φεμινιστικοί, αντικαπιταλιστικοί στίχοι, συνθέτουν έναν από τους πιο ολοκληρωμένους δίσκους της καριέρας των Sleater-Kinney. Μία αληθινή punk έκρηξη, την οποία ο μουσικός κόσμος είχε ανάγκη.
{youtube}-Ec0y7HTyQ4{/youtube}
Heron Oblivion - Heron Oblivion (2016) SP 1149
Οι Heron Oblivion είναι ένα συνονθύλευμα μελών από διάφορες, σημαντικές μπάντες του new weird america ρεύματος της προηγούμενης δεκαετίας (Espers, Comets On Fire κ.ά.). Στο μαγευτικό τους ντεμπούτο ψάχνουν βαθιά μέσα στις ψυχεδελικές μπλουζ ρίζες της πατρίδας τους και βγάζουν έναν μυστηριακό, άχρονο, ηλεκτρισμένο ήχο, που ενώνει το παρελθόν με το μέλλον της γηγενούς αμερικάνικης μουσικής. Ένας δίσκος γι' αυτούς που πιστεύουν ακόμη στις εξαγνιστικές ικανότητες ενός κιθαριστικού σόλο.
{youtube}bNgij4jBNJI{/youtube}
Rolling Blackouts Coastal Fever - The French Press EP (2017) SP 1195
Αυτή είναι μία από τις ελπιδοφόρες indie pop/rock μπάντες, όχι μόνο στο ρόστερ της Sub Pop, αλλά γενικότερα στον ταλαιπωρημένο, εναλλακτικό χώρο. Ο ήχος των Αυστραλών έχει παρομοιαστεί από πολλούς με εκείνον των εμβληματικών συμπατριωτών τους Go-Betweens, αλλά εδώ, στο δεύτερο EP τους, μοίρασαν πολλές υποσχέσεις, αποδεικνύοντας πως έχουν ακόμη περισσότερες αρετές να επιδείξουν. Διαθέτουν το μέταλλο μιας μπάντας που δείχνει ικανή για ένα μελλοντικό αριστούργημα.
{youtube}Mn7ybiISu98{/youtube}
