Φαντάζομαι δεν είναι κουλ να σου αρέσει η Dolores O'Riordan –η φωνή της, τα τραγούδια της. Θυμάμαι ότι δεν ήταν κουλ ούτε τότε που μεσουρανούσε με τους Cranberries. Όμως, εμένα μου άρεσε –κι εξακολουθεί τώρα να μου αρέσει ό,τι μου άρεσε τότε.
Το "Zombie" ήταν «σκληρή μουσική» για τα τότε ακούσματά μου, αλλά το γούσταρα. Αλλά πιο πολύ γούσταρα τον δίσκο To The Faithful Departed, που αγόρασα από το Blow Up του Κώστα Τσέγκου, στη Σπάρτη. Δεν είχα ακούσει τίποτα πλην του "Zombie" όταν τον ακούμπησα στο ταμείο για να πληρώσω, απλώς είχα διαβάσει στο ΠΟΠ+ΡΟΚ ότι περιείχε ένα τραγούδι για τη δολοφονία του John Lennon. Τον άκουσα πολύ εκείνο τον δίσκο και μπήκα κανονικά στον κόσμο των Cranberries. Κι έπειτα πήγα και στον προηγούμενο, τον οποίο επίσης «έλιωσα».
Θυμάμαι παίζαμε το "Zombie" με τους ΛΕΧΡΗΜΙ στο υπόγειο στούντιο κοντά στον Τάφο του Λεωνίδα –το τραγουδούσε η Νάντια πολύ ωραία. Το είχαμε παίξει και μπροστά σε κόσμο, στο φεστιβάλ Νότες Στα Πάρκα το 1997, στο κλαμπ Όζον, σε ένα άλλο μίνι φεστιβάλ στην έκθεση λυομένων του Μπαλαμπάνη, στην εθνική οδό Σπάρτης-Γυθείου. Θυμάμαι λίγο μετά να τσιτώνω τον ενισχυτή και να παίζω δυνατά το ριφ από ένα μπαλκόνι στη Χαλέπα Χανίων, για να με ακούσει μια Μαρία σε ένα άλλο μπαλκόνι –και μια Δήμητρα, που τη γούσταρε ένας Γιάννης.
Αλλά μετά την έχασα τη Dolores, προχώρησαν και πλήθυναν τα ακούσματα, και η μουσική της κάπου πια δεν με αφορούσε. Την έβλεπα πού και πού στο MAD και στο MTV, καλοκαίρια στη Σαλαμίνα, σε κάτι live εμφανίσεις, να παίζει το συμπαθητικό "Animal Instinct". Την υπερασπιζόμουν κιόλας, όταν ο αδερφός μου και ο ξάδερφος έλεγαν ότι αποκλείεται να ήξερε κιθάρα, ότι απλώς την κράταγε και προσποιούνταν.
Αλλά εκείνα τα τραγούδια που γούσταρα δεν τα άφησα: υπάρχουν ακόμα στο iPod, και έπαιζαν –σπάνια, αλλά έπαιζαν.
Εκεί επιστρέφω τώρα για να κλάψω τη Dolores, που έφυγε τόσο νέα...
(προσαρμοσμένη αναδημοσίευση από το προσωπικό blog του Μιχάλη Τσαντίλα, Δέντρο Μοναχό: https://arockaria.blogspot.gr/)
{youtube}tBWMqPzgzUg{/youtube}
