Δανείζομαι τη φράση «ναύλα για αλλού», την οποία πρόσφατα χρησιμοποίησε ταλαντούχος φίλος σε ό,τι σχετίζεται με τις λέξεις, ώστε να προλογίσω –πολύ σύντομα– πέντε ambient επιλογές που πιστεύω πως αξίζει τον κόπο να γνωρίσει κάποιος και να μπει (ανέμελα ή υποψιασμένα) στον κόσμο τους.
Με βάση τα λεγόμενα του ίδιου του Brian Eno, η ambient οφείλει να φιλοξενεί πολλά επίπεδα της προσοχής του ακροατή, χωρίς να καταδεικνύει κάποιο περισσότερο από τα υπόλοιπα. Πρέπει να είναι ταυτόχρονα, εξίσου ενδιαφέρουσα και αδιάφορη.
Το ίδιο και αυτός ο πρόλογος.
Καλή ακρόαση!
Brian Eno – Discreet Music (Discreet Music, 1975)
Λίγο περισσότερο από 30 λεπτά αέναης, διάφανης και επικούρειας αταραξίας, μία, όντως, εξύψωση της διακριτικότητας, σε ένα κομμάτι του Brian Eno από εκείνα που οριοθέτησαν και δημιούργησαν την ambient ως είδος. Τι να πρωτοδιαλέξεις άλλωστε από τον κατάλογο του πατέρα και πρωτεργάτη του μουσικού αυτού είδους;
{youtube}SE6nQ0lkLdY{/youtube}
Emerald Web – Valley Of The Birds (Valley Of The Birds, 1981)
Ζευγάρι Αμερικανών μουσικών (Bob Stohl & Kat Epple), οι οποίοι ακροβατώντας ανάμεσα στο new age και στην ambient και συνδυάζοντας πρωτόλεια ηλεκτρονικά με φυσικά όργανα, κατάφεραν για μια δεκαετία να παράγουν άκρως ενδιαφέρουσα μουσική. Δεν είναι και μικρό κατόρθωμα να αποτινάξεις από τον όρο new age την πλαστικότητα στην ατμόσφαιρα και την spiritual δηθενιά που ασυνείδητα (και συχνότατα εντελώς δικαιολογημένα) κουβαλά πάνω του, επίτευγμα που οι Emerald Web μπόρεσαν και πέτυχαν. Η ψυχεδελική ελεγεία του "Valley Of The Birds" αποτελεί τρανό επιχείρημα. Η σύνθεση μουσικών για τα ντοκιμαντέρ του σπουδαίου Carl Sagan, ακόμη ένα.
{youtube}fc43TTn-Q3w{/youtube}
Aphex Twin – Untitled [Cliffs] (Selected Ambient Works II, 1994)
Όποια πέτρα και να σηκώσεις όσον αφορά την ηλεκτρονική μουσική, από κάτω θα βρεις τη χαμογελαστή μουτσούνα του μεγαλοφυούς αυτού κύριου, να σου υπενθυμίζει πως «και εδώ» το έβαλε το χεράκι του. Δύο άλμπουμ αφιέρωσε στην ambient ο Richard D. James· κι αν αποδεχτούμε ότι στο πρώτο σκέλος η αντιστοιχία τίτλου και περιεχομένου είναι κάπως ρευστή, στο δεύτερο έχουμε να κάνουμε με μια πραγματική σπουδή πάνω στο αντικείμενο. Το πρώτο κομμάτι της πρώτης πλευράς του πρώτου δίσκου, το οποίο άτυπα ονομάζεται "Cliffs" (για λόγους συνεννόησης), χτίζεται αργά, με κορμό ένα αξέχαστο φωνητικό sample. Και σε πάει αλλού, χωρίς να έχεις καταλάβει τι και πώς.
{youtube}i524g6JMkwI{/youtube}
Electroware – Reborn (Internal Fields, 1995)
Ο Στέφανος Κωνσταντινίδης δραστηριοποιείται εδώ και πολλά χρόνια στα ηλεκτρονικά δρώμενα της ημεδαπής με παραγωγές, DJ sets, ηχοληψία και ενδιαφέρουσες συμπράξεις (drog_A_tek). Το κομμάτι του "Re-born" το είχα πρωτoακούσει σε μια συλλογή με εγχώρια ηλεκτρονικά του περιοδικού Voice το 1997 (εδώ) και είχα πάθει την πλάκα μου. Αρχετυπική ambient της καλύτερης ποιότητας, στο συναίσθημα πάντα, γιατί η παρουσία beat μπορεί να κινητοποιήσει τις διαφωνίες των πιουριστών –οπότε να το χαρακτηρίσουμε απλά ως downtempo ή downtempo ambient. Να 'χαμε να λέγαμε, δηλαδή, μιας και η μαγεία του κομματιού και το θετικό του vibe δεν αφήνουν χώρο για τέτοιου είδους αναλύσεις. Ταξίδι.
{youtube}wTX3peVKniI{/youtube}
Mary Lattimore - You’ll Be Fiiinnne (The Withdrawing Room, 2013)
Μεγάλη εντύπωση μου είχε προκαλέσει και αυτό εδώ το κομμάτι της αρπίστριας Mary Lattimore, με τον συνδυασμό άρπας και ηλεκτρονικών (ο Jeff Zeigler είναι υπεύθυνος για τα δεύτερα) να το πηγαίνει πραγματικά πολύ παραπέρα το όλο θέμα. Εναλλαγή διαθέσεων και βουτιά στα εσώτερα μέσω της σχεδόν εικοσιπεντάλεπτης ηχητικής διαδρομής, μια παραδοσιακά καθαρτήρια περιήγηση –σαν αυτές της παγκόσμιας μυθολογίας– που ξεκινά γαλήνια και φωτεινά, καταδύεται σε στρώματα ασυμμετρίας και θορύβου, για να αναδυθεί τελικά και πάλι στην επιφάνεια, έχοντας προσφέρει στον συμμετέχοντα μια ξεχωριστή εμπειρία. Τόσο ακρόασης, όσο και ενδοσκόπησης.
{youtube} 6ZIe-DDachY{/youtube}
