Προεξοφλώντας τυχόν «πληρωμένες» απαντήσεις, ό,τι πρόκειται να διαβάσετε δεν αποτελεί δισκοκριτική –δεν θεώρησα άλλωστε ποτέ τον εαυτό μου κάποιον σημαίνοντα «κριτικό τέχνης». Δεν είμαι, δηλαδή, κάτι περισσότερο από έναν απλό ανθρώπο που απολαμβάνει να γράφει για μουσική, μιας και η εν λόγω ασχολία ομορφαίνει λίαν ευχάριστα το άχαρο της καθημερινότητας. Το τρέχον έτος, μάλιστα, αποφάσισα να ξεκινήσω τη δική μου δισκογραφική εταιρία (ονόματι Arcane Angels), μέσω της οποίας θα έχουν κυκλοφορήσει 30 τίτλοι συνολικά, έως τα τέλη του 2016. Εγχείρημα δαπανηρό αλλά απολύτως απαραίτητο, ώστε να τεθούν οι βάσεις για τα επερχόμενα έτη σε προγραμματισμό.
Ενδεχομένως, βέβαια, κάποιοι να θεωρούν μεμπτό ότι αυτή τη στιγμή αρθρογραφώ για έναν δίσκο που ο ίδιος επανακυκλοφόρησα μέσω της εταιρίας μου. Από την άλλη, το label τύπωσε μερικά δυνατά «χαρτιά» σε πρώιμο στάδιο, γύρω από μια ευρεία γκάμα ήχων: εκδόσεις των post-metallers Rosetta, special box επιμέλεια των Virus και σύντομα την επανακυκλοφορία του Use των Nightstalker σε όλα τα format. Γεγονός, επίσης, είναι και το ότι αρκετοί νέοι μουσικοί του καταλόγου προκαλούν έντονο αγοραστικό ενδιαφέρον στο εξωτερικό –και μάλιστα μεγαλύτερο από αρκετά καταξιωμένα ονόματα, εν συγκρίσει.
Οι Δανοί Foreign Resort, από την πλευρά τους, αποτελούν μια περίπτωση ιδιόμορφα ξεχωριστή. Η πρώτη μου επαφή μαζί τους έλαβε χώρα όντας συντάκτης του Avopolis, πριν από 2 περίπου έτη. Η δε ανακάλυψη του New Frontiers (2014) συνέβη από καθαρή συγκυρία, μιας και πληροφορήθηκα για την ύπαρξή του από τον κατάλογο μιας ανάλογης ξένης δισκογραφικής. Είναι πολλές οι φορές, βλέπετε, όταν προβαίνω σε αγορές, που ελέγχω δείγματα από ό,τι άλλο σε διαθεσιμότητα, μήπως τυχόν και ανακαλυφθεί έτσι κάποιο σκιερό διαμάντι. Η συνέχεια ήταν, όπως φαντάζεστε, αναμενόμενη: επικοινώνησα με τη μπάντα, αγόρασα από τους ίδιους την κασέτα μαζί με μερικά CD και σκόπευα να γράψω και δισκοκριτική για το καλύτερο σε απολογισμό άλμπουμ τους.
Τι το ιδιαίτερο φέρει λοιπόν το New Frontiers; Κατά τη γνώμη μου, ό,τι πιο σπάνιο στο πεδίο του, στο διάστημα της τελευταίας δεκαετίας. Είναι πολύ πιασάρικο, με μια χροιά σχεδόν ραδιοφωνική, δίχως όμως να καταντά ρηχό, υπό μεμπτά ή επισφαλή σημεία. Αυτό άλλωστε τείνει πολλάκις να χαρακτηρίζει πτυχές της εμπορικής μουσικής: σημαντική μερίδα της εμπίπτει σε εκπτώσεις, χάριν επίτευξης ενός πιο εύπεπτου χαρακτήρα. Κάποιοι φυσικά από τον σωρό καταφέρνουν να διατηρήσουν τη φλόγα τους, άλλοι πάλι όχι με ιδιαίτερη επιτυχία. Οι Foreign Resort έχουν λοιπόν την εύνοια να ηχούν αρκετά δελεαστικοί, δίχως τριβές σε αντιμαχόμενα στοιχεία.
{youtube}0jrvBWa89WM{/youtube}
Το δε μείγμα που έχουν φτιάξει φαντάζει άριστο, όπως και αναμενόμενα ώριμο, μιας και φέρουν πληθώρα επιρροών σε ζύμωση. Γεγονός που σημαίνει πως οι ίδιοι έχουν εξερευνήσει εις βάθος τις κατευθύνσεις οι οποίες δύνανται με περισσή μαεστρία να εμπλουτίσουν τον ήχο τους. Οι New Order, όπως και οι Cure αναφορές, μοιάζουν παραπάνω από εμφανείς, με τους δεύτερους ειδικότερα να δαιμονίζουν ηλεκτρισμένα τις μπασογραμμές του υπέροχου "Alone". Μέσα σε ένα ευρύτατο new wave κράμα, ωστόσο, θα συναντήσετε και πιο up-to-date συστατικά (κάποιοι έχουν αναφέρει πως θυμίζουν μέχρι και επίκαιρους εκπροσώπους, της τάξης λ.χ. των Editors). Έστω κι αν δεν γνωρίζω κατά πόσο θα συμφωνούσα, μιας και οι τελευταίοι ανήκουν σε φάσμα εν μέρει ξένο προς προσωπικές προτιμήσεις.
Στη digipack έκδοση καθαυτή, οφείλει να τονισθεί η ευλαβική επιμέλεια στον σχεδιασμό. Το δυνατό της ατού, πως κάθε κομμάτι είναι καλό: no fillers, no needless tracks, εν ολίγοις. Επιλέξαμε να συμπεριλάβουμε κάποια πιο σπάνια γιαπωνέζικα bonus, με ολίγα ζόρικα remixes, αλλά και διακριτές επιλογές από την υπόλοιπη δισκογραφία τους. Ο στόχος ήταν η σμίλευση μιας track list που θα ξεπερνούσε τα 70 λεπτά, αλλά θα ήταν στο σύνολό της πραγματικός δυναμίτης. Και όπως τα μέλη πειραματίστηκαν με τον ήχο τους ανά τα έτη, κάποια bonus κομμάτια κατέληξαν πιο εναλλακτικά ("The Starlit Sea"), τη στιγμή που άλλα βρίθουν πιο παραδοσιακών φορμών ("The New Blood").
Ένα φιλικό πρόσωπο –εξαίρετος γραφέας, αλλά και γνώστης της μουσικής– μού σύστησε να τοποθετώ ένα «disclaimer» κάθε φορά που αρθρογραφώ για δίσκο μου. Το έκανα μία φορά πρόσφατα, στην προσωπική στήλη Dead As Dreams, το κάνω και μια δεύτερη μα τελευταία τώρα. Δεν θα επιθυμούσα να μαγαρίζω τα κείμενά μου, αναλώνοντας χρόνο σε περιαυτολογίες, ούτε να ξοδεύω την ποιότητα της γραφής, αναφερόμενος σε πρώτο πρόσωπο. Με τους Foreign Resort θα κάνω όμως την εξαίρεση, γιατί με τις περισσότερες μπάντες του label είναι σφιχτοί οι δεσμοί και έχει ξεκαθαρίσει από νωρίς πως υφίσταται συνεχόμενη συνεργασία. Οι Foreign Resort είναι άλλωστε οι μόνοι από όλους αυτούς στους οποίους λέω «Φύγετε, πηγαίντε σε μεγάλη δισκογραφική εταιρία».
Περισσότερες πληροφορίες
(μπάντα): http://theforeignresort.com/site/theband/
(Arcane Angels): https://www.facebook.com/arcaneangelsrecs/
(συναυλία στην Αθήνα 7/1/17): https://www.facebook.com/events/1773895059522675/
{youtube}p01g13IasAQ{/youtube}
