 |
Ποιος θα το πίστευε ότι μερικά χρόνια πριν καταδίκαζα τους Decemberists για μετριότητα στις συνθέσεις τους και αχρωμία στο μουσικό τους στυλ και τώρα να βρίσκομαι στην αρχή ενός άρθρου αφιερωμένου γι’ αυτούς. Αυτό βέβαια έχει συμβεί και άλλες φορές στο παρελθόν, αλλά τέτοια μεταστροφή για μια μπάντα… ποτέ στα χρονικά!
Κεντρική μορφή των Decemberists είναι ο τραγουδιστής και ηγέτης του σχήματος, Colin Meloy, από την Missoula. Με τη συνδρομή τεσσάρων άλλων μουσικών (Ezra Holbrook: drums, Nate Query: upright bass, Jenny Conlee: accordion και Chris Funk: guitar) το group έχει καταφέρει σε τρία χρόνια και κάτι μήνες να δώσει στη μουσική κοινότητα δύο eps και τρεις long play δουλειές. Βέβαια υφίστανται ως σύνθεση από τις αρχές των zeros, αλλά ουσιαστικά το παρθενικό τους έργο κυκλοφόρησε, από κανονική δισκογραφική εταιρία, τον Μάρτιο του ’02. Μιλάω για το “5 songs” ep – έξι τραγουδιών!!! – που ήρθε στο φως μέσω της Hush από το Portland. Περιέχει δύο από τις καλύτερες συνθέσεις της καριέρας των Decemberists, τα εναρκτήρια ‘Oceanside’ και ‘Shiny’, συνθέσεις του μπορούν να θεωρηθούν ως το ιδανικό trademark του ήχου του σχήματος.
Το Ιούνιο της ίδιας χρονιάς ήρθε και η πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά, το κανονικό ντεμπούτο “Castaways and cutouts”, πάλι από την Hush, το οποίο ήταν ικανό να κεντρίσει το ενδιαφέρον της Kill Rock Stars και έτσι το συμβόλαιο και η επανακυκλοφορία του να γίνουν με συνοπτικές διαδικασίες…
Μάιος του ’03 και το “Castaways and cutouts” έχει το logo της Kill Rock Stars, γεγονός που κάνει τους Decemberists να «ανοιχτούν» σε πιο πολυπληθή ακροατήρια, το ‘July, July!’ να γοητεύσει τους πάντες με τα τρία πανέμορφα λεπτά του, το ‘A cautionary song’ να ανατριχιάζει με τη σεμνότητά του και ο μύθος σιγά-σιγά να αρχίζει να φτιάχνεται… Η ανεξάρτητη πλευρά της Αμερικής μιλάει με τα καλύτερα λόγια για την πενταμελή μπάντα, οι περιοδείες δεν αργούν να μπουν στο καθημερινό πρόγραμμα της παρέας του Meloy και η εργατικότητα των Decemberists μας πασάρει, δίχως να χαθεί χρόνος, το “Her majesty” την ίδια χρονιά…
 |
11 αποσπάσματα συνθετικής ωριμότητας, αρτιότητας ήχου και να πως γεννάται ένα από τα αριστουργήματα της τρέχουσας δεκαετίας. Τι μπορώ να πρωτοσημειώσω από αυτόν το δίσκο. Το ‘Billy liar’ που νεκρανασταίνει τα σκαθάρια και τους δίνει μια αμερικάνικη πνοή ζωής, το ‘The gymnast, high above’ που ενσαρκώνει μια υποτιθέμενη συνεργασία των Of Montreal με τους Neutral Milk Hotel ή το συγκλονιστικό ‘The bachelor and the bride’, την αναμφισβήτητα πιο φωτεινή ιδέα των Decemberists όλα αυτά τα χρόνια; Ο δίσκος είναι θαυμάσιος και εκείνο που περιμένω είναι μέσα στα επόμενα χρόνια να αποκατασταθεί καλλιτεχνικά κυρίως στην Ευρώπη, αφού στη χώρα τους είναι αρκετοί εκείνοι που τους έχουν «μυριστεί»…
Η ιδιαιτερότητα του πενταμελούς σχήματος πηγάζει από την ιδιαιτερότητα του Meloy. Ο κύριος Colin γράφει όλα τα τραγούδια, προσφέρει φωνητικά ξεχωριστά από εκείνα που «παίζουν στο εμπόριο» και δείχνει ότι μπορεί να οδηγήσει τους Decemberists ακόμα πιο μπροστά, μουσικά και ποιοτικά. Ακούστε το παιχνιδιάρικο ‘The Chimbley sweep’ και αμέσως μετά ξανά και ξανά το ‘The bachelor and the bride’ και θα καταλάβετε ακριβώς ότι μόλις σας είπα!
 |
Ένα περίπου χρόνο μετά από το “Her majesty”, το ευρωπαϊκό εισιτήριο προσφέρεται από την ισπανική Acuarela που καλεί τους Decemberists να μετάσχουν και αυτοί στην θαυμάσια παρέλαση σπουδαίων ονομάτων που ανά καιρούς έχουν κοσμήσει τα εξώφυλλα της σειράς των eps της ετικέτας από την Μαδρίτη. Το “The tain” περιέχει πέντε συνθέσεις θεατρικού concept και βρίσκει το συγκρότημα στην πιο σοβαρή και ώριμη περίοδο της καλλιτεχνικής του πορείας, πριν από την επόμενη φυσικά.
Το τρίτο ολοκληρωμένο έργο των Decemberists ονομάζεται “Picaresque” και αποδεικνύει ότι το συγκρότημα συνεχίζει να προσφέρει εκπληκτικά τραγούδια, σαν τα δύο πρώτα στο tracklist (τα επικά ‘The infanta’ και ‘We both go down together’). Η παραγωγή ανήκει στον Christopher Walla (Death Cab For Cutie) και είναι μοιραία ο δίσκος που θα τους περάσει σε ακόμα μεγαλύτερες σε μέγεθος μάζες. Παρεμπιπτόντως αποτελεί ήδη ένα από τα στολίδια της χρονιάς που διανύουμε…
Δισκογραφία:
- Five songs (EP) – Hush – 2002
- Castaways and cutouts (CD) – Hush – 2002 & Kill Rock Stars – 2003
- Her majesty (CD) – Kill Rock Stars – 2003
- The tain (EP) – Acuarela Discos – 2004
- Picaresque (CD) – Kill Rock Stars – 2005
Υ.Γ.: Το παραπάνω κείμενο είχε δημοσιευτεί στο δεύτερο τεύχος του fanzine Now + Then, το φθινόπωρο του '04.
