 |
O Moby υπήρξε μία από τις πιο αμφιλεγόμενες και πιο σημαντικές φιγούρες της dance σκηνής στις αρχές της δεκαετίας του '90, βοηθώντας όσο λίγοι να έρθει η κουλτούρα της μουσικής αυτής σε επαφή με το mainstream κοινό της Αγγλίας και της Αμερικής. Ο Moby κατάφερε να συγχωνεύσει τα γρήγορα disco beats με τις παραμορφωμένες κιθάρες, τους punk ρυθμούς και τις λεπτομερείς παραγωγές που αφομοίωσε ισότιμα από την pop και dance μουσική και από τα κινηματογραφικά soundtracks.
Δεν ήταν όμως μόνο η μουσική του εκείνη που διέφερε τόσο από τις φαινομενικά cool υφές τις ambient μουσικής και τον ηδονιστικό κόσμο της house, αλλά και ο τρόπος ζωής του. Ο Moby δεν ήταν ιδιαίτερα διάσημος για τα ευσεβή και ριζοσπαστικά Χριστιανικά πιστεύω του, όσο επίσης για τον οικολογικό και χορτοφαγικό ακτιβισμό του.
Το album "Go" έγινε επιτυχία του Βρετανικού Top Ten, καθιερώνοντας τον Moby ως έναν από τους πρωτοπόρους techno παραγωγούς. Το '95 θα έρθει στην προσοχή των Αμερικανών δισκοκριτικών με το album "Everything Is Wrong", που θα συνδυάσει ambient με σκληρά κιθαριστικά στοιχεία, φτιάχντοντας ένα απολαυστικό και ιδιαίτερο μουσικό μίγμα
Την επόμενη χρονιά, θα εγκαταλείψει προσωρινά τη dance μουσική και θα στραφεί στο κιθαριστικό rock με το l.p "Animal Rights", όπου συνδυάζει και πάλι τις κιθαριστικές φόρμες με ambient. To 1997 θα ξαναγυρίσει στη βαριά ηλεκτρονική βάση που τον ανέδειξε με το "I Like to Score", που περιέχει θέματα για ταινίες.
Ένα χρόνο πριν, το 1996, είναι η πρώτη χρονιά που έρχεται ο Moby στη χώρα μας, στο Rock of Gods, για να παίξει σε ένα φεστιβάλ με αρκετά σημαντικά ονόματα, όπως ο Iggy Pop, ένας από τους ήρωές του.
Το 1998 θα δώσει μία από τις καλύτερες συναυλίες του στη χώρα μας, στο Rockwave Festival, τη χρονιά που το φεστιβάλ έμελλε καθιερωθεί σαν θεσμός. Τον είχαμε απολαύσει λίγο πριν τις Τρύπες, σε ένα ξεσηκωτικό σετ, όπου μας είχε ενθουσιάσει και εκπλήξει ευχάριστα με την κινητικότητά του πάνω στη σκηνή.
Όμως, η μεγάλη επιτυχία έρχεται με το "Play" του 1999, το οποίο θα αγγίξει το Νο 1 στην Αγγλία και θα γίνει πλατινένιο, προσφέροντας στον Moby τον τίτλο του αυθεντικού ανερχόμενου pop star. Είναι ένας δίσκος γεμάτος με επιτυχίες, που θα θα λατρέψουν οι διαφημιστικές ανά τον κόσμο, αφού αυτές θα επιλέγουν για τα επόμενα τουλάχιστον 2 χρόνια τραγούδια από το άλμπουμ αυτό, για να ντύσουν μουσικά τις διαφημιστικές τους καμπάνιες.
Η επιτυχία αυτή θα τον κάνει αναγνωρίσιμο σε όλο τον κόσμο, με αποτέλεσμα να αποκτήσει ακόμα πιο μεγάλη πρόσβαση στα ΜΜΕ και μερικές φορές να του ξεφύγουν κάποιες υπερβολικές δηλώσεις.Το σίγουρο είναι όμως πως ο Moby δεν θα πάψει ποτέ να μας ενδιαφέρει, αφού είναι μία ενδιαφέρουσα και πολύμορφη μουσική προσωπικότητα. Ο χορτοφάγος και γεμάτος ευαισθησίες για τα δικαιώματα των ζώων καλλιτέχνης ξέρει να χρησιμοποιεί τη μουσική για να εκφράζει τις κατά καιρούς ανησυχίες του και μουσικές του προτιμήσεις. Έχει ασχοληθεί με αρκετά είδη μουσικής και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία, ενώ του αρέσει και σαν ακροατής το ίδιο. Άλλωστε, η δουλειά που έκανε στο Play, βρίσκοντας όλα αυτά τα σπουδαία τραγούδια για να τα σαμπλάρει, δείχνει έναν άνθρωπο με μεράκι για αυτό που κάνει πάνω από όλα.
Το 2002 με το άλμπουμ "18", θα μας προσφέρει κάτι παρόμοιο ηχητικά με το "Play". Δεν θα ενθουσιάσει τους κριτικούς, αφού δεν δείχνει διάθεση για σημαντική ηχητική εξέλιξη, όμως ο πολύς κόσμος -αν και σε μικρότερο βαθμό- ακόμα δείχνει να συντονίζεται στους ρυθμούς της μουσικής του.
Η συνέχεια επί της σκηνής, όπου θα πρέπει να μας αποδείξει πως η Didi Music δεν τον κάλεσε μόνο για τους προφανείς οικονομικούς λόγους (είναι ένας από τους λίγους σύγχρονους ξένους καλλιτέχνες με καθολική αναγνωρισιμότητα στη χώρα μας), αλλά και επειδή πραγματικά πιστεύει πως έχει να μας δείξει κάτι διαφορετικό από τις μέχρι τώρα εμφανίσεις του στη χώρα μας.
Εμείς θα είμαστε εκεί να τον ακούσουμε, να τον χειροκροτήσουμε και ίσως να τον θαυμάσουμε αν μας εκπλήξει για μία ακόμα φορά.
