1. Τα εκνευριστικά «χιτάκια»: τραγούδια όπως η “Macarena”, το “Who Let The Dogs Out?” των Baja Men, το “Informer”, το “Mambo Number 5” του Lou Bega, το “Mmm Mmm Mmm” των Crash Test Dummies , το "With Arms Wide Open" των Creed, το “Two Princes” των Spin Doctors και φυσικά, το χειρότερο όλων, το “You Get What You Give” των New Radicals.
2. HPopRap: το 1990 και το 1991 ήμασταν πιτσιρικάδες, οπότε δικαιολογούμασταν να έχουμε χορέψει το “U Can't Touch This” του MCHammer και το “Ice Ice Baby” του VanillaIce. Αυτό που δεν δικαιολογείται σήμερα είναι να θεωρούμε τα τραγούδια αυτά ισάξια με το “Fuck Tha Police” των ΝWA ή κομμάτια των badass Wu Tang Clan.
3. Οι υπερτιμημένοι frontmen:ξεκινάμε με τον Jamiroquaiκαι τα ηλίθια καπέλα του και συνεχίζουμε με τον Will Smith ή The Fresh Prince, ένα «νούμερο» που, άγνωστο πως, κατάντησε να γίνει ο αγαπημένος της μεσοαστικής μαύρης (αλλά και λευκής) Αμερικής. Αηδία μου προκαλούσαν τα μαλλιά και γενικά όλη η φυσιογνωμία του τραγουδιστή των Counting Crows, του Adam Duritz, ακολουθεί ο Scott Stapp των Creed και ο Kid Rock, ενώ τη μεγαλύτερη γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση μου προκαλεί ακόμη και σήμερα ο, υπεράνω όλων, ο χειρότερος όλων των εποχών, ο ένας και μοναδικός FredDurst.
4. Το στυλ-τρικυμία εν κρανίω:η δεκαετία ξεκινά με το κούρεμα-καπελάκι στους άντρες (αυτό που έκανε το κεφάλι σου να μοιάζει σαν να σου είχαν φορέσει ένα κουβά) και τελειώνει με το επαίσχυντο μαύρο ή μοβ κραγιόν στις γυναίκες –μερικές το προχωρούσαν ακόμη παρακάτω κι έκαναν ένα ακόμη πιο μαύρο περίγραμμα γύρω από τα χείλη τους, που έκανε το στόμα τους να μοιάζει (δεν αντέχω, θα το πω) με κωλοτρυπίδα. Επίσης, όλοι οι άντρες που στα ‘90s ήταν μεταξύ 22-32 ετών κυκλοφορούσαν με το ΙΔΙΟ ΑΚΡΙΒΩΣ μούσι/μουστάκι που είχε κι ο Βen Affleck στην ταινία Chasing Amy.
5. Οι ενδυματολογικές μόδες-τουρλουμπούκι: στο τοπ 5 συγκαταλέγονται οι πολύχρωμες φόρμες που έμοιαζαν λες και το ουράνιο τόξο ξέρασε πάνω τους, τα καπέλα με το κυκλικό γείσο σαν αυτό που δεν έβγαζε ούτε καν όταν έκανε μπάνιο ο Reni των Stone Roses, οι τζιν εργατικές ολόσωμες φόρμες, τα backwardsjeans που έκαναν μόδα οι Kris Kross καθώς και τα ReebokPump με την αερόσολα που φουσκώναμε μέσω της τρόμπας στη γλώσσα του παπουτσιού.
6. Τα άνευ νοήματος αξεσουάρ:με διαφορά από το δεύτερο, το χειρότερο αξεσουάρ των ‘90sήταν η «μπανάνα», το τσαντάκι γύρω από τη μέση. Ακολουθούν τα αδιάβροχα ρολόγια που φωσφόριζαν στο σκοτάδι, μετρούσαν θερμοκρασία, έψηναν καπουτσίνο, έφταναν σε θαλάσσια βάθη 18.000 μέτρων και μετρούσαν τα καντάρια της μαλακίας αυτού που το φορούσε καθώς και διάφορα newage «παραφερνάλια», όπως τα «μαστουροκαλαμάκια» ή αρωματικά στικ δωματίου. Ένας το μύριζε, τρεις πέθαιναν. Α, και τα ινδιάνικα χαϊμαλιά, που τα έκανε μόδα ο Τελευταίος των Μοϊκανών και ο Νίκος Γκαραβέλας. (δες το 20)
7. Η «σχεσιακή» στιχουργική θεματολογία: όπως πολύ σωστά έγραψε κάποιος “AlanisMorissette, youhadabadrelationship, huh? Whohasn't, getoverit!”. Δεύτερη τη τάξει στη γυναικεία γκρίνια και μίρλα έρχεται η Dolores των Cranberries, το yodeling της οποίας χρησιμοποιήθηκε ως μέσο βασανισμού στους αιχμαλώτους των Γιουγκοσλαβικών πολέμων.
8. Η αναβίωση του σουίνγκ: την αρχή έκαναν οι Squirrel Nut Zippers με το χιτάκι “Hell” του 1996 και τη σκυτάλη στο μουσικό έκτρωμα πήρε εκείνος ο κάγκουρας ο Lou Bega με το “Mambo No5”. Δυστυχώς, η αναβίωση του συνεχίζεται μέχρι σήμερα, με τη σύμφωνη γνώμη και συγκατάθεση και των Αtenistas.
9. Τα boy-bands: απ’ τους New Kids On The Block, περάσαμε στους Backstreet Boys, τους *Nsync, τους Color Μe Βadd, τους East 17 και τους Take That. Εξαίρεση αποτελούν οι Hanson, το μεσαίο μέλος των οποίων ήταν ωραίο γκομενάκι. Τι; Κι αυτό άντρας ήταν; Fuuuuuuck!
10. Η «ίδρυση» του λαϊκοπόπ στην Ελλάδα: η στιγμή που κάποιος σκέφτηκε να βάλει «λίγο μπουζουκάκι» δίπλα σε ένα beat των 128 bpm, αποτελεί κίνηση ανθρωπιστικώς απαράδεκτη κι εξίσου προκλητική με την ρίψη της βόμβας Little Boy στη Χιροσίμα. Κι ελλείψει άλλου ανθρώπου να του φορτώσουμε το αμάρτημα αυτό, ας τα ρίξουμε όλα στο Φοίβο για να ησυχάσουμε.
Το πλήρες άρθρο θα το βρείτε στη συλλεκτική έκδοση του Sonik και του Avopolis.gr που κυκλοφορεί σε περίπτερα και επιλεγμένα βιβλιοπωλεία, με τίτλο «Η Μουσική Βίβλος των ‘90s».
