Κάθε χρόνο, επί τρεις εβδομάδες στα τέλη του Μαρτίου και στις αρχές του Απριλίου, λαμβάνει χώρα ένα από τα πιο δημοφιλή αθλητικά γεγονότα της Αμερικής: 68 μπασκετικές ομάδες κολεγίων από κάθε γωνιά της χώρας μάχονται για μια θέση στο Final 4 της τελικής φάσης του κολεγιακού πρωταθλήματος (το φετινό NCAA ξεκίνησε την περασμένη Πέμπτη, παρεμπιπτόντως).
Η ποιότητα των παικτών δεν μπορεί φυσικά να συγκριθεί με εκείνη του «μεγάλου αδερφού» του NCAA, του NBA. Όμως το πάθος, η νεανική ανεμελιά και τρέλα, η όλη ατμόσφαιρα που δημιουργείται εντός των γηπέδων από τους φοιτητές, τις μασκότ και φυσικά τις χορωδίες των κολεγίων είναι κάτι το ιδιαίτερο –και σαν εμπειρία και σαν θέαμα. Ειδικά αυτές οι μπάντες από κάθε campus πολλές φορές κλέβουν την παράσταση, παίζοντας στις διακοπές των αγώνων διασκευές γνωστών τραγουδιών: ακούς από το "Original Prankster" των Offspring και το "Toxic" της Britney Spears, μέχρι το "Thrift Shop" των Macklemore & Ryan Lewis με πνευστά όργανα.
Δεν είναι όμως αυτή η σύνδεση της March Madness (όπως έχει ονομαστεί το τελικό τουρνουά της κολεγιακής αγωνιστικής χρονιάς) με τη μουσική. Ο λόγος του συγκεκριμένου άρθρου είναι το τραγούδι “One Shining Moment”, μια σύνθεση του David Barrett εμπνευσμένη από τις εντυπωσιακές εμφανίσεις του –μετέπειτα θρύλου του παγκόσμιου μπάσκετ– Larry Bird κατά την τελευταία του χρονιά στο πανεπιστήμιο του Indiana State. Οι στίχοι μάλιστα γράφτηκαν σε κάποιο δείπνο επάνω σε χαρτοπετσέτα (εντός 20λέπτου), συμπληρώνοντας έτσι τη γραφικότητα του θέματος. Το τραγούδι έμεινε για χρόνια στην αφάνεια έως ότου, μέσω φίλων και γνωστών, φτάνει στα χέρια του τηλεοπτικού δικτύου CBS, εν αγνοία αρχικά του ίδιου του συνθέτη.
Αποφασίζεται λοιπόν να αποτελέσει υπόκρουση σε ένα μοντάζ από τις καλύτερες στιγμές του Superbowl του 1987 (του τελικού δηλαδή του αμερικάνικου football), που θα προβαλλόταν μετά το τέλος του αγώνα μεταξύ των Denver Broncos και των New York Giants. Όταν όμως η μετάδοση τράβηξε παραπάνω από ότι υπολόγιζαν οι υπεύθυνοι του καναλιού, η προβολή του βίντεο ακυρώθηκε. Ο Barrett, απογοητευμένος, νόμισε ότι η ευκαιρία του είχε χαθεί. Δεν ήξερε όμως ότι το CBS, μη θέλοντας να ξεγράψει το τραγούδι, θα τον έπαιρνε μερικές εβδομάδες μετά να τον ενημερώσει ότι θα το χρησιμοποιούσε σε μιας παρόμοιας λογικής μοντάζ, με στιγμιότυπα από ολόκληρο το τουρνουά της March Madness (της ίδιας χρονιάς). Ο Barrett δέχεται, το βίντεο προβάλλεται και το κολεγιακό τουρνουά αποκτά εν μια νυκτί τον ανεπίσημο ύμνο του. (το τραγούδι ξεκινάει στο 1:43)
{youtube width="480" height="300"}jORAxToS784{/youtube}
27 χρόνια μετά, το "One Shining Moment" έχει πλέον γίνει συνώνυμο με το ετήσιο τέλος της διοργάνωσης. Η απονομή του κυπέλλου στη νικητήρια ομάδα, το κόψιμο των διχτυών, τα κλάματα των ηττημένων και οι αγκαλιές των πρωταθλητών οδηγούν σταθερά στο περιβόητο μοντάζ, μια περίληψη των καλύτερων στιγμών της κάθε χρονιάς. Όπως είναι φυσικό, το κομμάτι έχει ντύσει μουσικά ορισμένες από τις διαχρονικά καλύτερες στιγμές του κολεγιακού μπάσκετ. Π.χ. τα κατορθώματα των Fab Five του Michigan στη σαιζόν 1991-92, στις τάξεις των οποίων συγκαταλέγονταν οι μετέπειτα αστέρες Chris Webber, Jalen Rose και Juwan Howard. Ή το νικητήριο καλάθι του Christian Laettner εναντίον του Kentucky, που έστειλε το Duke στο Final Four εκείνης της χρονιάς –θεωρείται πλέον ως μία από τις καλύτερες στιγμές των αμερικάνικων σπορ. (το τραγούδι ξεκινάει στο 2:27)
{youtube width="480" height="300"}JOeMSn7JCaU{/youtube}
Ή, το 2002, τους πανηγυρισμούς του έφηβου τότε, μετέπειτα πρωταθλητή του ΝΒΑ, Tayshaun Prince αλλά και το κλάμα του παίκτη της χρονιάς Jay Williams: (το τραγούδι ξεκινάει στο 3:48)
{youtube width="480" height="300"}kpUWnIwzmhY{/youtube}
Το "One Shining Moment" πρωτοτραγουδήθηκε από τον ίδιο τον Barrett και είναι η δική του εκδοχή που χρησιμοποιήθηκε από το 1987 μέχρι το 1993, ενώ επανήλθε και για τα έτη 2000, 2001 και 2002. Τη φωνή του έχει επίσης συνεισφέρει ο γνωστός soul τραγουδιστής Teddy Pendergrass από το 1994 μέχρι και το 1999. Στο βίντεο μάλιστα του 1995, εκτός από τους έξαλλους πανηγυρισμούς του έτσι κι αλλιώς παλαβού Rasheed Wallace, βλέπουμε και το ιστορικό game winner του Tyus Edney του UCLA, τον οποίον μετέπειτα είδαμε και στη χώρα μας με τη φανέλα του Ολυμπιακού.
{youtube width="480" height="300"}-56UbEUk2A0{/youtube}
Αλλά και την εκδοχή του 1999 με τα ζήτω-τα-1980s κιθαριστικά σόλο: (το τραγούδι ξεκινάει στο 4:05)
{youtube width="480" height="300"}sGQMIXGDyx4{/youtube}
Η πιο χαρακτηριστική ωστόσο βερσιόν έμελλε να τραγουδηθεί από τον αποβιώσαντα Luther Vandross –ο θρύλος θέλει μάλιστα τη διασκευή του να είναι το τελευταίο κομμάτι που θα ηχογραφούσε ποτέ. Έχει προβληθεί σε όλους τους τελικούς από το 2003 μέχρι σήμερα (πλην μίας μονάχα χρονιάς) και, εκτός του ότι πρόκειται για την καλύτερη εκτέλεση απ' όλες, σίγουρα έχει λάβει και ιδιαίτερη σημασία μετά τον θάνατό του. (στο 1:04 κάνει μια σύντομη εμφάνιση ο Josh Childress)
{youtube width="480" height="300"}aHMDSUec9dg{/youtube}
Στην εκδοχή πάλι του 2008 βλέπουμε την απόλυτη «Cinderella» (όρος για τις χαμηλότερου δυναμικού ομάδες που καταφέρνουν να προχωρήσουν στο τουρνουά αποκλείοντας «βαριά» ονόματα), το Davidson του Stephen Curry, καθώς και το συγκλονιστικό τρίποντο του Mario Chalmers στα μούτρα του Derrick Rose, το οποίο έστειλε τον τελικό στην παράταση όπου και η ομάδα του πήρε τη νίκη.
{youtube width="480" height="300"}W81y0dx1oMQ{/youtube}
Η μοναδική φορά των τελευταίων δέκα χρόνων που δεν προβλήθηκε η εκδοχή του Vandross ήταν και η πιο επεισοδιακή. Το 2010, σε μια προσπάθεια ανανέωσης, το CBS αποφάσισε να το τραγουδήσει η γνωστή από τη συμμετοχή της στο American Idol, Jennifer Hudson. Εκτός όμως από το μοντάζ –που αντί να επικεντρώνεται στα highlights του τουρνουά μοιραζόταν μεταξύ αυτών και πλάνων της ίδιας της τραγουδίστριας– το κοινό είχε πρόβλημα και με την ίδια την ερμηνεία, καθώς η Hudson έδειχνε να ενδιαφέρεται περισσότερο για την επίδειξη της φωνητικής της γκάμας, παρά για τον συναισθηματικό, γήινο χαρακτήρα τον οποίο και πρέσβευε το πρωτότυπο τραγούδι. Μετά τη βραδιά του τελικού επικριτικά άρθρα ξεπετάγονταν από το πουθενά με τίτλους όπως «Το "One Shining Moment" φέτος δεν ήταν και τόσο λαμπερό» ή «Το "One Shining Moment" της Jennifer Hudson υπήρξε καταστροφή», ενώ τα σχόλια στο YouTube δίναν και παίρναν με σύνηθες μότο το «κατέστρεψε τον φετινό τελικό». Έτσι, το CBS ανακοίνωσε πως την επόμενη φορά θα επέστρεφε η φωνή του Luther Vandross, αρνούμενο βέβαια πως αυτό οφειλόταν στις αντιδράσεις. Όπως ήταν φυσικό, κανείς δεν τους πίστεψε, πολλοί πάντως ξεφύσηξαν ανακουφισμένοι.
Το "One Shining Moment" είναι μια σύνθεση με ύφος και χαρακτηριστικά άλλης εποχής, ηχητικά αναχρονιστικό ως αυτόνομο άκουσμα. Είναι επίσης απροκάλυπτα αμερικάνικο, με όλες τις ερμηνείες του όρου –ακόμα και οι φίλοι του κολεγιακού αθλητισμού το χαρακτηρίζουν «cheesy» και «corny». Για τους φίλους πάντως της March Madness δεν μπορεί παρά να αποτελεί αφορμή για ταξίδι σε αναμνήσεις και έντονες συγκινήσεις. Τελικά, μια χρονιά χωρίς αυτό (έστω και στη νερωμένη εκδοχή της Hudson) σίγουρα θα φάνταζε πιο άδεια για τους φίλους του τουρνουά.
