Πολλά μυστήρια πράγματα συμβαίνουν στο χώρο της ελεύθερης ραδιοφωνίας τις τελευταίες ήμερες στο χώρο της Αττικής. To Avopolis έστω και καθυστερημένα οφείλει πρώτα στους αναγνώστες του και δεύτερον στον εαυτό του να σχολιάσει την κατάσταση που κυριολεκτικά μας συνέβη απρόοπτα πιάνοντας μας στον ύπνο. Υπάρχει βέβαια και ένας άλλος παράγοντας, που έχει να κάνει με τα διαδικαστικά του περιοδικού μιας και περνά μία καινούργια φάση τόσο γραφιστικά όσο και ουσιαστικά που δυσχαιρένει το έργο όλων μας. Αλλά αυτά δεν ενδιαφέρουν.
Αυτό που ενδιαφέρει είναι το τι μέλλει γεννέσθαι στο ραδιοφωνικό χώρο. Για να κοιτάξει όμως κάποιος το μέλλον , πρέπει να αναλογιστεί το παρελθόν και η κατάσταση όπως εξελίχθηκε δεν βοηθά κανένα στο να κατανοήσει το λόγο για την μυστικότητα, την φασιστική αυστηρότητα και την εφαρμογή ενός διατάγματος που ήλθε από το πουθενά. Είναι αλήθεια ότι χρησιμοποιούνται βαρύγδουποι όροι όπως «φασισμός» και άλλα παρεμφερή, αλλά το σύνολο των γεγονότων τέτοιες λέξεις φέρνουν στο μυαλό του κόσμου και δη των άμεσα ενδιαφερόμενων (π.χ. εργαζόμενοι στα ραδιόφωνα). Η ούσια βέβαια όπως και να το δει κάποιος , είναι ότι εκατοντάδες άνθρωποι δεν εργάζονται και χιλιάδες άλλοι δεν απολαμβάνουν ένα από τα πιο όμορφα δικαιώματά τους. Το ελευθερο ραδιόφωνο περνά στιγμές κρίσης με απείρου κάλλους γεγονότα να συμβαίνουν, χωρίς να υπάρχει έστω και ένας σώφρων άνθρωπος να δηλώνει ποιος φταίει και γιατί. Διαβάσαμε στις εφημερίδες και είδαμε στην τηλεόραση αρκετά ρεπορτάζ. Ακούσαμε στελέχη της κυβέρνησης να κάνουν τον «Κινέζο» και μας έπεφταν τα τηλεκοντρόλ από τα χέρια. Σήμερα δε, (Πέμπτη 29 Μαρτίου), διάβασαμε ότι η εφαρμογή της απόφασης (η διακοπή της παροχής του ρεύματος) πραγματοποιήθηκε πριν ακόμα υπογραφούν τα πρακτικά εκείνης της συνεδρίασης. Αυτό ήταν όντως καταπληκτικό.
Ακόμα όμως πιο καταπληκτικές είναι οι κινήσεις διαφόρων σφραγισμένων σταθμών που απηυδισμένοι από τη κατάσταση, έστησαν κεραίες στις ταράτσες των κτιρίων που στεγάζονται και εκπέμπουν πλέον παράνομα αλλά με το χαμόγελο στο στόμα. Φυσικά τίποτα από όλα αυτά δεν είναι για γέλια. Και σε αυτές τις τρεις ημέρες που συμβαίνουν αυτά τα ωραία, δεν ξέρουμε που πραγματικά να γελάσουμε και που να εξοργιστούμε. Στην αρχή μάλιστα της κρίσης, μόνο ένας τηλεοπτικός σταθμός είχε ξεσηκωθεί και διαμαρτυρόταν (το έφτασε στο άλλο άκρο, αλλά από το τίποτα αρκεί και αυτό) ενώ οι υπόλοιποι θαρρείς πως κοιμόντουσαν. Αν το έκαναν εθελοντικά, φυσικά και δεν συζητάμε. Δεν είναι τυφλός ο δημοσιογράφος. Ζει μέσα στα γεγονότα και κάποια μεγάλα κεφάλια αποφασίζουν πότε θίγονται τα συμφέροντα τους και πότε όχι. Το τι ακριβώς «παίζεται» ίσως να μην το μάθουμε, αλλά ποιός μπορεί πλέον να είναι ο σεβασμός μας σε αυτούς που εθελοτυφλούν και νομίζουν ότι μας πείθουν ότι όλα πάνε καλά.
Δεν ακούω γενικά ραδιόφωνο. Στο σπίτι ποτέ, στο αυτοκίνητο σπάνια. Σήμερα όμως έκανα το zapping και ο στατικός θόρυβος ακούστηκε σαν να μου είχαν κλέψει κάτι παλιό και αγαπημένο. Φαντάζομαι πως θα αισθάνεσθε όλοι εσείς που ζείτε με το ραδιόφωνο και πόσο εξοργισμένοι θα είναι οι εργαζόμενοι. Η κυβέρνηση έχει να τους προτείνει να πάνε μία βόλτα να δουν το νέο αεροδρόμιο. Για δύο λόγους. Πρώτον για να δουν πόσο ωραίο είναι και δεύτερον για να δουν από κοντά την αιτία όλου αυτού του κακού. Πολύ φοβάμαι ότι ακόμα δεν είδαμε τίποτα.
