Φτάνοντας στο τρίτο και τελευταίο μέρος του αφιερώματος, ένα συμπέρασμα που βγαίνει είναι η πληθώρα ντοκιμαντέρ που ασχολούνται με το Metal γενικότερα και καταλήγουν να μην έχουν κάτι ουσιαστικό να προσφέρουν αν έχεις δει πάνω από 2-3 παρόμοιας θεματολογίας, και η έλλειψη ντοκιμαντέρ που να εστιάζουν σε συγκεκριμένα υποείδη, πέρα από το Black που καταλαμβάνει τη μερίδα του λέοντος, με το Thrash και Death να μην έχουν ουσιαστικό παράπονο.
Διαβάστε το pt1: 1989-1999 εδώ
και το pt2 2000-2007 εδώ
και πατάτε πάνω στους τίτλους για trailer και τα σχετικά.
Το πρωτοποριακό σε αυτό το ντοκιμαντέρ είναι ότι ήρθε σε μια περίοδο που το συγκρότημα βρισκόταν πολύ κοντά στο πάτο από κάθε άποψη: οικονομική, ψυχολογική, αλλά και συνθετική. Καιρός ήταν να δούμε και μια ιστορία που δεν εστιάζει στα χρυσά χρόνια ενός συγκροτήματος, αλλά σε αυτά που ακολουθούν μετά την επιτυχία, και τους ανθρώπους που επέλεξαν να αφιερώσουν τη ζωή τους στη μουσική, αλλά τελικά δεν τα κατάφεραν. Για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς βέβαια, οι ANVIL έχουν δεκαετίες ολόκληρες να κυκλοφορήσουν κάτι πραγματικά καλό, και αυτός είναι ένας πολύ σημαντικός λόγος για να ξεχαστείς σαν συγκρότημα. Από την άλλη βέβαια πόσα και πόσα συγκροτήματα δεν γεύονται τους καρπούς των πρώτων επιτυχημένων τους δίσκων, με τις μετέπειτα δουλειές τους να κινούνται στη μετριότητα. Η ιστορία πάντως που θα παρακολουθήσετε είναι άκρως συγκινητική, και το κυριότερο δεν απευθύνεται μόνο σε φίλους του συγκροτήματος. Μετά από αυτό το ντοκιμαντέρ η δημοτικότητα των ANVIL ανέβηκε αισθητά, αλλά εάν δεν συνοδευτεί από καλές κυκλοφορίες δεν θα κρατήσει ούτε αυτή τη φορά…
Ακόμα ένα από τα πολλά black metal ντοκιμαντέρ που εστιάζει περισσότερο στην ιδεολογία που κρύβεται πίσω από αυτό, και πολύ λιγότερο στην μουσική. Θα ψάξει λίγο τις ρίζες του και τους πρωτεργάτες, αλλά μετά από μια ιστορική ανασκόπηση στον προ χιλιετίας βίαιο εκχριστιανισμό της Σκανδιναβίας θα δικαιολογήσει εν μέρει το μίσος που τρέφει η συγκεκριμένη σκηνή προς την οργανωμένη θρησκεία. Δεν μπορεί να λείψει φυσικά και η αναφορά στις γνωστές δολοφονίες-αυτοκτονίες, καψίματα εκκλησιών και βεβηλώσεις τάφων, αλλά μεγαλύτερη βαρύτητα δίνεται στις συνεντεύξεις που παραχωρούν εξέχοντα μέλη του κινήματος διατυπώνοντας την προσωπική τους άποψη γύρω από αυτό. Α, να μην ξεχάσουμε και το καλαμπουράκι με το Christian black metal για να σπάσει η μαυρίλα… Απολαυστικότατο.
Black Metal - The Norwegian Legacy (2008)
Ακόμα ένα ντοκιμαντέρ του Bill Zebub, και αυτή τη φορά ασχολείται με το Black Metal (προφανώς, για όποιον διάβασε τον τίτλο). Εντύπωση μου έκανε η απουσία, πολλών τουλάχιστον, από τις χαρακτηριστικές χαζές και εκτός θέματος ερωτήσεις του, αλλά ο τρόπος που προσεγγίζει το θέμα του για ακόμα μια φορά δεν έχει ιδιαίτερη συνοχή. Μπόλικοι και οι μουσικοί που συμμετέχουν (ACHERON, ENSLAVED, DARK FUNERAL, NAGLFAR, ROTTING CHRIST, BLOODTHORN, DIMMU BORGIR, ULVER, IMPALED NAZARENE, BELPHEGOR μεταξύ άλλων). Πολλές από τις συνεντεύξεις του τις έχει χρησιμοποιήσει και στα προηγούμενα (ή και στα επόμενα, δεν θυμάμαι με ποια σειρά) ντοκιμαντέρ που έχει κάνει, κάτι που εν μέρει εξηγεί και την άκυρη παρουσία από μπάντες όπως οι FINNTROLL και TURISAS. Έχοντας την πιο πολυφορεμένη θεματολογία, δεν υπάρχει κάποιος λόγος να το προτιμήσετε σε σχέση με τα υπόλοιπα του είδους.
Until the Light Takes Us (2008)
Το συγκεκριμένο Black metal ντοκιμαντέρ περιστρέφεται, όπως τα περισσότερα του είδους, γύρω από την ιδεολογία του πυρήνα των μουσικών που το απαρτίζουν. Ο Fenriz (DARKTHRONE) είναι ο άνθρωπος που θα ακούσουμε περισσότερο απ’ όλους, και όσο και αν είναι απόλαυση να ακούς το συγκεκριμένο άτομο να μιλάει ακόμα και για τα πιο απλά πράγματα, από ένα σημείο και έπειτα το ντοκιμαντέρ big brother-ίζει. Έχει όμως και πολύ Varg Vikernes (BURZUM) που μεταξύ πολλών άκρως ενδιαφέροντων πληροφοριών για τις περίφημες αρχές των 90’s, εξιστορεί και λεπτομερώς το φόνο που έκανε. Φυσικά όλες αυτές οι ιστορίες που θα ακούσουμε διανθίζονται από σχόλια εξεχόντων μελών της σκηνής όπως οι Hellhammer, Frost, Abbath, Demanaz και Faust (έτσι, μόνο ψευδώνυμα).
Ουσιαστικά πρόκειται για το sequel του “Head bangers Journey”, με τη θεματολογία να παίρνει ένα διαφορετικό μονοπάτι και να εστιάζει στο τι σημαίνει αυτή η μουσική για ανθρώπους που ζουν σε καταστάσεις πολύ διαφορετικές από αυτές του μέσου ευρωπαίου ή αμερικάνου μεταλά. Ταξιδεύοντας σε χώρες όπως Βραζιλία, Ιαπωνία, Ινδία, Κίνα, Ινδονησία και Ισραήλ (Ιράν δεν κατάφερε να πάει και σαν εναλλακτική επισκέφτηκε το Ντουμπάι) διαπιστώνεις ότι ακόμα και στα πιο απίθανα μέρη μπορείς να συναντήσεις αυτή τη μουσική, με την κουλτούρα που τη συνοδεύει, να έχει ακολουθήσει, αλλά να προσαρμόζεται κάθε φορά στους τόσο διαφορετικούς πολιτισμούς. Θα ακούσετε μουσικούς να μιλάνε για τα ταξίδια και τις εμπειρίες τους στις συγκεκριμένες χώρες (IRON MAIDEN, SLAYER, METALLICA, NAPALM DEATH) καθώς και γνωστούς μουσικούς που ζουν ή μεγάλωσαν σε αυτές (SEPULTURA, ANGRA, ORPHAND LAND, FRIEDMAN), αλλά το ζουμί είναι στις συνεντεύξεις των τοπικών άγνωστων συγκροτημάτων και φυσικά στους οπαδούς. Από τα καλύτερα ντοκιμαντέρ για τη μουσική που αγαπάμε.
PromisedLandOfHeavyMetal (2008)
Η γη της επαγγελίας εδώ είναι η Φιλανδία. Οπότε ο δημιουργός αυτού του ντοκιμαντέρ ξεκινάει τη περιήγησή του από τις πρώτες underground μπάντες της χώρας μέχρι τις επιτυχημένες του σήμερα. Βέβαια, εκτός από συνεντεύξεις σε πολλές τοπικές μπάντες, γνωστές (H.I.M, LORDI, SONATA ARCTICA, NIGHTWISH) ή άγνωστες, αλλά και μερικές ξένες (ENTOMBED, DIMMU BORGIR, KILLSWITCH ENGAGE, CARCASS), το ζητούμενο του ντοκιμαντέρ είναι να μας δείξει πως το Metal εκεί δεν αποτελεί ταμπού για την κοινωνία, από την οποία έχει αφομοιωθεί ως ένα υγιές υποσύνολό της. Αυτό γίνεται απολύτως κατανοητό με συνεντεύξεις από οπαδούς, τοπικούς παράγοντες, ψυχίατρο, μέχρι έναν Heavy Metal ιερέα και τη πρόεδρο(!!) της χώρας. Το αποτέλεσμα όμως, παρ’ ότι ενδιαφέρον λόγω περιεχομένου, καταλήγει ψιλοβαρετό, αφού ο δημιουργός-δημοσιογράφος ενώ βρίσκεται στα σωστά μέρη δεν ξέρει τι να ρωτήσει…
Working Class Rock Star (2008)
Βασικό μέλημα του συγκεκριμένου ντοκιμαντέρ είναι να μας δείξει ότι ο όρος rock star έτσι όπως τον ξέραμε στη δεκαετία του 80 είναι πλέον νεκρός. Ακόμα και συγκροτήματα με μια κάποια αναγνωρισιμότητα δυσκολεύονται να βγάλουν τα προς το ζην. Το ντοκιμαντέρ εστιάζει σε τρία καναδικά συγκροτήματα (BLOODSHOTEYE, TUB RING, 3 MILE SCREAM) και στον «αγώνα» τους να τα βγάλουν πέρα στην καθημερινότητά τους, χωρίς να παρατήσουν το όνειρό τους. Θα βρείτε επίσης και συνεντεύξεις σε γνωστότερα ονόματα όπως οι GWAR, LAMB OF GOD και STAPPING YOUNG LAD. Προσωπικά δεν βρήκα κάτι να μου κρατήσει το ενδιαφέρον, αφού αυτή είναι μια κατάσταση που πρέπει να είναι λίγο πολύ γνωστή σε οποιονδήποτε δεν ασχολείται επιφανειακά και μόνο με αυτή τη μουσική.
Εδώ έχουμε ένα ντοκιμαντέρ για το sludge-stoner rock, με το ταξίδι όπως επιβάλλεται να αρχίζει από το 70’s rock (αν και το περνάει γρηγορότερα απ’ ότι θα ήθελα, αναμενόμενο βέβαια αφού εκτελεί χρέη εισαγωγής). Απαντήσεις σε φιλοσοφικά ερωτήματα τύπου τι θεωρείτε heavy μουσική, πως οριοθετείται το doom, stoner, Desert rock ή όπως αλλιώς θέλετε να το ονομάσετε, ενδοσκοπικές ματιές από καλλιτέχνες (ACID KING, ACROSS THE RIVER, THE ATOMIC BITCHWAX, BARDO POND, BRANT BJORK, COMETS ON FIRE, DEAD MEADOW, EARTHLESS, FATSO JETSON, HIGH ON FIRE, KYUSS, MAMMATUS, NEBULA, THE OBSESSED, OM, PEARLS AND BRASS, PENTAGRAM, SAINT VITUS, SLEEP, SUNN O)))), αλλά και μουσικολογικές αναλύσεις, συνθέτουν ένα από τα πληρέστερα ντοκιμαντέρ του αφιερώματος, ιδανικό τόσο για πρωτάρηδες, όσο και για οπαδούς, με το επιπλέον πλεονέκτημα να είναι το μόνο (αν δεν κάνω λάθος) που ασχολείται αποκλειστικά με το συγκεκριμένο είδος, και αν συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι μιλάμε για ένα underground κίνημα στην ουσία, τότε ανεβαίνει ακόμα περισσότερο στην εκτίμησή μας.
Iron Maiden and the New Wave of British Heavy Metal (2008)
Όπως φαντάζομαι μαντέψατε από τον τίτλο του, το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ προσπαθεί να μας δώσει μια εικόνα του N.W.O.B.H.M. κινήματος μέσα από τη ματιά ανθρώπων που το έζησαν από πρώτο χέρι, είτε αυτοί είναι μουσικοί (Paul Di’anno και Dennis Stratton (IRON MAIDEN), Brian Tatler (DIAMOND HEAD), Thunderstick (SAMSON), Rob Weir (TYGERS OF PAN TANG), Tino & Chris Troy (PRAYING MANTIS) και GIRLSCHOOL είτε δημοσιογράφοι. Όπως γίνεται φανερό από τον τίτλο, οι IRON MAIDEN είναι το συγκρότημα στο οποίο γίνονται οι περισσότερες αναφορές, με τα γνωστότερα του κινήματος να ακολουθούν. Σίγουρα θα προτιμούσα περισσότερες αναφορές σε λιγότερο γνωστά ονόματα της εποχής, αλλά αυτό θα ξέφευγε κάπως από το βασικό στόχο του ντοκιμαντέρ ο οποίος είναι σου δώσει μια σαφή εικόνα της εποχής και όχι να σου παρουσιάσει τους πραγματικά πολλούς κρυμμένους θησαυρούς του κινήματος. Τελικά τον πετυχαίνει το στόχο του, με ένα χορταστικό και καλοπαρουσιασμένο αποτέλεσμα.
Celtic Frost "A Dying God" (2008)
Οι CELTIC FROST είναι ίσως το μεγαλύτερο metal συγκρότημα από την Ελβετία και σαν αποτέλεσμα αυτού έρχεται το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ να κάνει την πρεμιέρα του σε κρατικό κανάλι. Εξωπραγματικό; Μάλλον όχι για μια χώρα που έβγαλε τον τεράστιο Giger και τον εκτίμησε δεόντως (ο οποίος κάνει και ένα σύντομο πέρασμα). Πως σας φαίνεται ότι είχαν προβολή στα κανάλια από το 1985 όπως διαπιστώνουμε εδώ; Στο δια ταύτα όμως: θα παρακολουθήσετε το group κατά τη διάρκεια της περιοδείας τους για το "Monotheist" σε Ευρώπη, Αμερική και Ιαπωνία. Κατά τα’ άλλα ξέρετε, συνεντεύξεις, παρασκήνια και πλάνα από συναυλίες. Λουκούμι για φανατικούς, και όχι μόνο, οπαδούς. Να πούμε βέβαια ότι λίγο καιρό μετά το ντοκιμαντέρ διαλύθηκαν…
Το Metal Retardation είναι δημιούργημα ενός δημοσιογράφου ονόματι Bill Zebub, ο οποίος με τις «ιδιαίτερες» και απρόβλεπτες ερωτήσεις που κάνει στους μουσικούς τους προκαλεί είτε εκνευρισμό είτε γέλιο. Όπως και να χει όμως το αποτέλεσμα λειτουργεί θετικά για τον θεατή, αν και δεν βγάζουν όλες οι συνεντεύξεις το ίδιο γέλιο, με το αποτέλεσμα να καταντάει συχνά κουραστικό με αρκετή ώρα ανουσιότητας. Εάν κρατάγαμε ένα τεταρτάκι από τη συνολική διάρκεια θα είχαμε ένα πολύ πιο ευχάριστο αποτέλεσμα.
Pagan Music A Documentary (2009)
Γνωρίζοντας ότι δημιουργός του συγκεκριμένου ντοκιμαντέρ είναι (πάλι) ο Bill Zebub, πρέπει να γνωρίζετε εκ των προτέρων ότι δεν θα παρακολουθήσετε ένα ντοκιμαντέρ που θα εστιάζει στην ιστορία του Pagan όπως μας παραπλανεί ο τίτλος του, αλλά πρόκειται για ένα συνονθύλευμα ασύνδετων μεταξύ τους συνεντεύξεων από μπάντες του είδους (KORPIKLAANI, PRIMORDIAL, FINNTROLL, ENSIFERUM, LEAVES EYES, TURISAS, TYR) οι οποίες απαντούν στις περίεργες ερωτήσεις του δημιουργού με κυρίαρχο σκοπό το γέλιο και όχι την ουσία του Pagan Metal σαν είδος. Η προχειρότητα του φαίνεται άλλωστε και από το γεγονός ότι μερικές συνεντεύξεις είναι leftovers από το Metal Retardation του ίδιου δημιουργού. Σαν κερασάκι σε μια ήδη αποτυχημένη τούρτα μπαίνουν τα πολλά και μεγάλα σε διάρκεια live χειρίστης ποιότητας αποσπάσματα. Οι δύο ώρες είναι ιδιαιτέρως πολλές για ένα ντοκιμαντέρ που στην ουσία δεν λέει τίποτα. Και αυτά που λέει τα έχει ήδη πει στο Metal Retardation.
Οι IRON MAIDEN είναι το μόνο συγκρότημα που χρησιμοποιεί το προσωπικό του, ειδικά διαμορφωμένο αεροπλάνο (το Ed Force One) για τις περιοδείες τους. Η περιοδεία “Somewhere Back in Time World Tour” του 2008 ήταν η πρώτη τους απόπειρα και αποφάσισαν το πρώτο της σκέλος να αποτελέσει το θέμα του συγκεκριμένου ντοκιμαντέρ. Συνεντεύξεις με μέλη του συγκροτήματος, του road crew καθώς φυσικά και οπαδών (θεούλης ο ιερέας με τα 162 MAIDEN tattoo) μας δίνουν μια πολύ ωραία εικόνα της περιοδείας που τους επέτρεψε να επισκεφτούν και μέρη για πρώτη φορά. Μην περιμένετε φυσικά την κάμερα να διεισδύει σε πολύ προσωπικές στιγμές του συγκροτήματος, θα βρείτε όμως πολλές μικρές λεπτομέρειες που θα μεγαλώσουν την εκτίμησή σας για το συγκρότημα. Λουκούμι για τους οπαδούς.
Japanese Extreme Metal the Documentary (2009)
Διαβάσατε συχνά παραπάνω για ντοκιμαντέρ που με την έλλειψη εστίασης σε συγκεκριμένο θέμα αδυνατούν να το καλύψουν σε ικανοποιητικό βαθμό καταλήγοντας πολλά από αυτά να φαίνονται τα ίδια. Το συγκεκριμένο όμως σίγουρα ξεχωρίζει σε αυτόν τον τομέα αφού ασχολείται αποκλειστικά με τη Γιαπωνέζικη ακραία σκηνή. Μπορεί προσωπικά να μην με συγκινεί το συγκεκριμένο είδος γενικότερα, αλλά είμαι σίγουρος ότι για έναν οπαδό του είδους θα έχει πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον, αφού εκτός από συνεντεύξεις μπαντών και δισκογραφικών (τοπικών πάντα) υπάρχουν και αρκετά μουσικά video ώστε να πάρεις και μια ιδέα για συγκροτήματα, που δύσκολα θα έφταναν στα αυτιά σου υπό διαφορετικές συνθήκες.
Εδώ έχουμε ένα ντοκιμαντέρ για το Heavy Metal στη Βραζιλία. Δυστυχώς δεν είναι στα αγγλικά, και δεν μπόρεσα να βρω πουθενά υπότιτλους, οπότε δεν έχω τίποτα το ιδιαίτερο να πω. Κρίμα γιατί φαίνεται αρκετά ενδιαφέρον.
Το ταξίδι εδώ αρχίζει από τις ρίζες αυτού που σήμερα ονομάζουμε Heavy Metal. Εννοείται πως τα θεμέλια μπήκαν στη Μεγάλη Βρετανία, άρα εκεί είναι και το μέρος που εστιάζει το ντοκιμαντέρ, με μια απλή αναφορά σε μπάντες από την απέναντι πλευρά του Ατλαντικού. Πολλοί και μεγάλοι οι συνεντευξιαζόμενοι (Lemmy, Iommi, Dickinson, Tatler, Halford, Gillan, Ward, Butler, Ozzy και πολλοί ακόμα) με τον καθένα να έχει μια ελαφρώς διαφορετική στιγμή ή μουσικό ως σημείο αναφοράς για τον πρώτο σπόρο που φυτεύτηκε. Έτσι λοιπόν η αναδρομή ξεκινά κάπου στις αρχές των 60’s για να φτάσει μέχρι το1983 και την γιγάντωση των IRON MAIDEN και του Heavy Metal μαζί τους.
Black Metal THE MUSIC OF SATAN (2010)
Ο Bill Zebub έχει κάνει αρκετά ντοκιμαντέρ τα τελευταία χρόνια, με το συγκεκριμένο να ακολουθεί τα χνάρια του Metal Retardation (από το οποίο έχει πάρει και πολλές σκηνές). Αντί για ακόμα ένα κλασικό Black Metal ντοκιμαντέρ, έχουμε μια προσπάθεια ενσωμάτωσης του παράγοντα χιούμορ σε έναν συχνά σοβαροφανή χώρο, η οποία μέσα από παράξενες και ασυνήθιστες ερωτήσεις στέφεται με επιτυχία, από τη στιγμή που σχεδόν όλοι οι συνεντευξιαζόμενοι ανταποκρίνονται θετικά. Αν και τραβάει σε ώρα παραπάνω απ’ ότι χρειάζεται, έχει τις στιγμές του. Ευχάριστο, αλλά σίγουρα όχι απαραίτητο.
Από τους δημιουργού του Heavy Metal Parking A Lot έρχεται το Heavy Metal Picnic, με την υπόθεση να παραμένει χοντρικά η ίδια, με μεταλάδες της εποχής (κάπου στα μέσα των 80’s είναι γυρισμένο) να «γλεντάνε» σε μια φάρμα οπού λαμβάνει χώρα ένα πάρτι γεμάτο ευτράπελα. Δεν μπόρεσα να βρω κάπου το ντοκιμαντέρ, οπότε δεν έχω τίποτα ενδιαφέρον να προσθέσω, πέραν της βασικής υπόθεσης.
Death Metal: Are We Watching You Die? (2010)
Ορίστε ένα ντοκιμαντέρ που απευθύνεται πρωτίστως σε αυτούς που είναι ήδη οπαδοί και ύστερα σε όσους ψάχνουν μια περίληψη ή εισαγωγή στο Death Metal. Όπως είναι αναμενόμενο αρκετοί και σημαντικοί μουσικοί του είδους από όλα τα παρακλάδια του παρελαύνουν από εδώ, καθώς βέβαια και αρκετοί από το Black Metal στρατόπεδο. Πολλά τα θέματα που παρουσιάζονται, με αυστηρά προσωπικές τοποθετήσεις, χωρίς να δίνεται συγκεκριμένο μονοπάτι από τους δημιουργούς του ντοκιμαντέρ. Μπορεί τέτοιου είδους ντοκιμαντέρ με συγκεκριμένο target group να αγγίζουν μικρότερο κοινό, αλλά σίγουρα υπερτερούν στην ουσία σε σχέση με άλλα γενικού ενδιαφέροντος.
Heavy Metal Thunder - The Movie (2010)
Όπως γίνεται άμεσα αντιληπτό από τον τίτλο του, βλέποντας το ντοκιμαντέρ θα κάνετε μια βουτιά στην ιστορία ενός από τα σημαντικότερα συγκροτήματα που έχει να επιδείξει το Heavy Metal: τους SAXON. Το τι να περιμένετε δεν αποτελεί μυστήριο: συνεντεύξεις πρώην και νυν μελών του συγκροτήματος, καθώς και παρέλαση γνωστών ονομάτων όπως οι Lars Ulrich, Lemmy, ‘Fast’ Eddie Clarke, Phil Campbell, Mikkey Dee, Harvey Goldsmith, Danko Jones, Doro Pesch μεταξύ πολλών άλλων. Φυσικά δεν λείπει το σπάνιο και ακυκλοφόρητο υλικό από συναυλίες. Απλά τα πράγματα, αν η γοητεία που ασκούν επάνω σας οι SAXON δεν έχει ξεθωριάσει (δεν βλέπω το λόγο για κάτι τέτοιο), θα το ευχαριστηθείτε.
Η πρώτη σειρά ντοκιμαντέρ που καταπιάνεται αποκλειστικά με το heavy metal και η μοναδική μέχρι σήμερα. Παρά τα αρκετά του επεισόδια, δεν ασχολείται καθόλου με το underground (ανεξαρτήτως είδους), σημαντικότατο κομμάτι της ιστορίας αλλά και ένας από τους σημαντικότερους λόγους που αυτή η μουσική παραμένει «ζωντανή». Γενικά δεν θα ακούσετε κάτι που δεν έχετε ακούσει στο παρελθόν (υποθέτοντας ότι έχετε δει αρκετά άλλα παρόμοιου τύπου ντοκιμαντέρ), αλλά είναι μια όμορφη, φιλόδοξη και αρκετά επιτυχημένη προσπάθεια να ρίξει μια ματιά σε όλο το φάσμα του heavy metal. Παρ’ όλα αυτά ο δημιουργός της σειράς (και γνωστός από αρκετά άλλα ντοκιμαντέρ των τελευταίων ετών, Sam Dunn) κάνει σχεδόν πάντα επιφανειακή και εγκυκλοπαιδική προσέγγιση, σε τομείς που θα ταίριαζε μια περισσότερο οπαδική προσέγγιση, που θα οδηγούσε φυσικά σε πληροφορίες πέρα των τετριμμένων και όπως γίνεται αντιληπτό αφήνει έξω αρκετά υπο-είδη.
1.PreMetal
Ψιλοανούσιο αυτό το πρώτο επεισόδιο, αφού η προέλευση του metal θα μπορούσε να εντοπιστεί στα blues, στη jazz στη κλασική μουσική…. Παντού εν ολίγοις. Κάτι τέτοιο παρουσιάζεται και εδώ.
2.Early Metal Part.1 U.S. Division
Η αναζήτηση για τις ρίζες του Heavy Metal γίνεται αυτή τη φορά στην Αμερική, σε συγκροτήματα και μουσικούς που είναι άρρητα συνδεδεμένοι με αυτό, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο (Ted Nugent, The Amboy Dukes, The Frost, Iggy & The Stooges, MC5)
3.Early Metal Part.2 U.K. Division
Ακριβώς ότι ισχύει και με το από πάνω, απλά με την συγγένεια να γίνεται ακόμα στενότερη. Μερικά από τα συγκροτήματα που συναντάμε εδώ είναι: The Beatles, Led Zeppelin, Deep Purple, and of course Black Sabbath και Judas Priest. Είπαμε, τα τετριμμένα…
4.New Wave Of British Heavy Metal
Υπερβολικά πολύ punk και οριοθέτηση του ιδιώματος αποκλειστικά από την πορεία των Maiden. Φυσικά δεν παραλείπει να αναφέρει και τα υπόλοιπα γνωστά συγκροτήματα του είδους (Motorhead, Diamond Head, Tygers of Pan Tang, Angel Witch, Raven και Praying Mantis). Πως καταφέρνει και περνάει στο glam και καταλήγει στους Metallica μην με ρωτάτε. Πάντως κάποια στιγμή θα ήθελα να δω ένα ντοκιμαντέρ που να εστιάζει στο N.W.O.B.H.M. και να επιχειρεί μια βουτιά στους ανυπολόγιστης αξίας θησαυρούς που κρύβει.
5.Glam Metal
Ξεκαθαρίζοντας από την αρχή ότι ποτέ δεν είδε με καλό μάτι το συγκεκριμένο ιδίωμα, αφήνει τους πρωταγωνιστές του L.A. να διηγηθούν την ιστορία. Μερικά ονόματα που θα ακούσετε να μιλάνε είναι οι Vince Neil, Michael Anthony, Slash και ο … Scott Ian (εντάξει, έχει λόγο που υπάρχει εδώ).
6.ThrashMetal
Όταν το new wave πέρασε τον Ατλαντικό, ασχήμυνε, βρώμησε και αγρίεψε. Κάπως έτσι γεννήθηκε το Thrash. Ξέρετε τι θα δείτε εδώ οπότε φορέστε τη ζώνη με τις σφαίρες και πιείτε τη μπυρίτσα σας. Όμως μην ξεχνιόμαστε, το γερμανικό Thrash δεν θα έπρεπε να περνάει τόσο στο ντούκου…
7.Grunge
Όχι μόνο δεν έχει λόγο ύπαρξης σε αυτή τη σειρά (ειδικά από τη στιγμή που υπάρχουν εξαιρετικά πολλές πτυχές που δεν έχει αγγίξει) αλλά αναλώνεται σε μια αναζήτηση με σκοπό να βρει λόγους ώστε να θεωρήσει το grunge μέρος του heavy metal. Ε, όσο και αν πιστεύει πως τους βρίσκει, δεν είναι μέρος του. Το αν σου αρέσει ή όχι δεν έχει καμία σημασία.
8.NuMetal
Αν υποθέσουμε ότι σε οποιοδήποτε άλλο υποείδος επιστράτευα έστω και μια στοιχειώδη αντικειμενικότητα, εδώ μου είναι εξαιρετικά δύσκολο αφού αδυνατώ να βρω έστω και μια μπάντα που να με αγγίζει έστω και ελάχιστα (και δεν μιλάω για τα συγκροτήματα προάγγελους του είδους). Τέλος πάντων, όσο βαρετό και αν ήταν για μένα, ακούστε τις σκέψεις συγκροτημάτων όπως οι Korn, Deftones, Rage Against The Machine, Limp Bizkit, Linkin Park και Disturbed, για ένα είδος του οποίου έσβησε γρήγορα η φλόγα, για το άναμμα τις οποίας ηθικοί αυτουργοί θα μπορούσαν να θεωρηθούν οι Pantera, Sepultura και Anthrax.
9.ShockRock
Όπως καταλαβαίνετε εδώ δεν ασχολούμαστε με την μουσική αλλά με τον παράγοντα του θεάματος και της ιδιότητας που έχει να προκαλεί αυτή η μουσική. Ξεκινώντας την παρουσίασή του από τα freak-shows με ανθρώπους τέρατα φτάνουμε στους Screamin’ Jay Hawkins και Arthur Brown για να περάσουμε στους Alice Cooper, KISS, Venom και Mercyful Fate που ο καθένας με το δικό του τρόπο το 1980 κατάφερε να προκαλέσει. Marilyn Manson, Sklipnot και Ramstein αποτελούν τη τελευταία γενιά. Το συμπέρασμα βέβαια είναι σωστό, πλέον δύσκολα κάποιος μπορεί να σοκάρει, απλά ψυχαγωγεί.
10.PowerMetal
Κατ’ αρχήν, για ακόμα μια φορά επιβεβαιώνεται το γεγονός ότι ο Sam Dunn (δημιουργός είπαμε αυτής της σειράς) είναι ψιλοάσχετος με το αντικείμενο. Εκτός του ότι πολλές μπερδεύει το Epic με το Power, το επεισόδια ασχολείται αποκλειστικά με το ευρωπαϊκό Power. Επίσης, αυτό με τις ρίζες έχει παραγίνει. Σε πόσα ακόμα επεισόδιά του θα ακούσουμε για τους RAINBOW, PRIEST, SCORPIONS και MAIDEN; Φυσικά υπάρχουν και συνεντεύξεις από BLIND GUARDIAN, HAMMERFALL, HELLOWEEN, NIGHTWISH, KAMELOT, Malmsteen και DRAGONFORCE. Γενικά ελλιπέστατο, με αδυναμία να επικεντρωθεί στο στόχο του. Προσπερνάμε τάχιστα.
11.Progressive Metal
Όπως πάντα η «αναζήτηση» αρχίζει από τις ρίζες, που φυσικά μετουσιώνονται στο Progressive Rock και πιο συγκεκριμένα σε συγκροτήματα όπως οι GENESIS, YES, KING KRIMSON, και RUSH (που παίρνουν με διαφορά το μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας, καθώς είναι συμπατριώτες του Dunn, αν και αυτό δεν σημαίνει πως δεν το αξίζουν) που συνεντευξιάζονται εδώ. Από κει και πέρα, όταν αποφασίζει να ασχοληθεί και με το Progressive Metal, γίνεται όπως πάντα με τα κλασικά ονόματα: QUEENSRYCHE και DREAM THEATER. Τελειώνει με τα επίσης γνωστότερα (και επιδραστικότερα είναι η αλήθεια) ονόματα της εποχής μας, όπως οι TOOL, MASTODON και MESHUGGAH.
Η αλήθεια είναι ότι ο Sam Dunn ξέρει να κάνει ένα ντοκιμαντέρ ενδιαφέρον. Από τη στιγμή όμως που η συγκεκριμένη σειρά (όπως και τα περισσότερα από τα ντοκιμαντέρ του) αφορά κυρίως ανθρώπους που είναι είδη εξοικειωμένοι με το αντικείμενο, η εμφανής άγνοιά του καταντάει κουραστική, ειδικά σε αυτή τη σειρά που θα μπορούσε να εμβαθύνει στα είδη με τα οποία ασχολείται και να μην αναλώνεται σε τετριμμένες γενικότητες. Γι’ αυτό το λόγο θα ήταν προτιμότερο να επικεντρωθεί σε ντοκιμαντέρ στο ύφος του εξαιρετικού “Global Metal” για το οποίο δεν είναι αναγκαία η γνώση.
Στο συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ συναντάμε τον Bobby Liebling σε μια από τις χειρότερες φάσεις της ζωής του, εξαρτημένο από τα ναρκωτικά, φλερτάροντας με το θάνατο, ζώντας ακόμα με τους γονείς του. Από την άθλια αυτή κατάσταση θα προσπαθήσει να τον βγάλει ο Sean 'Pellet' Pelletier, πρώτα φίλος και ύστερα manager του. Έχοντας υπ‘ όψιν ότι δεν παρακολουθούμε μια Hollywood-ιανή ταινία με επιβεβλημένο happy ending, η ευτυχής κατάληξη που βρίσκει τον Liebling παντρεμένο με παιδί, νηφάλιο και με έναν εξαιρετικό δίσκο με τους PENTAGRAM δεν θεωρείτο δεδομένη. Σίγουρα αξίζει να δείτε αυτό το ντοκιμαντέρ, που εννοείτε ότι τον πρωταγωνιστικό ρόλο έχει ο άνθρωπος Bobby, και όχι ο μουσικός που τόσο αγαπήσαμε μέσα από τους δίσκους του.
Documentaries 2012
Μέσα στο 2012 (προς το τέλος του συγκεκριμένα) κυκλοφόρησαν και μερικά ντοκιμαντέρ που δεν μπόρεσα ακόμα να δω (μερικά δεν είμαι σίγουρος αν έχουν κυκλοφορήσει καν), οπότε και παρουσιάζονται παρακάτω σχεδόν επιγραμματικά.
Όπως γίνεται αντιληπτό από τον τίτλο, το ντοκιμαντέρ μιλάει για την ίσως μεγαλύτερη Ελληνική μπάντα κλασικού Heavy Metal, τους SPITFIRE. Εμφανίζονται: Elias Loginidis, Yannis Koutouvos, Dinos Kostakis, Kostas Kyriakidis, Yorgos Velentzas, Thanasis Kremidas
Αυτό δεν είναι ένα τυπικό Heavy Metal ντοκιμαντέρ. Η πολλά υποσχόμενη πορεία ενός μεγάλου κιθαρίστα διακόπτεται απότομα από μια καταστροφική ασθένεια (ALS-πλευρική αμυοτροφική σκλήρυνση) που του προκαλεί ολική παράλυση. Στον Becker δόθηκαν 3-5 χρόνια ζωής. 22 χρόνια μετά από τη διάγνωση όμως ζει και συνεχίζει να γράφει μουσική…
Heavy Metal In Mozambique: Terra Pesada
Όπως φαίνεται μπορούμε να συναντήσουμε μια Heavy Metal σκηνή ακόμα και στην Αφρική. Στη Μοζαμβίκη συγκεκριμένα, οπού διαδραματίζεται το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ, και εστιάζει σε 7 τοπικά συγκροτήματα.
Σε αυτό το ντοκιμαντέρ ακολουθούμε τις ζωές τριών μουσικών (Leviathan, Striborg και Xasthur), που δεν παίζουν απλά Black Metal, αλλά ενστερνίζονται και ότι αυτό πρεσβεύει: απομόνωση, μισανθρωπισμό και θυμό.
Eine Deutsche Rockband In Russland
Η αγγλική του μετάφραση είναι "A German Rock Band In Russia", και θα προβληθεί (8 Δεκεμβρίου) στη γερμανική τηλεόραση. Το ντοκιμαντέρ έχει να κάνει με τους UDO και την περιοδεία που έκαναν στη Ρωσία.
