Κάθε προσπάθεια προσδιορισμού της έννοιας "rock σκηνής" και της σημασίας της για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα ή γεωγραφικό χώρο (όπου συνήθως αναπτύσσεται με ιδιαίτερο τρόπο) συναντά δυσκολίες. Πρόκειται για μια καθαρά πολυσύνθετη έννοια, καθώς η ύπαρξη ιδιαίτερης σκηνής προϋποθέτει καταρχήν την ύπαρξη συγκροτημάτων ή καλλιτεχνών που να ασχολούνται με αυτό το είδος μουσικής, αλλά και τόπων στους οποίους η μουσική αυτή θα παρουσιάζεται. Πάνω απ'όλα όμως προϋποθέτει τη συμμετοχή του κοινού σε ότι αξίζει, έτσι ώστε η κινητικότητα που συνήθως παρουσιάζει μια μουσική σκηνή στην φάση της ανάπτυξής της, να έχει ουσιαστικά αποτελέσματα, να ωθήσει ακόμα περισσότερο κόσμο (καλλιτέχνες ή κοινό) να ασχοληθεί, και σε τελική φάση να "απογειώσει" το ιδιαίτερο μουσικό υβρίδιο που τη χαρακτηρίζει στα πρώτα βήματά της.
Η rock σκηνή στην Κύπρο έθεσε από παλιά σωστές βάσεις (για να ακριβολογούμε, οι άνθρωποι που την στήριζαν), ταυτόχρονα σχεδόν με την άνθησή της στον υπόλοιπο Ελλαδικό χώρο. Δυστυχώς όμως κακή νοοτροπία και έλλειψη σωστής αντίληψης από πολλούς "κυρίους" οι οποίοι προσπάθησαν να περάσουν το μήνυμα ότι η ροκ μουσική δεν ταιριάζει σε ηθικούς ανθρώπους, οδήγησαν στη στασιμότητα την προσπάθεια για δημιουργία μιας αξιόλογης σκηνής. Τα συγκροτήματα ήταν και παρέμειναν ελάχιστα, οι κάθε είδους παράγοντες των ΜΜΕ ή χώρων αποστρέφονταν τις "εξεζητημένες" προτιμήσεις των λίγων, πράγμα που είχε αντίκτυπο και στην ποσότητα των σημαντικών Ελλαδιτων καλλιτεχνών που επέλεγαν την Μεγαλόνησο σαν ένα από τους σταθμούς της περιοδείας τους. Το Κυπριακό κοινό, έβλεπε ακόμη την ροκ σαν κάτι το ξενόφερτο, κάτι που ήταν μακριά από την τοπική νοοτροπία, παράδοση και κουλτούρα. Δεν είχαμε ακόμη συνειδητοποιήσει αυτό που ο Π. Σιδηρόπουλος προσπαθούσε να περάσει μέσα από την "Εν λευκώ" συνέντευξή του, ότι δηλαδή η λαϊκή, ρεμπέτικη κουλτούρα είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ροκ μουσική, η οποία βεβαίως και μπορεί να αποδώσει την Ελληνικότητα της μουσικής σε όλο της το μεγαλείο, έστω και αν στη θέση του μπαγλαμά βρίσκεται η ηλεκτρική κιθάρα και στη θέση του κλαρίνου, το μπάσο (βλ. "Η Φαντασία στην Εξουσία").
Φαίνεται όμως, ευτυχώς, ότι το μήνυμα αυτό ελήφθη από τις νεότερες γενεές και μάλλον δεν θα ήταν και τόσο ριψοκίνδυνο να πούμε ότι η κατάσταση της Ελληνικής ροκ σκηνής στην Κύπρο όχι μόνο παύει να αποτελεί ανέκδοτο, αλλά κυρίως αρχίζει να θέτει σωστές βάσεις και να αποκτά προοπτική για ακόμη μεγαλύτερη ανάπτυξη στο μέλλον. Συγκροτήματα που να δουλεύουν αυτό το είδος μουσικής υπάρχουν πάρα πολλά. Κυρίως από νεαρά άτομα που βρίσκονται ακόμα στο στάδιο πολύωρης πρόβας σε ακατάλληλα γι'αυτήν μέρη. Είναι και αυτό όμως αν μη τι άλλο μια επένδυση για το μουσικό μέλλον του νησιού αφού κάποια από αυτά τα παιδιά θα αναπτυχθούν μουσικά, και ίσως με την κατάλληλη πρώθηση να ακολουθήσουν τα βήματα μεγάλων καλλιτεχνών που ξεκίνησαν την καριέρα τους από το νησί, όπως για παράδειγμα ο Αλκίνοος Ιωαννίδης ο οποίος -για όσους δεν το γνωρίζουν- είναι Κύπριος.
Υπάρχουν φυσικά και μερικά δουλεμένα, σχετικά επιτυχημένα και σαφώς πιο ώριμα συγκροτήματα, που ίσως αν ακουστούν από κάποιες Ελληνικές δισκογραφικές εταιρίες, να πάρουν το δρόμο για Ελλάδα και για μια πιο αναγνωρισμένη καριέρα. Ένα από αυτά είναι οι Τάδε , ένα συγκρότημα από τη Λευκωσία , που με συνέπεια πραγματοποιεί ζωντανές εμφανίσεις στη Κύπρο εδώ και πέντε περίπου χρόνια. Παιδιά με τεράστιες μουσικές γνώσεις και ικανότητες, με έμφυτο ταλέντο, το οποίο όμως δυστυχώς δεν εκμεταλλεύονται όσο θα'πρεπε. Ίσως η έλλειψη δισκογραφικών εταιριών στο νήσι, ίσως η έλλειψη ενδιαφέροντος από τους τοπικούς μουσικούς παράγοντες για το είδος αυτό της μουσικής (ή και δεν ξέρω κι εγώ τί άλλο) τους περιορίζει στην ζωντανή εκτέλεση ροκ κομματιών Ελλαδίτων καλλιτεχνών και συγκροτημάτων. Άλλα γνωστά συγκροτήματα στην Κύπρο είναι οι Ισοβίτες (οι οποίοι έχουν κυκλοφορήσει και ένα αρκετά επιτυχημένο δίσκο με δικά τους τραγούδια) και οι Σχοινοβάτες. Περισσότερες λεπτομέρειες για τα συγκροτήματα αυτά αλλά και για ηχητικά παραδείγματα από τη μουσική τους, μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα μου " Η Ελληνική ροκ σκηνή στην Κύπρο".
Όσο αφορά τις ζωντανές εμφανίσεις Ελλαδίτων καλλιτεχνών στη Κύπρο, η κατάσταση είναι πολύ ενθαρρυντική. Φαίνεται ότι το Κυπριακό περιβάλλον ή ίσως και το κοινό, αρχίζει να "εμπνέει" τους καλλιτέχνες αφού μόνο μέσα στο έτος που πέρασε εμφανίστηκαν στο νησί ζωντανά πολλά και μεγάλα ονόματα όπως για παράδειγμα οι Τρύπες, Ξύλινα Σπαθιά, Πυξ-Λαξ, Διονύσης Σαββόπουλος, Μιλτιάδης Πασχαλίδης, Διάφανα Κρίνα, Υπόγεια Ρεύματα, Magic de Spell, Βασίλης Παπακωνσταντίνου και αρκετοί άλλοι. Οι εμφανίσεις αυτές είναι ευεργετικές για την ανάπτυξης της τοπικής ροκ σκηνής, βοηθώντας το κοινό να γνωρίσει και να αγαπήσει το συγκεκριμένο είδος, και μάλιστα από ανθρώπους που συνετέλεσαν στη διαμόρφωση της σημερινής εικόνας του.
Μέρη στα οποία να ακούγεται Ελληνική ροκ μουσική δυστυχώς δεν υπάρχουν πολλά στην Κύπρο. Μετα λύπης μας μάλιστα βλέπουμε καθημερινά αντί να αυξάνονται να λιγοστεύουν… Πολλά είναι αυτά που έκλεισαν τα τελευταία χρόνια, για να ανοίξουν αργότερα σαν ορθάδικα κέντρα διασκέδασης. Ίσως τελικά αυτό που μετρά να είναι το "εύκολο" κέρδος χρημάτων παρά η υποστήριξη ενός είδους μουσικής που αξίζει…
Τελειώνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω τους φίλους στο Avopolis που μου παραχώρησαν αυτό το βήμα και ελπίζω ότι κάπως έτσι θα αρχίσουν να προβληματίζονται οι προοδευτικοί-οπισθοδρομικοί μουσικοί παράγοντες στη Μεγαλόνησο και να αρχίσουν να παίρνουν στα σοβαρά την υπόθεση "Ελληνική Ροκ Μουσική" .
