Να τες πάλι αυτές οι λιγοστές μα πολύτιμες μέρες στη γη της επαγγελίας, όπως την έχει φανταστεί ο καθένας. Και να τος πάλι αυτός ο γόνιμος ψυχαναγκασμός να διαλέξουμε τον τέλειο συνδυασμό από ακούσματα, αναγνώσματα και λοιπά αγαθά του όψιμου ή μη πολιτισμού στα οποία εναποθέτουμε την ελπίδα της σύνδεσης με κάτι που αξίζει πέρα από εμάς, την ελπίδα μίας βαθύτερης κατανόησης της ζωής. Γιατί ξέρουμε πως αν η μαγιά πετύχει, ανοίγουν νέα παράθυρα αντίληψης του εαυτού και του κόσμου. Και κάπου εκεί προς το τέλος αυτών των ημέρων, προτού αναμετρηθούμε ξανά με αυτό που (εξ)ορίζουμε εύκολα ως καθημερινότητα, είμαστε βέβαιοι πως είμαστε ικανοί για το καλύτερο. Αυτό κάνουν οι πετυχημένες καλοκαιρινές διακοπές στο μυαλό και τη ψυχή.
Φτάνει τώρα με την αμπελοφιλοσοφία. Η τακτική μου όσον αφορά τη μουσική, είναι να επιλέγω ένα συνδυασμό από δίσκους της εκάστοτε χρονιάς που αξίζουν και έχω παραμελήσει, αλλά φέτος μάλλον θα αρκεστώ σε πολύ πρόσφατες, low profile κυκλοφορίες που μου κέντρισαν το ενδιαφέρον. Σε αυτές συγκαταλέγονται οι ακουστικές, διαλογιστικές Tropicalia μελωδίες των βραζιλιάνων Tim Bernardes στο Mil Coisas Invisíveis και Sessa στο Estrela Acesa, η ζεστή neo-soul του Φιλανδού Bobby Oroza στο Get On The Otheside και η θαλασσινή μελαγχολία του Καναδού Sean Nicholas Savage στο Shine. Σε λιγότερο ήρεμες και πιο ηλεκτρονικές στιγμές, θα επιλέξω την trip-hop electronica του The Range στο Mercury και θα επιστρέψω σε έναν από τους δίσκους της χρονιάς, αυτόν των Charlotte Adigéry και Bolis Pupul με τίτλο Tropical Dancer. Playlists, συλλογές και εκπλήξεις σίγουρα θα υπάρξουν στο πρόγραμμα και για να είμαστε ειλικρινείς, τελικά η μουσική που θα σημαδέψει τις διακοπές βρίσκει αυτή εσένα και όχι εσύ αυτήν (sic).
Όσον αφορά τα αναγνώσματα δεν μου αρέσει να θέτω ρεαλιστικούς στόχους, οπότε κάθε χρόνο επιλέγω ένα μυθιστόρημα γιγαντιαίων διαστάσεων που δεν θα είχα την ευκαιρία να τελειώσω σε καμία άλλη περίοδο του χρόνου. Το «2666» του Roberto Bolano, οι «Πλάνητες» της Olga Tokarczuk και το «Αβεσσαλώμ, Αβεσσαλώμ!» του William Faulkner ήταν οι επιλογές μου τα τρία περασμένα καλοκαίρια και φέτος στην ίδια λογική σειρά έχει το «Σάνταραμ», το επικό, ημιαυτοβιογραφικό μυθιστόρημα Gregory David Roberts που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 2001 και τώρα μεταφράζεται στα ελληνικά από την Ευαγγελία Μούμα για τις εκδόσεις Κυψέλη. Πρόκειται για την απίστευτη ιστορία ενός Αυστραλού φιλόσοφου/ ακτιβιστή που έμπλεξε με την ηρωίνη, έκανε ένοπλες ληστείες και κατέληξε στη φυλακή για να το σκάσει τελικά, ξεκινώντας ένα σουρεάλ, πνευματικό ταξίδι απόδρασης στην Ασία. Φιλοσοφικό, υπαρξιακό, ποιητικό και συναρπαστικό, είναι ένα λογοτεχνικό έργο μέσα στο οποίο ανυπομονώ να χαθώ.
Τέλος, η οθόνη συνήθως δεν χωράει στις διακοπές μου και το screen break διαρκείας είναι απαράβατος κανόνας, αλλά φέτος επιβάλλεται μία εξαίρεση, μιας και ανάμεσα στις διάφορες στάσεις των διακοπών, θα κυκλοφορούν κάθε Τρίτη στο Netflix τα τελευταία επεισόδιά της κορυφαίας, δραματικής σειράς της τελευταίας δεκαετίας. Ο λόγος φυσικά για τον δικηγόρο της καρδιάς μας Saul Goodman και το Better Call Saul, το οποίο θα λείψει αισθητά από την τηλεοπτική μας ζωή.
