Και τυφλός-η να είναι κάποιος-α (που λέει ο λόγος…), δεν υπάρχει περίπτωση να μην παρατηρήσει τη συνεχή εξάπλωση της hip hop αισθητικής και παράλληλα της αφροαμερικανικής κουλτούρας σε πάμπολλες εκφάνσεις της καθημερινότητας. Από το καπελάκι του μάνατζερ ράγκμπι (…) μέχρι την κατακόρυφα αυξανόμενη αποθέωση της γυναικείας περιφέρειας· και από την περίφημη και κυνηγημένη ακόμη κι απ’ τον νόμο …κουκούλα μέχρι τους σωρούς από απομιμήσεις adidas μπροστά σε εγχώρια οικονομικής φύσεως πανεπιστημιακά ιδρύματα, συμπεραίνουμε πως ναι, επιτέλους, καθένας από εμάς μπορεί να γίνει για λίγο μπρο/μαν/σίστα και να το ζήσει μέχρι του ποσοστού που εκείνος-η επιθυμεί.
Καλώς ή κακώς, το hip hop είναι πια η περισσότερο ζωντανή, μουσικά, απεικόνιση της κοινωνικής πραγματικότητας και δύσκολα μπορεί κάποιος να ισχυριστεί πως δεν αποτελεί πιάτο του κυρίως μενού –αν όχι το ίδιο το μενού. Έχοντας καταλάβει μεγάλο τμήμα του mainstream και διατηρώντας ένα από τα πιο ζωντανά και δραστήρια κομμάτια του underground, θα έλεγα πως παίζει χωρίς αντίπαλο τις τελευταίες 2 δεκαετίες. Κι αν στα '00s λίγοι εντόπισαν έγκαιρα την αλλαγή στα κόζια, όπως θα σημείωνε και κάποιος λάτρης της ποδοσφαιρικής αργκό, στο δεύτερο μισό των '10s μονάχα οι πειραματιστές και οι ηλεκτρονικοί έχουν να επιδείξουν ανάλογες επιδόσεις και αντανακλαστικά σε ποιοτικό ή ποσοτικό επίπεδο. Φυσικά δεν αναφέρομαι σε εκείνο το μεγάλο κομμάτι της εγχώριας παραγωγής που περιλαμβάνει λαϊκό και έντεχνο· εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε.
Συνεχίζοντας, ως γνωστόν η τέχνη ξεκινά από τα χαμηλά και ανεβαίνει στα υψηλά, αναλογιζόμενοι πάντα την κοινωνική διαστρωμάτωση όπως διδάσκεται επίσημα από τις κοινωνικές επιστήμες. Οπότε, κρίνοντας από τις προ κάμποσων ετών βραδιές house στο Μέγαρο Μουσικής, δεν θέλουμε και πολλά ακόμη χρόνια –παίρνοντας πάντα υπόψη και την αλγοριθμικά μεγαλύτερη ταχύτητα που διέπει τις εξελίξεις στις μέρες μας– για να δούμε κάτι ανάλογο με ιαχές τύπου «biiiiiatch», «ma nigguh» και τα σχετικά σε ανάλογους χώρους πολιτισμού (sic).
Πέραν του ελαφρώς χιουμοριστικού τόνου στα γραφόμενα, το hip hop είναι πράγματι ένα ολοζώντανο κομμάτι της μουσικής παραγωγής των ημερών μας: γεννήθηκε μέσα στα αστικά περιβάλλοντα και τα περιγράφει εκτενέστατα. Το έντονο στίγμα του, εκ των πραγμάτων, δεν θα μπορούσε να λείπει ούτε από την ελληνική πραγματικότητα.
Αν παραμερίσουμε για λίγο τις Ferrari και τους βουκολικούς look alike pimps, αλλά και την ωμή (και συνάμα καθόλου ψεύτικη) εξιστόρηση της καθημερινότητας από αξιόλογους μουσικούς όπως ο 12ος Πίθηκος ή ο Τζαμάλ, κάπου στη μέση θα βρούμε ένα άλλες φορές πιο εσωστρεφές, άλλες φορές πιο χαλαρό δείγμα γραφής, που ακόμα κι όταν τα λέει χύμα και τσουβαλάτα, με κάποιον τρόπο φροντίζει να το γλυκαίνει το όλο θέμα. Κάτι σαν τους De La Soul και τους A Tribe Called Quest στα 1990s ή τον Madlib και τον J Dilla στα 2000s ένα πράγμα, για να γίνω πιο κατανοητός.
Δεν ξέρω αν ο χαρακτηρισμός εναλλακτικό αρμόζει στην περίσταση, αλλά το συγκεκριμένο φάσμα –από τα ονειρικά του, μέχρι και τα πιο χωσιματικά– είναι το πλαίσιο στο οποίο θεωρώ πως έχω τις γνώσεις να κάνω μερικές προτάσεις.
Ακολουθούν λοιπόν 10 ελληνικής ιθαγένειας hip hop κομμάτια (instrumental και μη) συν ένα spoken word, παρμένα από την τελευταία δεκαετία, τα οποία νομίζω αξίζουν την προσοχή και το ενδιαφέρον των απανταχού μουσικόφιλων, ανεξαρτήτως συγκεκριμένων γούστων και προτιμήσεων.
Καλή ακρόαση!
Νέγρος Του Μοριά - Μ.Π.Ε.Σ.Α ΙΙΙ
Αν συμμετείχε σε μουσικό reality, θα ήταν στάνταρ αυτός που «έχει όλο το πακέτο». Έφερε για τα καλά στην επιφάνεια τη λέξη Αφροέλληνας, δηλώνει «μαύρος Ελληνάρας», γουστάρει Σωκράτη (τον αρχαίο), Κολοκοτρώνη και Μανώλη Χιώτη, μεγάλωσε σε Αμπελόκηπους και Κυψέλη, έπιασε το νόημα από νωρίς και αποτελεί περίτρανο και ζωντανό επιχείρημα της μητροπολιτικής ταυτότητας της Αθήνας. Αυτοσαρκαστικός, χιουμορίστας, γκρουβάτος, με πολυεθνικούς συνεργάτες και μπόλικη ανοιχτομυαλιά, τα λέει πολύ ωραία μέσα από τα κομμάτια του και σε καλεί να «ακούσεις και να μάθεις».
https://www.facebook.com/negrostoumoriaa/
https://negrostoumoria.bandcamp.com/
{youtube}cKoroGQq_2o{/youtube}
MC Yinka - Ορισμός
Αφροέλληνας κι ο MC Yinka και παλιά καραβάνα στα μουσικά δρώμενα της πρωτεύουσας, έχει ήδη διαγράψει τη δικιά του αξιοσέβαστη πορεία με διαρκείς αναζητήσεις και πειραματισμούς κάθε τύπου. Έναν χρόνο πριν, συνάντησε στην παραγωγή τον J Melik και φτιάξανε αυτό το κομμάτι. Προσωπικά το θεωρώ, στιχουργικά και μουσικά, αψεγάδιαστο. Ένα από τα καλύτερα δείγματα γραφής ελληνόφωνου hip hop των ημερών μας.
https://www.facebook.com/MCYINKA/
{youtube}wpTF5bmc1Qo{/youtube}
J Melik - Get Ready
Χρόνια στα πράγματα κι ο J Melik, με 2 επίσημες κυκλοφορίες στις αποσκευές του και πολλά χιλιόμετρα καταγεγραμμένα στα decks ως DJ. Μέλος των Pad Trio και συνιδρυτής της Beatquick, αν σπούδασε κάτι στη ζωή του, αυτό ήταν το hip hop. Στο "Get Ready" «πειράζει» τον Curtis Mayfield και πολύ καλά του κάνει, μιας και το τελικό αποτέλεσμα δεν χάνει τίποτα από τη μαγεία του αρχικού κομματιού. Αντιθέτως.
http://beatquick.com/artist/j-melik/
https://www.mixcloud.com/jmelik/
https://beatquick.bandcamp.com/
{youtube}QOOuw5k1uec{/youtube}
Yegor Cergei - Find A Job
Υπεύθυνος για το εγχώριο άλμπουμ της τελευταίας πενταετίας που κυριολεκτικά με πήρε και με σήκωσε. Για τι να πρωτοπείς; Για τον πλουραλισμό; Το ατόφιο και τόσο καθαρό συναίσθημα; Τα πρωτότυπα samples; Την πλήρη αντίληψη του σήμερα; Τη συνεκτική ροή; Ο Γιώργος Αργυρίδης γεννήθηκε πριν 35 χρόνια στη Μόσχα, μεγάλωσε στην Κύπρο και ζει πια στην Αίγινα. Προερχόμενος από μουσική οικογένεια (μάνα τσελίστρια και πατέρας συνθέτης) φρόντισε να συνεχίσει την παράδοση μέσα από το δικό του ιδιοσυγκρασιακό πρίσμα –και το κάνει θαυμάσια. Το "Find A Job" ξεχωρίζει ελάχιστα από το καταπληκτικό Hip Hope του 2013.
https://www.facebook.com/yegorcergei/
https://beatquick.bandcamp.com/album/hip-hope
https://yegorcergei.bandcamp.com/
{youtube}1EGgv37t1GY{/youtube}
Billa Qause & Spyros Pan - Transatlantic Overtures
O Spyros Pan συναντά τον Billa Qause ή αλλιώς το hang συναντά το mpc και το αποτέλεσμα είναι μαγευτικό. O πρώτος ηχογραφεί στην Αμερική κι ο δεύτερος στην Αθήνα, κανονίζουν την ενορχήστρωση εξ αποστάσεως και ενώνουν τα βίντεο, δημιουργώντας τελικά το διατλαντικό αυτό κομμάτι, υλοποιώντας μια ιδιάζουσα σκέψη.
https://www.facebook.com/BillaQauseMusic/
https://billaqause.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/spyrospan.hang/
http://www.spyrospan.com/
https://spyrospan.bandcamp.com/
{youtube}6zbUcijRTmw{/youtube}
Josef Telmet - Cicada
Αν τελικά ο J Dilla ήταν ο σύγχρονος John Coltrane σύντομα θα το ανακαλύψουμε με κάθε επισημότητα. Ποντάρω στο «ναι», πάντως. Εδώ ένα κομμάτι από έναν Έλληνα beatmaker κοντά στο πνεύμα του Dilla, του Ras G, του Teebs και αρκετών άλλων πειραγμένων. Η μινιμαλιστική απλότητα του beat και το αργό ξεδίπλωμα, μας παρουσιάζουν πώς μπορείς να πεις πολλά χωρίς πολλά-πολλά.
https://joseftelmet.bandcamp.com/
τσεκ κι εδώ: https://www.facebook.com/truetobeats/
{youtube}lJyk4I0zJC8{/youtube}
Sugahspank! - Business Creep
Κάμποσα χρόνια πριν, η εταιρεία Cast-A-Blast πήγε το όλο πράγμα πολύ παραπέρα και άνοιξε δρόμους. Σε αυτήν ηχογράφησε μάλιστα το ντεμπούτο του και ο διεθνής σήμερα Larry Gus. Ο Blend aka Mishkin κάποτε έκανε σπουδαίες hip hop παραγωγές και η Sugahspank! δίδασκε flow και αισθαντικότητα πάνω σε ευφάνταστα samples (ας είναι καλά οι σούπερ συλλογές Dusty Fingers, οι οποίες μεγάλωσαν γενιές και γενιές). Το "Business Creep" εξαιρετικό δείγμα όλων αυτών.
https://www.facebook.com/SugahSpank-61275144016/
{youtube}gDD3Vx4DRrI{/youtube}
Mononome - To Be Reborn
Αυτοχαρακτηρίζει τη μουσική του instrumental hip hop με γερές δόσεις jazz, εδρεύει στη Θεσσαλονίκη και αποτελεί ένα από τα πιο γερά χαρτιά της εγχώριας παραγωγής στα '10s. Τα views και τα σχόλια στο YouTube κάτω από τα κομμάτια του μιλούν από μόνα τους, σε περίπτωση που σε κάποιον δεν αρκεί η ίδια η μουσική για να πειστεί και εγγυημένα ότι μπορείς να περάσεις πολύ ωραία με τα beats του. Το "To Be Reborn" είναι απλά ένα δικό μου αγαπημένο, στη θέση του οποίου θα μπορούσαν να βρίσκονται πολλά άλλα από τον ήδη πλούσιο κατάλογό του.
https://www.facebook.com/mononomeofficial/
https://mononome.bandcamp.com/
{youtube}7r3c4HUZtIs{/youtube}
Soulnek - Χαμένοι στο Διάστημα
Αν δεν έχεις πρόβλημα να ακούς τα πράγματα με το όνομά τους, το hip hop, σε πολλές περιπτώσεις, είναι ένα όχημα που δεν θα σε απογοητεύσει. Ο Soulnek λέει λοιπόν μεγάλες αλήθειες μέσα από τις ρίμες του, τις οποίες ντύνει με funk samples και straight-to-the-point βίντεο. Στιχουργικά, η αμεσότητα του κομματιού αποκλείεται να μη σε βάλει σε σκέψεις.
https://www.facebook.com/Soulnek/
https://soulnek.bandcamp.com/
https://www.mixcloud.com/soulnek/
{youtube}Bu6dT7-Bb5w{/youtube}
mi55t - Βλέπω Τη Λάμψη
Έξω απ' τα δόντια και επί της ουσίας τα λέει και η δεσποινίδα mi55t, κερδίζοντας δικαιολογημένα τον σεβασμό και την αναγνώριση που της αναλογεί. Στο "Βλέπω Τη Λάμψη" χτίζει τις ρίμες της πάνω στην παραγωγή του Madness Key, ξεθάβει το Μάτι της Θαντέρα για το βίντεο και, σε λιγότερο από 2 λεπτά, λέει τόσα, όσα σε άλλους παίρνει μήνες για να τα εκφράσουν. Γκερλς πάουερ!
https://www.facebook.com/mi55tofficial/
https://mi55t.bandcamp.com/releases
{youtube}1xa-kEVIjoI{/youtube}
Μη Μου Τα Τσάκρα Τάραττε - Αυτό Το Ποίημα
Αν εκτιμάς τον Gil-Scott Heron και τη Wanda Robinson και αν θεωρείς το spoken word αξιοσέβαστο είδος τέχνης –αποτελεί κατά κάποιον τρόπο τον προπομπό του hip hop, άλλωστε– δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να προσπεράσεις το εμπρηστικό άλμπουμ-φωτοβολίδα των Μη Μου Τα Τσάκρα Τάραττε από το 2013. Το "Αυτό Το Ποίημα" βασίζεται σε ποίημα του Τζαμαϊκανού Mutabaruka (https://en.wikipedia.org/wiki/Mutabaruka) και κρύβει μέσα του ένα μεγάλο μέρος του αποστάγματος της αφρικανικής κουλτούρας, όπως αυτή μεταλαμπαδεύτηκε σε όλες τις γωνιές του πλανήτη.
https://mimoutachakratarate.bandcamp.com/album/-
{youtube}zCSBy8iPquM{/youtube}
