Σαρωτικά κύματα θορύβου, εκκωφαντικό hardcorepunk και mathmetal αδυναμίες κυριάρχησαν στην 5η –και τελευταία– εβδομάδα του φετινού RedBullBedroomJam, αναδεικνύοντας νικητές τους Αθηναίους. Καθώς οι 5 προκριθέντες μπάντες ετοιμάζονται για την τελική φάση, διεκδικώντας το εισιτήριο για το Ejekt και για το HeavyByTheSea ενώπιον κριτικής επιτροπής (το Σάββατο 31 Μαΐου, στο StageVolume 1), οι RevengeOfTheGiantFace μάς γράφουν δυο λόγια για 10 πολύ αγαπημένους δίσκους...
1. Converge - Jane Doe (2001)
Η απόλυτη διάνοια τεσσάρων ατόμων από τo Σάλεμ της Μασαχουσέτης ήρθε να εκφράσει αυτό που ήθελε μεγάλη μερίδα από το κοινό του μέταλ. Ξεφεύγοντας από την επικρατούσα στον χώρο θεματολογία και πηγαίνοντας πιο κοντά στο πανκ, οι Converge έδωσαν το 2001 στον κόσμο ένα από τα πιο ακραία έργα τέχνης. Μεταξύ των συγκαταλεγόμενων μουσικών ειδών στο JaneDoe είναι το hardcore, το (μοντέρνα πλέον οριζόμενο) crust, το post-rock, ένα alternative rock που ώρες-ώρες θυμίζει λίγο Iggy Pop, το death metal και grind σημεία με όλο τους το βάρος, ενώ η φωνή ακροβατεί μεταξύ black metal και ροκαμπίλυ. Συνθετικά, οι μουσικές καινοτομίες που εισήγαγαν ήταν τεράστιας σημασίας. Λυρικά δε, φαινόταν πραγματικά παράδοξο ότι πλέον μπορούσες να εκφράσεις ερωτικά συναισθήματα αλλά και λοιπές καταθλίψεις με τον συγκεκριμένο ήχο.
2. Dillinger Escape Plan - Miss Machine (2004)
Πραγματικά, ποιον δίσκο τους να πρωτοδιαλέξεις; Το MissMachine έχει επηρεάσει –και ίσως εδραιώσει– το φάσμα του «μαθηματικού» ήχου. Ήταν η δεύτερη κυκλοφορία από τους Dillinger (2004), με τον Greg Puciato στα φωνητικά, η οποία ακόμα συζητιέται για την καινοτομία της. Πολύ καλοδουλεμένος δίσκος, παντρεύει σύνθετους ρυθμούς, ακραία riffs και blast beats μαζί με πιο catchy σημεία, τα οποία θα τραγουδάς από την πρώτη φορά που θα τα ακούσεις. Δεν υστερεί σε έμπνευση σε τίποτα από τα παραπάνω. Σίγουρα από τους δίσκους τους οποίους ακούμε εδώ χρόνια και ακόμα μας εντυπωσιάζει!
3. Mastodon - Leviathan (2004)
Από τις πιο αξιόλογες μπάντες της εποχής μας, κάθε κυκλοφορία τους έχει το δικό της ύφος και concept! Ο ήχος τους είναι επηρεασμένος από πιο old school σχήματα –όπως Black Sabbath, Iron Maiden, King Crimson– και δημιουργεί μια σκοτεινή, sludge (και ίσως black metal σε ορισμένα σημεία) ατμόσφαιρα, με αρκετές αναφορές στο progressive rock. Καθώς πλέον οι Μαστόδοντες έχουν βγάλει πέντε άλμπουμ, εκείνο που μας επηρέασε περισσότερο είναι το Leviathan. Το ωραίο με τους συγκεκριμένους κυρίους είναι ότι κρατάνε το vintage και το «φυσικό» από τις αναφορές τους στο θέμα της παραγωγής, με ιδέες όμως που δεν ηχούν καθόλου ξεπερασμένες.
4. Architects - Hollow Crown (2009)
Αναμφισβήτητα ο δίσκος-σταθμός για την καριέρα της συγκεκριμένης μπάντας. Μέσα από το HollowCrown, οι Architects κατάφεραν (και με το παραπάνω) να δείξουν στον κόσμο τι πραγματικά έχουν να δώσουν σαν μουσικό σχήμα. Απίστευτες συνθέσεις, επιθετικά και εμπνευσμένα ντραμς, τρομερές κιθαριστικές ιδέες και το τέλειο mix καθαρών και βρώμικων φωνητικών. Πολύ δύσκολα θα βρει αντίπαλο ένα τόσο χαρακτηριστικό άλμπουμ στη metal/hardcore σκηνή. Εμπνέει κόσμο ακόμα και σήμερα και μάλλον θα συνεχίσει για πολύ ακόμα!
5. NormaJean - Redeemer (2006)
Το Redeemer είναι το CD που έκανε τους Norma Jean ΜΕΓΑΛΟΥΣ και σίγουρα έδωσε έναν ήχο καινούργιο και πρωτοποριακό! Κατά κάποιον μάλιστα τρόπο, έφτιαξε χαρακτήρα για το συγκρότημα (όχι βέβαια ότι δεν είχαν και πριν), κάνοντάς τους μία από τις πιο ξεχωριστές και ιδιόμορφες παρουσίες στο συγκεκριμένο μουσικό ύφος. Επίσης, έχει σταθεί ως μεγάλη επιρροή όχι μόνο για ανερχόμενες νέες μπάντες, μα και για άλλες, του ίδιου βεληνεκούς. Περαιτέρω λόγια είναι περιττά...
6. Poison The Well - You Come Before You (2003)
Kλασικό παράδειγμα ακομπλεξάριστων μεταλλάδων. Από τους πρώτους που έδειξαν τον δρόμο και την εναλλακτική οδό σε ακροατές οι οποίοι πιθανώς να επιζητούσαν από τη μουσική τους κάτι περισσότερο από αφέλεια, γιλέκο και κακία. Μάλιστα, το YouComeBeforeYou θεωρείται ως η πιο σφιχτή δουλειά τους πάνω στο breakthrough που έκαναν. Screamo και hardcore, λοιπόν, ωμό και κτηνώδες σε σημεία, χωρίς όμως να λείπει το πανκ, τα βελούδινα καθαρά φωνητικά του τραγουδιστή ή και τα alternative σημεία σε ύφος Muse. Υπάρχουν δε και άλλες καινοτομίες, χτισμένες κυρίως πάνω στην κλιμάκωση και στην εγκόλπωση διαφορετικών σκηνών. Οπωσδήποτε must-listen.
7. Botch - We Are The Romans (1999)
1999. Αφού ακούσεις το WeAreTheRomans το μόνο που δεν πιστεύεις είναι τα 15 χρόνια τα οποία πέρασαν από πάνω του, σαν να μην έγινε τίποτα. Απίστευτα ευφυές, γεμάτο καινοτομίες, «φρέσκο» και πάντα διαχρονικό, είναι ένα άλμπουμ-σταθμός για εμάς και για τη μουσική που παίζουμε γενικότερα. Παράνοιες, ατμόσφαιρες, θόρυβος και γκάζια στο full! Μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι οι Botch είναι μία από τις μπάντες που μας έχουν επηρεάσει όσο πολύ λίγες. Ένας δίσκος που, εκτός από τελευταίος τους, ήταν σίγουρα και ο καλύτερός τους.
8. Trap Them - Seizures In Barren Praise (2008)
Η μεγαλύτερη δισκάρα από Trap Them. Είναι πανκ. Είναι hardcore. Είναι άλμπουμ γρήγορο, το οποίο δεν σε αφήνει σε ησυχία ούτε λεπτό! Είναι από τους δίσκους που παίζει δυνατά στα ακουστικά του mp3 σου ενώ εσύ βαδίζεις δίπλα από έργα του μετρό την ώρα που σκάβει η μπουλντόζα, και διάφοροι που περπατάνε δίπλα σου αναρωτιούνται «μα τι κάνει έτσι;» –χωρίς να αναφέρονται στο κομπρεσέρ. Γι' αυτό, άμα θες να ακούσεις ασήκωτα ριφ, βάλε το SeizuresInBarrenPraise να παίζει. Άμα θες να ρίξεις καμιά μεσοτοιχία, βάλε το να παίζει. Άμα θες να ενοχλήσεις τον κάγκουρα με το starlet στο Περιστέρι επειδή περνάει και παίζει Γονίδη και Πάολα στο τέρμα, βάλε το να παίζει ακόμα και αν μένεις στο Χαλάνδρι. Θα φτάσει μέχρι εκεί...
9. Chariot - The Fiancee (2007)
Από τους πιο φασαριόζικους δίσκους που έχουμε ακούσει. Τεράστια επιρροή για τη μπάντα μας, μιας και το "They Faced Each Other" ήταν ένα από τα πρώτα κομμάτια τα οποία παίξαμε. Ο σπουδαιότερος λόγος που το TheFiancee βρίσκεται μέσα στους αγαπημένους μας δίσκους είναι ότι οι Chariot έχουνε περάσει στην ηχογράφησή του όλη την ενέργεια που βγάζουνε στα λάιβ τους. Πλαγκάρανε κιθάρες και μπάσο χωρίς εφέ και τέτοια κόλπα, βάλανε τύμπανα αποτελούμενα μόνο από τα απολύτως απαραίτητα κι άφησαν έναν τύπο –τον Josh Scogin– να βγάζει κάθε φορά τα σωθικά στη σκηνή, λες και παίζει για τελευταία φορά. Βασικά ακούς αυτόν τον δίσκο, κλείνεις τα μάτια σου και τους βλέπεις να τα κάνουν όλα πουτάνα...
10. Every Time I Die - Gutter Phenomenon (2005)
Αυτός ο δίσκος είναι η τέλεια συνέχεια μετά από το HotDamn! του 2003. Είναι ένα πάντρεμα ροκ εν ρολ με hardcore, γαρνιρισμένο με μια ελαφριά σως από... βλαχοαμερικανιά! Έχει 11 κομμάτια γεμάτα με καθαρά και σούπερ catchy φωνητικά, γρεζάτα γρυλίσματα, ρυθμικές ριφάρες από Jordan & Andy, μια μπασάρα που ξύνει, και τύμπανα που, όταν ακούς τα κομμάτια, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να μην σε κάνουν να προσπαθήσεις να τα παίξεις air drums. PARTY ANIMALS!
{youtube}BkgsIjDw7bo{/youtube}
