Ο Ηλίας "Bonjo" Μπόγδανος έγραψε το "SailedAway" πριν μόλις 2 εβδομάδες (και κάτι), αλλά χάρη σ' αυτό κατάφερε να κερδίσει την 3η εβδομάδα του φετινού RedBullBedroomJam –με όχημα το σόλο πρότζεκτ Inconsistencies. Αποφασίσαμε λοιπόν να μάθουμε περισσότερα για εκείνον και του ζητήσαμε δυο κουβέντες για τα άλμπουμ που έχει αγαπήσει. Όπως ο ίδιος διευκρίνησε, «Ο κύριος λόγος για την επιλογή των συγκεκριμένων άλμπουμ δεν βρίσκεται τόσο στη μουσική τους αξία, όσο στη συναισθηματική αξία που είχαν για εμένα, τη χρονική στιγμή που τα άκουσα. Η σειρά είναι τυχαία»...
NOFX - Punk In Drublic
To CD που άκουσα στα 14 μου και με μύησε στο πανκ! Με αυτό το άλμπουμ ξέφυγα από το «λίγο απ' όλα» και άρχισα να ψάχνομαι πιο πολύ. Κομμάτια όπως το "Lionleum" και το "Don't Call Me White" είναι κατ' εμέ διαχρονικά: στιγματίζουν μια ολόκληρη γενιά κι έχουν τη δύναμη να αφυπνίσουν κάποιον πολιτικά (τουλάχιστον εμένα).
Architects - The Here And Now
Ίσως το χειρότερο CD τους μουσικά (από τα τελευταία τέσσερα). Είναι όμως εκείνο που μου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτομαι τη συγκεκριμένη μπάντα, γιατί μου θυμίζει μια πολύ ωραία εποχή. Κάτι διαφορετικό, πιο μελωδικό, όχι τόσο στο στυλ τους, πάντως με το TheHereAndNow οι Architects απέδειξαν ότι μέχρι κι αυτό το κάνουν καλά. Προφανώς το τελευταίο τους άλμπουμ με άφησε άφωνο, κι έτσι ταξίδεψα στο εξωτερικό για να τους δω. Ανυπομονώ για το live τους τον Ιούνιο στην Αθήνα!
DeafHavana- Fools And Worthless Liars
Τα λόγια είναι περιττά. Πολλοί τους κατέκριναν επειδή αλλάξαν αρκετά το ύφος τους, σε σχέση με το πρώτο άλμπουμ. Προσωπικά διαφωνώ κάθετα με όλους αυτούς και κατατάσσω το FoolsAndWorthlessLiars σε έναν από τους καλύτερους δίσκους όχι μόνο του 2011, μα γενικά. Το πιο πρόσφατο CD τους OldSouls (2013) είναι επίσης κορυφαίο και θα το επέλεγα με άνεση για το top-10 μου, αλλά προτίμησα να βάλω ποικιλία! Ίσως η αγαπημένη μου μπάντα.
Funeral For A Friend – Hours
Κόλλησα με αυτό το CD την εποχή που άρχισα να παίζω πολλά live και να ασχολούμαι περισσότερο με τη φάση. Ίσως το ότι διασκευάζαμε ζωντανά το "Roses For The Dead" με τους Fall Of Man, να παίζει καθοριστικό ρόλο στην επιλογή μου.
Rise Against - Siren Song Of The Counter Culture
Το CD που όσες φορές και να ακούσω δεν βαριέμαι με τίποτα. Πιστεύω ότι είναι σημείο-σταθμός για το punk rock και όχι μόνο. Περιέχει κομμάτια γεμάτα ένταση όπως το "Give It All", έως κομμάτια γεμάτα νοσταλγία σαν το "Swing Life Away", το οποίο διασκευάζεται μέχρι και σήμερα από πολύ γνωστούς καλλιτέχνες, διαφορετικού είδους.
The Devil Wears Prada - With Roots Above And Branches Below
Ένα από τα καλύτερα metalcore άλμπουμ που έχουν γραφτεί. Πιστεύω ότι οι Devil Wears Prada έφτασαν στο απόγειο της καριέρας τους με το συγκεκριμένο CD. Φοβερά riffs, δυνατά breakowns και πιασάρικα μελωδικά choruses είναι όσα με κέρδισαν τo 2009, όταν κι άρχισα να εξειδικεύω τα ακούσματα μου στο συγκεκριμένο είδος.
Underoath - ChasingSafety
Το 4ο άλμπουμ των Underoath και ίσως το καλύτερο μαζί με το DefineTheGreatLine, το οποίο κυκλοφόρησε έναν χρόνο μετά. Απίστευτα καθαρά φωνητικά, από έναν ντράμερ-μηχανή, που για εμένα αποτελούσε τη μισή μπάντα. Η αποχώρησή του σήμανε και το τέλος τους, αφού λίγο καιρό μετά διαλύθηκαν.
Ramones - Animal Boy
Να κι ένα άλμπουμ από τα παλιά. Δεν μπορώ να πω ότι έζησα τους Ramones όπως τις υπόλοιπες μπάντες αυτής της λίστας: δεν παρακολούθησα την πορεία τους «stalkάροντάς» τους μέρα με τη μέρα, ούτε ταξίδεψα στο εξωτερικό για να τους δω ζωντανά. Παρ' όλα αυτά τους αγάπησα και διαλέγω το AnimalBoy ως έναν από τους 10 αγαπημένους μου δίσκους, γιατί –αν και κυκλοφόρησε 3 χρόνια πριν γεννηθώ– με ακολουθεί έως σήμερα.
Taking Back Sunday - Tell All Your Friends
CD με πολύ συναίσθημα. Μοναδική μπάντα που κάποιος την ξεχωρίζει κατευθείαν. Θεωρώ ότι όταν γράφτηκε το TellAllYourFriends (2002) δεν υπήρχε κάτι παρόμοιο, με αποτέλεσμα να αποτελεί καινοτομία.
Go AskAlice- Finally
Και εδώ μιλάμε για αναμνήσεις. Κάθε φορά που ακούω αυτό το απίστευτα καλό μουσικά CD, το οποίο δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από μπάντες του εξωτερικού, βλέπω εικόνες από τα εφηβικά μου χρόνια να περνάνε από μπροστά. Δεκάδες σόου μαζί κι ακόμα περισσότερα βράδια στην Αθήνα, να μοιραζόμαστε χαρές, λύπες, γέλια. Απίστευτοι μουσικοί και ακόμα πιο απίστευτοι φίλοι, οι Go Ask Alice –αν και μακριά, πλέον– θα με ακολουθούν για πάντα.
{youtube}UtZx2_Fo9f0{/youtube}
