Η συνεργασία του Socos με τον Δημήτρη Πουλικάκο πάνω στα ποιήματα του Νίκου Εγγονόπουλου, η προτροπή της Μαριέττας Φαφούτη να δοκιμάσουμε λίγο ρομάντζο και η ισχυρότερη απόδειξη ότι οι παρέες διαθέτουν ακόμα στίγμα στο σύγχρονο ελληνικό τραγούδι (Γεράσιμος Ευαγγελάτος-Θέμης Καραμουρατίδης-Νατάσσα Μποφίλιου) απέσπασαν τις περισσότερες ψήφους των συντακτών μας –αν και η κορυφή του 2010 ξεκαθάρισε από νωρίς στην καταμέτρηση...
1. Socos & Δημήτρης Πουλικάκος – Η Ύδρα Των Πουλιών [Puzzlemusic]
Το σημαντικότερο πάντρεμα μουσικής και ποίησης για φέτος. Ένα έργο υψηλής αισθητικής, το οποίο δύναται να βγάλει τα ποιήματα του Εγγονόπουλου από τα σκονισμένα ράφια των βιβλιοπωλείων, να συστήσει τον Socos σε ανυποψίαστους ακροατές και να διαφυλάξει τη μαγική φωνή του Πουλικάκου σαν πολύτιμη κληρονομιά της μικρής, πλην γοητευτικής, ιστορίας του ελληνικού rock.
Βύρων Κριτζάς
2. Νατάσσα Μποφίλιου – Εισιτήρια Διπλά [Lyra]
Για να συλλάβει κανείς τη σημαντικότητα του δίσκου, θα πρέπει να τον περάσει δια πυρός και σιδήρου, να τον αντιπαραβάλλει ξανά και ξανά στις ευθείες αναφορές του. Όχι μόνο δεν κλονίζεται κόντρα σε τόσο δύσκολα τεστ, αλλά αποδεικνύει ότι οι επιρροές είναι καλώς αφομοιωμένες και μετασχηματισμένες από το άγγιγμα μιας γενιάς του σήμερα, η οποία επιμένει να αισθάνεται το έδαφος κάτω από τα πόδια της –αντί να λιβανίζει το παρελθόν που δεν έζησε και να αναζητεί βουκολικά ημίμετρα διαφυγής από το άστυ.
Χάρης Συμβουλίδης
3. ΜαριέτταΦαφούτη – Try A Little Romance [Inner Ear]
Όποιος ακούσει με προσοχή θα διαπιστώσει ότι η περίπτωσή της δεν είναι αυτή ενός τραγουδοποιού εξοπλισμένου με μερικά έξυπνα στιχάκια κι έναν φτωχό, εμμονοληπτικό ορίζοντα μελωδιών. Το αντίθετο. Η περίπτωση της Φαφούτη είναι νομίζω, πρωτίστως, η περίπτωση μιας συνθέτριας. Που μπορεί και να τραγουδάει καλά, όντας σε απόλυτη σύμπνοια με τη δροσιά και την αισιοδοξία των μελωδιών της, ή τη μελαγχολία κάποιων από τις μπαλάντες της.
Χάρης Συμβουλίδης
4. The Boy – Κουστουμάκι [Inner Ear]
Πνιγηρό, κατάσαρκο, σκισμένο στον καβάλο και ξεχαρβαλωμένο στις μασχάλες, ρακοσυλλέκτης σωστός και προβλεπόμενος. Τι έχουμε λοιπόν στις τσέπες μας; Αναποδογυρισμένα τα Τραπεζάκια Έξω· σκεπτικιστής και υπερεθνικόφρων από την ανάποδη· γλαφυρές, τερατολογημένες αναπαραστάσεις δρώμενων της καθημερινότητας στον υπόγειο («Ήτανε πολύ ωραία η σημερινή διαδρομή/Νιώθετε κάτι να σας ακουμπάει; Ε;/Είμαι αυτός που κολλάει από πίσω σας στο μετρό») –από τον καταλύτη του δίσκου “Είμαι Αυτός”.
Ζαννής Βούλγαρης
5. Παύλος Παυλίδης & B-Movies – Αυτό Το Πλοίο Που Όλο Φτάνει [ArchangelMusic]
Μπορεί οι θεματικές βάσεις να παραμένουν σταθερά οι ίδιες, οι μελωδίες να αναπτύσσονται πάνω στα ίδια καθαριστικά ακόρντα και ο τρόπος ερμηνείας να διατηρεί για άλλη μια φορά αυτό το καραβοτσακισμένο σπάσιμο στη φωνή, η ημέρα παρόλα αυτά που ξημέρωσε για τον Παύλο Παυλίδη μαζί με Αυτό Το Πλοίο Που Όλο Φτάνει φαίνεται πως τον βρήκε με μια διαφορετική, φωτεινότερη ψυχοσύνθεση.
Αναστασία Τουρούτογλου
6. Χειμερινοί Κολυμβητές – 23 Κόκκινα Φώτα [Lyra]
Αντλώντας λοιπόν στοιχεία από μεγάλο φάσμα του ελληνικού τραγουδιού (ρεμπέτικο, λαϊκό, παραδοσιακό, έντεχνο) και φιλτράροντάς τα μέσα απ’ την κοφτερή προσωπική τους ματιά, οι Χειμερινοί Κολυμβητές καταφέρνουν με τα 23 Κόκκινα Φώτα να δημιουργήσουν, για ακόμα μια φορά, έναν δίσκο που επαναπροσδιορίζει –μάλιστα με σαφή τρόπο– το πώς μπορεί να ηχεί το σύγχρονο λαϊκό τραγούδι.
Αλέξης Βούκαλης
7. Μπάμπης Παπαδόπουλος – Απ’ Τη Σπηλιά Του Δράκου [Puzzlemusic]
Μοιάζει με δίσκος διασκευών, αλλά δεν είναι. Ο Παπαδόπουλος ξεγυμνώνει από τη μία ένα δεδομένο υλικό και ξυπνά τη μνήμη του και το αποτύπωμά του στο πολιτισμικό μας DNA, το φαντάζεται όμως εντελώς διαφορετικά, με έναν απόλυτα σύγχρονο και δημιουργικό τρόπο. Γι’ αυτό και οι ατονάλ απομακρύνσεις από τη βάση περιστροφής των αρχικών μελωδιών, γι’ αυτό και νιώθει ελεύθερος να εντάξει στη ροή τρία “Ίντρο” δικής του σύλληψης, όπως κι ένα “Φινάλε”. Ούτε βάζει τον εαυτό του δίπλα-δίπλα με τους μάγκες εκείνους, ούτε τους χαλάει την πιάτσα.
ΧάρηςΣυμβουλίδης
8. Modrec – Mascaraddiction [InnerEar]
Μετά το play ξεδιπλώνεται ένα εύρος φαινομενικά ετερόκλητων επιρροών και ερεθισμάτων, τα οποία έχουν χωνευτεί τόσο επιδέξια, ώστε ο μεταβολισμός τους σε κοφτερό, ακατάβλητο εναλλακτικό punk ελκύει τόσο hipsters που τα τσούζουν μόνο με βούτυρο-indie όσο και τεχνοκράτες του ήχου –ξέρετε όμως γιατί; Ταπεινή άποψη του γράφοντος: είναι διαολεμένα καλοί!
Ζαννής Βούλγαρης
9. Μόνικα – Exit [ArchangelMusic]
Το “Yes I Do” διακρίνουν εξαιρετικοί στίχοι καθώς και μια λαμπρή μελωδία, που αφήνει περιθώρια σαγηνευτικών αντιθέσεων στα φωνητικά: προσέξτε πώς το κοριτσίστικο τιτίβισμα παραχωρεί τη θέση του σε ένα σφιχτόχειλο παράπονο. Πρόκειται για ένα πλήρες από κάθε άποψη τραγούδι, δείγμα του τι μπορεί να επιτύχει η Μόνικα στα πιο εμπνευσμένα της, δίχως να φοβάται κι ένα άνοιγμα προς την ελληνικότητα.
ΧάρηςΣυμβουλίδης
10. Βασιλικός – Vintage: Songs I Wish I’d Written Vol. 1 [Sony]
Στο σύνολό του, το Vintage συνδυάζει μια home-studio αισθητική χωρίς μουσικοτεχνολογικές φανφάρες, προσπαθώντας να μείνει πιστό στις μουσικές δομές των τραγουδιών και παράλληλα να προβάλλει τα ισχυρά χαρακτηριστικά της φωνής του Βασιλικού. Όλος έτσι ο δίσκος διατηρεί το ίδιο κιθαριστικό ποπ ύφος με αναφορές στις τεχνικές της παλαιάς δισκογραφίας, εξ’ ού και το εφέ του συριγμού της βελόνας στο πικάπ ή τα εφέ της φωνής στο “Famous Blue Raincoat”.
ΜαριλούΠολυμεροπούλου
11. Electric Litany – How To Be A Child & Win The War [Inner Ear]
Οι εικόνες και τα νοήματα σχετικά με την κοινωνική επανάσταση και την ελευθερία δεν προσεγγίζονται με στρατευμένο, στείρο καλλιτεχνικά τρόπο, αλλά διαμέσου του έρωτα, της αγάπης, της φιλίας και της ομορφιάς, με έναν ποιητικό λόγο και με μία θρησκευτική σχεδόν –ο όρος χρησιμοποιείται με έμφαση στο ουμανιστικό περιεχόμενό του– πίστη και ευλάβεια.
ΜάκηςΚαλαμάρης
12. Tango With Lions – Verba Time [Inner Ear]
Είναι πολύ λίγες οι φορές που έχω ακούσει από ελληνικό σχήμα τόσο λιτές και τόσο ισορροπημένες ενορχηστρώσεις, με όργανα τα οποία τοποθετούνται επειδή ακριβώς έχουν κάτι πολύ συγκεκριμένο να προσφέρουν στη δομή κάθε τραγουδιού. Το ίδιο λιτή και απέρριτη είναι και η παραγωγή, η οποία αφήνει πολύ χώρο στην εκφραστικότατη φωνή της Κατερίνας Παπαχρήστου.
ΓιώργοςΦλωράκης
13. Abbie Gale – No Inspiration [Inner Ear]
Οι Abbie Gale επέστρεψαν πρόσφατα με ένα άλμπουμ που κάνει τα πάντα ώστε να μη δικαιώσει τον τίτλο του. Και η συντακτική ομάδα του Αvopolis Greek του το αναγνώρισε στην ψηφοφορία για τα highlights του 2010, παρότι η λεπτομερής κριτική μας έπεται με τη νέα χρονιά.
14. Χάρης Λαμπράκης Quartet – Θέα [ανεξάρτητη παραγωγή]
Το νέυ σπάει εξαρχής τον κώδικα, τόσο λόγω κατασκευής, όσο και λόγω της μακραίωνης παράδοσης που κουβαλάει. Έτσι, ο Λαμπράκης αποφασίζει να συνομιλήσει με την εξ’ ανατολών μας παράδοση και να ψάξει τα σημεία επαφής της με την προαναφερθείσα, εκ δυσμών. Σαν να ανιχνεύει, αλληγορικά, την ιδιοσυγκρασία του ίδιου του δικού του Γένους, στο προαιώνιο τούτο σταυροδρόμι διαφορετικών κόσμων και πολιτισμών.
Βαγγέλης Πούλιος
15. Ελεονώρα Ζουγανέλη – Έξοδος 2 [Minos-EMI]
Η Ζουγανέλη σαρώνει την καθημερινότητα της σύγχρονης γυναίκας στην Αθήνα και παρουσιάζει έναν έξυπνο και όμορφο δίσκο, με ένα απόλυτα σημερινό pop άκουσμα. Και αυτό το τελευταίο αποτελεί επίτευγμα. Διότι ούτε προς το σκυλο-ποπ κοιτάει το Έξοδος 2, ούτε και προς τη μίζερη εντεχνίλα: διαθέτει μια αξιοθαύμαστη ισορροπία.
ΣτυλιανόςΤζιρίτας
16. GAD. – The Perfect Crime [Archangel Music]
Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο των GAD. στο ThePerfectCrime –πέρα από το «μαντσεστερικής» σκηνής ύφος τους και τη ζεστή, σκοτεινή φωνή του Κώστα Αντωνιάδη– είναι το στιχουργικό μέρος. Σχεδόν σε όλα τα τραγούδια ο στίχος είναι προσεγμένος και διαφέρει ποιοτικά από άλλες αντίστοιχες μπάντες οι οποίες μου έρχονται στο μυαλό. Τα τραγούδια μοιάζουν δηλαδή σαν μικρές ιστορίες που εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια μας, και όχι ως κραυγές δίχως νόημα και ουσία.
Θάνος Καμπύλης
17. Σωκράτης Μάλαμας – Έξω: Ζωντανή Ηχογράφηση [Lyra]
Αυτός ο δημιουργός με τη ροκ νοοτροπία είναι ταυτόχρονα ένας από τους πιο άξιους συνεχιστές του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού. Δικαίως λοιπόν κυκλοφορεί μια ζωντανή συλλογή των καλύτερων στιγμών του, μετά από εικοσιένα χρόνια δισκογραφίας. Και δικαίως δεν χρειάζεται να παίζει πια ως τις εννιά το πρωί, παρότι συχνά-πυκνά δίνει την εντύπωση ότι, αν τον άφηναν, θα το έκανε ευχαρίστως.
Βύρων Κριτζάς
18. Mohammad – RotoVildblomma [Antifrost]
Και δώστου παίρνουν να βουίζουν ατελείωτα, τσέλα, κόντρα μπάσα, ψηφιακά συμπράγκαλα, γεννήτριες, πι σια κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο, σε συχνότητες ίσα ακροάσιμες στο ανθρώπινο αυτί. Κι οι εντάσεις σερνάμενες στα βάθη τα απροσμέτρητα, να μη λένε να αναθαρρήσουν με την καμία. Κι όμως τούτο το ατέλειωτο νέφος, σχεδόν στα όρια της ύπαρξης, κουβαλάει μια εντροπία αναβράζουσα και με ρίχνει σταδιακά σε φάση πολλών σφυγμών, μεταξύ ύπνου και ξύπνιου.
Διονύσης Κοτταρίδης
19. Μάρθα Φριντζήλα – 2 Νύχτες Στα Μέγαρα: Ζωντανή Ηχογράφηση Στο Αίθριο Των Μουσών [Μικρός Ήρως]
Δεν δέχομαι (πια) ότι το ελληνικό τραγούδι περνάει κρίση και υπόσχομαι ότι δεν θα συμμετάσχω ξανά σε μακρόσυρτες αναλύσεις περί παρακμής του. Ένας κούκος δεν φέρνει βέβαια την άνοιξη έλα όμως που ο δικός μας, με τα πορφυρά μαλλιά και τη φωνή αηδονιού, την έφερε την άνοιξη και έκανε τη διαφορά από την πρώτη στιγμή. Εντέλει, η Μάρθα Φριντζήλα, όπως ειδικά αποκαλύπτεται στο 2 Νύχτες Στα Μέγαρα, είναι σήμερα η ισχυρότερη αιτία για να επανεκτιμήσουμε τον πλούτο του ελληνικού τραγουδιού.
Σταμάτης Λεόντιος
20. Νίκος Χαλβατζής – Γκόλεμ # [Lyra]
Η γραφή του Νίκου Χαλβατζή παραμένει γοητευτικά ιδιαίτερη χωρίς να είναι σε καμία περίπτωση δήθεν ή με το στανιό δύσκολη. Τα τραγούδια φλερτάρουν με την avant-garde σε αρκετά σημεία και ξενίζουν στις πρώτες ακροάσεις, σε κερδίζουν όμως σταδιακά, χαρίζοντάς σου νέους καρπούς κάθε φορά, αφού οι μελωδίες καταφέρνουν να αποφύγουν τα κλισέ και οι στίχοι χρησιμοποιούν μια συμβολική, γεμάτη από θρησκευτικές αναφορές, γλώσσα η οποία γοητεύει –έστω κι αν σε κάποιες στιγμές απαιτεί «ξεκλείδωμα».
Μιχάλης Τσαντίλας
+ 5 δίσκοι οι οποίοι φλέρταραν με την 20άδα, αλλά δεν τα κατάφεραν...
21. Υπόγεια Ρεύματα & Θάνος Μικρούτσικος – Τους Έχω Βαρεθεί [Legend]
22. Ειρήσθω Εν Παρόδω – Οιστρηλασία [El Capitan]
23. Sillyboy – Played [Just Gazing/Sound Of Everything]
24. Απόστολος Ρίζος – Τι Είδες Που Δεν Είδα Εγώ; [Lyra]
25. Nicky Skopelitis, Φλώρος Φλωρίδης & Μπάμπης Παπαδόπουλος – Well, Anything Can Happen [Puzzlemusic]
