Ένα διεκπεραιωτικό άρθρο θα όφειλε να επαναλάβει τα όσα έτοιμα έρχονται από το φεστιβάλ, για το ότι η video art αποτελεί μία από τις πλέον αναπτυσσόμενες μορφές τέχνης, για το συνδυασμό φωτογραφίας, κίνησης, μουσικής, φαντασίας, πειραματισμού. Ένα άρθρο γραμμένο από ειδικό θα εστίαζε σε συγκεκριμένα δείγματα με δόσεις βερμπαλισμού, αναλύοντας παράλληλα τα όσα ειπώθηκαν στην παρουσίαση του γνωστού γερμανικού φεστιβάλ Transmediale. Το να αποφύγει κανείς και τα δύο, χωρίς να χάσει την ουσία επικεντρωνόμενος στα πρόσωπα, δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα, αλλά πως να κρύψεις τον ενθουσιασμό σου βλέποντας αυτό το ογκώδες (σε δουλειά) δημιούργημα μιας ομάδας παιδιών με πραγματική αγάπη για την Τέχνη. 
Η είσοδος με τα βρώμικα, τους σπόνσορες και το σχεδόν αποπνικτικό branding στο χώρο σε φέρνει αντιμέτωπο με τον απαξιωτικό σου εαυτό καθώς -αν είσαι "εκτός"- ψάχνεις να δεις ποιός κρύβεται πίσω από αυτό. Κι όμως, ξέχασέ τον για λίγο και δώσε φως σ' εκείνα τα παιδιά που έτρεχαν πανικόβλητα, αυτά που έχασαν τον ύπνο τους τις τελευταίες μέρες αναγκαζόμενοι να διαβούν το Ρουβίκωνα αντιμετωπίζοντας με τσαμπουκά τα δεκάδες προβλήματα της τελευταίας στιγμής, ξηλώνοντας και ξαναπερνώντας καλώδια, ενώ παράλληλα ζητούσαν από τους υποστηρικτές τους (εμάς, δηλαδή, μεταξύ των άλλων) να βοηθήσουν ώστε η προσέλευση του κοινού να δικαιώσει τις προσπάθειές τους. Νέοι φιλόδοξοι, χωρίς φανφάρες, με σχεδόν παθολογική σχέση με το είδος που εκπροσωπούν. 
Δεν είναι τυχαία λοιπόν και η ταύτιση του είδους στην Ελλάδα με το φεστιβάλ αυτό. Δεν είναι τυχαίο, επίσης, ότι φέτος ήταν η χρονιά του. Όπως θα είναι και του χρόνου σε όγκο και ουσία, αν συνεχίσει έτσι. Δεν είναι και λίγο να βλέπεις γεμάτες όλες τις αίθουσες και ένα κόσμο να περιφέρεται εκτός, λες και πρόκειται για μουσικό festival όπου παρέες απολαμβάνουν τις μπύρες τους στα διαλείμματα των εμφανίσεων. 
Όλα αυτά με την υποστήριξη 900 καλλιτεχνών από όλο τον κόσμο, με το μοναδικό γεγονός - σχολείο της παρουσίασης του Transmediale, με χαοτικά installations και παρεμβάσεις με νόημα... Και με μια παρουσίαση του "δικού μας" Movieworld που θα ήταν σαφώς καλύτερη αν ο χώρος της Τεχνόπολης είχε... επαφή με το διαδικτυακό κόσμο (ναι, το ακούσαμε κι αυτό). Με λίγα λόγια, αναβάλλοντας για καμιά ώρα την πρώτη σου μπύρα για μια κατάσταση μακριά από το σύνηθες κονσερβοποιημένο "κουλτούρα-να-φύγουμε", δε βγήκες χαμένος. 
