Στο ντεμπούτο τους στη Nuclear War Now! Productions, oι Ιταλοί Demonomancy επέδειξαν άριστη ικανότητα υποδούλωσης των bestial επιρροών τους στα δεσμά της ατμόσφαιρας των Demoncy και Archgoat. Ο «war metal» χαρακτήρας των προηγούμενων κυκλοφοριών εγκλωβίστηκε σε ένα εσωστρεφές vibe, αναδεικνύοντας τα εμπνευσμένα τους riffs, μέσω της σκοτεινής αύρας που τα περιβάλλει. Η εξαιρετική μίξη και παραγωγή έπαιξε ασφαλώς καθοριστικό ρόλο, ενώ δεν είναι τυχαίο πως η περιγραφείσα κατεύθυνση προτιμάται από αρκετές μπάντες της black/death σκηνής –με πρόσφατο παράδειγμα το πολυαναμένομενο Woes Of Mortal Devotion των συμπατριωτών τους Mefitic.
{youtube}S1mwVwVKUnw{/youtube}
Οι Βρετανοί Lvcifyre έκαναν από νωρίς αίσθηση στο underground, όντας το νέο σχήμα που ιδρύθηκε από το κιθαριστικό οπλοστάσιο των Adorior. Η Blood Harvest –σεβαστό label για το death metal κοινό– κυκλοφόρησε το πρώτο τους 7ιντσο, στο οποίο ο Αλέξανδρος των Macabre Omen/The One και ο S. Bonewhipper τους πλαισίωσαν με την κατάλληλη εκτελεστική υποστήριξη. Το blackened death metal των Lvcifyre μοιάζει τόσο απαιτητικό, όσο και καταιγιστικό: οι εναλλαγές ενδυναμώνουν τα riffs, παρά τον φορτωμένο χαρακτήρα των συνθέσεων. Βασική αιτία, το ότι τα δύο τραγούδια του EP δεν περιλαμβάνουν ούτε μισή περιττή στιγμή, αρετή που μετουσιώνει το death metal τους με έναν τρόπο εύηχο και παράδοξα πιασάρικο σε βάση.
{youtube}8h9-66BgYhk{/youtube}
Τρία χρόνια μετά το The Calling Depths, οι Lvcifyre εξαπέλυσαν τον δεύτερο ολοκληρωμένο δίσκο τους σαν πύρινη λαίλαπα, όπως ακριβώς απεικονίζει και η αισθητική που υιοθέτησαν στο επίσημο βιντεοκλίπ. H επιθετική μανία που διακατέχει το Sun Eater δύναται να ανασύρει τα πιο ξεχασμένα, αρχέγονα ένστικτα, ενόσω η υποβόσκουσα ατμόσφαιρά του καθηλώνει τον ακροατή, προκαλώντας ανάλογη αίσθηση δέους. Οι Morbid Angel, Immolation και Vital Remains αποτελούν παραδείγματα τεχνικής σε ύφος, ενώ η black metal αισθητική που εφαρμόζουν οι συμπατριώτες τους Grave Miasma συναντά νέους υποστηρικτές, μπολιάζοντας κατάλληλα το τελικό αποτέλεσμα. Δεν είναι τυχαίο πως το παρόν line-up φαντάζει ως το αρτιότερο στην έως τώρα πορεία τους, ούτε πως το Sun Eater προσέλκυσε πολλούς καινούριους οπαδούς.
{youtube}Hwlir9wUW_o{/youtube}
Ο Fenriz είχε από παλιά το μικρόβιο να προωθεί συγκροτήματα, μιας και αποφάσισε να ιδρύσει την Tyrant Syndicate Productions στις αρχές των '00s με τη συνδρομή του πιστού του συνοδοιπόρου Nocturno Culto. Ανάμεσα στις επιλεκτικές κυκλοφορίες που ανέλαβε ήταν και το Perpetual Decay των Obliteration, δίσκος ικανός να προκαλέσει εντύπωση έστω και μόνο από την περιγραφή «norwegian classic death metal» η οποία κοσμούσε το αυτοκόλλητο της συσκευασίας. Η αλήθεια είναι πως, αν εξαιρέσουμε όνοματα της τάξης των Old Funeral, Fester και Molested –μαζί με κάποια λιγότερο γνωστά της κατηγορίας των Vomit– η Νορβηγία δεν είχε κάποια death metal σκηνή που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «κλασική» την περίοδο των 1990s. Αλλά ακόμα και ο ίδιος ο ήχος των Obliteration δεν μοιάζει νορβηγικός, αφού συνδυάζει αμερικάνικες επιρροές (από Morbid Angel μέχρι Autopsy) με ευρωπαϊκά ψήγματα. Μέρος μάλιστα των φωνητικών θυμίζει έντονα το Testimony Of The Ancients των Ολλανδών Pestilence.
{youtube}9KoEPWikGgw{/youtube}
Στη δεύτερη ολοκληρωμένη δουλειά τους οι Obliteration ενσωματώνουν στον ήχο τους νέα συστατικά, επιλέγοντας ταυτόχρονα να εστιάζουν την προσοχή τους σε ορισμένες παλαιότερες επιρροές. Η δυναμική παραγωγή που συναντήσαμε στο Perpetual Decay παραμένει καθαρή, μα δίνει χώρο σε μια οργανική crust/punk αισθητική, η οποία έχει στόχο να αφήσει στις συνθέσεις περισσότερο χώρο να αναπνεύσουν. Το αποτέλεσμα ήταν η ενίσχυση των κιθαριστικών τους ιδεών που (συν τοις άλλοις) προσδίδουν μια ελαφρώς «πιπεράτη» αίσθηση, χάριν σημείων που ηχούν αμυδρώς ψυχεδελικά. Το δε εξώφυλλο αποτελεί μια άριστη αναπαράσταση του γενικότερου συναισθήματος που διαποτίζει τη μουσική, αφού –ανάμεσα στις Autopsy και Asphyx επιρροές– μοιάζει με έναν καμβά από ζωηρά χρώματα, σε αντίθεση με την αιματοβαμμένη αισθητική του προκατόχου του.
{youtube}taSJS_IgHUI{/youtube}
Το αναμενόμενο breakthrough των Νορβηγών έμελλε να συμβεί με το τρίτο full-length υπό την αιγίδα της Indie Recordings –λίγους μήνες νωρίτερα η ίδια εταιρία κυκλοφόρησε και το Goat Skull Crown EP. Πιστοί στην εξέλιξη της μουσικής τους, εστίασαν στις αρετές της ψυχεδελικής τους ατμόσφαιρας, διατηρώντας παράλληλα το στιβαρό death metal μοτίβο που τους χαρακτηρίζει. Το ύφος εξακολουθεί να αναπνέει σε ικανοποιητικά επίπεδα, καθώς η ομιχλώδης αύρα που απορρέει καταλήγει παράξενα ελκυστική, χωρίς όμως να εντυπώνεται ανάλογα σκοτεινή, όπως συμβαίνει με πολλούς συναδέλφους της συνομοταξίας τους. Εκεί δηλαδή που οι Grave Miasma αφομοιώνουν το συναίσθημα του black metal ή ομοϊδεάτες σαν τους Tribulation εξελίσσουν τον death ήχο πέρα από τα γνωστά όρια, οι Obliteration επιλέγουν σταθερά τη μέση οδό, διατηρώντας καθ' όλα ανόθευτο τον πυρήνα της μουσικής τους.
{youtube}gLrxzmokIMo{/youtube}
Η αλήθεια είναι πως τα τιμώμενα μέλη έχουν επιδείξει πολλάκις τις ικανότητές τους μέσω των υπόλοιπων μουσικών τους ανησυχιών. Οι Adorior αποτελούν εξαιρετικό παράδειγμα σχήματος εδραιωμένου στη συνείδηση του underground κοινού, καθώς η πορεία τους παραμένει ποιοτική έπειτα από 20 ολόκληρα έτη. Στο Author Of Incest σημειώνεται η πρώτη σύμπραξη του T. Kaos με τον Tony Slut Sodomizer των Lvcifyre, ενώ η Melissa "Jaded Lungs" Gray αποδεικύει με περισσή άνεση πώς μια γυναίκα μπορεί και εξαϋλώνει όσους τραγουδιστές τολμούν να συγκριθούν μαζί της. Το black/death ύφος των Adorior εντυπώνεται κοφτερό, γεμάτο ορμή και πιασάρικα riffs, τη στιγμή που τα φωνητικά «φτύνουν» κάθε λέξη με χαρακτηριστική απέχθεια. Από ένα συγκρότημα με τόσο πλούσια παρακαταθήκη δεν θα περίμενε κανείς κάτι λιγότερο, άλλωστε: μέλη τους έχουν περάσει από τους Cruciamentum, Grave Miasma, Razor of Occam, Urn, Nocturnal Graves και Deströyer 666, μεταξύ άλλων...
{youtube}zOjhTsjTS4k{/youtube}
Οι Nightbringer –με τα αναρίθμητα projects τους– αποτελούν ένα από τα πλέον ανερχόμενα ονόματα του αμερικάνικου black metal, χάριν της ποιότητας του ιδιαίτερου ήχου που τους χαρακτηρίζει επί μια δεκαετία. Το υπερηχητικό τείχος που υψώνεται από τα δυσθεώρητα κιθαριστικά τους μέρη φαντάζει αδιαπέραστο με τρόπο απαιτητικό, καθώς το σύνολο των μελών οφείλει να συνεισφέρει τα μέγιστα στην αμείωτη ένταση η οποία τα διακατέχει. Η αλήθεια είναι πως θα μπορούσαμε να εστιάσουμε στην περίπτωση των Enthroned ή να εκθειάσουμε τους ritualistic death metallers Sepulchral Temple, αλλά οι Nightbringer αποτελούν την αφρόκρεμα του USBM και το drumming του Ego Dominus Tuus το ουσιαστικότερο παρακλάδι των τρεχόντων δρώμενων των Lvcifyre.
{youtube}T9DwEPpkOzE{/youtube}
Το alter ego των Obliteration –υπό τη μορφή των thrash metallers Nekromantheon– έμελλε να σημειώσει το πρώτο ουσιαστικό breakthrough των μελών, χάρη στο Divinity Οf Death (2010). Οι Slayer των δύο πρώτων δίσκων συναντούν τους Dark Angel με την ευλογία των Destruction, σε ένα ταξίδι πίσω στα σκοτεινά έτη της αρχαϊκής thrash metal ιστορίας. Τα riffs χτυπούν με χειρουργική ακρίβεια, καθώς ο εκτελεστικός χαρακτήρας φαντάζει σαν μια σειρά από κοφτερές λεπίδες, τη στιγμή που η ροή των κομματιών εκλύει καθαρή ενέργεια σε κάθε της πιθανή έκφανση. Η επιτυχία του εγχειρήματος αποδείχθηκε μάλιστα τόσο ραγδαία, ώστε τους βοήθησε σημαντικά στο να μας επισκεφθούν ως headliners τον Ιανουάριο του 2013, τη στιγμή που οι Audiopain αποτέλεσαν το δεύτερο σε σειρά όνομα, παρότι σαφώς ιστορικότερο σχήμα εν συγκρίσει.
{youtube}-Tcgtv7fG5Q{/youtube}
Οι Altaar του Didrik Telle των Obliteration αποτελούν τη μόνη περίπτωση που καταλήγει ιδιωματικά ξένη προς τις υπόλοιπες. Όπως οι funeral doomsters Unholy εφηύραν τον όρο «Procession of Black Doom», έτσι και οι Altaar επέβαλαν τη δική τους οπτική, εξωτερικεύοντας την άβυσσο του drone/doom τους, η οποία αντλεί έμπνευση ακόμα κι από τον χώρο του black metal. Δεν θα ήταν υπερβολή αν τους κατατάσσαμε στα καλύτερα demo σχήματα της περασμένης δεκατίας, ούτε πρέπει να αποτελεί έκπληξη ότι μια εταιρία σαν την Indie Recordings ενδιαφέρθηκε να κυκλοφορήσει τον πρώτο επίσημο δίσκο τους. Αν και η κατεύθυνση που ακολούθησαν στο full-length άφηνε μια πιο ανάλαφρη post-rock γεύση, η μετάλλαξη του χαρακτήρα τους επέδειξε άφθαστη μουσική παιδεία, αλλά και ταλέντο ικανό για εγχειρήματα πολύ πιο επίδοξα στο δισκογραφικό τους μέλλον.
{youtube}FXvqoAkBI6w{/youtube}
