Ούτε μία, ούτε δύο. 50 και βάλε συναυλίες, σου λέει, φέτος το καλοκαίρι στην Αθήνα. Όσο ο υδράργυρος τραβάει την ανηφόρα, πέφτουν τα live βροχή. Από την Πλατεία Νερού στο ΟΑΚΑ και από το Ηρώδειο στην Τεχνόπολη, ατέλειωτα τα σούρτα-φέρτα για να προλάβεις όλα τα επίμαχα μουσικά events. Όπως όλοι, υποψιαζόμουν ότι θα υπάρχει αυξημένη συναυλιακή κίνηση μετά από δύο χρόνια καταναγκαστικής σιγής, αλλά τέτοιον καταιγισμό δεν τον φανταζόμουν με τίποτα! Εδώ οι επιλογές ξεπερνούν κάθε προσδοκία, σχεδόν κάθε βράδυ και συναυλία (και δύο και τρεις, μη σου πω). Θέλεις τζαζ, ροκ, ποπ, ελεκτρόνικα, μέταλ, έθνικ; Ό,τι τύπος και αν είσαι, όποιο είδος και αν προτιμάς, όρεξη να έχεις, και το βέβαιο είναι ότι θα χορτάσεις και με το παραπάνω, μουσικές εμπειρίες από εκείνες που ομορφαίνουν τη ζωή.
Βέβαια πέρα από όρεξη, πρέπει να έχεις και χρόνο. Και χρήμα. Να τα λέμε και αυτά! Και άντε, εγώ είμαι και τυχερή. Μένω στην Αθήνα. Όμως σκέφτομαι καμιά φορά και τους υπόλοιπους, που είναι εκτός! Όλους αυτούς, που αν θέλουν να πάρουν μια καλή γεύση από το φετινό, άκρως πληθωρικό μουσικό μενού, θα πρέπει να πάρουν και όλη τους την καλοκαιρινή άδεια για συναυλιακό τουρισμό. Με άλλα λόγια -και όχι να αγαπιόμαστε και πολύ- να ξεγράψουν τις διακοπές και τις βουτιές (εξαιρείται το… stage diving). Χρονοβόρο σπορ τα live, κακά τα ψέματα. Ας μην θίξουμε το θέμα «έξοδα». Τα έβαλα τις προάλλες κάτω για να υπολογίσω πόσο θα μου κοστίσουν οι συναυλίες που είμαι αποφασισμένη να δω, συμπεριλαμβάνοντας και αυτές που είδα ήδη. Εντάξει, το συνολάκι πόνεσε λιγάκι. Αν αποθαρρύνθηκα; Χμ, πόσο λίγο με ξέρετε…
Είναι να μη βάλω κάτι στο μυαλό μου εγώ. Τυχαίνει, βλέπετε, πέρα από φαν των ροκ σταρς, να είμαι και αστέρι στο smart shopping. Εξπέρ στη διαχείριση ταμείου. Σωστά το μαντέψατε. Τύπος Lidl! Χρόνια τώρα. Και, όσο να πεις, κάτι έχω μάθει. Όπως για παράδειγμα, πώς να βγαίνω πάντα και από κάθε άποψη κερδισμένη. Εντάξει, ίσως και λίγο… κακομαθημένη. Χωρίς δεύτερες σκέψεις.
Είμαι βέβαιη ότι δεν θα σας πω κάτι καινούριο, ότι σίγουρα έχει συμβεί και σε εσάς. Αυτό, που πηγαίνετε στα Lidl με σκοπό να πάρετε πέντε πράγματα και τελικά φεύγετε με δεκαπέντε και που δεν νιώθετε καμία απολύτως ενοχή για αυτό; Αντίθετα νιώθετε περήφανοι, σαν να έχετε μόλις εμπλουτίσει την καθημερινότητά σας με μια γενναία δόση ποιότητας, ξοδεύοντας τα λιγότερα δυνατά χρήματα; Έτσι κι εγώ. Μια ζωή, η ίδια ιστορία. Περιφέρομαι στους μεγάλους διαδρόμους με μια λίστα στο χέρι, λέγοντας στον εαυτό μου «Μαρίζα, σήμερα θα δείξεις χαρακτήρα!» Εσύ είσαι που το λες; Πάντα κάτι θα βρεθεί, κάτι αγαπημένο, κάτι που έχω να γευτώ καιρό, κάτι που δεν έχω δοκιμάσει ποτέ, αλλά φαντάζει τόσο δελεαστικό! Εκεί στο ράφι, μου κλείνει το μάτι με νόημα… Μπορεί να είναι το οτιδήποτε· ένα βαζάκι με μυρωδάτο μέλι Εύβοιας. Εκείνα τα παραδοσιακά ζυμαρικά από το Μέτσοβο που κάνουν το γιουβετσάκι θαύμα! Ζουμερά ελληνικά κεράσια σε τιμές κέρασμα! Πώς να αντισταθώ; Και γιατί; Από πότε είναι μεμπτό το να καλομαθαίνεις τον εαυτό σου λιγάκι παραπάνω, όταν σε «παίρνει» να το κάνεις;
Αλλά να, πάλι παρασύρθηκα… Από τις μουσικές ξεκίνησα, πάλι στις νοστιμιές το γύρισα. Μου συμβαίνει συχνά όταν μιλάω για τις αγορές στα Lidl, που είναι μια κατηγορία από μόνες τους. Εμπειρίες από εκείνες που σου αλλάζουν την καθημερινότητα, την οπτική, τον τρόπο ζωής σε κάποιες συνήθειες και ας φανώ υπερβολική. Λοιπόν, εκείνο που ήθελα να εκφράσω εξ’ αρχής, είναι ότι πολύ απλά έφτασα στη φακή Θεσσαλίας, μέσω… γραβιέρας Κρήτης! Άνθρωποι σαν και εμένα, πιθανότατα σαν και εσάς, είμαστε πολλοί εκεί έξω. Είμαστε τύποι Lidl, καθώς νιώθουμε μαθημένοι να έχουμε επιλογές. Να παίρνουμε αυτό που θέλουμε και κάτι παραπάνω, να μην στερούμαστε και να μας περισσεύουν και χρήματα. Σε τελική ανάλυση, να αισθανόμαστε κερδισμένοι.
Εντάξει, περιττό να διευκρινίσω πού ακριβώς θα επενδυθούν φέτος το καλοκαίρι το πολύτιμο περίσσευμα μου. Φεστιβαλάκια μου, σας έρχομαι! Και όταν πάλι χρειαστεί κάπου να πάρω απουσία, σιγά μην κάτσω να σκάσω! Τη χρυσή τομή την έχω ήδη βρει. Λύση δοκιμασμένη και επαναλαμβανόμενη.
Κι εξηγούμαι. Τις προάλλες, στη σκιά της Ακρόπολης έπαιζε αγαπημένη μπάντα και εγώ είχα ξεμείνει στο μπαλκόνι μου στη σκιά της τέντας. Και λοιπόν; Με πήρε από κάτω; Ούτε καν! Είχα φτιάξει κατάσταση στο σπίτι, το ενδεδειγμένο μουσικό tribute, παρέα με αγαπημένους φίλους. Οργανωμένα βέβαια, με λίστα· και μουσική και… γευστική. Για όλα είχα προνοήσει κάνοντας τα ψώνια της εβδομάδας, μπυρίτσες, κρασάκια, παξιμαδάκια, κριτσινάκια, φρέσκα φρούτα, διαλεχτές επιλογές για ένα πλατό αλλαντικών και τυριών επιπέδου! Και αν αμφιταλαντεύτηκα για λίγο ανάμεσα στο καλαθάκι Λήμνου και τη γραβιέρα Ίου, τα έριξα στο καρότσι και τα δύο. Γιατί τελικά εκείνο που απολαμβάνω περισσότερο στη ζωή είναι να έχω επιλογές. Και στις γεύσεις και στις μουσικές.
