Οι περίεργοι
Νομίζω πως όλοι εμείς που αγαπάμε λίγο παραπάνω τη μουσική, όσο κι αν αρεσκόμαστε στο να βυθιζόμαστε στις εμμονές μας σαν μια σκοτεινή απομονωμένη σέχτα του ήχου (εδώ οι metalheads χαμογελάνε λίγο παραπάνω), οφείλουμε να έχουμε το γνώθι σαυτόν ότι σε όλους τους άλλους που δεν κουβαλάνε τη δική μας πετριά, φαινόμαστε κάποιες φορές λιγάκι περίεργοι. Εντάξει, ναι, είμαστε. Αλλά music has the right to children, που έλεγαν και οι Boards of Canada.
Η ακρόαση
Καταρχάς, ας συμφωνήσουμε όλοι ότι η ακρόαση είναι πράγμα ιερό. Όταν, δε, πρόκειται για δίσκο που ακούμε πρώτη φορά, θα προσπαθήσουμε με νύχια και με δόντια, όσο κι αν θέλουμε νερό, φαγητό, ή έχουμε οποιουδήποτε άλλου είδους ανάγκη, να τη συγκρατήσουμε αν όχι για το τέλος του δίσκου, οπωσδήποτε για το τέλος του κομματιού –μετά το οποίο φυσικά θα πατήσουμε pause ή θα σηκώσουμε τη βελόνα, για να μην χάσουμε ούτε νότα, μέχρι την επιστροφή μας. Άτυχος βέβαια όποιος πρέπει να σηκωθεί διακαώς και το κομμάτι που περιμένει να τελειώσει είναι των Godspeed You! Black Emperor...Όσο για τα συνοδευτικά της ακρόασης; Οπωσδήποτε... ρόφημα. Καφές, αλκοόλ (αν είσαι άνω των 18 εννοείται), αναψυκτικό, χυμός. Ό,τι μπορεί να συνδυάσει γεύση και αναζωογόνηση με το νέο σου άκουσμα. Αν, μάλιστα, είσαι του κρύου ροφήματος, όπως εγώ, και θέλεις να συνδυάσεις τον καφέ σου με θρεπτικά συστατικά, υπάρχουν και οι συνδυασμοί, όπως το αγαπημένο μου νέο κρύο ρόφημα της Starbucks, το Almond Plant Based, που συνδυάζει καφέ espresso roast και φυσικά αρώματα αμυγδάλου. Βάλτε άνω τελεία σ' αυτό και θα συνεχίσουμε στο εδάφιο "Συνδέσεις", καθότι έκανα ήδη τη σύνδεση με τον Morrissey απολαμβάνοντας έναν καφέ φυτικής προέλευσης.
Η δισκοθήκη
Αν η ακρόαση είναι ιερή, φαντάζεστε πόσο πιο ιερή είναι η δισκοθήκη μας. Πράγμα που σημαίνει ότι αν βρεθείτε μπροστά από αυτήν και αποφασίσετε αυτοβούλως να την ξεψαχνίστε, οφείλετε να ξαναβάλετε το δίσκο που πήρατε στην θέση που τον βρήκατε (γιατί ναι, τα βάζουμε με σειρά) και φυσικά να εξακολουθεί να είναι σε κατάσταση mint. Γιατί αλλιώς βγάζουμε νύχια σαν τον Nigel στο This Is Spinal Tap. Don’t touch it!
{youtube}P-NgeXl-PPA{/youtube}
Και αφού αναφέραμε την καλύτερη κωμωδία όλων των εποχών το This Is Spinal Tap, όποιος μουσικόφιλος σέβεται τον εαυτό του, βλέπει την ταινία τουλάχιστον μια φόρα κάθε εποχή του χρόνου. Τι σημασία έχει που ξέρουμε όλες τις σκηνές απ’ εξω; Αν δεν το έχετε δει (πράγμα που ήδη αργήσατε να κάνετε), με την παρακάτω σκηνή θα καταλάβετε γιατί η δική μας κλίμακα δεν είναι από το 1 ως το 10, αλλά από το 1 ως το 11:
{youtube}4xgx4k83zzc{/youtube}
Η λίστα
Και για να μην ξεχνάμε την ιερή μας Μέκκα, aka τη δισκοθήκη μας. Όσο αυτή μεγαλώνει, τόσο είναι σχεδόν σίγουρο ότι την κρατάμε σε μια λίστα excel. Οι πιο μερακλήδες κρατάνε τη λίστα της συλλογής τους στο Discogs –και συνήθως λιποθυμάνε με τη συνολική χρηματική αξία της που τους δείχνει η σούμα. Να μην θυμηθώ, δε, εκείνο το OCD της τρυφερής μου ηλικίας που με ώθησε να μετρήσω έναν έναν τους δίσκους και τα CD του σπιτιού και μετά να τα περάσω ένα ένα πάλι χειρόγραφα σε τετράδιο...
Οι συναυλίες
Πρέπει να ξέρετε ότι οι συναυλίες είναι κι αυτές για μας κάτι σαν θρησκεία. Πράγμα που σημαίνει ότι, ειλικρινά συγγνώμη, αλλά αν εκείνη τη μέρα έχετε κανονίσει το πάρτυ των γενεθλίων σας, ο μουσικόφιλος της παρέας θα έρθει μετά τη συναυλία και ναι, θα χάσει τη τούρτα. Εδώ κάνουμε ολόκληρα ταξίδια για συναυλίες και φεστιβάλ...Επίσης, αν μετά τη συναυλία κρατάμε στο χέρι τη σχεδόν λιωμένη πένα και το σκισμένο και ταλαιπωρημένο setlist που μοιάζει σαν να το πατησε νταλίκα και τα κοιτάμε σαν τιμαλφή, χαμογελάστε με κατανόηση. Αλλιώς θα σας δαγκώσουμε όπως ο Ozzy τη νυχτερίδα...
Οι συνδέσεις
Επίσης, το μυαλό μας δεν σταματάει να κάνει μουσικές συνδέσεις, στα πιο απίθανα μέρη και τις πιο απίθανες ώρες. Το παλεύουμε ακόμη, αλλά τουλάχιστον τις μισές φορές στον πάγκο με τις μπανάνες θα αρχίσουμε να τραγουδάμε “Shiny, shiny, shiny boots of leather”. Μερικές φορές βέβαια είναι λες και το ίδιο το σύμπαν μας δουλεύει. Όταν δηλαδή πιάνεις από το ράφι του ψυγείου το Starbucks almond plant based και μπαίνει στα ακουστικά του mp3 σου κομμάτι του Morrissey, λες, δεν μπορεί...Εκεί κάπου ξετρυπώνεις το ξεχασμένο "Defensive Eating with Morrissey" που σου χάρισε ο vegan φίλος σου και, αφού παίρνεις απόφαση ότι δεν θα γίνεις ποτέ vegan, τουλάχιστον αποφασίζεις να φέρεις στα διαλείμματα της ημέρας σου ροφήματα σαν κι αυτό, που είναι απολαυστικά και δροσερά, ενώ ταυτόχρονα έχουν θρεπτικά συστατικά που χρειάζεσαι (όπως αυτό του αμυγδάλου). Και εννοείται ότι δεν "ψάχνεσαι" τη στιγμή που δεν πρέπει, αφού το έχεις αγοράσει ήδη από το super market ή κάποιο από τα επιλεγμένα περίπτερα.
Το "κομμάτι"
Λοιπόν, αν είστε έξω με το μουσικό «φυτό» φίλο σας (μην φοβάστε να τον αποκαλέσετε έτσι, πιο πολύ θα το εκλάβει ως φιλοφρόνηση παρά ως προσβολή) και τον δείτε ξαφνικά να τινάζεται στη μέση μιας πολύ σοβαρής συζήτησης, δεν έπαθε εγκεφαλικό αλλά ο dj του μαγαζιού έβαλε ένα κομμάτι που ήταν ανέλπιστο να ακούσει. Για τα επόμενα λεπτά, το «φυτό» θα καταβάλει υπεράνθρωπες προσπάθειες για να δείξει συγκεντρωμένος σε αυτό που λέτε. Στην πραγματικότητα, προτιμήστε να μην του πείτε το σημαντικότερο μέρος της κουβέντας μέσα σε αυτά τα λεπτά, γιατί πολύ απλά, δεν σας ακούει αλλά παίζει στο μυαλό του όλα τα όργανα του κομματιού εναλλάξ.
Ο DJ
Κι αφού έπεσαν και οι dj στο τραπέζι, όσο εσείς πίνετε ανέμελα το ποτό σας και δεν δίνετε απαραίτητα πάντα σημασία στη μουσική που ακούγεται, το «τέρας» δίπλα σας διαπερνάται από μικρά ηλεκτροσόκ όταν ακούει ένα άτσαλο πέρασμα ή όταν ξέρει ότι σκέφτηκε μια πολύ πιο ταιριαστή αλλαγή από αυτή που έπαιξε ο dj. Γιατί νομίζετε πως ο Moz έλεγε “Hang the dj”; Όλα βγαλμένα από τη ζωή είναι.
Η "Φόλα"
Ναι, αγαπάμε άπειρα τη μουσική, αλλά είναι νόμος πως όποιος είναι μουσικόφιλος όσο έντονα αγαπά πράγματα άλλο τόσο έντονα μισεί. Ναι, είμαστε αμείλικτοι όταν κάτι δεν μας αρέσει και θα το στολίσουμε με τα πιο απίθανα κοσμητικά επίθετα γιατί δεν αρκεί απλά να το πούμε «φόλα».
Η μουσική είναι τα πάντα
Τέλος, πρέπει να ξέρετε πως μιλάμε με πολλές (πολλές όμως) μουσικές αναφορές. Το καταλάβατε κι από αυτό το κείμενο...
