Ο σκηνοθέτης Τιμ Μπάρτον μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη την κλασσική cult σειρά «Dark Shadows», γυρίζοντας ένα γκόθικ κωμικό θρίλερ. Επικεφαλής του υπέρλαμπρου καστ είναι ο Τζόνι Ντεπ, η Μισέλ Φάιφερ και η Έλενα Μπόναμ Κάρτερ.
Το 1750, ο Τζόσουα και η Ναόμι Κόλινς, μαζί με τον μικρό γιό τους Μπάρναμπας, σαλπάρουν από την Αγγλία για να κάνουν ένα νέο ξεκίνημα στην Αμερική. Εκεί θα καταφέρουν να στήσουν μια αλιευτική αυτοκρατορία σε μια μικρή παραλιακή πόλη που τελικά θα πάρει το όνομά τους: Κόλινσπορτ. Δύο δεκαετίες αργότερα, ο Μπάρναμπας (Τζόνι Ντεπ) έχει όλο τον κόσμο στα πόδια του. Ο Μπάρναμπας, αφέντης της θρυλικής έπαυλης Κόλινγουντ, είναι πλούσιος, ισχυρός και αδιόρθωτος πλέιμποϊ... μέχρι που θα κάνει το τραγικό λάθος να ερωτευτεί την πανέμορφη Τζοσέτ ΝτυΠρέ (Μπέλα Χίθκοουτ) και να ραγίσει την καρδιά της Ανζελίκ Μπουσάρ (Εύα Γκριν). Τότε, η Ανζελίκ – που κάθε άλλο παρά αγγελικά πλασμένη είναι, καθώς είναι μάγισσα – θα τον καταραστεί σε κάτι χειρότερο κι απ’ τον ίδιο τον θάνατο – θα τον μεταμορφώσει σε βρικόλακα και εν συνεχεία θα τον θάψει... ζωντανό.
Δύο αιώνες σχεδόν αργότερα, ο Μπάρναμπας θα καταφέρει να απελευθερωθεί από τον τάφο του και να επιστρέψει στον κόσμο του 1972, όντας ξένος σε μια ακόμα πιο ξένη γι’ αυτόν πραγματικότητα. Επιστρέφοντας στην έπαυλη Κόλινγουντ, θα συνειδητοποιήσει ότι η άλλοτε υπέρλαμπρη κατοικία του έχει μετατραπεί σε ερείπιο, ενώ οι λιγοστοί εναπομείναντες δυσλειτουργικοί συγγενείς του είναι σε κακή κατάσταση, δέσμιοι των δικών τους σκοτεινών μυστικών.
Η επικεφαλής της μητριαρχικής πια οικογένειας, Ελίζαμπεθ Κόλινς Στόνταρντ (Μισέλ Φάιφερ) είναι η μόνη που ο Μπάρναμπας θα μπορέσει να εμπιστευτεί και να αποκαλύψει την ταυτότητά του. Η παράξενη όμως, και αναχρονιστική συμπεριφορά του θα εγείρει αμέσως υποψίες στην ψυχίατρο, δρα Τζούλια Χόφμαν (Έλενα Μπόναμ Κάρτερ), η οποία δεν μπορεί καν να διανοηθεί τι είδους προβλήματα σκαλίζει.
Καθώς ο Μπάρναμπας θα ξεκινήσει την προσπάθεια να αποκαταστήσει τη χαμένη φήμη της οικογένειάς του, θα συναντήσει μόνο ένα εμπόδιο: την αρχηγό του Κόλινσπορτ, που ακούει στο όνομα Άντζι... και μοιάζει τραγικά σε μια πολύ παλιά γνώριμη του Μπάρναμπας Κόλινς.
Ένας από τους λάτρεις της σειράς ήταν και ο Τιμ Μπάρτον, ο οποίος μεγαλώνοντας άλλαξε κι εκείνος με τη σειρά του άρδην το κινηματογραφικό τοπίο με το μοναδικό του στυλ. Ο ίδιος λέει χαρακτηριστικά «Η σειρά είχε μια συγκεκριμένη ενέργεια. Ήταν μεν σαπουνόπερα, αλλά είχε ένα υποβόσκον παράξενο και υπερφυσικό στοιχείο.»
Ο Τζόνι Ντεπ, που πρωταγωνιστεί στον ρόλο του Μπάρναμπας θυμάται, «Δεν υπήρχε κάτι, τουλάχιστον στην απογευματινή ζώνη, στο οποίο να πρωταγωνιστούν βρικόλακες, φαντάσματα και μάγισσες. Εμένα, ανέκαθεν με έλκυε το συγκεκριμένο είδος, από τότε που ήμουν μικρό παιδί. Έτσι από τότε που είδα για πρώτη φορά το “Dark Shadows” δεν κατάφερα να ξεκολλήσω.»
Το περισσότερο χιούμορ της ταινίας προκύπτει από τις περιστασιακές περιπέτειες του Μπάρναμπας Κόλινς, ενός πλούσιου γόη του 18ου αιώνα που ραγίζει την καρδιά μιας άκαρδης μάγισσας, ονόματι Ανζελίκ. Όταν ο Μπάρναμπας εκδηλώνει την αγάπη που θρέφει μια άλλη γυναίκα, την αιθέρια Τζοσέτ, η Ανζελίκ αποφασίζει να εκδικηθεί και τους δύο: σκοτώνει την Τζοσέτ και μεταμορφώνει τον Μπάρναμπας σε βρικόλακα χαρίζοντας του την αιώνια ζωή. Βέβαια, αυτή η ζωή δεν λέει και πολλά πράγματα, αφού τελικά τον θάβει ζωντανό για πάντα... ή τουλάχιστον για το άμεσο μέλλον.
Ο μακιγιέρ Τζόελ Χάρλοου ανέλαβε την ευθύνη να μεταμορφώσει τον Ντεπ σε Μπάρναμπας, σε στενή συνεργασία τόσο με τον πρωταγωνιστή όσο και με τον Μπάρτον, προκειμένου να αποδώσει την ιδιαίτερη φυσιογνωμία που απαιτούσε ο ρόλος. Πριν καταλήξουν στο τελικό αποτέλεσμα, πραγματοποίησαν αρκετές δοκιμές για να αποδώσουν τη χλωμή αλλά απόκοσμα γοητευτική φυσιογνωμία. Η δημιουργία της κατάλευκης και εύθραυστης επιδερμίδας απαιτούσε πολλές στρώσεις ειδικού υλικού. «Βλέποντας τον είτε στο πλατό διά ζώσης είτε στο μόνιτορ, ήταν ολόλευκος,» λέει ο Χάρλοου. «Στην πραγματικότητα όμως, χρησιμοποιήσαμε πάρα πολλές αποχρώσεις μέικ-απ προκειμένου να πετύχουμε το συγκεκριμένο αποτέλεσμα.» Για να τονίσει την αντίθεση με τη χλωμάδα του προσώπου, ο Χάρλοου εφάρμοσε σκούρα σκιά στην οφθαλμική κόγχη ενώ τόνισε με σκούρες αποχρώσεις τα ζυγωματικά προκειμένου να αποδώσει την όμοια με νεκρού όψη.
«Νομίζω ότι ο Μπάρναμπας ταυτίζεται κατά κάποιο τρόπο με την Ελίζαμπεθ,» λέει ο Ντεπ, «δεδομένου ότι και εκείνη προσπάθησε να καθαρίσει το όνομα της οικογένειας και επιδεικνύει τον ίδιο ζήλο μ’ εκείνον προκειμένου να αποκαταστήσει τη φήμη και την κοινωνική θέση της οικογένειας.»
Η Μισέλ Φάιφερ, που πρωταγωνιστεί στον ρόλο της Ελίζαμπεθ, προσθέτει, «Το να κρατά κανείς τα προσχήματα για εκείνην είναι πολύ σημαντικό. Είναι πολύ υπερήφανη και υπερπροστατευτική με το όνομα της οικογένειας, παρά τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες που αντιμετώπισαν οι Κόλινς. Όλοι τους είναι κάπως παράξενοι, αλλά νομίζω ότι κανείς τους δεν μπορεί να αντιληφθεί πόσο παράξενοι είναι τελικά.»
Η Φάιφερ αποκαλύπτει πως όταν έμαθε τα σχέδια του Τιμ Μπάρτον να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη την αγαπημένη σειρά της νιότης της, «ενθουσιάστηκα και έκανα κάτι που δεν κάνω ποτέ: του τηλεφώνησα και του ζήτησα έναν ρόλο στην ταινία. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε καν σενάριο, οπότε του είπα ‘Δεν ξέρω αν υπάρχει έστω και κάτι για μένα, αλλά θέλω να ξέρεις ότι είμαι μεγάλη φαν της σειράς’. Ήξερα ότι αν δεν το έκανα αυτό, θα τα έβαζα με τον εαυτό μου, γιατί ήθελα πραγματικά πολύ έναν ρόλο.»
Ο Μπάρτον θυμάται χαρακτηριστικά, «Μία μέρα πριν το γύρισμα, έβαλαν όλοι τα κοστούμια τους και φωτογραφήθηκαν όπως το αρχικό καστ της σειράς. Ήταν καταπληκτικό. Μέσα σε 30 δευτερόλεπτα, όλοι μπήκαν στο πετσί του ρόλου τους. Ήταν νομίζω, ο καλύτερος τρόπος για να συντονιστούν όλοι οι ηθοποιοί.»
Στο «happening» εμφανίζεται και ο θρύλος της ροκ Alice Cooper, που μάλλον πιάνει εξ απήνης τον Μπάρναμπας, καθώς από το όνομά του, είχε κρίνει ότι επρόκειτο για γυναίκα.
Στο «Happening» ο Cooper ερμηνεύει τις επιτυχίες “Ballad of Dwight Fry” και “No More Mr. Nice Guy”. Ο Μπάρτον αποφάσισε να βάλει και άλλα τραγούδια από τη συγκεκριμένη δεκαετία όπως τα “Nights in White Satin” των Moody Blues, το “Season of the Witch” του Donovan, το “Superfly” του Curtis Mayfield, το “Crocodile Rock” του Elton John και το “Top of the World” των Carpenters.
«Μιλάμε για πραγματικά σπουδαία κομμάτια,» λέει ο Ζάνουκ. «Ο Ντάνι Έλφμαν συνέθεσε καταπληκτική μουσική ενώ τα κομμάτια που ακούγονται βοηθούν στο να δοθεί ο κατάλληλος τόνος στην ταινία. Συντελούν στην χρονική τοποθέτηση της ταινίας ενώ εξυπηρετούν και το συναίσθημα που ήθελε να περάσει ο Τιμ.»
Ο Ντάνι Έλφμαν συνεχίζει, «Ήξερα ότι οι σημαντικές και δραματικές σκηνές έπρεπε να επενδυθούν μουσικά με έναν πιο θεατρικό τρόπο. Το ωραιότερο όμως, για μένα ήταν ότι βυθίστηκα στη ρετρό μουσική παλέτα που είχε φανταστεί ο Τιμ. Ήθελε μια μουσική επένδυση που να έχει ως σημεία αναφοράς και την τηλεοπτική σειρά αλλά και τις ταινίες τρόμου του ’70. Γι’ αυτό και η μουσική είναι μινιμαλιστική, απόκοσμη και ατμοσφαιρική, με αποκλειστικά ηλεκτρονικό ήχο και κάποια μεμονωμένα σόλο οργάνων που λειτουργούν ως οδηγοί της μελωδίας.»
Τα σκηνικά και τα κοστούμια στο “Dark Shadows” αποτυπώνουν δύο διαφορετικούς αιώνες, με τα περισσότερα να είναι αποτέλεσμα πραγματικής δουλειάς και όχι οπτικών εφέ. Ο Μπάρτον σχολιάζει, «Μετά το ‘Alice in Wonderland’, που γυρίστηκε όλο με green screen, ήταν ωραία εμπειρία να δουλεύουμε με πραγματικά σκηνικά. Το πραγματικό σκηνικό, με όλες τις υφές και τους φωτισμούς του ήταν σημαντικό όχι μόνο για μένα αλλά και για τους ηθοποιούς.»
Ο Ρικ Χάινριχς – που ανέλαβε τον σχεδιασμό παραγωγής – σχολιάζει, «Ο Τιμ πάντα μιλά για την αίσθηση της ταινίας, και μιλάει γι’ αυτή με συναισθηματικές αναφορές. Για εκείνον το σκηνικό είναι ένας από τους χαρακτήρες του.»
Οι εσωτερικοί χώροι της έπαυλης κατασκευάστηκαν στα πλατό των Pinewood Studios. «Θέλαμε να δώσουμε την αίσθηση μιας μεγαλοπρεπούς κατοικίας που έχει ζήσει δύσκολα χρόνια,» λέει ο Χάνρινχς. «Για να το καταφέρουμε αυτό, χρειάστηκε να δουλέψουμε τη λεπτομέρεια στο εσωτερικό του σπιτιού. Την πρώτη φορά που μπαίνει ο Μπάρναμπας στο σπίτι, αγγίζει διάφορα πράγματα, χαϊδεύει τα αγάλματα και σχολιάζει το πόσο περίτεχνα είναι. Για να ανταποκρίνονται τα λόγια του στην πραγματικότητα, καταβάλαμε μεγάλη προσπάθεια προκειμένου να δημιουργήσουμε ένα εξαιρετικά λεπτομερές περιβάλλον.»
Ο Μπάρτον ήθελε η ταινία να αντανακλά την ατμόσφαιρα της δεκαετίας στην οποία διαδραματίζεται, και αυτό το έργο το ανέθεσε στον διευθυντή φωτογραφίας Μπρούνο Ντελμπονέλ. Ο Μπάρτον λέει, «Συζητήσαμε πολύ για το πώς ήταν οι ταινίες της εποχής, για τα χρώματά τους, για την αίσθηση που αποπνέουν. Πραγματικά απόλαυσα τη συνεργασία μας.»
Για τα κοστούμια των δύο τόσο διαφορετικών αιώνων, ο Μπάρτον ζήτησε τη βοήθεια της σχεδιάστριας Κολίν Άτγουντ. «Έχω συνεργαστεί μαζί της πολλές φορές,» λέει ο σκηνοθέτης. «Τη θεωρώ πραγματική καλλιτέχνη. Προσπαθεί πάντα να μπει στην ψυχοσύνθεση του κάθε χαρακτήρα. Προσπαθήσαμε να παραμείνουμε πιστοί στο πνεύμα της εποχής, που επέβαλε στυλιστικές ακρότητες, χωρίς όμως να γελοιοποιήσουμε τα κοστούμια.»
Στα κοστούμια του Μπάρναμπας, η Άτγουντ διατήρησε την γοτθική αίσθηση του 18ου αιώνα και στα κοστούμια του ’70. «Ήθελα να διατηρήσω την κομψότητα του παρελθόντος,’ εξηγεί. «Η κάπα του Μπάρναμπας θυμίζει την κάπα του πρωταγωνιστή της τηλεοπτικής σειράς, αλλά φέρει κάποιες διαφορές.»
Ο Μπάρτον συνοψίζει λέγοντας, «Ήθελα να κάνω τη γραμμή ανάμεσα στο παλιό και στο καινούργιο αδιόρατη, γιατί πολύ απλά ήθελα να φτιάξω κάτι που θα έχει απήχηση και στις δύο γενιές. Οι καιροί άλλαξαν, αλλά πραγματικά πιστεύω ότι οι συγκεκριμένοι χαρακτήρες αντέχουν στον χρόνο!»
ΤΖΟΝΙ ΝΤΕΠ (Μπάρναμπας Κόλινς)
ΜΙΣΕΛ ΦΑΪΦΕΡ (Ελίζαμπερ Κόλινς Στόνταρντ)
ΕΛΕΝΑ ΜΠΟΝΑΜ ΚΑΡΤΕΡ (Δρ. Τζούλια Χόφμαν)
ΕΥΑ ΓΚΡΙΝ (Ανζελίκ Μπουσάρντ)
ΤΖΑΚΙ ΕΡΛ ΧΕΪΛΙ (Γουίλι Λούμις)
ΤΖΟΝΙ ΛΙ ΜΙΛΕΡ (Ρότζερ Κόλινς)
ΜΠΕΛΑ ΧΙΘΚΟΟΥΤ (Βικτόρια Γουίντερς)
ΚΛΟΪ ΓΚΡΕΪΣ ΜΟΡΕΤΖ (Κάρολιν Στόνταρντ)
ΓΚΙΟΥΛΙ ΜΑΚ ΓΚΡΑΘ (Ντέιβιντ Κόλινς)
Σκηνοθεσία ΤΙΜ ΜΠΑΡΤΟΝ
Σενάριο ΣΕΘ ΓΚΡΑΧΑΜ-ΣΜΙΘ
Κοστούμια ΚΟΛΙΝ ΑΤΓΟΥΝΤ
Μουσική ΝΤΑΝΙ ΕΛΦΜΑΝ
Διάρκεια 112’
Facebook Page
http://www.facebook.com/Dark.Shadows.Movie.GR
