Σε ηλικία 61 ετών έφυγε από τη ζωή ο σπουδαίος Steve Albini, frontman των Shellac και Big Black, αλλά και παραγωγός (ή μηχανικός ήχου όπως ήθελε να τον αποκαλούν) συγκροτημάτων που έμειναν στην ιστορία, όπως οι Nirvana και οι Pixies. Η είδηση έγινε γνωστή μέσα από το Pitchfork, το οποίο μετέδωσε ότι ο θάνατος αποδίδεται σε έμφραγμα. Ο Albini βρισκόταν εκείνη τη στιγμή στο Electrical Audio, το φημισμένο προσωπικό του studio ηχογραφήσεων στο Σικάγο των ΗΠΑ.
Ο Albini υπήρξε μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του underground ήχου παγκοσμίως, έχοντας αφήσει το στίγμα του τόσο ως performer συγκροτημάτων που όρισαν το genre στο οποίο ανήκαν, όσο και μέσα από τη δουλειά του για δίσκους όπως το In Utero των Nirvana, Surfer Rosa των Pixies και Rid of Me της PJ Harvey. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του άσκησε δριμεία κριτική στις πρακτικές εκμετάλλευσης των καλλιτεχνών από τη μουσική βιομηχανία, γράφοντας μάλιστα γι' αυτό στο εμβληματικό άρθρο του με τίτλο "The Problem With Music", ενώ ο ίδιος αρνείτο να εισπράττει royalties από τους καλλιτέχνες με τους οποίους συνεργαζόταν. Προτιμούσε επίσης να μην αναγράφεται στα credits των δίσκων στους οποίους συμμετείχε. Αυτή του η φιλοσοφία γίνεται αντιληπτή μέσα από το διάσημο γράμμα που έστειλε στους Nirvana, όπου αναγράφονταν οι όροι συνεργασίας μαζί του για το In Utero.
Steve Albini explained why he refused to take royalty points for Nirvana's In Utero: "It [was] ethically untenable"pic.twitter.com/Np9j214t4z
— CONSEQUENCE (@consequence) May 8, 2024
Μαζί με τους Shellac ετοιμαζόταν για την κυκλοφορία του πρώτου τους δίσκου εδώ και μία δεκαετία την επόμενη εβδομάδα, με τίτλο To All Trains.
Η δουλειά του Albini ως audio engineer υπήρξε επί της ουσίας καθοριστική για ολόκληρο το alternative rock, με τον ίδιο να προσφέρει στα late ‘80s και ΄90s τις υπηρεσίες του σε δίσκους που θα έγραφαν ιστορία – ιδιαίτερα σε αυτούς που κινούνταν σε πιο μπρουταλιστικούς ήχους και χρησιμοποιούσαν αναλογική παραγωγή που παρέπεμπε σε ζωντανή μουσική. Ενδεικτικά μόνο, μετά τη δουλειά του στο Surfer Rosa, ο ίδιος συμμετείχε στην ηχογράφηση του Tweez των Slint, αλλά και του Pod, του ντεμπούτου δίσκου των Breeders, ενώ υπήρξε υπεύθυνος για τους επιδραστικότατους πρώτους δίσκους των Jesus Lizard. Ανάμεσα στις αμέτρητες δουλειές στις οποίες συμμετείχε κατά τη διάρκεια της ζωής του ήταν και το Walking Into Clarksdale των Jimmy Page και Robert Plant, ενώ συνεργάστηκε και με καλλιτέχνες και συγκροτήματα όπως οι Wedding Present, Brainiac, Low, Dirty Three, Helmet, Boss Hog, Jon Spencer Blues Explosion, Hum, Superchunk, Mogwai, Mclusky, Cloud Nothings, Mono, Ty Segall, Sunn O))), Joanna Newsom, Black Emperor, Gogol Bordello, Melt Banana, Songs: Ohia, Neurosis, Urge Overkill, Cheap Trick, Om, The Fleshtones, The Auteurs, Manic Street Preachers, Veruca Salt, The Cribs, METZ, Ben Frost και Black Midi. Ο ίδιος βρέθηκε πίσω από την παραγωγή και του mini-LP Insect (songs) των «δικών μας» Bokomolech, ο οποίος κυκλοφόρησε το 1997 από τη Hitch Hyke, ενώ θα συνεργάζονταν ξανά και για το εξαιρετικό διπλό Jet Lag και το Exit: Trance του 2003.
Ως προς τα acts που συμμετείχε ο ίδιος, ο Albini άρχισε να ηχογραφεί μουσική με τους Big Black στις αρχές της δεκαετίας του ’80, με τους οποίους θα κυκλοφορούσε τους εμβληματικούς δίσκους Atomizer και Songs About Fucking. Την ίδια εποχή, ο Albini θα έγραφε στον ελεύθερο χρόνο του στο zine Matter, συνήθεια που θα διατηρούσε καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του ως μουσικός δημοσιογράφος και σε άλλα μέσα.
Μετά τους Big Black, ο Albini σχημάτισε τους Rapeman— το όνομα των οποίων θα μετάνιωνε κατά δήλωσή του τα επόμενα χρόνια —προτού ιδρύσει τους Shellac στα early ‘90s, μαζί με τους Bob Weston και Todd Trainer. Μετά από μια σειρά από EPs με την ιστορική Touch and Go και τη Drag City, το συγκρότημα θα επικεντρωνόταν στις περιοδείες κυκλοφορώντας έκτοτε μόνο τους δίσκους At Action Park του 1994, Terraform του 1998, 1000 Hurts του 2000, Excellent Italian Greyhound του 2007 και Dude Incredible του 2014. Σταθερή θα ήταν η παρουσία τους εδώ και 20 χρόνια στο Primavera Sound Festival της Βαρκελώνης, το οποίο θα χαρακτήριζαν ως το αγαπημένο τους φεστιβάλ στον κόσμο.
Ο Albini υπήρξε και εξαιρετικός παίκτης poker, κερδίζοντας μάλιστα το 2022 ένα χρυσό περιβραχιόνιο στο World Series of Poker και αφήνοντας πίσω του 773 παίκτες που διαγωνίζονταν για το έπαθλο των 196,089 δολαρίων.
Των Albini αποχαιρέτησαν μέσα από αναρτήσεις τους στα κοινωνικά μέσα δεκάδες συγκροτήματα και καλλιτέχνες, όπως οι Pixies και Nirvana, o Jarvis Cocker, οι Breeders, αλλά και ο συγγραφέας του βιβλίου Our Band Could Be Your Life, Michael Azerrad.
THE BEST EVER pic.twitter.com/pfR5zIAUZS
— The Cribs (@thecribs) May 8, 2024
We’re deeply saddened to hear of Steve Albini’s passing and keep his family in our hearts. Thank you for all that you contributed to punk rock in our town and the reverberations of creativity you brought forth, felt the world over. pic.twitter.com/WkisQaMEpH
— Metro (@MetroChicago) May 8, 2024
