Στο Color Theory, όπως και σε κάθε παραγωγή του είδους που σέβεται τον εαυτό της, δεν αποφεύγονται τα κλισέ, είτε αυτά αφορούν στιχουργικούς μελοδραματισμούς είτε το μονότονο, 1990’s κολεγιακό indie. Όμως, ο δεύτερος προσωπικός δίσκος της Sophie Alison ως Soccer Mommy εξελίσσεται όπως μία καλοφτιαγμένη μίνι σειρά μετεφηβικής, υπαρξιακής αγωνίας και οδυνηρής ενηλικίωσης. Η 23χρονη αμερικανίδα πρωταγωνίστρια προσπαθεί να επιπλεύσει στα απόνερα μιας ταραχώδους εφηβείας, γεμάτης από ψυχικά και σωματικά τραύματα, φτάνοντας σε σκληρές συνειδητοποιήσεις, νωρίτερα από το σύνηθες. Ωστόσο, οι κορυφαίες σκηνές των καλύτερων επεισοδίων αξίζουν την αναμονή για κάθε τετριμμένο δευτερόλεπτο που προηγήθηκε. Οι στίχοι στο ρεφρέν του ύπουλα μελαγχολικού “Circle the Drain” - “Things feel that low sometimes/ Even when everything is fine” (όλοι το έχουμε νιώσει), τα καθαρόαιμα indie παρακάλια στον...Διάβολο στο “Lucy” και, φυσικά, ο 7λεπτος, ονειρώδης shoegaze ύμνος “Yellow is the Color of her Eyes” γραμμένος για τη μητέρα της Alison, της οποίας τα μάτια «κιτρίνισαν από την αρρώστια της σαν κλημεντίνες», είναι όλα δείγματα μιας μουσικού που ξέρει να βάζει τη ζωή της στα σενάρια της με τρόπο που ο ακροατής (ή «θεατής», αν θέλετε) ταυτίζεται ολοκληρωτικά. Η πρώιμη ωρίμανση και η διαύγεια στην σκέψη ενός ατόμου, φαίνεται όταν μπορεί να αναγνωρίσει τις αλήθειες του και η Alison το αποδεικνύει από νωρίς, τραγουδώντας μας, "I want an answer/ To all my problems/ There's not an answer /I am the problem for me /Now and always" (“Royal Screw Up”). Αναμένουμε τον επόμενο κύκλο με αγωνία για να δούμε αν θα έρθει η εξιλέωση.
Άκου κι αυτό: Phoebe Bridgers - Stranger In The Alps (2017), Julien Baker - Turn Out The Lights (2017), Snail Mail - Lush (2018)
Ακούτε ολόκληρο τον δίσκο εδώ.
