Η απάντηση κρύβεται στο κομμάτι "Υπαλληλικό Μπλουζ", που είναι η πεμπτουσία του project. Η ζωή στην καθημερινότητα της πόλης έχει δύο πλευρές, για μας τα παιδιά του διαμερίσματος. Η τελματώδης ρουτίνα της υπαλληλικής ζωής είναι το βάρος που έπρεπε να βγει με τη μορφή της μουσικής, ώστε να κρατήσω για μένα την άλλη πλευρά, η οποία είναι πιο γοητευτική. Οπότε ίσως μπορώ να πω ότι, πίσω από το ΜΕΤΑΜΑΝ, βρίσκεται ένας άνθρωπος που του αρέσει να ξεκουράζει το βλέμμα του σε ακάλυπτους και απέναντι μπαλκόνια πολυκατοικιών.
Πότε και πώς μπήκε η μουσική στη ζωή σου; Είχες ποτέ σκεφτεί την επαγγελματική οδό της;
Δεν σκέφτηκα ποτέ ότι θα βγάλω λεφτά από τη μουσική, για μένα είναι σαν να πηγαίνεις στον ψυχαναλυτή και να περιμένεις στο τέλος να σε πληρώσει για τις ωραίες ιστορίες που του είπες. Ίσα-ίσα, με ψυχικό κόστος, δουλεύω σε κάτι άσχετο, ώστε να επενδύω σε αυτό που κάνω και το τελικό αποτέλεσμα να είναι όσο πιο κοντά γίνεται στην αρχική σύλληψη.
Όσο για την απάντηση στο πρώτο σκέλος, είναι όσο κλισέ μπορεί να φανταστεί κάποιος. Ναι λοιπόν, μεγάλωσα κι εγώ σε ένα σπίτι γεμάτο μουσική (αλλά και αυτοσαρκασμό).
Μια πτυχή της ενασχόλησής σου με τη μουσική είναι η συλλογή σου από synthesizers. Τι αντλείς από αυτήν και ποιον ρόλο έχει παίξει στo δημιουργικό κομμάτι;
Το ότι κάνω συλλογή από synths δεν είναι όλη η αλήθεια. Όντως, έχουν περάσει αρκετά από τα χέρια μου, κυρίως αναλογικά (πολλά από τα οποία τα ακούτε στον δίσκο). Αλλά δεν είμαι συλλέκτης. Δηλαδή, πέρα από κάποια αγαπημένα, όπως το SH-101 της Roland, αφού ολοκληρώσουν έναν κύκλο δημιουργίας μαζί μου, τα πουλάω για να πάρω κάποιο άλλο. Γενικά η συλλογή synths είναι πολύ ακριβό σπορ και έχω παρατηρήσει ότι οι συλλέκτες σπάνια κάνουν μουσική. Τους ενδιαφέρει πιο πολύ ο φετιχισμός του αντικειμένου.
Το IΡINA είναι δίσκος-case study, για τα ελληνικά δεδομένα. Κάπου δεν τον περιμέναμε και μας έπιασε εξαπίνης, κάπως όμως όλοι τον αναζητούμε, σαν να τον περιμέναμε. Πρακτικά δεν ξέρω πόσοι ήξεραν πριν ότι κάνεις μουσική, πάντως μέσα σε έναν μόλις μήνα έχει γίνει ανάρπαστος, φιγουράρει στο Uncut και έχει κάνει μεγάλη εντύπωση. Πώς χτίστηκε λοιπόν το σύμπαν της IΡINA; Και πώς βιώνεις τον αντίκτυπό του;
Εξ ορισμού, η εναλλακτική κοινότητα δεν αρέσκεται να αντικρίζει τα μεγάλα ζητήματα κατάματα, προτιμάει πλάγιες/σχηματικές οδούς. Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι το ΙΡΙΝΑ έχει μια ανταπόκριση στην Ελλάδα, είναι γιατί χρησιμοποιεί ως μέσο απλές, καθημερινές στιγμές για να αγγίξει πολύ προσωπικές ανησυχίες –κάτι που κάνει κατά κόρον και η Λένα Πλάτωνος και λατρεύω στα κομμάτια της.
Αυτό όμως συμβαίνει σε εντελώς τοπικό επίπεδο, γιατί πρώτον δεν έχουν όλα τα κομμάτια στίχο και δεύτερον αυτά που έχουν, είναι στα ελληνικά. Πλέον, όμως, η Ελλάδα είναι η 10η χώρα σε αριθμό ακροατών του άλμπουμ, με τις Η.Π.Α., το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γερμανία να πρωτοστατούν. Τώρα γι’ αυτούς, δεν ξέρω. Φαντάζομαι ότι είναι ένας συνδυασμός του διεθνούς ethnic/exotic hipster hype και του ότι μάλλον θα τους αρέσει και η μουσική –εκτός αν κάθονται και τα μεταφράζουν.
Μοιραία τη μερίδα του λέοντος στη συζήτηση γύρω από τον δίσκο παίρνει η συνεργασία με τη Λένα Πλάτωνος. Πέρα από την προφανή ερώτηση περί του πώς προέκυψε και πώς τη βίωσες, αναρωτιέμαι πώς την εκλαμβάνεις, ακούγοντας το συνολικό αποτέλεσμα του IΡINA. Είναι εκ των ων ουκ άνευ; Ή εκείνο που είχες στο μυαλό σου θα έβρισκε τρόπο να βγει και χωρίς τη νότα της Πλάτωνος;
Θα ήταν αλαζονικό εκ μέρους μου να υποστηρίξω ότι θα μπορούσαμε να έχουμε αυτό το αποτέλεσμα χωρίς τη Λένα. Ο Άγγελος Κράλλης (Chickn) μου είπε σε μια κουβέντα ότι το να συνεργάζεσαι με τη Λένα, είναι σαν να κλέβεις το σύστημα. Έχει δίκιο, η απόκοσμη φωνή της έχει αποκτήσει μια επιρροή πάνω σε όλους τους μουσικόφιλους, μέσα στα χρόνια: από τις πρώτες ήδη συλλαβές, η ενστικτώδης αντίδρασή μας είναι από ανατριχίλα έως συγκίνηση. Αν το συνδυάσεις λοιπόν αυτό με την πρωτότυπη ποίησή της, θα έπρεπε να κάνω πολύ κακή δουλειά με τη μουσική για να καταλήξω με ένα αδιάφορο κομμάτι. Την ευχαριστώ πολύ, όπως και τον Κωνσταντίνο Νησίδη για το βιντεοκλίπ.
Η συνεργασία προέκυψε γιατί με τον καιρό και με τα σχόλια όσων ακούγανε δείγματα της μουσικής, συνειδητοποίησα πόσο πολύ με έχει επηρεάσει η προσέγγισή της. Έτσι της έστειλα στο mail το πιο αντιπροσωπευτικό κομμάτι, χωρίς να έχουμε ξαναμιλήσει. Και είχε την ευγένεια και το πολύ ανοιχτό μυαλό να αγκαλιάσει την ιδέα.
Η ηλεκτρονική μουσική είναι μια κυρίαρχη τάση στους σύγχρονους ήχους, που μπορεί να λάβει χίλια πρόσωπα: από τον πειραματισμό του «διανοούμενου», μέχρι πιο ωμές μορφές διασκέδασης και χορευτικής εκτόνωσης. Εσύ πού θα τοποθετούσες τον ήχο σου;
Αυτό χαρακτηρίζει την τέχνη στο σύνολό της. Υπάρχει η σύγχρονη τέχνη των ειδικών προϋποθέσεων και των μυημένων, η οποία έχει ως σκοπό της να διευρύνει τα όρια, και η λαϊκή τέχνη, που στην καλή της μορφή ενσωματώνει στοιχεία από τον «κόπο» των παραπάνω πειραματιστών, θέλοντας να σώσει την ψυχή μας.
Για να απαντήσω, η μουσική μου δεν έχει τίποτα το πρωτοποριακό, ούτε καν σύγχρονο· όμως δεν είναι ούτε pop, ακριβώς. Οπότε μάλλον βρίσκεται σε αυτήν τη limbo κατάσταση, στην οποία ούτε εγώ ο ίδιος δεν μπορώ να προσδιορίσω μία ιδανική στιγμή για να ακούσεις τον δίσκο. Εσύ πού θα τοποθετούσες τον ήχο μου;
{youtube}K2nflzL-tyI{/youtube}
Το εισαγωγικό κομμάτι του δίσκου τιτλοφορείται "Αθήνα 232". Αν σου ζητούσαμε λοιπόν να σχεδιάσεις μια διαδρομή πέντε στάσεων στην πόλη, ποια θα ήταν αυτή και γιατί;
Ξεκινάμε με μια μπύρα στο (1) στέκι της πλατείας Θεάτρου με λίγους φίλους, συνεχίζουμε στην (2) ταράτσα του Συντάγματος στα μπιφτεκάκια, όπου και πολλαπλασιαζόμαστε σαν παρέα μέχρι να μας διώξει ο Γιάννης με κερασμένες ρακές, γιατί η γυναίκα του έχει παραγγείλει ψώνια. Εκεί θα πάω να βρω την Ελένη για κεφτεδάκια και πατάτες στον (3) Καπεταν Μιχάλη στη Φειδίου, που είναι το μαγαζί μας, και μετά θα συνεχίσουμε με ένα Teacher’s στο δισκάδικο (4) Kasseta Records στη στοά Σοφοκλέους, με όλους τους μουσικόφιλους της Αθήνας, DJs και μη. Τέλος θα πάμε στο Low Profile αν παίζει ο Θανάσης Μήνας, αλλιώς στον κυρ-Γιάννη στο (5) Galaxy.
Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος πολύ παρατηρητικός για να καταλάβει ότι Αθήνα για μένα δεν είναι τόσο το μέρος, όσο οι άνθρωποί της, που τους λατρεύω. Συνεπώς θα μπορούσα να είμαι στο μπαλκόνι μου, με τους φίλους μου και τα παιδιά τους, και να περνάω το ίδιο καλά και χωρίς το αναπόφευκτο hangover.
Τελευταία εισερχόμαστε όλο και περισσότερο, μέρα με τη μέρα, σε πρωτόγνωρα νερά. Πώς διαβάζεις εσύ αυτό το «δυστοπικό» σενάριο;
Με την ιδιότητα του ΜΕΤΑΜΑΝ δεν έχω να σχολιάσω κάτι πέρα από το προφανές, ότι ακολουθώ πιστά τις οδηγίες. Όσο γοητευτικά και να φαίνονται τα post-apocalyptic σκηνικά στις ταινίες, η πραγματικότητα είναι η θλίψη στα πρόσωπα όσων ανησυχούν για τους δικούς τους. Ίσως το μόνο θετικό είναι ότι, σε καιρούς κρίσης, οι άνθρωποι αναγκάζονται να έρθουν αντιμέτωποι με τους εαυτούς τους και να συνειδητοποιήσουν ότι ή είμαι ένας από αυτούς που μαζεύω τα αντισηπτικά με τις κούτες για να είναι καλά οικογένεια μου, αδιαφορώντας για τους γύρω μου, ή υποστηρίζω την κοινωνική υγεία μέσω της αλληλεγγύης, σε όποια μορφή.
Which side are you on boy?
Οι περισσότεροι προσπαθούμε να ξεχαστούμε αυτές τις ημέρες με βιβλία, ταινίες και μουσική. Ποιο είναι το δικό σου «kit» για την καραντίνα;
Παλιότερα είχα ένα κουτάκι First Aid Kit που είχε μέσα ένα ουισκάκι μινιατούρα, ένα πακέτο τσιγάρα και το CD Blue Lines των Massive Attack. Νομίζω ότι παρότι, ακόμα και τώρα, με το που ακούσω τη μπασογραμμή από το “Safe From Harm” ό,τι και να έχω με ενοχλεί πολύ λιγότερο, το kit μου πλέον είναι η επικοινωνία με τους ανθρώπους μου. Επίσης ξέρω κάποιον που έχει μια τεράστια, ανεξάντλητη συλλογή film noir, ο οποίος περιμένει πώς και τι να τα δούμε. Οπότε ο Billy Wilder θα πάει σύννεφο.
Ποια ήταν τα σχέδια του METAMAN που αναβλήθηκαν λόγω των περιστάσεων και πώς σκοπεύεις να τα προσαρμόσεις –αν σκοπεύεις; Υπάρχουν πιθανότητες, ας πούμε, να δούμε κάποιο live set από το σαλόνι σου;
Δεν μπορώ να πω ότι ανέβαλα κάτι λόγω των περιστάσεων, γιατί τα όποια live έχω κλείσει είναι για καλοκαίρι, που ελπίζω να έχει ξεπεραστεί ο κίνδυνος. Τα άμεσα σχέδια δεν απαιτούν φυσική παρουσία γιατί είναι στην ουσία δύο κυκλοφορίες από τη Won Ton Records. Η πρώτη είναι ο πολυαναμενόμενος καινούριος δίσκος των Regressverbot και η δεύτερη ο πρώτος δίσκος του Athens Computer Underground.
Αλλά αυτή η ιδέα με το live set είναι πολύ καλή και δεν την είχα σκεφτεί. Είναι πολύ πιθανό λοιπόν να δείτε ένα live jam από το «σαλόνι» –inspired by you.
{youtube}KcOjea5uoFU{/youtube}
