Συνειδητοποιώ, μάλιστα, ότι το Κύτταρο είναι από τα ελάχιστα σημεία στην πόλη όπου, όταν παρακολουθώ συναυλία εκεί, θυμάμαι έντονα το παρελθόν. Ακριβώς όπως και πέρυσι, λοιπόν, έπαιζαν live οι Morlοcks το Σάββατο: ένα θρυλικό όνομα του garage punk/rock των 1980s, με μουσική που επιμένει στην ίδια ακριβώς αισθητική, στο ίδιο συναίσθημα που έδωσε την ψυχή του με όλον τον ρομαντισμό που περικλείει κάτι τέτοιο –συνάμα όμως και τον εκνευρισμό ή την απογοήτευση, κόντρα σε μια εποχή στην οποία όλα γερνάνε και όλα αλλάζουν.
Τη συναυλία ξεκίνησαν οι Rusty Parts από την Πτολεμαΐδα, κάνοντας μελαγχολική εισαγωγή με το "Dead In The Saddle" των σπουδαίων Dead Moon. Μάλιστα, ρίχνοντας το βλέμμα κάτω για να χορέψω, βλέπω στην τσάντα μιας αγαπημένης φίλης το κλασικό μισοφέγγαρο με τη νεκροκεφαλή των τελευταίων –και οι αναμνήσεις ξύπνησαν μέσα μου. Με υπόλοιπες δικές τους συνθέσεις, σε γνήσια garage rock/surf μονοπάτια, δυσκολεύτηκα να πιστέψω ότι αυτή ήταν (όπως έμαθα στην πορεία) μόλις η δεύτερή τους συναυλία. Δεμένοι και τίμιοι, απλά παίζουν εκείνο που φαίνεται να αγαπάνε τόσο πολύ.
Λένε ότι στη ζωή δεν πρέπει να κάνουμε εκπτώσεις στα συναισθήματα, σε εκείνο που θέλουμε· και ότι πρέπει να είμαστε ήρεμοι κτλ. Πάντα πίστευα ωστόσο ότι το rock 'n' roll αγγίζει ευκολότερα και πιο βαθιά τις ψυχές που έγινε κλισέ να περιγράφουμε ως «καταραμένες». Δεν ξέρω βέβαια αν όλα αυτά έχουν κάποια σημασία. Το μόνο σίγουρο για τη νύχτα του Σαββάτου στο Κύτταρο ήταν ότι οι Morlocks δεν έγιναν ποτέ το συγκρότημα που έπιασε για ένα διάστημα και άρχισε να μπατάρει μετά. Για μένα, μάλιστα, η συναυλία φάνηκε τεράστια σε χρόνο –κυρίως για προσωπικούς λόγους, καθώς σκέφτηκα και αναθεώρησα πολλά παρόμοια θέματα, στην εξέλιξη της setlist.
Ο σεβασμός, τώρα, είναι πολύ σπουδαίο πράγμα. Κι αυτό το ξέρουν καλύτερα οι φίλοι του garage rock που έδωσαν το παρών στο Κύτταρο. Με τον γαμηστερό τους ήχο να δείχνει βγαλμένος από το πιο τίμιο rock 'n' roll, έχοντας αναφορές και στο νεοϋορκέζικο punk, η φοβερή παρέα του Leighton Koizumi αποδείχθηκε μία από τις πιο κουλ και άνετες μπάντες τις οποίες έχω παρακολουθήσει.
Με τρομερό δέσιμο, απίστευτη άνεση, με σκηνική παρουσία βγαλμένη από άλλη εποχή, οι Morlocks έδειξαν γιατί αποτελούν σημείο αναφοράς στα σημερινά rock δρώμενα. Δεν ξέρω αν είναι οι πολεμιστές του αυτοκινητόδρομου ή οι πλατωνικοί της λεωφόρου, πάντως live αποτυπώνονται καταιγιστικοί, παίζουν με πολύ κέφι και μένουν πιστοί σε αυτό ακριβώς που αγαπούν. Διόλου τυχαία, λοιπόν, ο κόσμος στο Κύτταρο το καταδιασκέδασε: παρά την εξαντλητική διάρκεια, η συναυλία δεν έχασε την απίστευτη ενέργειά της.
Για περίπου 2 ώρες στο σανίδι, η setlist της βραδιάς:
Killing Floor (Howlin’ Wolf cover)
Teenage Head (Flamin’ Groovies cover)
Bothering Me
I Don't Do Funerals Anymore
My Friend The Bird
Time To Move
Hang Up (The Wailers cover)
One Foot In The Grave
High Tide Killer
You Burn me Out
Heart Of Darkness
Dirty Red
We Can Get Together
No One Rides For Free
You Don't Know (13th Floor Elevators cover)
Till The Wheels Fall Off
encore:
Easy Action
Born Loser
Cat (On A Hot Thin Groove)
{youtube}g4PX8Nh8ngc{/youtube}
