Έχει περάσει ένας χρόνος από την κυκλοφορία του Malina. Tι σημαίνει ο τίτλος για εσάς; Μπορείτε να μας μιλήσετε για το θέμα των στίχων του δίσκου;
Είναι ένας πολύ προσωπικός δίσκος, για εμένα. Κάθε δίσκος μας είναι βέβαια πολύ προσωπικός για εμένα και δεν μου αρέσει να εμβαθύνω πολύ στο θέμα τους, γιατί αρκετοί άνθρωποι του κύκλου μου αποτελούν μέρος των στίχων, οπότε δεν θέλω να τους εκθέσω δημοσίως.
Ο τίτλος πάντως έχει σχέση με μία γυναίκα που γνώρισα στις Η.Π.Α. Ήταν ηλικιωμένη και δεν μπορούσε να περπατήσει λόγω των χρόνων της, αλλά έπρεπε να κυκλοφορεί για να δουλέψει και να επιβιώσει. Η συνάντησή μας ήταν σημαίνουσα εμπειρία για εμένα. Περιστοιχιζόμαστε από τραγωδίες και τις καταναλώνουμε καθημερινά. Η σύνθεση, έτσι, γίνεται για μένα μία εξαγνιστική ιεροτελεστία. Και αποφάσισα να γράψω ένα τραγούδι γι' αυτήν τη γυναίκα, την οποία γνώρισα στην πολιτεία της Τζόρτζια.
Πώς πηγαίνουν τα πράγματα με τον Robin Ognedal, ο οποίος εκτέλεσε για πρώτη φορά χρέη κιθαρίστα στο Malina;
Γνωριζόμαστε με τον Robin εδώ και χρόνια. Κάποτε έπαιζε με το συγκρότημα του Ihsahn και μάλιστα άλλαξε τη θέση του με τον Øystein Landsverk (σ.σ.: τον προκάτοχό του), ο οποίος παίζει πλέον με τον Ihsahn. Κάνουμε μεγάλες περιοδείες σαν συγκρότημα και ο Øystein δεν μπορούσε να ακολουθήσει, λόγω της δουλειάς και της οικογένειάς του. Ο Ihsahn, από την άλλη, δεν εμφανίζεται τόσο συχνά, οπότε μάλλον τον βόλεψε. Το Malina είχε πάντως ήδη γραφτεί όταν ο Robin ήρθε στο συγκρότημα. Ηχογραφήσαμε όμως τον δίσκο μαζί, οπότε ο ήχος του είναι μέρος αυτού –κάτι σημαντικό. Αλλά η συμβολή του ήρθε πολύ μετέπειτα και δεν επηρέασε τη σύνθεση.
Μιλήστε μας για το "Golden Prayers", το καινούριο σας τραγούδι, που δεν προέρχεται από το Malina...
Είναι ένα τραγούδι που ηχογραφήθηκε μαζί με το υπόλοιπο Malina, αλλά δεν κατέληξε να συμπεριληφθεί, για διάφορους λόγους. Θεωρήσαμε βασικά ότι διαφέρει πολύ από τα υπόλοιπα κομμάτια κι έτσι αποφασίσαμε να το κρατήσουμε σαν μελλοντικό single.
Πού πήγε τον ήχο σας αυτή η κυκλοφορία; Τι μπορούμε να περιμένουμε στο μέλλον;
Κάθε δίσκος μας έχει τον δικό του, προσωπικό χαρακτήρα. Κάναμε ένα τεράστιο βήμα στον ήχο μεταξύ του Bilateral (2011) και του Coal (2013). Αντίστοιχα, το Coal διαφέρει με το The Congregation (2015) και αυτόν τον στόχο είχαμε και για το Malina. Μπορεί να μην είμαστε η τυπική progressive μπάντα, αλλά μας αρέσει να δοκιμάζουμε καινούρια πράγματα. Έτσι προκαλούμε και τους εαυτούς μας, αλλά και το κοινό. Υπάρχουν αρκετές ιδέες για τον επόμενο δίσκο και δεν σταματάμε να γράφουμε, αλλά, μιας και βρισκόμαστε διαρκώς σε περιοδεία, τίποτα δεν είναι έτοιμο ακόμα. Μετά πάντως από αυτήν την τουρνέ θα πάρουμε λίγο χρόνο και θα μπούμε και στο στούντιο.
Είστε πάντως αρκετά συνεπείς με τις κυκλοφορίες σας. Πρέπει να «σκάψετε» πολύ για να είστε δημιουργικοί ή προκύπτει οργανικά;
Προσπαθούμε να είμαστε διαρκώς δημιουργικοί και ανταλλάσσουμε συχνά ιδέες. Μοιάζει πράγματι με οργανική διαδικασία, αλλά δεν είναι. Υπάρχουν πολλές ιδέες που έρχονται αυθόρμητα, αλλά η δημιουργία ενός τραγουδιού μέσα από αυτές αποδεικνύεται απαιτητική διαδικασία και χρειάζεται χρόνο.
Πώς αντιμετωπίζει το κοινό σας το νέο υλικό; Είναι κάτι που σας απασχολεί;
Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος, αλλά πιστεύω ότι ο κόσμος χάρηκε με ό,τι κάναμε στο Malina. Είμαστε σε μεγάλη περιοδεία για τον δίσκο και το κοινό μας μεγαλώνει με κάθε μας δουλειά. Είναι υπέροχο να βλέπεις τον κόσμο να εκτιμάει την τέχνη σου και τον ευχαριστούμε για τη στήριξη.
Πώς καταφέρνετε αλήθεια να κρατάτε ζωντανή τη σχέση σας με το παλιό σας υλικό;
Αγαπάμε το παλιό μας υλικό, είμαστε περήφανοι γι' αυτά τα τραγούδια. Κάθε φορά προσπαθούμε να γράψουμε τον καλύτερο δίσκο που μπορούμε κι έτσι χαιρόμαστε να παίζουμε όλα τα παλιά μας κομμάτια. Ξέρω πως οι περισσότεροι από το progressive metal κοινό θεωρούν το Bilateral τον καλύτερό μας δίσκο. Στις τελευταίες μας περιοδείες παίζουμε τραγούδια από τα τρία πιο πρόσφατα άλμπουμ, αλλά θα το επισκεφτούμε σίγουρα και πάλι.
Στην τελευταία σας επίσκεψη σε ελληνικό έδαφος, το 2015, εμφανίστηκες στη σκηνή κρυωμένος· παρόλαυτα, καταφέρατε να παίξετε πολύ καλά. Τι μπορούμε λοιπόν να περιμένουμε από την προσεχή συναυλία, το Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου στο Fuzz;
Ναι, θυμάμαι την τελευταία μας εμφάνιση στην Ελλάδα, είχε τόση ζέστη! Θυμάμαι να εμφανιζόμαστε σε ένα υπόγειο μαγαζί και θυμάμαι ότι ο κόσμος ήταν πολύ αφοσιωμένος κατά τη διάρκεια της συναυλίας. Είμαι σίγουρος ότι το κοινό μας –είτε είναι βετεράνοι, είτε νέοι– θα απολαύσει το σόου.
{youtube}0G9Qd_84YZs{/youtube}
