Νεοϋορκέζος στην καταγωγή, ο Randy Weston ευτύχησε να μετρήσει 60 πολυτιμημένα χρόνια καριέρας στο τζαζ στερέωμα, γενόμενος γνωστός ως «ο μουσικός πρεσβευτής της Αφρικής στην Αμερική» χάρη στις πολύτιμες γέφυρες τις οποίες έριξε προς τη Μαύρη Ήπειρο -και μάλιστα σε καιρούς όπου κάθε άλλο παρά της μόδας ήταν το οτιδήποτε ethnic.
Ο Weston διακρίθηκε στο πιάνο, στο οποίο ξεκίνησε έχοντας ως μεγάλα ινδάλματα τον Duke Ellington και τον Thelonious Monk. Ταυτόχρονα, όμως, δέχτηκε και μεγάλη επιρροή από τις ιδέες του μαύρου εθνικισμού που ανέπτυξε στις Η.Π.Α. ο Marcus Garvey στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, τις οποίες γνώρισε μέσω του πατέρα του. Επηρεασμένος λοιπόν από αυτές, βάλθηκε να γνωρίσει μουσικά την Αφρική, φτάνοντας έτσι σε μερικούς πολύ πρωτοποριακούς δίσκους, όπως λ.χ. το Uhuru Afrika του 1960 (μια συνεργασία με τον ποιητή Langston Hughes η οποία σημειωτέον απαγορεύτηκε από το ρατσιστικό καθεστώς της Νοτιοαφρικανικής Δημοκρατίας) και το Music From The New African Nations Featuring The Highlife (1963), ενημερωμένο από το πρώτο ταξίδι του Weston στη Νιγηρία (1961).
Ο πολύς κόσμος, ωστόσο, τον έμαθε λίγο αργότερα (1972), όταν έβγαλε το Blue Moses, όπου άλλαξε το πιάνο του με fender rhodes. Ο ίδιος δεν έμεινε ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα (το θεώρησε υπερβολικά γυαλισμένο), αλλά η κριτική είχε αντίθετη άποψη και αποθέωσε τη γκρουβάτη παραγωγή του Creed Taylor. Ο Weston παρέμεινε ενεργός μέχρι και το τέλος της ζωής του: ο τελευταίος του δίσκος ήταν φετινός (Sound - Solo Piano), ενώ αξίζει να τσεκάρετε και το άλμπουμ του 2013 The Roots Of The Blues.
Όπως ανακοίνωσε ο δικηγόρος του, ο Randy Weston πέθανε την Κυριακή στο σπίτι του στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, από φυσικά αίτια. Ήταν 92 χρονών.
{youtube}7bfRcmQWvFY{/youtube}
