Τον Απρίλιο του 1961, ο σερ Milton Margai οδήγησε τη Σιέρρα Λεόνε στην ανεξαρτησία από τη Βρετανία, γεγονός που γιορτάστηκε από χιλιάδες κατοίκους της δυτικοαφρικανικής χώρας, που βγήκαν στους δρόμους της πρωτεύουσας Φριτάουν γεμάτοι ενθουσιασμό. Μετά ωστόσο τον απροσδόκητο θάνατο του Margai (1964) η χώρα βρέθηκε στα χέρια ανάξιων διαδόχων και σύντομα κύλησε στα στρατιωτικά πραξικοπήματα. Στα δε νεότερα χρόνια, απασχόλησε τις παγκόσμιες ειδήσεις κυρίως ως σκηνικό ενός φρικαλέου και αιματηρού εμφυλίου πολέμου, που κράτησε από το 1991 ως το 2002 και χρειάστηκε στρατιωτική παρέμβαση της Βρετανίας για να τερματιστεί οριστικά.
Ένας από τους ανθρώπους που άφησαν τη Σιέρρα Λεόνε προς τα τέλη του πολέμου αναζητώντας μια καλύτερη ζωή ήταν και ο Janka Nabay, ο οποίος εγκαταστάθηκε στις Η.Π.Α. το 2003 πιάνοντας δουλειά ως υπάλληλος σε εστιατόρια. Εκεί, σύστησε σιγά-σιγά το αμερικάνικο underground κοινό στην παραδοσιακή μουσική bubu των Temne, του κυρίαρχου πληθυσμιακά λαού στη Σιέρρα Λεόνε, η οποία απαιτεί ως και 20 μουσικούς επί σκηνής, να παίζουν μπαμπού φλάουτα διαφόρων μεγεθών. Η ιστορία έγραψε ότι το Bubu King EP (2010), ήταν η πρώτη bubu κυκλοφορία στην Αμερική.
Η διαδρομή υπήρξε underground για αρκετά χρόνια, ως το 2012, όταν ο David Byrne πρότεινε στον Nabay συμβόλαιο με τη Luaka Bop, όπου και έβγαλε μέσα στο ίδιο έτος το En Yay Sah (2012): ένα από τα πιο κοσμοπολίτικα άλμπουμ της τρέχουσας δεκαετίας, που τον καθιέρωσε ως «βασιλιά του bubu», αλλά και ως έναν από τους σημαντικούς μουσικούς της σύγχρονης Αφρικής -η οποία έχει ασφαλώς και μεγαλύτερα ταλέντα, αλλά όχι πολλές μορφές ικανές να «εξάγουν» επιτυχώς τους ήχους της προς τη Δύση.
Σύμφωνα με ανακοινωθέν της Luaka Bop, ο Nabay πέθανε ξαφνικά πριν λίγες μέρες, μόλις στα 54 του χρόνια. Δεν έχει ακόμα δοθεί επισήμως το αίτιο του θανάτου του.
{youtube}uLKjFQYl_Go{/youtube}
